Patrice Melennec

Le dernier été

Duitsland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jacques Villeret, Catherine Frot, Jean Davy, Hanns Zischler en Jean Dautremay.

Julie Lescaut : Abus de pouvoir

Frankrijk 1997. Actiefilm van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Renaud Marx, Mouss Diouf, Cécile Magnet en Patrice Melennec.

Julie Lescaut : Abus de pouvoir

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

La guerre des moutons

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1996. Komedie van Rémy Burkel. Met o.a. Luc Thuillier, Rufus, Philippe Clay, Anne Roussel en Brigitte Bemol.

Terrain glissant

Frankrijk 1995. Misdaad van Joyce Buñuel. Met o.a. Bernadette Lafont, Isabel Otero, Jean-Claude Adelin, Niels Dubost en Adélaïde Présas.

Otero gaat samen met haar dochtertje, haar vriendinnetje, haar nieuwe vriend Adelin en enkele vriendinnen op vakantie naar de Normandische kust. Ze wil van deze vakantie gebruik maken om in alle rust aan een project te werken. Adelin ontdekt echter dat de burgemeester van het stadje waar ze vertoeven twee mysterieuze 'ongelukken' in de doofpot tracht te stoppen. Twee tieners werden namelijk verkracht en vermoord, waarschijnlijk door een krankzinnige. Onderhoudende tijdsdoder die zo een beetje het midden houdt tussen een sentimenteel drama en een niet al te spannende thriller. Goed vertolkt door vooral Lafont als Otero's zakenpartner en vriendin en Sagebrecht. Het scenario van Buñuel en Elisabeth Rappeneau, naar een verhaal van Buñuel, is weinig origineel. Mooie fotografie van Martial Thury.

François Kléber : L'embrouilleur

Frankrijk 1995. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Gérard Lanvin, Elisabeth Vitali, Elie Semoun, Steve Kalfa en Yves Afonso.

Inspecteur Kléber wordt belast met het onderzoek van een aantal bankovervallen die telkens een gemeen punt hebben: de onderhoudsfirma Technet. Hij weet niet dat de man die de bende informeert Semoun is, een kleine misdadiger die hij enkele jaren geleden uit de gevangenis gered heeft. Semoun wil echter een punt zetten achter zijn misdadig leven, maar in ruil gijzelen de andere bendeleden zijn vader. Niet veel nieuws onder de misdaadzon. Het kabbelt allemaal rustig verder, met af en toe eens een onverwachte wending, maar als totaalbeeld blijft het toch déjà vu. Vincent Lambert, Alain Minier en Gérard Carré schreven het op patroon gesneden scenario dat door Daniel Diot ingeblikt werd. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Madame le proviseur : Fantasio

Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alexis Derlon, Aurelia Alcais, Renaud Menager en Daniel Gélin.

Valentine Rougon (Delorme), directrice van de scholengemeenschap `Belgrand` maakt zich zorgen over een leerling (Derlon) bijgenaamd de 'dichter'. Hij is een grensgeval en heeft anarchistische neigingen, maar dat is slechts een imago. In werkelijkheid is hij een nihilist, die zich achter een masker verschuilt en gaat van kwaad tot erger. Hij laat zich niet meer zien in de klas, hangt rond op de beroemde Parijse begraafplaats Père Lachaise en verkeert in het gezelschap van het ruigste uitschot van Les Halles. Schoolhoofd Rougon wil er iets aan doen. Gevoelig portret van een jongen die tegen het dagelijkse leven niet is opgewassen met een mooie rol van Derlon. Het scenario van Hervé Hamon en Chantal De Rudder is geïnspireerd op de romans Madame le proviseur en La cause des élèves van Marguerite Gentzbittel. Het camerawerk is van Jacques Guérin. Stereo.

Deux millions de dollars dans un fauteuil

Frankrijk 1994. Misdaad van Yves Amoureux. Met o.a. Marie-Sophie L. Berthier, Bruno Wolkowitz, Elise Tielrooy, Alexandre Cros en Samuel Kodsi.

Commissaris Berthier verdeelt haar tijd tussen haar zoon en het onderzoek van een juwelendiefstal. De onbevredigbare gentleman-dief Wolkowitch telefoneerde, juist voor de diefstal, met de juwelier, gaf zich uit als commissaris Berthier, met de melding dat de politie de wijk afgezet heeft en dat ze hopen binnen afzienbare tijd de dieven te strikken. Na de inbraak gijselt hij een beroemde bokser. Hij eist twee miljoen dollar. Een alledaagse politiekomedie die bol staat van de clichés. Berthier, ex-madame Lelouch is hier de pittige dame van de politie, maar de show wordt gestolen door Wolkowitch als de charmante dief. Jacques Labib, Jean-Pierre Fougea en Jean-Patrick Manchette schreven het alles behalve originele scenario, dat in beeld gebracht werd door Philippe Ros. Formaat 16/9.

Loulou Graffiti

Frankrijk 1991. Komedie van Christian Lejalé. Met o.a. Anémone, Jean Reno, Jan Vancoillie, Jean Benguigui en Patrick Timsit.

Grappig avontuur met veel humor waarin Loulou Graffiti (Vancoillie), een jochie uit een gebroken gezin, probeert een paar te maken van Juliette (An[KA1]emone) een ontwerpster, en Pique-La-Lune (Reno) een dief, twee volkomen verschillende mensen. Grappig scenario van de regisseur. Camerawerk van Laurent Dailland.

Promotion canapé

Frankrijk 1990. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Grace De Capitani, Margot Abascal, Thierry Lhermitte, Michel Sardou en Patrick Chesnais.

Deze klucht geeft een uiterst grievend beeld van de (Franse) post en doet geloven dat het elders niet anders is. Dit volledig overtrokken, seksistische portret, waar carri[KA2]ere maken via de rustbank gaat, is evenwel goed voor af en toe een fikse brok leedvermaak. De post is een hele grote werkgever en de cynische makers hebben vast gedacht dat voldoende PTT-ers dom genoeg zouden zijn om zich aan deze banale karikatuur te spiegelen, waardoor de film rendabel zou zijn. Boertig spel, dito regie en scenario (van Didier Kaminka naar een idee van kolder-koning van de lach Claude Zidi - hoe kon het anders!) en alledaagse plaatjes van Claude Agostini.

Le congrès

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Guillemot. Met o.a. Jean Lefebvre, Patrice Melennec, Geoffrey Bateman, Bernadette Robert en Nicole Gobbi.

Andr[KA1]e Delamare (Lefebvre) is een oudere werknemer in een bedrijf. Hij heeft altijd geweigerd achter toetsenborden en computerschermen te kruipen en is inmiddels dan ook net zo uit de tijd als zijn oude bureau, maar dat interesseert hem geen snars. In de ogen van het leidinggevend personeel, die geheel versteld staan door dit fenomeen, is hij een dagdromer. Makkelijke grappen met ongetwijfeld voorspelbare effecten, maar Lefebvre weet dit soort, zogenaamd naïeve personages uitstekend te brengen. Voorheen was hij een niet onverdienstelijk maker van korte speelfilms, en nu heeft deze regisseur zich in de anonimiteit van de tv teruggetrokken.

Les cigognes n'en font qu'à leur tête

Frankrijk 1989. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Marlène Jobert, Patrick Chesnais, Virginie Demians, Claude Rich en Roland Giraud.

Een echtpaar kan geen kinderen krijgen. Hun verzoek om een kind te mogen adopteren wordt afgewezen. Waarom blijft onduidelijk. Ze komen in contact met een jonge zwangere vrouw die geen kind wil, maar ook geen abortus. Dan begint de komedie van de (schijn)zwangerschap van de vrouw. Kaminka, slaagt erin de kijker te vermaken met enkele leuke grappen, maar het geheel hangt als los zand aan elkaar.

Haine

Frankrijk 1979. Drama van Dominique Goult. Met o.a. Klaus Kinski, Maria Schneider, Patrice Melennec, Evelyne Bouix en Katia Tchenko.

Een motorrijder arriveert in een dorpje waar kort tevoren een andere motorrijder een misdaad met dodelijke afloop heeft gepleegd. Ondanks gebrek aan bewijs probeert de bevolking hem te doden tijdens achtervolgingen; hij ontkomt steeds, tot hij tenslotte toch gelyncht wordt. Ondanks onhandigheden in opbouw en vormgeving en de eentonig wordende motorachtervolgingen weet de debuterende regisseur de latente tot exploderende haat een sfeervolle beklemming mee te geven en Schneider - als een andere outcast die Kinski opvangt - tot opmerkelijk spel te inspireren.

Mais où sont passées les jeunes filles en fleurs?

Frankrijk 1975. Komedie van Jean Desvilles. Met o.a. Christian Parisy, Pierre Guillermo, Françoise Prévost, Véronique Daniel en Catherine Wagener.

Arnaud, een onverbeterlijk versierder, neemt zijn sullige vriend Bastien mee naar een kasteel, bewoond door zijn tante, om hem te ontgroenen. Zijn tante heeft vier knappe dochters, om nog maar te zwijgen van het dienstmeisje. Tevergeefs. Wat betreft Arnaud, hij geniet voor twee. Een onbeduidend thema in een onbeduidende film, waarin te gemakkelijk gegokt wordt op het komische effect van de herhaling (Bastien krijgt op 'kritieke momenten' de hik) en Jean Desvilles is geen Michel Deville! Wat overblijft is een lichte komedie, wel aardig maar oppervlakkig.