Bernard Dhéran

Sade en procès

Frankrijk 1999. Experimenteel van Pierre Beuchot. Met o.a. Anne De Broca, Evelyn Didi, Judith Henry, Maud Rayer en Alexia Stresi.

Un petit grain de folie

Frankrijk 1996. Komedie van Sébastien Grall. Met o.a. Delphine Rich, Christian Charmetant, Roger Carel, Jacques Bonnaffé en Guilhelm Pellegrin.

Ridicule

Frankrijk 1996. Historische film van Patrice Leconte. Met o.a. Charles Berling, Jean Rochefort, Fanny Ardant, Judith Godrèche en Urbain Cancelier.

Frankrijk 1780. De landjonker Grégoire Ponceludon de Malavoy (Berling) reist naar het Versailles van koning Louis XVI (Cancelier) om te pleiten voor de drooglegging van de moerassen in de buurt van Lyon. Hij vindt als provinciaaltje echter geen enkel begrip voor de arme boeren uit zijn streek. Hij laat zich echter niet ontmoedigen en krijgt hulp van een oude dokter (Rochefort) en een weduwe (Ardant). Leuke kijk op de intriges en corruptie aan het hof van Louis XVI, kort voor de Franse Revolutie. Winnaar van vier Césars en de BAFTA voor beste niet-Engelstalige film.

Le crabe sur la banquette arrière

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Macha Méril, Barbara Schultz, Bernard Dhéran, Alain Mac Moy en Samuel Labarthe.

Frankrijk 1780. De landjonker Grégoire Ponceludon de Malavoy (Berling) reist naar het Versailles van koning Louis XVI (Cancelier) om te pleiten voor de drooglegging van de moerassen in de buurt van Lyon. Hij vindt als provinciaaltje echter geen enkel begrip voor de arme boeren uit zijn streek. Hij laat zich echter niet ontmoedigen en krijgt hulp van een oude dokter (Rochefort) en een weduwe (Ardant). Leuke kijk op de intriges en corruptie aan het hof van Louis XVI, kort voor de Franse Revolutie. Winnaar van vier Césars en de BAFTA voor beste niet-Engelstalige film.

La dernière fête

Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Historische film van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Charlotte Rampling, Stéphane Freiss, Manfred Andrae, Thomas Kretschmann en Célia Granier-Deferre.

Frankrijk 1780. De landjonker Grégoire Ponceludon de Malavoy (Berling) reist naar het Versailles van koning Louis XVI (Cancelier) om te pleiten voor de drooglegging van de moerassen in de buurt van Lyon. Hij vindt als provinciaaltje echter geen enkel begrip voor de arme boeren uit zijn streek. Hij laat zich echter niet ontmoedigen en krijgt hulp van een oude dokter (Rochefort) en een weduwe (Ardant). Leuke kijk op de intriges en corruptie aan het hof van Louis XVI, kort voor de Franse Revolutie. Winnaar van vier Césars en de BAFTA voor beste niet-Engelstalige film.

Loulou Graffiti

Frankrijk 1991. Komedie van Christian Lejalé. Met o.a. Anémone, Jean Reno, Jan Vancoillie, Jean Benguigui en Patrick Timsit.

Grappig avontuur met veel humor waarin Loulou Graffiti (Vancoillie), een jochie uit een gebroken gezin, probeert een paar te maken van Juliette (An[KA1]emone) een ontwerpster, en Pique-La-Lune (Reno) een dief, twee volkomen verschillende mensen. Grappig scenario van de regisseur. Camerawerk van Laurent Dailland.

La puce à l'oreille

Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Laurent Cochet. Met o.a. Jean Le Poulain, Albert Aveline, Paul Noëlle, Georges Chamaret en Bernard Dhéran.

De titel is een Frans gezegde. Een van de meest opmerkelijke zeden- en situatiekomedies van een Georges Feydeau, wiens werk absoluut niet is verouderd, want zijn personages zijn nog altijd onder ons. Bovendien heeft hij niet te veel geproduceerd; niet meer dan een goede twintig komedies (1862-1921), waarvan vele vandaag de dag nog in het theater worden opgevoerd en zeer regelmatig worden verfilmd. Een klassieke intrige die op zich niet van belang is, over een vrouw die denkt dat ze wordt bedrogen door haar man en haar beste vriendin om hulp roept. Het gaat om de gloedvolle en sprankelende dialogen, de grappige vertolking en de historisch verantwoorde decors. Wat betreft de regie, het is net geen echt gefilmd toneel, maar het scheelt weinig en vanwege de geringe vindingrijkheid

Les habitudes de la victime

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Barma. Met o.a. Victor Lanoux, Françoise Fabian, Catherine Rich, Jean-Jacques Moreau en Stéphanie Lanoux.

Een Parijse advokaat is neergeschoten. Commissaris Roger Goupil leidt een ingewikkeld onderzoek want enerzijds is de voormalige echtgenote van de overleden jurist een nachtprinses en anderzijds stelde hij alles in het werk om een kind te kunnen adopteren waarvan hij de vader niet was en was dus op zoek naar een schijnverloofde. In feite heeft medescenario- en dialoogschrijver Lanoux zichzelf een rol toebedeeld die hem zeer goed tot zijn recht laat komen. Overtuigend acteerwerk inclusief dat van de kleine Robert. Gemaakt met het vakmanschap van een oude rot in het tv-vak.

Le Retour d'Arsène Lupin : La camarade Tatiana

Frankrijk 1989. Misdaad van Jacques Besnard. Met o.a. François Dunoyer, Suzanne Hofmann, Paul Le Person, Bernard Dhéran en Eric Franklin.

Arsène Lupin tracht zich meester de maken van een met briljanten bedekte icoon. Deze is in handen van een naar Parijs verbannen Russische generaal, die hem zelf heeft gestolen. De Russische overheid is er dus ook naar op zoek. Wie gaat met de eer strijken? Aldus het uitgangspunt voor dit avontuur van Arsène Lupin, een film naar het werk van Maurice Leblanc. Een hele onpersoonlijke regie. Wel zien vanwege François Dunoyer in de persoon van gentleman-inbreker. Scenario van Albert Kantof en Jacques Nahum.

Lundi noir

Frankrijk 1988. Drama van Jean-François Delassus. Met o.a. Henri Serre, Magali Noël, Bernard Dhéran, François Duval en Gerard Loussine.

Serre speelt een op een zijspoor gezette tv-journalist die door zijn baas tijdens de beurskrach van oktober 1987 naar Lyon wordt gestuurd, omdat een kleine spaarder daar met zijn geweer een makelaarskantoor bedreigt. Een geslaagde pilot voor een tv- serie rond een kleine tv-ploeg die reportages maakt over randgebeurtenissen van grote evenementen uit de actualiteit. Noël speelt de rol van directrice van een bejaardeninstelling.

Bernadette

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Luxemburg 1988. Biografie van Jean Delannoy. Met o.a. Sydney Penny, Jean-Marc Bory, Michèle Simonnet, Roland Lesaffre en Bernard Dhéran.

Decennialang draaide in het bioscoopje van bedevaartsoord Lourdes non-stop de klassieker The Song of Bernadette van Henry King uit 1943, tot zich eindelijk deze vervanger aandiende. De nieuwe verfilming van het levensverhaal van de jonge Maria Bernarda Soubirous, die rond 1858 in een grot achttien Mariaverschijningen zou hebben meegemaakt, is minder aangedikt en melodramatisch dan de vorige, maar daarmee ook een stukje saaier. Werd tegelijk opgenomen in zowel Frans als Engels, om een zo breed mogelijk (religieus) publiek te bedienen.

On a retrouvé la 7e compagnie

Frankrijk 1975. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Mondy, Henri Guybet, Robert Lamoureux en Pierre Tornade.

In dit tweede deel van een serie films weet een drietal Franse soldaten in mei 1940 de compagnie die ze waren kwijtgeraakt terug te vinden en van de Duitsers te bevrijden, maar ze vinden daarna ook hun kolonel die in zijn eentje de oorlog doorzet. Dezelfde voor de hand liggende soldatenkluchtigheid en domme onhandigheid die averechts succesvolle resultaten bereiken. Scenario van de regisseur, en Jean-Marie Poiré. Camerawerk van Marcel Grignon.

Le silencieux

Frankrijk​/​​Italië 1973. Thriller van Claude Pinoteau. Met o.a. Leo Genn, Lino Ventura, Suzanne Flon, Lea Massari en Robert Hardy.

Lino Ventura is goed op dreef als de Sovjetrussische natuurkundige Haliakov die tijdens een wetenschappelijk uitstapje in Londen wordt gekidnapt door de Britse geheime dienst MI5. Of hij maar even wat namen wil noemen van Britse spionnen; als dat geregeld is, is hij weer vrij man. Maar Haliakov heeft een geschiedenis. Eigenlijk heet hij Clément Tibère; hij is Fransman van geboorte en werd ooit door de Sovjets ontvoerd en in een natuurkundig laboratorium te werk gesteld. Als de MI5 hem vrijlaat, is de KGB vast nog niet met hem klaar. Le silencieux is de debuutfilm van toenmalig regie-assistent Claude Pinoteau die vaker samenwerkte met Ventura, onder andere in films als La septième cible en La gifle.

Mais nous ne délivrez pas du mal

Frankrijk 1971. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Jeanne Goupli, Catherine Wagener, Bernard Dhéran, Michel Robin en Marc Dudicourt.

De lectuur van Baudelaire en Lautréamont zet een paar pubermeisjes op een nonnenkostschool aan tot een dagelijkse slechte daad, wat tijdens de zomervakantie leidt tot steeds grotere excessen én een moord, waarvan niemand hen verdenkt. Bij een opvoering tijdens een ouderdag op school verbranden ze zich levend. Deze anarchistische satire, die in Frankrijk een vertoningsverbod kreeg, heeft soms een kinderachtigheid die past bij de leeftijd van de anti-heldin maar voor de toeschouwer nogal irritant is. Het pleidooi tegen een gestandaardiseerde opvoeding en moraal die niets met de eigen aard van de meisjes te maken hebben, is vaak doeltreffend. Goupil is een opmerkelijk verontrustend nimfje.

Les bons vivants

Frankrijk 1965. Komedie van Gilles Grangier en Georges Lautner. Met o.a. Bernard Blier, Frank Villard, Dominique Davray, Yori Bertin en Andréa Parisy.

Drieluik (UN GRAND SEIGNEUR, LA FERMETURE, AU TRIBUNAL) over de nasleep van de sluiting van een bordeel. Uiteindelijk wordt een burgerman die zich over een dakloze hoer heeft ontfermd door haar erkentelijke collega's gepromoveerd tot nieuwe bordeelhouder. Deze episodenfilm heeft het voordeel dat de sketches op elkaar aansluiten. Alleen de laatste bijdrage echter - van Lautner, met Darc en De Funès - heeft enige verve en sjeu. Scenario van Albert Simonin en camerawerk van Michel Magne.

Gibraltar

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië 1963. Avonturenfilm van Pierre Gaspard-Huit. Met o.a. Gérard Barray, Geneviève Grad, Hildegard Knef, Elisa Montès en Bernard Dhéran.

Een Britse garnizoensluitenant in Gibraltar - met een vriendin in Tanger - heeft gokschulden, terwijl het troepentransport over zee naar het Midden-Oosten elke keer gesaboteerd wordt. Hij lijkt onwetend verstrikt te zijn in een spionagenet, laat zich overhalen om geheime documenten te fotograferen en wordt in de gevangenis gezet. In werkelijkheid is hij echter een geheim agent, die met deze list de spionnen zal inrekenen. Dit redelijk onderhoudende spionagescenario kreeg een krakkemikkige regie en geeft een belachelijke voorstelling van het Britse leger. De enige spectaculaire momenten - waaronder het exploderen van een oorlogsbodem - zijn 'geleend' uit oudere films om een goedkoop en ongeïnspireerd vluggertje compleet te maken.

Le Comte de Monte Cristo

Italië​/​​Frankrijk 1961. Historische film van Claude Autant-Lara. Met o.a. Louis Jourdan, Yvonne Furneaux, Pierre Mondy en Bernard Dhéran.

De jonge Franse zeeman Edmond Dantès wordt in 1814 slachtoffer van een intrige en wordt als Bonapartist achter de tralies gezet. Een lotgenoot vertelt hem over een geheime schat en als Edmond erin slaagt te vluchten lonkt de grote rijkdom. De zoveelste (derde Franse geluids-) verfilming van de roman van Alexandre Dumas heeft meer decoratieve romantiek dan actie en is daardoor wel erg wijdlopig. Scenario van Jean Halain. Camerawerk van Jacques Natteau.

Vacanze a Ischia

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1959. Komedie van Mario Camerini. Met o.a. Myriam Bru, Antonio Cifariello, Suzanne Cramer, Isabelle Corey en Bernard Dhéran.

Een vakantieplaats als decor voor verschillende, meest humoristische sketches was korte tijd een vaste formule in Italiaanse cinema. Dit is een van de eerste en aardigere. Vier jonge toeristen die bij aankomst al hun geld kwijtraken en toch proberen om rond te komen staan centraal en zaaien de nodige verwarring.

Le Grand bluff

Frankrijk 1957. Avonturenfilm van Patrice Dally. Met o.a. Eddie Constantine, Dominique Wilms, Mireille Granelli, Moustache en Bernard Dhéran.

Een berooide gokker wijkt van Amerika uit naar Frankrijk, waar hij zich als een gefortuneerd man met connecties voordoet, zodat alle deuren voor hem opengaan en niet alleen hijzelf maar ook alle anderen er wel bij varen. Gangsters die op zijn veronderstelde rijkdom afkomen, weet hij ook uit te schakelen. Door geestig uitgewerkt scenario (van Louis Martin en de regisseur) komt deze Eddie-film boven de middelmaat, waarbij de komedie-elementen meer aandacht krijgen dan de knokscènes. Het camerawerk is van Armand Thirard.

La Peau de l'ours

Frankrijk 1957. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Jean Richard, Nicole Courcel, Denise Grey, Sophie Daumier en Junie Astor.

Een politiecommissaris is een ingebeelde zieke en constateert vergiftigingsverschijnselen bij zichzelf, waarna hij zijn hele familie gaat verdenken, zijn aantrekkelijke en veel jongere vrouw in de eerste plaats. Zij gaan op hun beurt aan zijn geestesvermogens twijfelen, tot alles - uiteraard - een misverstand blijkt. Ondanks de voorspelbare afloop en de weinig vlotte regie levert het wantrouwen van Richard een aantal vermakelijke scènes op en weren ook de andere acteurs zich met verve.

Si tous les gars du monde

Frankrijk​/​​Italië 1956. Drama van Christian-Jaque. Met o.a. Jean Gaven, Hélène Perdrière, Gilbert Gil, Oskar Werner en André Valmy.

Op een vissersboot ver van de Noorse kust is een epidemie uitgebroken en ook de radio-installatie is defect. Een S.O.S. via een amateurzender bereikt Noord-Afrika en dankzij radioamateurs in Berlijn en Parijs kan de boot worden opgespoord en de ziekte met een zeldzaam serum bestreden. Dit pleidooi voor internationale solidariteit kreeg een boeiende verpakking hoewel de overmaat van tegenslag en complicaties niet al te waarschijnlijk is. De regie is voorbeeldig sober, hoewel H.G. Clouzot - die het scenario schreef - de film zelf spannender zou hebben gemaakt. Trintignant maakt zijn debuut.

Miss Catastrophe

Frankrijk 1956. Komedie van Dimitri Kirsanoff. Met o.a. Sophie Desmarets, Philippe Nicaud, Nadine Tallier, Micheline Dax en Gérard Séty.

Een jonge schilderes verkoopt onwetend een van haar doeken aan een gangster en wordt door een misverstand zelf voor een dievegge aangezien. De inzet van Desmarets maakt deze vlot gemaakte, maar weinig oorspronkelijke misdaadklucht het aanzien waard. Bekende karakterspelers spelen kleurrijke bijrollen.

L' Inspecteur aime la bagarre

Frankrijk 1956. Drama van Jean Devaivre. Met o.a. Paul Meurisse, Nicole Courcel, Louis Velle, Bernard Dhéran en Albert Dinan.

De moord op een vliegtuigconstructeur en diefstal van een plan voor revolutionaire atoomaandrijving worden toegeschreven aan de aanstaande schoonzoon. Diens tweelingbroer neemt zijn plaats in om zijn onschuld te bewijzen, maar krijgt te maken met een argwanende politie en een gangster die de feitelijke schuldige is. Meurisse geeft als politie-inspecteur zijn rol veel meer ironie dan waarin het geforceerde scenario van deze onderhoudende B-film oorspronkelijk voorzag.

Les Hommes en blanc

Frankrijk 1955. Drama van Ralph Habib. Met o.a. Raymond Pellegrin, Jeanne Moreau, Jean Chevrier, Fernand Ledoux en Christian Marquand.

Een ambitieuze jonge arts wordt, na tegenslagen in zijn carrière in Parijs, noodgedwongen assistent van een oude plattelandsdokter. Het idealisme slaat op hem over en hij kiest voor patiënten en opvolging van zijn leermeester boven roem in de stad. De film weet de clichés van de doktersfilm redelijk binnen de perken te houden en het beroep en het medisch milieu tamelijk authentiek te tekenen. Goed spel in de meeste rollen, vooral van Moreau als de verliefde vrouwelijke collega in een overigens al te voorbeeldig geschreven rol.

Le diable boîteux

Frankrijk 1948. Komedie van Sacha Guitry. Met o.a. Lana Marconi, Sacha Guitry, Emile Drain, Jeanne Fusier-Gir en Renée Devillers.

Vrij ge[KA3]interpreteerde biografie van de beroemde, maar raadselachtige Talleyrand, op een geniale wijze nieuw leven ingeblazen door Guitry. Een sarcastisce schildering van zijn turbulente verhouding met de woedende, despotische en onhumoristische Napoleon (Drain). Een over het algemeen satirische beeld van de geschiedenis. Talleyrand wordt buiten de deur gezet, maar houdt niet op om door het raam binnen te komen tijdens de wals van regeringen en revoluties. Schitterend spel en opmerkelijke decors van René Renoux. Een van de beste films van een in eer herstelde cineast. Scenario van de regisseur, camerawerk van N. Toporkoff.