Didier Large

Ma terre

Frankrijk 1998. Drama van Bernard Malaterre. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Roger Souza, Agnès Torrent, Marie-Joséphine Crenn en André Dupon.

Parisien, tête de chien

Frankrijk 1996. Komedie van Christiane Spiero. Met o.a. Sam Karmann, Marthe Villalongo, Paul Crauchet, Guillaume Romain en Virginie Peignien.

Et si on faisait un bébé?

Frankrijk 1996. Komedie van Christiane Spiero. Met o.a. Macha Méril, Patrick Chesnais, Tsilla Chelston, Marina Foïs en Quentin Ogier.

Tango, mambo et cha-cha-cha...

Frankrijk 1995. Komedie van Françoise Decaux-Thomelet. Met o.a. Bernadette Lafont, Marcel Maréchal, Elise Tielrooy, Pierre Olivier Mornas en Claire Prévost.

Maréchal en Lafont, een landbouwersechtpaar, staan op de vooravond van hun pensioen. Beiden hebben daar een andere kijk op en dat brengt problemen met zich mee. Zij is gehecht aan het land en de boerderij die ze nog van haar ouders heeft geërfd. Zijn grote droom is eindelijk een reis rond te wereld maken. En hun kinderen zijn ook al geen grote hulp. Ondertussen, ver van dit rustig gezinnetje, doet een Parisienne een opzienbarende intrede in het dorp. Doordeweekse tragi-komedie over een confrontatie van een vrouw uit de stad met de problemen van het platteland. Goede acteurprestaties kunnen niet op tegen het voorspelbare, zwakke scenario van Decaux-Thomelet en François Bonaventure. Mooie fotografie van Dominique Bouilleret. Formaat 16/9.

Le garçon qui ne dormait pas

Frankrijk 1994. Drama van Michaël Perrotta. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Serge Moati, Aurélien Wiik, Emmanuelle Devos en Farah Bernard.

De elf-jarige Wiik groeit op in een instelling voor verlaten kinderen. Elk weekend brengt hij door bij een opvangfamilie. Vader Moati en moeder Bourgine beschouwen dit als een daad van menselijkheid, terwijl hun zoontje graag een grotere broer wil hebben. Op een dag duikt een tante van Wiik op. De jongen raakt in verwarring. Hij heeft het erg naar zijn zin bij het pleeggezin, maar vraagt zich af of het bij zijn tante niet beter zou zijn. Hij besluit haar te gaan opzoeken. Op een tedere, niet overdreven sentimentele manier, wordt hier het probleem aangesneden van verlaten kinderen. Het dilemma van de jongen wordt realistisch en aangrijpend uitgebeeld. Prachtige vertolking van de jonge Wiik. Pascale Breton schreef het scenario, dat in filmbeelden vertaald werd door Jean-Claude Saillier.

Julie, bientôt 12 ans et demi

Frankrijk 1993. Familiefilm van Olivier Langlois. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean-Marie Winling, Candide Lefranc, Sébastien Chamaillard en Bernard Graczyk.

Pierre (Winling) is reder van een drietal vissersbootjes. Zes jaar geleden werd hij door een ongeval op een van de scheepjes blind. Kort erop liet zijn vrouw hem en hun zes-jarige dochter Julie (Lefranc) zitten. Al die tijd heeft Julie haar vader geholpen en haar moeder in de huishouding vervangen. Nu is ze twaalf en de resultaten op school laten te wensen over. Pierre denkt dat het beter voor Julie zou zijn als zij naar een internaat gaat. Julie is hierover ongerust en ongelukkig. Ze wil een list bedenken. Haar kameraad Mathieu (Chamaillard) heeft een idee: zoek naar een geschikte vrouw voor Pierre. Ondertussen gaan de zaken door de daling van de visprijzen slecht en Pierre moet met bankkrediet werken. Op de bank leert hij Florence (Bouix) kennen, die daar stage loopt en zijn rekening behandelt. Door weer een ongeluk van Pierre, trekt Florence zich het lot van het gezinnetje aan. Verschrikkelijk sentimenteel gedoe dat echter een uitschieter is door de levenslustige, spontane vertolking van de jonge Lefranc. Het scenario van Langlois, Pierre Fauquet, Emmanuelle Sardou en regisseur Langlois staat echter bol van de clich[KA1]es, maar die weten af en toe de (jonge) kijk(st)er een fikse brok in de keel te bezorgen. Camerawerk van Jacques Guerin en Dominique Bonnot.