Tina Hedström: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Maid in Sweden

1971 | Erotiek

Verenigde Staten 1971. Erotiek van Floch Johnson. Met o.a. Kristina Lindberg, Monika Ekman, Krister Ekman, Leif Näslund en Per Axel Arosenius.

Een boerenmeisje is de kleverige zoentjes van haar onervaren vriendjes beu en reist naar de grote stad om kerels met alles erop en eraan te zoeken. Een volledig te verwaarlozen seksfilm. De meeste kopieën overschrijden de 80m niet.

Syskonbädd 1782

1966 | Misdaad, Romantiek, Erotiek

Zweden 1966. Misdaad van Vilgot Sjöman. Met o.a. Bibi Andersson, Per Oscarsson, Jarl Kulle, Gunnar Björnstrand en Tina Hedström.

Tijdens buitenlands verblijf van een jonge aristocraat is zijn zuster volwassen geworden. Ze worden verliefd op elkaar, hoewel beiden verloofd zijn met anderen. Ze brengen samen de nacht door en de vrouw wordt zwanger, maar kan haar aanstaande niet overtuigen dat het niet van hem is. Deze op een Elizabethaanse tragedie geïnspireerde film mist de kracht van het origineel, zowel door overbodige zij-intriges als door het feit dat de modieuze filmvorm een stijlbreuk is met de periode. Goed spel.

Tillsammans med Gunilla

1965 | Drama

Zweden 1965. Drama van Lars Görling. Met o.a. Sven Bertil Taube, Helena Brodin, Tina Hedström, Marrit Ohlsson en Inga-Lill Ȧström.

Een jong stel veroorzaakt een dodelijk auto-ongeval. Schuldbesef tast hun relatie aan en maakt de voosheid van hun toekomstverwachtingen duidelijk. De onverdunde zwartgalligheid in deze enige film van schrijver G[KA3]orling - die korte tijd later zelfmoord pleegde - overtuigt niet. Het goede spel brengt ook nauwelijks verlichting. (De film veroorzaakte bij de première enige sensatie door de vermeende primeur van mannelijk naakt in een film die niet pornografisch bedoeld is).

Kläenningen

1964 | Drama

Zweden 1964. Drama van Vilgot Sjöman. Met o.a. Gunn Wållgren, Gunnar Björnstrand, Tina Hedström, Mimi Pollak en Conny Borg.

Een vrouw van middelbare leeftijd is jaloers op de aantrekkingskracht tussen een huisvriend van haar leeftijd en haar eigen jonge dochter. Het botte contrast tussen de menopauze enerzijds, en het vrouw-worden van een pubermeisje anderzijds, levert een saaie en irritante film op, vol broeierig zwijgen. De buitenwereld speelt geen enkele rol en de drie hoofdrollen lijken in een vacuüm te leven. Wȧllgren is veel te vitaal en aantrekkelijk voor haar rol als vrouw die alles al achter zich heeft, maar deze miscast levert tenminste nog enige lichtpunten op.