Chris Parker: cast en muziek.
Er zijn 4 films gevonden.

Edie & Pen

1996 | Romantiek

Verenigde Staten 1996. Romantiek van Matthew Irmas. Met o.a. Stockard Channing, Jennifer Tilly, Scott Glenn, Beverly D'Angelo en Louise Fletcher.

Last Supper

1992 | Drama, Experimenteel, Muziek, Korte film

Verenigde Staten​/​​Zwitserland 1992. Drama van Robert Frank. Met o.a. Zohra Lampert, Bill Youmans, Bill Rice, Taylor Mead en John Larkin.

Een aantal mensen, die niets met elkaar gemeen hebben, komen bij elkaar voor een garden-party op 97 Park Avenue. Terwijl ze wachten op de man die hen uitnodigde, i.v.m. de presentatie van een nieuw boek, praten ze allen naast elkaar, zonder echt te communiceren. Ze hebben het over eten, literatuur, kunst, liefde, geld en andere alledaagse items, maar nooit wordt de aanvang van een dialoog aangegaan. Iedereen praat over weggaan, maar uiteindelijk verlaat niemand de tuin. Tot het avond wordt en een groep zwarten een jazz-reconstructie geeft van het 'laatste avondmaal'. Een kruising tussen Wachten op Godot en Huis-clos. Voor mensen die regisseur Frank niet kennen is de film hermetisch gesloten, maar voor hem was dit een gelegenheid om de draak te steken met alle profiteurs die in naam van de 'kunst' zich overal aanbieden om te eten en te drinken. Het is een ensemblefilm zonder echte hoofdrollen en behoort tot het meest professionele dat de cineast ooit maakte. Frank schreef het scenario samen met Sam North en Michael Rovner. Fotografie is van Kevin Kerslake.

Flotte Biester af der Schulbank

1983 | Erotiek, Komedie

Duitsland 1983. Erotiek van Jan D. Lefpa. Met o.a. Eleonore Melzer, Sandra Nova, Peter Steiner en Chris Parker.

Een van die bekende, vervelende seksfilms over het liefdesleven van leerlingen en docenten.

Permanent Vacation

1980 | Drama

Verenigde Staten 1980. Drama van Jim Jarmusch. Met o.a. Chris Parker, Leila Gastil en John Lurie.

Het debuut van Jarmusch toont de omzwervingen van een zestienjarige jongen in New York, zijn ontmoetingen met stadgenoten en zijn verlangen om, als toerist met permanente vakantie, zijn eigen leven te leiden. Een low budget-film, waarvoor Jarmusch een beroep deed op zijn eigen vriendenkring, met een sobere manier van filmen. De lange shots worden van elkaar gescheiden door zwarte beelden.