Catherine Gandois

Loin des yeux

Frankrijk 1996. Drama van Christian Faure. Met o.a. Véronique Jannot, Christian Brendel, Nicole Croisille, Nicole Jamet en Michèle Moretti.

Les Cordier, juge et flic : L'étoile filante

Frankrijk 1996. Drama van Paul Planchon. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en Julie Du Page.

Passé sous silence

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Marie-Sophie L. Berthier, Marie Matheron, Carlo Brandt, Aurore Clément en Jean-Claude Dreyfus.

C[KA1]ecile Arnoux (L. Berthier) wordt opgeroepen om zitting te nemen in een jury. Ze zal moeten oordelen over een vrouw die ervan verdacht wordt haar minnaar te hebben vermoord. De eerste confrontatie zorgt voor een schok. De verdachte was haar boezemvriendin toen ze allebei dertien waren. De vriendin doet niet de minste moeite zich te verdedigen, dus gaat ex-Madame Lelouch zelf op zoek naar haar motieven, zeer tot ongenoegen van echtgenoot S[KA1]ebastien Arnoux (Brandt). Alledaags drama over vriendschap en plichtsbesef, waarbij de moordzaak slechts een neventhema is. De acteurs leveren oppervlakkig werk. Het niet bepaald originele scenario is van de hand van Christian Biegalski, Bénédicte Popper, Joëlle Goron en Niddam. Claude Egger stond achter de camera.

Lise ou l'affabulatrice

Frankrijk 1994. Komedie van Marcel Bluwal. Met o.a. Florence Darel, Danièle Lebrun, Gisèle Casadesus, Eric Dufay en Sophie Artur.

Wenen 1938. Lise (Darel) is achttien jaar en heeft joodse grootouders. Kort voor de Anschluss gaat ze naar Parijs, waar ze werk vindt als verkoopster in een kledingzaak. Om zich te beschermen tegen toenaderingspogingen van mannen uit haar omgeving verzint ze een fictieve minnaar, een luchtmachtkapitein. Wat begint als een leugentje om bestwil, heeft weldra een verregaande invloed op haar leven. Een lieve, sympathieke, sentimentele dramatische komedie met een schitterende rol van Darel, die moeiteloos de hele film domineert. Mooie decors, fraaie kleding en een sterke sfeer. Het scenario is van regisseur Bluwal en Béatrice Rubinstein naar haar autobiografie. Het camerawerk is van Jean Monsigny. 16/9.

Avocat d'office

Frankrijk 1994. Drama van Gabriel Aghion. Met o.a. Picciolli, Marlène Jobert, Hélène de Fougerolles, Vladimir Weiss en Bernard Verley.

Claire (Jobert) en Adrien Moretti (Verley) vormen een gelukkig paar. Zij is advocate en ze beleeft haar beroep als een roeping. Hun dochter Marie (De Fougerolles) viert haar twintigste verjaardag en haar ouders willen er een onvergetelijk feest van maken. Op het moment echter dat al haar vrienden van de unif haar willen feliciteren draait Marie zich om en vlucht weg. Het meisje zit met een zware depressie, sluit zich af van de buitenwereld en geeft haar studies op. Gelijktijdig moet Claire Denis (Weiss) verdedigen, een jongeman die dezelfde symptomen vertoont als haar dochter. Ze neemt de zaak erg ter harte en ontdekt het geheim van Denis en dit vult haar met de grootste angst. Een moedig drama dat vertolkt wordt door competente acteurs maar gebukt gaat onder een oppervlakkig scenario (van regisseur Aghion), dat duidelijk de mensen niet durft choqueren (de film werd gemaakt voor een commerciëel tv-station). Bovendien schrikt de maker er niet voor terug goedkoop sentiment over het scherm te smeren. Spijtig voor de acteurs want die hadden beter verdiend. Fabio Conversi stond achter de camera. Stereo.

Marie Curie : une femme honorable

Frankrijk 1991. Biografie van Michel Boisrond. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Roger Van Hool, Jean-Luc Moreau, Piotr Machalica en Luigi Diberti.

Het priv[KA1]e-leven en het werk van Marie Curie (1867-1934), geboren Slodowska en Poolse, evenals van haar echtgenoot Pierre Curie (1859-1906), vanaf zijn kinderjaren in zijn vaderland via zijn universitaire studies in Parijs tot en met zijn beroemde jaren en zijn dood. Naar het gelijknamige en zeer succesvolle boek van Françoise Giraud. Een enigszins ironische titel want de 'weldenkenden' van haar tijd hadden juist grote kritiek op haar, vanwege haar privéleven. Knappe tijdsreconstructie maar de psychologische intensiteit van de roman komt er niet in terug. Het gaat meer om een reeks plaatjes dan om iets anders, hoewel Barrault zeer terecht prijzen heeft gekregen voor haar gevoelige en genuanceerde vertolking. Naast haar sterke aanwezigheid, kan Van Hool zich niet staande houden. Moreau is echter een perfecte professor Paul Langevin. Dankzij deze twee acteurs

La Vie de famille

Frankrijk 1984. Mysterie van Jacques Doillon. Met o.a. Sami Frey, Mara Goyet, Juliet Berto, Juliette Binoche en Aïna Walle.

Zoals gebruikelijk bij Doillon zien we hier een verhaal - in de vorm van video-opnames - over volwassenen en kinderen die de generatiekloof proberen te overbruggen door veel met elkaar te praten. Dit tegen de achtergrond van een villa in de Provence waarvan de dimensie door de producer buitengewoon goed gebruikt is. Ook werden opnamen in een hotelkamer in Madrid gemaakt. De hoofdpersonen, vader en dochter, zijn omringd door de andere familieleden en de onderlinge relaties worden ook belicht. Uiteindelijk volgt een verrassende hereniging van de twee die goed in elkaar zit. Het milieu waarin het verhaal zich afspeelt is echter te conventioneel: rijke mensen in de dure Provence, zodat het geheel niet voor iedereen geloofwaardig is.

La Bête noire

Frankrijk 1983. Drama van Patrick Chaput. Met o.a. Philippe Sfez, Richard Bohringer, Sabine Haudepin, Jean Bouise en Eddie Constantine.

Het kind van een prosituée wordt gedwongen door de kinderbescherming in een pleeggezin op het platteland geplaatst. Als 17-jarige delinquent ontmoet hij een scenarioschrijver die in zijn levensverhaal wel filmstof ziet. De dubbele bodem van fictionalisering van de ervaring van de hoofdpersoon maakt de tamelijke voorspelbaarheid ervan - geweldsdelicten, drugs - acceptabel. Men ziet goed spel van Sfez en Bohringer en veel bekende gezichten in de bijrollen.

Ma femme s'appelle Reviens

Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Anémone, Xavier Saint-Macary, Catherine Gandois en Pascale Rocard.

De door zijn vrouw verlaten arts en een fotografe, die ook door haar minnaar in de steek is gelaten, wonen in hetzelfde flatgebouw en zoeken - na kortstondige affaires die weinig soelaas bieden - steun bij elkaar in een verhouding zonder verliefdheid, maar gebaseerd op de solidere basis van vriendschap. De uit het café-theater voortgekomen acteurs en regisseur veranderen ietwat van genre door de uitbundige vrolijkheid te vervangen door melancholieke zelfspot, maar het resultaat is nogal halfzacht en bovendien toneelmatig. Het lef van de fysiek weinig aantrekkelijke hoofdrollen is onvoldoende om de film te redden. Scenario van Joseph Morhaim.

Collections privées

Frankrijk​/​​Japan 1978. Erotiek van Just Jaeckin, Shuji Terayama en Walerian Borowczyk. Met o.a. Laura Gemser, Roland Blanche, Catherine Gandois, Hiroshi Mikawi en Takeshi Wakamatsu.

Drieluik. I. Een zeeman strandt op een eiland vol aantrekkelijke vrouwen die na de liefde aan kannibalisme doen. II. Een jongeman verdwaalt na de dood van zijn moeder in vage jeugdherinneringen en hervindt moederliefde in de armen van een bordeelhoer. III. Een tingeltangelbezoeker koopt een nacht van een danseres en ontdekt 's ochtends haar eigen kind waarvoor geen plaats meer was in bed, in een kast. Schetsen over 'erotiek en het mysterie vrouw' blijven aan de decoratieve oppervlakte, waardoor flauwiteiten en cryptische onzin nauwelijks worden verhuld. Alleen Borowczyk maakt met het verhaal van De Maupassant een uitschieter binnen zijn latere werk, hoewel - ondanks de Max Ophüls-inspiratie - het voorbeeld niet wordt geëvenaard.