Roberto Posse

Albergo Roma

Italië 1996. Komedie van Ugo Chiti. Met o.a. Alessandro Benvenuti, Tchéky Karyo, Claudio Bisio, Barbara Enrichi en Debora Caprioglio.

Year of the Gun

Verenigde Staten 1991. Thriller van John Frankenheimer. Met o.a. Andrew McCarthy, Valeria Golino, Sharon Stone, John Pankow en Mattia Sbragia.

Amerikaans journalist McCarthy zet koers naar de gezellige drukte van Rome waar hij zich aangetrokken voelt door zijn oude geliefde Golino en de opdringerige Amerikaanse persfotografe Stone. McCarthy werkt, en passant aan een boek over de Rode Brigades, die weer in het offensief zijn. Alles loopt dan lekker uit de hand, vrienden zijn geen vrienden meer en de stadsguerilla wordt steeds agressiever. Een bij momenten spannende, avontuurlijke thriller, vakkundig in beeld gebracht door Frankenheimer maar met te veel vervelende complicaties. Naar het boek van Michael Mewshaw.

Donna d'ombra

Italië 1989. Drama van Luigi Faccini. Met o.a. Anna Bobaiuto, Francesco Capitano, Luciano Bartoli, Daniela Morelli en Carla Cassola.

Prachtig spel van Bonaiuto als Carla, een vrouw op zoek naar zichzelf, een genot voor de liefhebbers. Overstuur door de dood van haar vader gaat ze op reis omhaar verleden opnieuw te beleven, gevolgd door een trouwe journalist die haar liefheeft en die niet wil dat ze wegloopt uit zijn leven. De tocht is een vreemde mengeling van reële en irreële gebeurtenissen en de kijker wordt sterk betrokken bij haar omzwervingen en herinneringen. Veel gepraat. Technisch niet bijzonder.

Disperatamente Giulia

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Enrico Maria Salerno. Met o.a. Tahnee Welch, Fabio Testi, Laura Antonelli, Dalila Di Lazzaro en Corinne Clery.

Giulia de Blasco (Welch) is een bekende journaliste die haar autobiografie schrijft. Ze brengt daarin een eerbetoon aan haar moeder Carmen Milkovich (Antonelli) die kort voor het uitbreken van WO II (1939-44) huwde met Ubaldo Milkovich (Salerno), een tegenstander van Mussolini, de fascistische leider van Itali[KA3]e. Na het uitbreken van de vijandelijkheden moet Ubaldo in dienst en de eenzame Carmen voegt zich bij het verzet tegen Il Duce. Ze ontmoet dan de zeer knappe Vittorio de Blasco (Pagni), een overtuigd anti-fascist, en beleeft met hem de grote liefde van haar leven. Terug in Rome blijkt Carmen zwanger en de vrucht van de passie is Giulia. Na een onbezorgde jeugd krijgt Giulia, als ze volwassen is, de nodige teleurstellingen met haar minnaars. Een film die bol staat van oppervlakkige liefdesavontuurtjes, waarin een wat meer eisende kijker geen bevrediging vindt. Allesbehalve opwindende soap, die vals sentiment niet schuwt. De middelmatige spelprestaties kwalificeren zeker niet voor een Oscar. Het scenario is van Ennio de Concini en Salerno naar de roman van Sveva Casati Modignani. Het camerawerk is van Ennio Guarnieri. Mono.

Django Strikes Again

Italië 1987. Actiefilm van Nello Rossati. Met o.a. Franco Nero, Christopher Connelly, Donald Pleasence, Licinia Lentini en Roberto Posse.

Sergio Corbucci, regisseur van de klassieke ultragewelddadige spaghettiwestern Django (1966), vond van alle opvolgers alleen Django 2: il grande ritorno te pruimen. Maar ondanks alle spaghettiwesternelementen in Django 2 - zwijgende personages die elkaar langdurig aanstaren - lijkt de film door de ietwat houterige montage en een uitgebreid vuurgevecht met een machinegeweer meer op een jaren tachtig-actiefilm; Django werd Rambo. De voormalige revolverheld (Nero) is nu een bebaarde monnik, met helblauwe ogen en bepaald geen vrolijke man. Zijn humeur verslechtert zienderogen tijdens de reeks gruwelijkheden die slavenhouder Orlowsky (Connelly) begaat, waaronder het kidnappen van Django's dochter.

Macabro

Italië 1980. Horror van Lamberto Bava. Met o.a. Bernice Stegers, Stanko Molnar, Victoria Zinny, Roberto Posse en Ferdinando Panullo.

Een getrouwde vrouw gaat naar haar minnaar die bij een auto- ongeval blijkt te zijn omgekomen, terwijl thuis haar dochter een jonger broertje in het bad verdrinkt. Enige tijd later betrekt ze een etage in een woning, waarvan de blinde eigenaar avances maakt en waar de dochter haar wraak probeert voort te zetten, terwijl zij zelf een cultus aanvangt rond het in de koelkast bewaarde hoofd van haar dode minnaar. Het morbide scenario schijnt aan ware gebeurtenissen ontleend te zijn en biedt alle mogelijkheden en personages voor excessieve spanningen. Anders dan zijn vader Mario Bava, die met scenario's van niks door de vormgeving indringende effecten wist te bereiken, is de debutant in de regie nogal tam, zodat alleen de verhaalswendingen de aandacht vasthouden.

Le Rose di Danzica

Italië 1979. Drama van Alberto Bevilacqua. Met o.a. Franco Nero, Helmut Berger, Macha Méril, Olga Karlatos en Roberto Posse.

Duitse legerofficieren - vrienden sinds hun opleiding - zijn in 1919 tegenstanders geworden in hun opvattingen over Duitslands toekomst. De aristocraat doodt zijn linkse opponent, maar wreekt zich vervolgens op zijn familie, een broeinest van opkomend fascisme, die zijn ideeën fataal misvormd had. De film weet de omkeer bij de anti-held niet overtuigend te maken en steunt vooral op wijdlopige dialoog en verwarrende flash-backs. De hoofdrollen geven reliëf aan een troebele haat-liefde verhouding, maar het politiek tijdsbeeld komt nergens tot leven en wordt nooit aannemelijk Duits.

L'isola degli uomini pesci

Italië 1979. Sciencefiction van Sergio Martino. Met o.a. Barbara Bach, Claudio Cassinelli, Richard Johnson, Joseph Cotten en Beryl Cunningham.

Een kapitein Nemo-achtige schurk aast op de schatten van Atlantis en wil ze laten opduiken door vismensen, die onder invloed van een toverdrank willoze slaven zijn geworden. Typisch Italiaanse onzin. Ook bekend als THE ISLAND OF THE FISHMEN, ISLAND OF MUTATIONS, SCREAMERS en THE FISHMEN.

Rock 'n' roll

Italië 1978. Musical van Vittorio de Sisti. Met o.a. Rodolfo Banchelli, Rosaria Biccicia, Macha Méril, Giancarlo Puglisi en Carlo Monni.

Jongeren trainen voor een acrobatische-rockcompetitie, maar er ontstaat steeds onenigheid omdat het meisje haar partner te veel aandacht voor anderen verwijt. Een gevaarlijker rivale lijkt de jeugdige moeder van een medescholier, die de rock nog in de ontstaansperiode heeft leren dansen. Na oplossing van de misverstanden winnen ze in alle harmonie het nationale kampioenschap en het wereldkampioenschap. In dit Italiaanse plagiaat van SATURDAY NIGHT FEVER is het disco-ritme vervangen door muzikaal jeugdsentiment. De hoofdrolspelers zijn heuse Europese kampioenen, wat niet betekent dat ze het beetje acteren dat van hen verlangd wordt, óók kunnen opbrengen. De charme en het talent van Méril zijn aan de film verspild, al is haar moederrol het voornaamste lichtpunt. Veel muziek van Little Richard op de geluidsband.

Fin de Semana para los Muertos

Spanje​/​​Italië 1974. Horror van Jorge Grau en Jordi Grau. Met o.a. Arthur Kennedy, Aldo Massasso, Giorgio Trestini, Roberto Posse en José Ruiz Lifante.

In het slaperige Southgate vinden vreemde experimenten plaats met ultrasonische apparatuur: hierdoor verslinden insekten elkaar, worden baby`s hoogst agressief en staan lijken op uit het graf om kannibalistische moordpartijen te begaan. Een politieman (Kennedy) tracht de hysterische ontwikkelingen een halt toe te roepen. Deze geheel op locatie in het Engelse Lake District gedraaide horrorfilm heeft verontrustende effecten en shock- momenten in huis en heeft bovendien vaart en afwisseling. Een zeer merkwaardige, maar ook zeldzaam onsmakelijke griezelfilm. Ook bekend als NON SI DEVE PROFANARE IL SONNO DEI MORTI, THE LIVING DEAD AT THE MANCHESTER MORGUE, LET SLEEPING CORPSES LIE, DON'T OPEN THE WINDOW en BREAKFAST AT THE MANCHESTER MORGUE.