Menno Boerema (1958-2019): muziek en montage.
Er zijn 47 films gevonden.

Het wonder van Le Petit Prince

2018 | Documentaire

Nederland 2018. Documentaire van Marjoleine Boonstra en Lies Janssen.

Ochtend in de woestijn: de dromedaris geeft de mensen melk, de mensen geven de dieren water. In deze bespiegelende documentaire gaat het over de relatie van de mensen tot de aarde en over hoe ze daarover in hun moedertaal reflecteren. Met het veelvertaalde Le petit prince als gids wordt verboden talen - van het Tamazight van het Berber-woestijnvolk tot het Nawat van de Indianen in El Salvador - en verdwijnende verhalen leven ingeblazen. Een ontroerende, betoverende reis langs de windstreken.

Human Flow

2017 | Documentaire

Duitsland 2017. Documentaire van Ai Weiwei.

Documentaire van Chinese dissidente kunstenaar Ai Weiwei over de vluchtelingencrisis, gefilmd in 23 landen over de periode van een jaar. Hij toont migratie als sociaal-historisch fenomeen, maar vooral als het recente politieke drama waaraan de EU haar humanitaire gezicht verloor. Ambigue schoonheid zit in de toekomstdromen van meiden in Gaza of een zwartgeblakerde koe bij Mosul. Commentaar komt van dichtregels, krantenkoppen en beschouwingen van onder anderen de prinses van Jordanië en een Syrische astronaut. Een oproep tot mededogen die moeiteloos schakelt tussen globale schaal en menselijke proportie.

Kurai Kurai - Tales on the Wind

2014 | Drama

Nederland 2014. Drama van Marjoleine Boonstra.

Het speelfilmdebuut van documentairemaker en fotografe Marjoleine Boonstra is een visuele roadmovie door de uitgestrekte steppen van Kirgizië.

The Only Son

2013 | Documentaire, Drama

België​/​​Nederland​/​​Nepal 2013. Documentaire van Simonka de Jong.

Documentaire van Simonka de Jong over Nepalese jongen van 19 die de wijde wereld in wil, maar van zijn ouders moet trouwen met meisje uit het dorp.

Dead Body Welcome

2013 | Drama

Nederland 2013. Drama van Kees Brienen. Met o.a. Kees Brienen, Big Mama Amma Ongel, Geeta Prasaad Regmi en Raul Langa.

Meditatieve roadmovie over een regisseur (Brienen zelf), die bij aankomst in India verneemt dat de vriend met wie hij een zonsverduistering wilde bekijken, is gestorven.

Nick

2012 | Drama

Nederland 2012. Drama van Fow Pyng Hu. Met o.a. Marcel Hensema, Elisa Beuger, Merijn de Jong en Luna Mijovic.

Titelheld Nick is eerlijk en puur. Zo eerlijk en puur dat niemand aan zijn standaard kan voldoen en hij iedereen van zich af duwt. Hij gaat naar Kroatië om truffels te zoeken, en vindt uiteindelijk zichzelf. Acteur Merijn de Jong vraagt geen sympathie voor de agressieve, zelfingenomen, zoekende, kwetsbare Nick, maar slaagt er desondanks in dat we met hem mee willen. Derde film van de Amsterdamse filmmaker Hu (Jacky, Paradise Girls).

My Life on Planet B

2012 | Komedie, Drama

Nederland 2012. Komedie van Iván López Núñez. Met o.a. Serge Price, Rik Wezenberg, Alix Adams, Ceylan Can en Raymond Thiry.

Eigenzinnige tragikomedie over pubers Eppo en Neky. De twee buitenbeentjes zijn beste vrienden, delen een grote liefde voor foute B-films en doen in feite alles samen. Maar zodra Neky interesse in meisjes begint te krijgen en aansluiting zoekt bij een groepje gothics, laat hij de hevig gepeste Eppo keihard vallen. De combinatie van serieus drama, ongemakkelijke humor en absurdistische hallucinaties - gefilmd in bonte comic-stijl - werkt wonderwel, al laat het acteerwerk vaak te wensen over. Maar het zichtbare enthousiasme van de makers overwint alle gebreken.

De vliegenierster van Kazbek

2010 | Drama, Oorlogsfilm

Nederland​/​​Nederland​/​​Denemarken​/​​Georgië​/​​Duitsland 2010. Drama van Ineke Smits. Met o.a. Anamaria Marinca, Peter Lohmeyer, Jack Wouterse, Sallie Harmsen en Madelief Blanken.

Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Op het eiland Texel woont de dromerige Marie. De komst van een groep Georgische soldaten, waaronder een muzikant en een filmoperateur, zorgt voor veranderingen. Goga en zijn vrienden brengen op het grauwe Noordzee-eiland kleur, leven en liefde in het bestaan van Marie. Aangespoord door de heldin van de Sovjet-filmmusical De vliegenierster van Kazbek, die de Georgiërs met zich meezeulen en bij iedere gelegenheid die zich voordoet bekijken, neemt Marie haar lot in eigen handen. Te midden van de chaos van hun vrijheidsstrijd ontworstelt zij zich aan de beklemmende werkelijkheid door te leren vertrouwen op haar fantasie.

De eetclub

2010 | Thriller

Nederland 2010. Thriller van Robert Jan Westdijk. Met o.a. Bracha van Doesburgh, Thom Hoffman, Halina Reijn, Angela Schijf en Mark van Eeuwen.

Karen (Van Doesburgh) verhuist met yuppie-man en dochter van druk Amsterdam naar een lommerrijke villawijk. Het is er rustig, op het saaie af, dus is Karen blij als ze door Hanneke (Reijn) wordt uitgenodigd om aan te schuiven bij een eetclubje van andere gefortuneerde jonge vrouwen. Gezellig, maar langzaam wordt duidelijk dat het niet helemaal pluis is in dit wereldje van witte wijn en couture-jurkjes. Verfilming van succesvolle thriller van Saskia Noort strandt op een rommelig scenario, weinig sympathieke personages, irritante muziek en een gebrek aan spanning.

Blondje

2006 | Korte film

Nederland 2006. Korte film van Danyael Sugawara. Met o.a. Maryam Hassouni en Marcel Musters.

Vlak voor een kantoorgebouw zit een hond vastgebonden in een telefooncel. Het dier jankt. Nadine (28), telefonisch enquêtrice, probeert hem te negeren, maar dat lukt niet langer als één van haar klanten, Gert (40), haar erop wijst dat het dier bang is. Gert komt Nadine helpen met het beest. Het wordt een korte ontmoeting tussen twee eenzame mensen, die terwijl ze een hond helpen, vooral elkaar tot steun zijn.

Fairuz

2003 | Documentaire

Nederland 2003. Documentaire van Jack Janssen.

Documentaire waarin regisseur Jack Janssen probeert de muziek van Libanons beroemdste zangeres (Fairuz) te verbinden met de persoonlijke verhalen van de bevolking van het land.

Meisje

2002 | Drama, Romantiek

Nederland​/​​België​/​​Frankrijk 2002. Drama van Dorothée Van Den Berghe. Met o.a. Charlotte Vanden Eynde, Els Dottermans, Frieda Pittoors, Matthias Schoenaerts en Wim Opbrouck.

De schichtige twintigjarige Muriel (Vanden Eynde) is enig kind, ze woont in een Vlaams dorp, ze heeft een keurige vriend en ze werkt in een fabriek – naast haar moeder van bijna zestig. Ze hunkert naar verandering en kiest voor de grote stad, waar ze een kamer vindt bij de bruuske dertiger Laura (Dottermans). Dan wreekt zich haar beschermde opvoeding. Ondertussen worstelen hospita Laura met nestdrang en Muriels moeder met gebrek aan onafhankelijkheid. Regisseur Van den Berghe werkte jaren aan het bijschaven van de personages die ze akelig intiem in beeld brengt.

Met grote blijdschap

2001 | Thriller, Horror, Drama

Nederland 2001. Thriller van Lodewijk Crijns. Met o.a. Jaap Spijkers, Jack Wouterse, Renée Soutendijk, Marnie Blok en Laurien Van den Broeck.

Op een dag hoort Luc (Spijkers) dat zijn broer Ad (Wouterse), die hij al jarenlang niet heeft gezien, in een huisje in de Ardennen woont. Luc gaat samen met zijn hoogzwangere vrouw naar België. Na het nogal gespannen weerzien met zijn broer en diens vrouw Els (Soutendijk) komt gaandeweg een groot geheim aan het licht. Met grote blijdschap is een mooi opgebouwde, boeiende vertelling over mensen die het moeilijk vinden om gevoelens met elkaar te delen. Sterke rol van Wouterse. Een Gouden Kalf voor het scenario van regisseur Crijns en Kim van Kooten.

Het laatste Joegoslavische elftal

2000 | Documentaire, Sportfilm

Nederland 2000. Documentaire van Vuk Janic.

Documentaire over het Joegoslavische jeugdvoetbalteam van 1987. Door het uitbreken van de oorlog viel het team, net wereldkampioen, uit elkaar. Oude teamgenoten kwamen tegenover elkaar te staan: eerst in de oorlog, later op het voetbalveld.

De grote vakantie

2000 | Documentaire

Nederland 2000. Documentaire van Johan van der Keuken.

In 1998 wordt bij filmmaker Van der Keuken prostaatkanker gediagnosticeerd. De tijd die hem overblijft om te leven, is beperkt. Hij besluit zijn laatste film te draaien en die onderneming voert hem over de gehele aardbol: Katmandu in Nepal, het dak van de wereld in de Himalaya, Mali in Afrika, Brazilië in Zuid-Amerika en tenslotte zijn eigen land met een onvergetelijk beeld van de grote rivieren, de levensader van Nederland, panta rei. Tegelijkertijd een zoektocht om van de kanker genezen te raken door de alternatieve geneeskunde. Het mocht niet baten: Van der Keuken overleed in januari 2001. De film die o.a. bekroond werd op het festival van Berlijn, is een feest voor zijn fans, maar hij is zoals gebruikelijk veel te lang en wie geen insider is, ontgaat wellicht in de stroom van bonte beeldreeksen zijn eerbetoon aan Alfred Hitchcock.

Voyage to Cythera

1999 |

Nederland 1999. Frank Scheffer.

In 1998 wordt bij filmmaker Van der Keuken prostaatkanker gediagnosticeerd. De tijd die hem overblijft om te leven, is beperkt. Hij besluit zijn laatste film te draaien en die onderneming voert hem over de gehele aardbol: Katmandu in Nepal, het dak van de wereld in de Himalaya, Mali in Afrika, Brazilië in Zuid-Amerika en tenslotte zijn eigen land met een onvergetelijk beeld van de grote rivieren, de levensader van Nederland, panta rei. Tegelijkertijd een zoektocht om van de kanker genezen te raken door de alternatieve geneeskunde. Het mocht niet baten: Van der Keuken overleed in januari 2001. De film die o.a. bekroond werd op het festival van Berlijn, is een feest voor zijn fans, maar hij is zoals gebruikelijk veel te lang en wie geen insider is, ontgaat wellicht in de stroom van bonte beeldreeksen zijn eerbetoon aan Alfred Hitchcock.

Looking for Colonel Parker

1999 |

Nederland 1999. Constant Meijers.

In 1998 wordt bij filmmaker Van der Keuken prostaatkanker gediagnosticeerd. De tijd die hem overblijft om te leven, is beperkt. Hij besluit zijn laatste film te draaien en die onderneming voert hem over de gehele aardbol: Katmandu in Nepal, het dak van de wereld in de Himalaya, Mali in Afrika, Brazilië in Zuid-Amerika en tenslotte zijn eigen land met een onvergetelijk beeld van de grote rivieren, de levensader van Nederland, panta rei. Tegelijkertijd een zoektocht om van de kanker genezen te raken door de alternatieve geneeskunde. Het mocht niet baten: Van der Keuken overleed in januari 2001. De film die o.a. bekroond werd op het festival van Berlijn, is een feest voor zijn fans, maar hij is zoals gebruikelijk veel te lang en wie geen insider is, ontgaat wellicht in de stroom van bonte beeldreeksen zijn eerbetoon aan Alfred Hitchcock.

Diva Dolorosa

1999 | Documentaire

Nederland 1999. Documentaire van Peter Delpeut. Met o.a. Soave Gallone, Elena Makowska, Francesca Bertini, Pina Menichelli en Lyda Borelli.

In 1998 wordt bij filmmaker Van der Keuken prostaatkanker gediagnosticeerd. De tijd die hem overblijft om te leven, is beperkt. Hij besluit zijn laatste film te draaien en die onderneming voert hem over de gehele aardbol: Katmandu in Nepal, het dak van de wereld in de Himalaya, Mali in Afrika, Brazilië in Zuid-Amerika en tenslotte zijn eigen land met een onvergetelijk beeld van de grote rivieren, de levensader van Nederland, panta rei. Tegelijkertijd een zoektocht om van de kanker genezen te raken door de alternatieve geneeskunde. Het mocht niet baten: Van der Keuken overleed in januari 2001. De film die o.a. bekroond werd op het festival van Berlijn, is een feest voor zijn fans, maar hij is zoals gebruikelijk veel te lang en wie geen insider is, ontgaat wellicht in de stroom van bonte beeldreeksen zijn eerbetoon aan Alfred Hitchcock.

fl. 19,99

1998 | Komedie

Nederland 1998. Komedie van Mart Dominicus. Met o.a. Thomas Acda, Carine Korteweg, Jeroen Willems, Leny Breederveld en Jacqueline Blom.

De titel verwijst naar de superlage prijs die trouwlustige paartjes voor [KA1]e[KA1]en (huwelijks)nacht hoeven te betalen in een chique, Amsterdams hotel voor de nacht van 31 december 1999. Bruidsparen in spe verdringen zich in de lobby; het is een bont gezelschap dat bestaat uit: yuppies, luidruchtige punkers, bejaarden, Marokkanen, homo`s, een platsprekende, ordinaire Amsterdammer (Acda) met vrouw en hond, een vrouwmens dat haar gekleurde vriend aan een verblijfsvergunning wil helpen enz. Er zijn ook typische stijve Hollanders, religieuze fanatici en racisten. Het zou de dwarsdoorsnede zijn van de Nederlandse samenleving anno 1999. Tijdens de nacht worden de contrasten nog duidelijker, niet alleen tussen de koppels, maar ook bij hun toevallige ontmoetingen in de gangen van het hotel. De scenarioschrijvers, Helena van der Meulen en debuterend regisseur Dominicus hebben duidelijk te veel hooi op de vork genomen. Het is onmogelijk iets zinnigs in bijna anderhalf uur over de diverse levens van dergelijke vogels met zo`n bont pluimage in beelden (van Rogier Stoffers) te vertellen. Soms is het geestig, soms tragisch en bij gelegenheden bitter. De sketches zijn keurig gedaan, maar veel te voorspelbaar en te clichématig. De veertig-jarige Dominicus was een tijdlang hoofdredacteur van het noodlijdende filmblad Skrien en schreef daarna scenario's. Weinig interessante Hollandse subsidiekunst, die even in twee bioscopen liep om daarna binnen zes maanden op de kleine buis vertoond te worden.

Laatste woorden: Mijn zusje Joke (1935-1997)

1998 |

Nederland 1998. Johan van der Keuken.

Een zeer persoonlijk portret van de zus van de filmmaker, kort voordat ze aan kanker overleed. Indringende en intieme gesprekken werden met een digitale videocamera vastgelegd. Dit ook voor de filmmaker nieuwe medium maakte het mogelijk de gesprekken integraal, spontaan en zonder veel productionele voorbereidingen op te nemen. Tijdens de montage is de oorspronkelijke sfeer en duur van de opnamen gerespecteerd.

Ferryman Across the Volga

1998 |

Nederland 1998. Jessica Gorter.

Een zeer persoonlijk portret van de zus van de filmmaker, kort voordat ze aan kanker overleed. Indringende en intieme gesprekken werden met een digitale videocamera vastgelegd. Dit ook voor de filmmaker nieuwe medium maakte het mogelijk de gesprekken integraal, spontaan en zonder veel productionele voorbereidingen op te nemen. Tijdens de montage is de oorspronkelijke sfeer en duur van de opnamen gerespecteerd.

Can't U Hear Me Singin'

1997 | Documentaire, Muziek

Nederland 1997. Documentaire van Walter Stokman.

Een zeer persoonlijk portret van de zus van de filmmaker, kort voordat ze aan kanker overleed. Indringende en intieme gesprekken werden met een digitale videocamera vastgelegd. Dit ook voor de filmmaker nieuwe medium maakte het mogelijk de gesprekken integraal, spontaan en zonder veel productionele voorbereidingen op te nemen. Tijdens de montage is de oorspronkelijke sfeer en duur van de opnamen gerespecteerd.

Broos

1997 | Komedie, Drama

Nederland 1997. Komedie van Mijke de Jong. Met o.a. Lieneke le Roux, Maartje Nevejan, Adelheid Roosen, Leonoor Pauw en Marnie Blok.

Vijf zussen hebben zich teruggetrokken in een oud strandhuis om er een videoband te maken ter ere van het veertigjarig huwelijk van hun ouders. Het is vrijwel meteen hommeles tussen de dames. En dan gaan ze ook nog praten over het verleden. Interessant drama, waarvoor regisseur De Jong in Locarno werd genomineerd voor een Gouden Luipaard. De actrices die de zussen spelen mochten een Gouden Kalf voor beste actrice delen. Gebaseerd op een gelijknamig toneelstuk. In 2014 verscheen Brozer, ook geregisseerd door De Jong, met dezelfde actrices, over het - daadwerkelijk - naderende einde van Pauw (1956-2013).

De nieuwe moeder

1996 | Romantiek, Drama

Nederland 1996. Romantiek van Paula van der Oest. Met o.a. Janis Reinis, Arys Adamsons, Geert de Jong, Evert de Jager en Hannah van Lunteren.

Vijf zussen hebben zich teruggetrokken in een oud strandhuis om er een videoband te maken ter ere van het veertigjarig huwelijk van hun ouders. Het is vrijwel meteen hommeles tussen de dames. En dan gaan ze ook nog praten over het verleden. Interessant drama, waarvoor regisseur De Jong in Locarno werd genomineerd voor een Gouden Luipaard. De actrices die de zussen spelen mochten een Gouden Kalf voor beste actrice delen. Gebaseerd op een gelijknamig toneelstuk. In 2014 verscheen Brozer, ook geregisseerd door De Jong, met dezelfde actrices, over het - daadwerkelijk - naderende einde van Pauw (1956-2013).

Cinema Perdu - de eerste dertig jaar van de film

1995 |

Nederland 1995. Peter Delpeut.

Vijf zussen hebben zich teruggetrokken in een oud strandhuis om er een videoband te maken ter ere van het veertigjarig huwelijk van hun ouders. Het is vrijwel meteen hommeles tussen de dames. En dan gaan ze ook nog praten over het verleden. Interessant drama, waarvoor regisseur De Jong in Locarno werd genomineerd voor een Gouden Luipaard. De actrices die de zussen spelen mochten een Gouden Kalf voor beste actrice delen. Gebaseerd op een gelijknamig toneelstuk. In 2014 verscheen Brozer, ook geregisseerd door De Jong, met dezelfde actrices, over het - daadwerkelijk - naderende einde van Pauw (1956-2013).

Charlotte Sophie Bentinck

1995 | Drama, Biografie

Nederland 1995. Drama van Ben Verbong. Met o.a. Tom Jansen, Hiske van der Linden, Dick van Diem, Nanette Kuijper en Nanette Kuijpers.

Op basis van de briefroman Mevrouw Bentinck of Onverenigbaarheid van Karakter van Hella S. Haasse werd een vijfdelige tv-serie gemaakt. Die werd nu weer omgemonteerd tot een speelfilm over het leven van de adellijke Charlotte Sophie von Aldenburg, getrouwd met Baron Bentinck. Charlotte kon zich niet conformeren aan de eisen van haar stand. Ze deed wat haar gevoel haar ingaf en kreeg daardoor steeds meer problemen met haar naaste omgeving. De decors en de kostuums zijn, zoals gebruikelijk bij dit soort films, goed verzorgd, en ook het scenario is zorgvuldig opgebouwd. Een aantal sprongen in de tijd worden gemaakt aan de hand van voorgelezen brieven en zijn nergens hinderlijk, met uitzondering van de typische tv-film finale, wanneer nog even wordt verteld hoe het haar in het laatste deel van haar leven verging. In aanmerking genomen dat zes tv-afleveringen in één film moesten worden samengeperst, verdienen de scenaristen en de cutter een complimentje.

Rock 'n Roll Junkie

1994 | Biografie

Nederland 1994. Biografie van Jan Eilander, Eugene van den Bosch, Frenk van der Sterre en Ton van der Lee. Met o.a. Herman Brood en Nina Hagen.

De vier regisseurs (eigenlijk respectievelijk interviewer, cameraman, geluidsman en producent) volgden hun jeugdidool Herman Brood tussen 1990 en 1993. Uit dertig uur materiaal werd deze anderhalf uur durende docu samengesteld, met vier hoofdthema's: Brood als muzikant, als kunstschilder, privé, en door de ogen van zijn omgeving. Daarnaast zijn er concertopnamen en archiefmateriaal. Uiteindelijk zien we vooral Brood als junk, vaak meelijwekkend en onsympathiek, en valt de aandacht voor het rock-'n-rollfenomeen wat tegen. Evengoed erg onderhoudend en verplichte kost voor fans.

Hartverscheurend

1994 | Drama

Nederland 1994. Drama van Mijke de Jong. Met o.a. Marieke Heebink, Mark Rietman, André-Arend van Noord, Mientje Kleijer en Tanar Catalpinar.

Tweede speelfilm van de Jong (na IN KRAKENDE WELSTAND) met centraal een jong stel, Heebink en Rietman, dat er niet in slaagt een duurzame relatie op te bouwen. Gesitueerd in een afgedankt havengedeelte van Amsterdam, met op de achtergrond ook Koerdische migranten en de vluchtelingenproblematiek. Heebink zou men een kind van de kraakbeweging kunnen noemen. Zij is niet bereid al volwassen te worden, en hoe haar zwangerschap uiteindelijk afloopt blijft 'multi-interpretabel' zoals dat heet. Regisseuse de Jong schreef ook het scenario, en een en ander tekent een pessimistisch, zeg maar nihilistisch wereldbeeld, dat op quasi documentaire wijze in beeld is gebracht door cameraman Joost van Starrenburg. Kreeg op de Nederlandse Filmdagen de Persprijs en op het Filmfestival van Gent een distributiepremie.

The Forbidden Quest

1993 | Avonturenfilm, Drama, Documentaire, Historische film

Nederland 1993. Avonturenfilm van Peter Delpeut. Met o.a. Joseph O'Conor en Roy Ward.

In 1905 vindt een Zuidpoolexpeditie plaats met de Hollandia, en de enige overlevende, de scheepstimmerman J.C. Sullivan wordt teruggevonden in een Iers dorpje in het jaar 1941. Hij vertelt zijn ongelooflijke verhaal, over moord en kannibalisme, waarbij op een bijzondere manier gebruik gemaakt wordt van authentieke documentaire opnames van de Zuidpool van begin 1900. Dit zorgt voor een prachtig visueel en boeiend geheel. Geheel in het Engels gesproken, gepresenteerd op het Filmfestival van Rotterdam in 1993. Scenario van Peter Delpeut. Het camerawerk is van Stef Tijdink.

Belle van Zuylen - Madame de Charrière

1993 | Documentaire, Historische film, Romantiek

Nederland 1993. Documentaire van Digna Sinke. Met o.a. Will van Kralingen, Laus Steenbeeke, Kees Hulst, Carla Hardy en Patty Pontier.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

4Tokens - E pur si muove

1993 | Documentaire

Nederland 1993. Documentaire van Peter Delpeut. Met o.a. Andrea Leine en Harijono Roebana.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

4Tokens - Courzand

1993 | Muziek

Nederland 1993. Muziek van Angelika Oei, Clara van Gool en Carla Gool. Met o.a. Jamie Watton, Jordi Cortes Molini, Anne-Katrine Haugen en Vivianne Rodriguez de Brito.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

4 Tokens - Still You

1993 |

Nederland 1993. Mijke de Jong. Met o.a. Robert Rappance, Joan Taylor en Gabriella Uetz.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

4 Tokens - Eurinome

1993 |

Nederland 1993. Paolo Pistolesi. Met o.a. Sylvia Pen en Saskia Matern.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

Vrouwen vertellen

1992 |

Nederland 1992. Nouchka van Brakel.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

Bobby

1992 | Drama

Nederland 1992. Drama van Ineke Houtman. Met o.a. Joost Elias, Carla Hardy, Rudy Fehr Jr. en Els Ingeborg Smits.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

Viaduc

1991 |

1991. Danniel Danniel. Met o.a. Eva van Heijningen, Johan Leysen en Thom Hoffman.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

Verhalen die ik mijzelf vertel

1991 |

Nederland 1991. Heddy Honigmann. Met o.a. Martin Dijksma, Peter-Paul Huth en Marthe Geke Bracht.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

Lieve

1991 | Korte film

Nederland 1991. Korte film van Derk Visser. Met o.a. Hugo van Riet, Maarten Ooms, Ottolien Boeschoten en Suzan van der Meer.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

Lyrisch Nitraat

1990 | Documentaire

Nederland 1990. Documentaire van Peter Delpeut.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

Ici, maintenant ou jamais

1990 |

1990. Robert Steijn, Boris Gerrets en Désirée Delauney. Met o.a. Boris Gerrets en Désirée Delauney.

Belle van Zuylen (Van Kralingen) werd in 1740 geboren op slot Zuylen - vandaar de naam - nabij Utrecht als Isabella Agneta van Tuyll van Serooskerken. Ze trouwde in 1771 met Charles-Emmanuel de Charri[KA2]ere (Hulst) - vandaar Madame de Charri[KA2]ere; het paar vestigde zich in Zwitserland, in Colombier in de buurt van Neuch[KA4]atel. Ze kregen nooit kinderen. Belle werd 65 jaar oud. Het huwelijk was niet bepaald gelukkig. Op 48-jarige leeftijd ontmoet Belle in Paris als ze haar echtgenoot is ontvlucht, de 21-jarige Benjamin D`Hermenches (Steenbeeke) door wie ze zich zeer gecharmeerd voelt. Benjamin is constant op de vlucht voor schuldeisers en zijn vader. Hij smeert hem naar Engeland. Hij staat naderhand uitgeput bij Belle voor de deur. Ze verleent hem onderdak, maar zijn vader weet er een eind aan te maken. Hun relatie zetten ze dan grotendeels per brief voort. Dat zal bijna zeven jaar duren tot hij er met Madame Germaine de Stael (Hardy) vandoor gaat (naar Parijs). De film gaat over voernoemde periode, en valt gemakkelijk in drie periodes in te delen. Belle van Zuylen wordt geportretteerd als een hunkerende en tekort komende vrouw, maar ze was tegelijkertijd een gepubliceerd, verlicht schrijfster van romans en toneelstukken die ook componeerde. De film bevat muziekstukken van haar hand. Ze nam ten opzichte van haar eigen stand best een kritisch standpunt in en zette zich ook in voor vrouwen, wat in de film mooi wordt gesymboliseerd door haar hulp aan haar dienstmaagd (Pontier) als die in verwachting raakt van een onbekende vader. Het scenario van regisseuse Sinke was wat aan de lange kant en bij de montage door Menno Boerema sneuvelden er ruim 40m die naderhand voor een drie-delige mini- serie van ieder ca 52m weer gebruikt werden. De fotografie was in handen van Goert Giltaij.

In krakende welstand

1989 | Drama

Nederland 1989. Drama van Mijke de Jong. Met o.a. Sophie Hoeberechts, Ottolien Boeschoten, Matthias Maat, Angela van der Zon en Pieter Anno.

Hoeberechts, Boeschoten en Maat waren ooit actief in de krakersbeweging. Na een decennium wordt hun leven niet meer beheerst door maatschappelijke discussies. Maat bedenkt nu reclameteksten, Hoeberechts volgt journalistiek en alleen Boeschoten is actief gebleven en zelfs radicaler geworden. Het gebeuren heeft plaats in één gebouw. De autoriteiten willen het gebouw kopen, het in orde brengen en het voor weinig geld verhuren aan de huidige bezetters. Maar ze moeten er dan wel voor een jaar uit. Geestdriftige nieuwe krakers nemen dan de plaats in van de verburgerlijkte ouwe krakers. Een soort 'verloren paradijs' van krakers. Oer-Nederlands met de vele facetten van de kraakbeweging. Geslaagde sfeerweergave van debutante de Jong maar lawaaierig is geen synoniem van levendig. Een cameorolletje is weggelegd voor de tv-persoonlijkheid Jan Lenferink als een bekende Nederlander.

Beeld van een kind

1989 |

Nederland 1989. Albert van der Wildt.

Hoeberechts, Boeschoten en Maat waren ooit actief in de krakersbeweging. Na een decennium wordt hun leven niet meer beheerst door maatschappelijke discussies. Maat bedenkt nu reclameteksten, Hoeberechts volgt journalistiek en alleen Boeschoten is actief gebleven en zelfs radicaler geworden. Het gebeuren heeft plaats in één gebouw. De autoriteiten willen het gebouw kopen, het in orde brengen en het voor weinig geld verhuren aan de huidige bezetters. Maar ze moeten er dan wel voor een jaar uit. Geestdriftige nieuwe krakers nemen dan de plaats in van de verburgerlijkte ouwe krakers. Een soort 'verloren paradijs' van krakers. Oer-Nederlands met de vele facetten van de kraakbeweging. Geslaagde sfeerweergave van debutante de Jong maar lawaaierig is geen synoniem van levendig. Een cameorolletje is weggelegd voor de tv-persoonlijkheid Jan Lenferink als een bekende Nederlander.

Laura Ley

1988 | Thriller, Drama

Nederland 1988. Thriller van Jenne Sipman. Met o.a. Hilde Van Mieghem, Tom Jansen, Miguel Stigter en Maurits Martijn.

Kamermeisje Van Mieghem versiert als een moderne Lorelei via de CB truckers. Zij wordt opgespeurd door een wethouder en een zendamateur. Als 'sociale achtergrond' moeten stakende vuilnismannen dienen met als cinematografische climax het leegkieperen van slachtafval in een keurig Hollands voortuintje. Een vervelende, weinig intelligente anti-thriller.

Ei

1987 | Experimenteel, Komedie, Fantasy, Drama

Nederland 1987. Experimenteel van Danniel Danniel. Met o.a. Marijke Veugelers, Jake Kruyer, Peter Smits, Piet Kamerman en Coby Timp.

Een bakker van een jaar of vijfendertig woont nog bij moeder thuis, lezen en schrijven kan hij niet. Des te beter kan hij een ei rechtop zetten of een toren bouwen van ronde stenen. Het liefst zit hij op een bankje met zijn twee vrienden. Iemand schrijft een brief namens hem op een advertentie van een vrouw. Deze verschijnt kort daarop in het dorp. Een opvallende debuutfilm van Danniel, licht komisch van toon, met fraai kleurgebruik door cameraman Erik van Empel.

De stayer

1986 | Korte film, Komedie

Nederland 1986. Korte film van Bennie Roeters. Met o.a. Bartho Braat, Michiel Romeyn, Fiet Dekker, Piet Kamerman en Mira de Vries.

Een bakker van een jaar of vijfendertig woont nog bij moeder thuis, lezen en schrijven kan hij niet. Des te beter kan hij een ei rechtop zetten of een toren bouwen van ronde stenen. Het liefst zit hij op een bankje met zijn twee vrienden. Iemand schrijft een brief namens hem op een advertentie van een vrouw. Deze verschijnt kort daarop in het dorp. Een opvallende debuutfilm van Danniel, licht komisch van toon, met fraai kleurgebruik door cameraman Erik van Empel.

Een vertelling over film en werkelijkheid

1982 |

Nederland 1982. Mart Dominicus. Met o.a. Jose Kuypers en Jurrie Kwant.

Een bakker van een jaar of vijfendertig woont nog bij moeder thuis, lezen en schrijven kan hij niet. Des te beter kan hij een ei rechtop zetten of een toren bouwen van ronde stenen. Het liefst zit hij op een bankje met zijn twee vrienden. Iemand schrijft een brief namens hem op een advertentie van een vrouw. Deze verschijnt kort daarop in het dorp. Een opvallende debuutfilm van Danniel, licht komisch van toon, met fraai kleurgebruik door cameraman Erik van Empel.