Léon Larive: cast.
Er zijn 9 films gevonden.

Le mystère Barton

1949 | Misdaad, Mysterie

Frankrijk 1949. Misdaad van Charles Spaak. Met o.a. Madeleine Robinson, Françoise Rosay, Loleh Bellon, Nathalie Nattier en Geneviève Morel.

Een bewerking van het successtuk van William Hackett, ofwel hoe een hoogleraar in de occulte wetenschappen ontdekt wie een, tussen haakje niet bijster bekwame, financier heeft vermoord. Een misdaadverhaal met klassieke raadsels. Een weinig opzienbarende regie en de enige film van de opmerkelijke scenario- en dialoogschrijver Charles Spaak, die waarschijnlijk inzag dat hij voor het vak van regisseur niet in de wieg was gelegd.

Retour à la vie

1948 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1948. Oorlogsfilm van André Cayatte, Georges Lampin, Henri-Georges Clouzot en Jean Dréville. Met o.a. Héléna Manson, Jane Marken, Nane Germond, Bernard Blier en Lucien Nat.

Gedenkfilm die hier behandeld wordt in de volgorde waarin de regisseurs van de vijf sketches aan de beurt komen, waarbij we moeten opmerken dat de laatste twee van Dréville zijn: LE RETOUR DE TANTE EMMA - LE RETOUR D'ANTOINE - LE RETOUR DE JEAN - LE RETOUR DE RENÉ - LE RETOUR DE LOUIS. De sketches hebben als gemeenschappelijk thema de terugkeer naar het normale leven van krijgsgevangenen en gedeporteerden. Zo'n film moet wel wisselvallig zijn en zou meer in evenwicht zijn geweest als er een vrouwelijke hoofdrolspeler meer en een mannelijke hoofdrolspeler minder zouden zijn geweest. De toon wisselt sterk. We ontdekken een intimistische Cayatte, die van de uitstekende dialogen van Charles Spaak profiteert, een nog steeds even gekwelde Lampin, een zeer bittere Clouzot met zijn sinistere humor en een wat romantischere Dréville, die met het fraaie camerawerk van Louis Page en Michel Weiss in de laatste episode weer wat hoop geeft. Zijn socio-psychopathische analyses van een aantal zeer uiteenlopende gevallen worden door een groep sterren gespeeld en vormen met de bijrollen een zeer homogeen geheel.

La Taverne du poisson couronné

1946 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1946. Misdaad van René Chanas. Met o.a. Michel Simon, Jules Berry, Blanchette Brunoy, Michèle Martin en Yves Vincent.

De zwager van een marinecommandant exploiteert een havenkroeg en heeft een verhouding met de zangeres die voor hem de marinier verliet. Als de marine weer in de haven is, wordt de kroegbaas vermoord. Alleen de keuze van het milieu kan oorspronkelijk worden genoemd, voor de rest is het een doorsnee en mat verfilmd misdaaddrama. Door de ironische dialogen van Henri Jeanson en het spel van de topbezetting wordt het geheel toch nog op smaak gebracht.

Sortilèges

1945 | Avonturenfilm, Romantiek

Frankrijk 1945. Avonturenfilm van Christian-Jaque. Met o.a. Renée Faure, Madeleine Robinson, Fernand Ledoux, Lucien Coëdel en Roger Pigaut.

Deze getrouwe verfilming van de roman Le Chevalier de Riouclare van Claude Boncompain speelt zich af in de XIXe eeuw tijdens een ijzige winter aan de voet van de bergen in Auvergne met tovenarij, verwikkelingen en een gelukkig eind. Het verhaal is minder belangrijk dan de gedragen en drukkende sfeer van deze film, dankzij de schitterende fotografie van Louis Page, een duidelijk poëtische inspiratie en een samenhangende vertolking. Misschien het meesterwerk van Christian-Jaque, en de dialogen van Jacques Prévert zijn ook erg goed. Met een figurant genaamd Piccoli.

L' Honorable Catherine

1942 | Komedie

Frankrijk 1942. Komedie van Marcel L'Herbier. Met o.a. Edwige Feuillère, Raymond Rouleau, André Luguet, Claude Génia en Charles Granval.

Een meisje dat door haar werk veel onverwachte huisbezoeken pleegt, komt nog weleens ongelegen. Op een gegeven moment treft ze een getrouwde vrouw met een minnaar, die haar prompt voor zijn verloofde laat doorgaan als ook de echtgenoot van de vrouw opduikt. Dat spelletje wordt werkelijkheid, en uiteindelijk redt de minnaar haar als ze ontvoerd wordt door juwelendieven die ze ook heeft betrapt bij een van haar bezoeken. Een voor de oorlogsjaren kenmerkende escapistische komedie, waarvan de nadrukkelijke vrolijkheid eerder vermoeiend dan aanstekelijk werkt. Scenario van Solange Térac. Oorspronkelijk getiteld: SOLANGE.

Les nuits moscovites

1934 | Drama

Frankrijk 1934. Drama van Alexis Granowsky. Met o.a. Annabella, Harry Baur, Pierre Richard-Willm, Spinelly en Germaine Dermoz.

1916. WO I woedt in alle hevigheid. In een militair hospitaal in Moskou leert verpleegster Natacha Kovrine (Annabella) kapitein Ignatoff (Richard-Willm), een jonge officier kennen, die gewond is. Ze worden verliefd, maar ze is al verloofd met de veel oudere, maar rijke graanhandelaar Piotr Brioukow (Baur). Als Ignatoff begrijpt dat ze aan een ander toebehoort, verdwijnt hij geruisloos. Later wordt kapitein Ignatoff beschuldigd van spionage, maar de ridderlijke getuigenis van Brioukow redt hem van de strop. Een melodrama van jewelste, dat alleen nog maar interessant is vanwege de prachtige decors van André Andrejew en zeker niet vanwege het scenario van Hermann Kosterlitz die de pulproman van Pierre Benoit bewerkte. Het camerawerk was in handen van Franz Planer en Louis Née, en oogt nog steeds zeer goed. Baur was beslist niet in topvorm. Er werd tegelijkertijd een Engelstalige versie gedraaid onder de regie van Anthony Asquith met eveneens Baur, die zijn eigen rol speelde, Laurence Olivier, Penelope Dudley Ward en Robert Cochran. Deze film kwam in Engeland uit onder de titel MOSCOW NIGHTS en in Amerika als I STAND CONDEMNED.

Zéro de conduite

1933 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1933. Drama van Jean Vigo. Met o.a. Jean Dasté, Robert Le Flon, Louis Lefebvre, Gilbert Pruchon en Constantin Goldstein-Kehler.

Incidenteel verzet van leerlingen tegen de internaatsdiscipline leidt tot een totale revolte. Deze anarchistische en voor de jong gestorven regisseur autobiografische film gaat op vanzelfsprekende manier van milieuschets over in surrealisme. Moeilijkheden tijdens de opnamen - de helft van het oorspronkelijk scenario mocht niet verfilmd worden - en een jarenlang vertoningsverbod na de première konden de klassieker niet saboteren. De invloed werkt na ruim zestig jaar nog door in nieuwe films. Scenario van regisseur Vigo. Camerawerk van Boris Kaufmann.

Théodore et Cie

1933 | Komedie

Frankrijk 1933. Komedie van Pière Colombier. Met o.a. Alice Field, Germaine Auger, Raimu, Albert Préjean en Pierre Alcover.

Komedie der verwisselingen en misverstanden. Th[KA1]eodore (Pr[KA1]ejean) werkt bij zijn oom Clodomir (Raimu), die goed geboerd heeft in de kaas. In plaats van zich in te spannen en in het zweet des aanschijns de kaas op zijn brood te verdienen, wringt Théodore zich in allerlei bochten om met niets doen carrière te maken. Zo moet de schlemielige Clodomir horen dat zijn vrouw hem bedriegt en dat zijn neef misbruik van hem maakt. Hij wil berusten in de feiten, maar dan nemen de gebeurtenissen een onverwachte wending. Deze verfilmde boulevardklucht is alleen maar interessant voor de liefhebbers van het werk van Raimu. Het scenario is van René Pujol naar het toneelstuk van Paul Armont en Nicolas Nancey. Het camerawerk is van Victor Arménise en Henri Barreyre. Mono.

Madame Bovary

1933 | Drama

Frankrijk 1933. Drama van Jean Renoir. Met o.a. Pierre Renoir, Alice Tissot, Valentine Tessier, Héléna Manson en Max Dearly.

Verfilming van het meesterwerk van Gustave Flaubert uit 1857 over de oogverblindende mevrouw, die zich in haar huwelijk verveelt en allerlei vormen van overspel bedrijft totdat het haar ru[KA3]ineert en tragisch met haar afloopt. Op basis van een van de weinige romans die de fatsoenlijke bewerking van Renoir het hoofd weten te bieden. Hij is daarbij zeer trouw gebleven aan de tekst wat dialogen en beelden betreft (de hier aangegeven lengte is die van de originele versie waarvan onbekend is wat er van over is, want er zijn een paar uiteenlopende kopie[KA3]en in omloop), en maakt veelvuldig gebruik van afstand en vervreemding. Alle personages spelen en nemen zichzelf in de maling alsof het om een komedie over hun eigen leven gaat. Zo is Madame Bovary (een bewonderenswaardige Tissot) tot aan haar eigen dood toe, tegelijk geloofwaardig en ongeloofwaardig. Door er van zo dichtbij naar te kijken, blijkt deze film uiteindelijk veel griezeliger dan de nieuwste horrorfilms. De film werd destijds dan ook niet begrepen en was een commerciële flop. De recente bewerking van Claude Chabrol mag dan nog zo goed zijn, dit werk, waarin het gezichtspunt totaal anders is, mag niet worden vergeten. Kort nadat de film in roulatie gebracht werd heeft Renoir de film enigszins bekort. Jean Bachelet deed het camerawerk.