Gregorio Paonessa: productie.
Er zijn 6 films gevonden.

Maternal

2019 | Drama

Italië​/​​Argentinië 2019. Drama van Maura Delpero. Met o.a. Lidiya Liberman, Denise Carrizo, Agustina Malale, Isabella Cilia en Alan Rivas.

In een Italiaans religieus opvanghuis voor jonge alleenstaande moeders volgen we drie vrouwen: zuster Paola, tienermoeder Luciana, een tienermoeder en Fatima, een andere tienermoeder met een jonge zoon, die zwanger is van haar tweede kind. Alle drie worstelen ze op hun eigen manier met de implicaties van het moederschap.

Figlia mia

2018 | Drama

Italië​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 2018. Drama van Laura Bispuri. Met o.a. Valeria Golino, Alba Rohrwacher, Sara Casu en Udo Kier.

De bijna tienjarige, roodharige Vittoria blijkt twee moeders te hebben: de vrome, gelovige brunette die haar heeft opgevoed, en de zich hoererende, drankzuchtige blondine die haar heeft gebaard. Terwijl de ene moeder worstelt met haar emoties en de andere met geldzorgen, zoekt Vittoria haar eigen weg. Drama dat zich afspeelt op een dorgeel en azuurblauw Sardinië. Over een stroeve vrouwelijke drie-eenheid die wat opzichtig is opgetrokken rond de heilige Madonna, met wat al te letterlijk gekozen metaforen en dialogen. Van de regisseur van Sworn Virgin.

Nico, 1988

2017 | Biografie, Drama, Muziek

Italië​/​​België 2017. Biografie van Susanna Nicchiarelli. Met o.a. Trine Dyrholm, John Gordon Sinclair, Anamaria Marinca en Thomas Trabacchi.

De combinatie seks, drugs en rock-'n-roll leverde zelden zo'n treurige film op als dit portret van Nico (eigenlijk: Christa Päffgen) tijdens haar laatste levensjaren. De Duitse zangeres, overtuigend intens gespeeld door Deense actrice Dyrholm, is dan een knorrige junkie die met tegenzin optreedt voor halfvolle zaaltjes. Terugblikken op haar Velvet Underground-periode wil ze niet meer, en doet de film ook niet. Een gewaagde maar ook tikje frustrerende keuze. Want hoe authentiek alles ook aanvoelt, en hoezeer de muziek soms ook bruist, je blijft nieuwsgierig naar die glory days.

Sworn Virgin

2015 | Drama

Albanië​/​​Italië​/​​Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Kosovo 2015. Drama van Laura Bispuri. Met o.a. Alba Rohrwacher, Flonja Kodheli, Emily Ferratello en Lars Eidinger.

De combinatie seks, drugs en rock-'n-roll leverde zelden zo'n treurige film op als dit portret van Nico (eigenlijk: Christa Päffgen) tijdens haar laatste levensjaren. De Duitse zangeres, overtuigend intens gespeeld door Deense actrice Dyrholm, is dan een knorrige junkie die met tegenzin optreedt voor halfvolle zaaltjes. Terugblikken op haar Velvet Underground-periode wil ze niet meer, en doet de film ook niet. Een gewaagde maar ook tikje frustrerende keuze. Want hoe authentiek alles ook aanvoelt, en hoezeer de muziek soms ook bruist, je blijft nieuwsgierig naar die glory days.

Una via a Palermo

2013 | Drama, Komedie

Italië​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 2013. Drama van Emma Dante. Met o.a. Emma Dante, Elena Cotta en Alba Rohrwacher.

Twee vrouwen rijden op een snikhete zondagmiddag op precies hetzelfde moment van verschillende kanten de Via Castellana Bandiera in, een steegje in Palermo. Geen van beide chauffeurs wenst haar Fiatje in de achteruit te zetten, en dan is er geen weg terug. Letterlijk. Una via a Palermo, een schrandere mix van sociaal drama, zwarte komedie, politieke allegorie en western, is het speelfilmdebuut van Emma Dante, die het script baseerde op haar eigen roman en ook een van de hoofdrollen speelt.

Le quattro volte

2010 | Drama

Italië​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 2010. Drama van Michelangelo Frammartino. Met o.a. Giuseppe Fuda, Bruno Timpano en Nazareno Timpano.

Met weinig woorden en krachtige beelden toont regisseur Frammartino de levenscyclus in een idyllisch gehucht in Calabrië, geïnspireerd door de reïncarnatieleer van Pythagoras. Van een geitenherder die zijn laatste adem uitblaast meandert de film langs de geboorte van een geit, een boom die wordt omgehakt en de houtskool die er uiteindelijk van zijn stam wordt gemaakt. Zware kost, maar ook als simpel portret van een harmonieuze gemeenschap waar de tijd lijkt stil te staan, is Le quattro volte (De vier keren) prachtig.