Jacques Gamblin (1957): cast.
Er zijn 40 films gevonden.

Père fils thérapie!

2016 | Komedie

Frankrijk​/​​Canada 2016. Komedie van Émile Gaudreault. Met o.a. Richard Berry, Jacques Gamblin, Waly Dia, Julie Ferrier en Baptiste Lorber.

Vader Jacques en zoon Marc Laroche, politie-inspecteurs, kunnen elkaar niet uitstaan. Voor een keertje treft dat: om een collega uit gangsterhanden te bevrijden moeten ze het vertrouwen winnen van geducht penozeadvocaat Charles Perronet. Laat Perronet nu net met diens zoon Fabrice meedoen aan een vader-zoon-relatietherapietrip in de Gorges du Verdon. Gaudreaults herverfilming van zijn Canadese kassucces De père en flic (2009) is een gelikte doelgroepenklucht op een knip-en-plakscenario. Toch staan de generatiebotsingen garant voor enig gegrinnik, en de poppentherapiescènes zelfs voor enkele schuddebuikjes.

Week-ends

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Anne Villacèque. Met o.a. Karin Viard, Noémie Lvovsky, Jacques Gamblin, Ulrich Tukur en Aurélia Petit.

Sinds de jaren tachtig hebben bevriende stellen Christine/Jean en Sylvette/Ulrich op het Franse platteland hun tweede huizen tegenover elkaar, slechts een landweg ligt ertussen. Nu, vele jaren later, verlaat Jean Christine voor een jonge blom, en begint Sylvette zich af te vragen of het één-tweetje met Ulrich eigenlijk nog wel de moeite is. Via een ijzersterk speelkwartet (Viard voorop) en met een feilloze blik voor het opgekropte en verzwegene trancheert Villacèque twee huwelijken. Vijfde en zesde hoofdrolspelers zijn de huizen: eerst gelukseilandjes van weekendontspanning, later desolate mausoleumpjes van het voorbije.

Hippocrate

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Thomas Lilti. Met o.a. Vincent Lacoste, Jacques Gamblin, Reda Kateb, Marianne Denicourt en Félix Moati.

Der 23-jarige Benjamin gaat aan de slag als assistent-arts in een ziekenhuis in Parijs. Maar de opleiding op de afdeling interne geneeskunde, die wordt geleid door zijn vader, verloopt niet zoals gehoopt.

24 jours

2014 | Drama, Thriller

Frankrijk 2014. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Zabou Breitman, Pascal Elbé, Sylvie Testud, Jacques Gamblin en Éric Caravaca.

Coscenarist en regisseur Arcady reconstrueert in dit sobere drama de ontvoering van een jonge joodse man, die Frankrijk in 2006 in de greep hield. Wanneer Parijse elektronicaverkoper Ilan (Shahidi) wordt gekidnapt door 'de Barbaren' die ervan uitgaan dat Joden nu eenmaal geld hebben, breekt een vreselijke tijd aan voor zijn machteloze familie; moeder Ruth Halimi, gespeeld door Breitman, schreef er later een boek over. De politie weet zich niet goed raad met de situatie. Spannende film is emotioneel soms iets te dik aangezet, maar heeft een uitstekende cast.

À l'aveugle

2012 | Actiefilm, Thriller

Frankrijk 2012. Actiefilm van Xavier Palud. Met o.a. Jacques Gamblin, Lambert Wilson, Raphaëlle Agogué, Elsa Kikoïne en Daniel Lobé.

Met crowfunding van de grond getilde policier naar Amerikaans tv-serierecept. Rechercheur Lassalle (Gamblin), een vermoeide eigenheimer die de dood van zijn echtgenote niet heeft verwerkt, puzzelt op de connectie tussen enkele gruwelmoorden. Onwaarschijnlijke hoofdverdachte is de blinde ex-commando Narvik (Wilson) die piano’s stemt. Aansluitend kat-en-muisspel tussen twee in zichzelf gekeerde kerels met geschiedenis is verspild aan inspiratieloos geregisseerd zondagamateursscenario vol bespottelijke verhaalwendingen en karikaturen. De twee charismatische hoofdrolspelers en Agogué, als Lassalles collega annex stille aanbidster, roeien met niet voorhanden riemen.

Une vie française

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Jean-Pierre Sinapi. Met o.a. Jacques Gamblin, Pauline Etienne, Joffrey Verbruggen, Edith Scob en Bernard Le Coq.

Vijftiger Paul Blick, globetrottend fotograaf, krijgt bij zijn terugkeer uit het buitenland te horen dat dochter Marie in een psychiatrische kliniek is opgenomen. In de schizofrenie van de dochter spiegelt zich gaandeweg de lang onderdrukte tweespalt van de vader. De ooit politiek geëngageerde arbeiderszoon trouwde een welgestelde bourgeoise en liet zijn idealen achter. Sterk gespeeld psychologisch drama is tezelfdertijd een kroniek van veertig Franse welvaartsjaren. Naar de gelijknamige roman van Jean-Paul Dubois. Edith Scob speelt met koele elegantie de vrouw voor wie Paul rechtsaf sloeg.

Nous trois

2010 | Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​Luxemburg 2010. Drama van Renaud Bertrand. Met o.a. Emmanuelle Béart, Nathan Georgelin, Jacques Gamblin, Stefano Accorsi en Audrey Dana.

Het is 1972. De zesjarige Sébastien heeft een zeer levendige fantasie, waarmee hij een beetje afstand kan nemen van zijn dagelijkse bestaan met een ongelukkige moeder en een gefrustreerde vader die uitvinder had willen worden. Dat alles verandert met de komst van nieuwe buren: moeder Marie (Béart) bloeit op door de amoureuze aandacht van de aantrekkelijke buurman (Accorsi). Regisseur Bertrand schetst in fijne jarenzeventigkleuren een bitterzoet familiedrama gezien door de ogen van een kind - uitstekend gespeeld door de kleine Nathan Georgelin.

Le nom des gens

2010 | Komedie

Frankrijk 2010. Komedie van Michel Leclerc. Met o.a. Sara Forestier, Jacques Gamblin, Zinedine Soualem, Carole Franck en Michèle Moretti.

De linkse superhippie van Algerijnse afkomst Baya (Forestier) duikt het bed in met iedere rechtse bal om hem van maatschappelijke inzichten en politieke kleur te doen veranderen. Dan ontmoet ze op haar missie de aantrekkelijke rechts-Joodse Arthur (Gamblin). Liefdeskriebels, kan dat? Regisseur Leclerc kwam op festivals en bij de filmpers goed weg met zijn misschien wel erg politiek correcte komedie. Wie zich daaroverheen kan zetten, of gewoon graag gluurt naar Forestier in allerhande oh la la-situaties, biedt Le nom des gens anderhalf uur vertier. Forestier en het script werden bekroond met een César.

Bellamy

2009 | Misdaad, Drama

Frankrijk 2009. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Gérard Depardieu, Clovis Cornillac en Jacques Gamblin.

Vertrouwd, kalm en op een vreemde manier aandoenlijk, het Simenoneske adieu van Chabrol (1930-2010). Depardieu is Paul Bellamy, beroepsgedeformeerd observerend en chronisch hulpvaardig politierechercheur op vakantie in het familiehuis te Nîmes. De vermaarde zeebonkige speurder ziet echter zijn zomerverpozing verstoord door pimpelende stiefbroer Jacques en een zonderlinge man die zijn hulp inroept. De mens als mysterie en het leven als samenloop van omstandigheden, gezien door de lens van een empathische meesterregisseur op zijn best. Chabrols geheime wapen Gamblin speelt drie rollen. Opgedragen aan twee Georges: Simenon en Brassens.

Le premier jour du reste de ta vie

2008 | Drama

Frankrijk 2008. Drama van Rémi Bezançon. Met o.a. Jacques Gamblin, Zabou Breitman, Déborah François, Marc-André Grondin en Roger Dumas.

Twaalf jaar uit het leven van een Frans gezin, vader Robert, moeder Marie-Jeanne en hun drie kinderen, wordt geportretteerd aan de hand van vijf cruciale dagen, telkens verteld vanuit een ander hoofdpersonage. Vijf verschillende én verwante perspectieven op dezelfde familie, die samen een rijk, herkenbaar totaalbeeld vormen. Slepende conflicten komen soms met een grote schok aan het oppervlak. Kinderen gaan het huis uit, kinderen beginnen te roken, een lief meisje varandert in een lastige puber. De uitstekende dialogen, de rake momenten en de subtiele details smeden het vijftal tot een zeer geloofwaardig gezin, dat je zou willen blijven ontmoeten.

Nos retrouvailles

2007 | Drama

Frankrijk 2007. Drama van David Oelhoffen. Met o.a. Jacques Gamblin, Nicolas Giraud, Jacques Spiesser en Marie Matheron.

Is het toeval dat een schimmige vader die opduikt na jaren absentie en radiostilte is vernoemd naar een Bijbelse engel met twee gezichten? Gabriel (fraaie karaktercompositie van stille kracht Gamblin) wil de banden met zwijgzame zoon Marco (Giraud) herstellen. Laatstgenoemde krijgt bij het plotselinge weerzien met pa de terloopse vraag of hij hem bij een klusje wil helpen. En het voorstel van samen een bar openen klinkt de jonge vaatwasser niet onaardig in de oren. Maar eerst: dat klusje. Verdienstelijk regiedebuut van Oelhoffen is noir-achtig drama over een illusoire vader-zoon-relatie.

Enfin veuve

2007 | Drama, Komedie

Frankrijk 2007. Drama van Isabelle Mergault. Met o.a. Michèle Laroque, Jacques Gamblin en Wladimir Yordanoff.

De ongelukkig getrouwde Anne-Marie heeft al twee jaar een verhouding met Léo, een gevoelige romanticus, die het tegenovergestelde is van haar echtgenoot Gilbert. Alles verandert als Gilbert komt te overlijden en zij de rol van treurende weduwe moet spelen voor zijn familie.

Les irréductibles

2006 | Drama, Komedie

Frankrijk 2006. Drama van Renaud Bertrand. Met o.a. Jacques Gamblin, Kad Merad, Anne Brochet, Rufus en Valérie Kaprisky.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Le voyageur sans bagage

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Pierre Boutron. Met o.a. Florence Pernel, Micheline Presle, Jacques Gamblin en Danièle Lebrun.

In de tragische blik op de wereld van toneelschrijver Jean Anouilh is altijd plek voor Molière-achtige humor. Ook als het gaat om oorlog en disfunctionaliteit in zijn Le voyageur sans bagage. In de tweede verfilming van het stuk van de Franse meester heeft scriptschrijver en regisseur Boutron de elegante stijl van Anouilh weten te behouden. En de geroutineerde grootheden Gamblin en Presle voelen zich daar duidelijk in thuis. Gamblin speelt de aan aan geheugenverlies lijdende veteraan Gaston, die vijftien jaar na WO I herkend wordt als 'Jacques'. De vraag is of hij die Jacques wel wil zijn.

Holy Lola

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Jacques Gamblin, Isabelle Carré, Bruno Putzulu en Maria Pitarresi.

Een kind adopteren uit Cambodja is een hels karwei. En de Amerikanen krijgen overal voorrang. Dat lijkt de boodschap van adoptiedrama Heilige Lola van gearriveerd cineast Tavernier (Ça commence aujourd'hui). Tavernier volgt met de camera op de schouder een Frans echtpaar door een Cambodjaans doolhof van taaie instanties, corrupte functionarissen, enge kinderhandelaars en smoezelige weeshuizen. Acteurs Gamblin en Carré hebben geen enkele moeite met hun bakkeleiende personages en zetten samen een invoelbaar verward stel neer. Wat beklijft is het wrange beeld van een ontwikkelingsland als kweekvijver voor kinderexport.

25 degrés en hiver

2004 | Drama, Komedie

België​/​​Frankrijk​/​​Rusland​/​​Spanje​/​​Zweden 2004. Drama van Stéphane Vuillet. Met o.a. Jacques Gamblin, Carmen Maura, Ingeborga Dapkunaite, Josse De Pauw en Pedro Romero.

Een Oekraïense zoekt in Brussel naar de man die haar jaren geleden verliet om in het Westen geld te verdienen en vervolgens niets meer van zich liet horen.

Á la petite semaine

2003 | Drama

Frankrijk 2003. Drama van Sam Karmann. Met o.a. Jacques Gamblin en Gérard Lanvin.

Jaques komt na een aantal jaren zitten in de gevangenis weer thuis, waar zijn vrienden alweer nieuwe plannen hebben gemaakt voor hen. Maar Jaques ziet dit niet zitten.

Dissonances

2003 | Drama, Misdaad

Frankrijk 2003. Drama van Jérôme Cornuau. Met o.a. Jacques Gamblin, Bérénice Béjo, Didier Flamand, Brent Palmer en Françoise Viallon.

Vader Nat (Gamblin) wordt op de snelweg beschoten. Zijn negenjarige dochtertje Margo is ongedeerd maar haar zusje Julie (6) is dodelijk getroffen. Nat neemt wraak, belandt in de gevangenis, verliest zijn vrouw en is na zijn vrijlating niet meer welkom bij zijn inmiddels volwassen dochter Margo. Dissonances toont in drie delen op koel indringende wijze de implicaties van eigenrichting, gezien vanuit het perspectief van de vader, de betrokken politierechercheur en de volwassen Margo. Gebaseerd op het boek Interstate (1995) van Amerikaan Stephen Dixon. Plaats van handeling is het Franstalige deel van Canada maar de film werd geschoten in Zuid-Afrika.

Laissez-Passer

2002 | Oorlogsfilm

Spanje​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 2002. Oorlogsfilm van Bertrand Tavernier. Met o.a. Jacques Gamblin, Denis Podalydès, Christian Berkel, Marie Gillain en Charlotte Kady.

Film over het dagelijks leven van filmmakers in het door Duitsland bezette Parijs tijdens de tweede wereldoorlog. Mensen vragen zich af of het in het hol van leeuw mogelijk is om op dezelfde voet verder te gaan. Men zit immers toch al in het hol, maar willen de filmmakers wel onder de Duitsers werken? Op verschillende niveaus worden belangrijke kwesties aan de kaak gesteld.

Mademoiselle

2001 | Romantisch drama

Frankrijk 2001. Romantisch drama van Philippe Lioret. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jacques Gamblin, Isabelle Candelier, Zinedine Soualem en Jacques Boudet.

Pierre (Gamblin) maakt deel uit van een kleinkunstenaarstrio dat op recepties en dergelijke bijeenkomsten wordt ingehuurd om de boel komisch in het honderd te laten lopen. Claire (Bonnaire), een licht verveelde, getrouwde zakenvrouw, is een van zijn slachtoffers tijdens een conferentie. Als ze haar trein mist, krijgt ze een lift van het gezelschap. Ze raakt geïntrigeerd door Pierres improvisatievermogen en beleeft voor ze het weet een kortstondige affaire met hem. Charmante hoofdrolspelers, slimme dialogen en stijlvolle regie maken deze tragikomedie tot een pareltje.

Bella ciao

2001 | Drama, Romantiek

Italië​/​​Frankrijk 2001. Drama van Stéphane Giusti. Met o.a. Jacques Gamblin, Yaël Abecassis, Jalil Lespert, Vahina Giocante en Océane Mozas.

Pierre (Gamblin) maakt deel uit van een kleinkunstenaarstrio dat op recepties en dergelijke bijeenkomsten wordt ingehuurd om de boel komisch in het honderd te laten lopen. Claire (Bonnaire), een licht verveelde, getrouwde zakenvrouw, is een van zijn slachtoffers tijdens een conferentie. Als ze haar trein mist, krijgt ze een lift van het gezelschap. Ze raakt geïntrigeerd door Pierres improvisatievermogen en beleeft voor ze het weet een kortstondige affaire met hem. Charmante hoofdrolspelers, slimme dialogen en stijlvolle regie maken deze tragikomedie tot een pareltje.

Au cœur du mensonge

1999 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1999. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Jacques Gamblin, Sandrine Bonnaire, Valeria Bruni Tedeschi, Antoine de Caunes en Bernard Verley.

In een dorpje in Bretagne wordt een tienjarig meisje dood aangetroffen. Haar tekenleraar (Gamblin) is de laatste die haar heeft gesproken en is even later de hoofdverdachte. Zijn dorpsgenoten keren zich massaal tegen hem. Alleen zijn vrouw (Bonnaire) blijft loyaal. Net als in films als La femme infidèle, Le boucher en Violette Nozière is Chabrol, soms wel 'de Franse Hitchcock' genoemd, minder geïnteresseerd in het whodunit-verhaal dan in onderliggende thema's als huwelijk en ontrouw. Ditmaal staat hij vooral stil, zoals de titel al aangeeft, bij leugens die niemand vreemd zijn. Prima rollen van Gamblin en de immer fascinerende Bonnaire.

Les enfants du marais

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Jean Becker. Met o.a. Jacques Villeret, Jacques Gamblin, André Dussollier, Michel Serrault en Isabelle Carré.

In een dorpje in Bretagne wordt een tienjarig meisje dood aangetroffen. Haar tekenleraar (Gamblin) is de laatste die haar heeft gesproken en is even later de hoofdverdachte. Zijn dorpsgenoten keren zich massaal tegen hem. Alleen zijn vrouw (Bonnaire) blijft loyaal. Net als in films als La femme infidèle, Le boucher en Violette Nozière is Chabrol, soms wel 'de Franse Hitchcock' genoemd, minder geïnteresseerd in het whodunit-verhaal dan in onderliggende thema's als huwelijk en ontrouw. Ditmaal staat hij vooral stil, zoals de titel al aangeeft, bij leugens die niemand vreemd zijn. Prima rollen van Gamblin en de immer fascinerende Bonnaire.

Kanzô sensei

1998 | Drama, Oorlogsfilm

Japan​/​​Frankrijk 1998. Drama van Shohei Imamura. Met o.a. Akira Emoto, Kumiko Aso, Jacques Gamblin, Masanori Sera en Keiko Matzuzaka.

Dr. Akagi (Emoto) is de dorpsarts van Hibi, een klein Japans dorpje in de marge van het oorlogsgeweld van WO II. Hij hoedt over een wonderlijk ensemble van bonte personages, onder wie een dronken priester, een drugsverslaafde, een Nederlandse krijgsgevangene en een prostituee/doktersassistente (Aso). Akagi is een toegewijd medicus. Gekleed in een smetteloos wit pak rent hij van de ene naar de andere patiënt en zijn diagnose is steevast geelzucht (behalve bij de Nederlander!), een aandoening die in de film de verziekte Japanse oorlogsmaatschappij symboliseert. Het is de vermeende zwanenzang van veteraan Imamura (1926), een indrukwekkend en gelaagd werk waarin vitaliteit en apathie vechten om voorrang. De vele personages, plotwisselingen en genreoverschrijdingen (van oorlog tot horror) maken het niet makkelijk voor de eurocentrische toeschouwer maar zelfs zonder begrip van de Oosterse subtiliteiten wordt de visie van nestor Imamura glashelder in de laatste scène. Zelfs de ultieme terreur (De Bom) kan de mens niet losweken uit zijn zorgvuldig gecreëerde innerlijke wereld.

Tenue correcte exigée

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Philippe Lioret. Met o.a. Jacques Gamblin, Elsa Zylberstein, Zabou Breitman, Jean Yanne en Daniel Prévost.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Une histoire d'amour à la con

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Henri-Paul Korchia. Met o.a. Virginie Aster, Féodor Atkine, Eric Bitoun, Emmanuel Depoix en Frédéric Diefenthal.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Mauvais genre

1996 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1996. Romantiek van Laurent Bénégui. Met o.a. Jacques Gamblin, Elina Löwensohn, Monica Bellucci, Christiane Cohendy en Michel Aumont.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

À la vie, à la mort !

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Jacques Boudet, Jean-Pierre Darroussin, Ariane Ascaride en Jacques Gamblin.

L`Estaque is een verpauperde arbeiderswijk in Marseille, waar de huizen tussen de hoge opslagtanks en de hoge, smalle vuurspuwende pijpen van de rokende en stinkende olieraffinaderijen staan. In het `cabaret` Perroquet Bleu van macho Jos[KA1]e (Meylan) - vrouwtjes en snelle karren - en Jos[KA1]efa - ziet er niet meer uit om nog te strippen, maar heeft nog steeds bewonderaars - komen de bonte, werkloze en soms wanhopige bewoners samen. Ze vormen een hechte `familie`, die elkaar door dik en dun steunt. Hun band wordt gesymboliseerd door Marie-Sol (Ascaride), een jonge schoonmaakster die maar niet in verwachting kan raken van haar werkeloze man Patrick (Gamblin) en daarom de eveneens werkeloze Jaco (Darroussin) een kind bij haar laat verwekken. Als bijfiguren ontmoeten we de niet onbelangrijke V[KA1]enus (Pesenti), een verslaafde die snolt en stript en Farid (Ziane), een ouderloze Maghrebijn, die dealt. Je moet Marseille een beetje kennen om de sfeer echt te proeven, maar de sociale boodschap van Gu[KA2]ediguian die zelf uit L`Estaque afkomstig is, is luid en duidelijk. Het is zijn zesde film en hij schreef zelf het scenario. De rolverdeling bestaat grotendeels uit welwillende amateurs en vrienden van de maker. Een film voor liefhebbers van het werk van Ken Loach (deze laatste komt echter sterker over bij kijkers uit NW-Europa). Camerawerk van Bernard Cavalie. In eigen land is de bioscoop goed bezocht.

Simenon des tropiques: Les clients d'Avrenos

1995 |

Frankrijk 1995. Philippe Venault. Met o.a. Jacques Gamblin, Claire Borotra en Carlotta Natoli.

L`Estaque is een verpauperde arbeiderswijk in Marseille, waar de huizen tussen de hoge opslagtanks en de hoge, smalle vuurspuwende pijpen van de rokende en stinkende olieraffinaderijen staan. In het `cabaret` Perroquet Bleu van macho Jos[KA1]e (Meylan) - vrouwtjes en snelle karren - en Jos[KA1]efa - ziet er niet meer uit om nog te strippen, maar heeft nog steeds bewonderaars - komen de bonte, werkloze en soms wanhopige bewoners samen. Ze vormen een hechte `familie`, die elkaar door dik en dun steunt. Hun band wordt gesymboliseerd door Marie-Sol (Ascaride), een jonge schoonmaakster die maar niet in verwachting kan raken van haar werkeloze man Patrick (Gamblin) en daarom de eveneens werkeloze Jaco (Darroussin) een kind bij haar laat verwekken. Als bijfiguren ontmoeten we de niet onbelangrijke V[KA1]enus (Pesenti), een verslaafde die snolt en stript en Farid (Ziane), een ouderloze Maghrebijn, die dealt. Je moet Marseille een beetje kennen om de sfeer echt te proeven, maar de sociale boodschap van Gu[KA2]ediguian die zelf uit L`Estaque afkomstig is, is luid en duidelijk. Het is zijn zesde film en hij schreef zelf het scenario. De rolverdeling bestaat grotendeels uit welwillende amateurs en vrienden van de maker. Een film voor liefhebbers van het werk van Ken Loach (deze laatste komt echter sterker over bij kijkers uit NW-Europa). Camerawerk van Bernard Cavalie. In eigen land is de bioscoop goed bezocht.

Les misérables

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Michel Boujenah, Alessandra Martines, Salomé Lelouch en Annie Girardot.

Lelouch die zijn eigen scenario schreef, verplaatste het epoque-verhaal van Victor Hugo naar de 20e eeuw. Belmondo speelt met verve een drievoudige rol: de chauffeur Henri Fortin die vlak na de eeuwwisseling in 1900 ten onrechte wordt veroordeeld, diens analfabete zoon Roger en verweerde Jean Valjean. De actie gaat dan naar de jaren 1930 en WO II (1939-45).

Les clients d'Avrenos

1995 | Drama, Historische film

Frankrijk​/​​Turkije 1995. Drama van Philippe Venault. Met o.a. Jacques Gamblin, Carlotta Natoli, Claire Borotra, Ismaïl Incekara en Christophe Odent.

Istanbul, jaren 1950. Twee vrouwen hebben met elkaar afgesproken in Caf[KA1]e Avrenos in het oude stadsgedeelte. Ze rouwen beiden om de dood van dezelfde man, Bernard de Jonsac (Gamblin), bediende bij de Franse ambassade. Leyla (Borotra) wil uitzoeken wat haar aan Bernard bond, een verhouding die het platonische nooit oversteeg. Tevens wil ze zijn relatie uitdiepen met de Bulgaarse barmeid Nouchi (Natoli). En door welk drama werd Leyla tien jaar geleden tot de rolstoel veroordeeld? Genietbaar portret van twee vrouwen die, op een heel andere manier, van dezelfde man hielden. De regie is echter eerder onevenwichtig. Flashback-scenario van Emmanuel Carrère en Venault, naar de roman van Georges Simenon. Mooie fotografie van Anne Khripounoff.

Au Petit Marguery

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Laurent Bénégui. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Aumont, Alain Begel, Marie Bunuel en Thomas Chabrol.

Au Petit Marguery is de naam van een bistro in Parijs, waar voor de laatste keer een diner geserveerd wordt aan een bont gezelschap voordat het zijn poorten sluit. Een sfeervolle film die deels uit clichés bestaat omdat hij opzettelijk bevolkt is met stereotiepe personages en deels gevoelig is omdat de menselijke zwakheden en tragiek aan het daglicht komen.

Les braqueuses

1994 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Catherine Jacob, Clémentine Célarié, Alexandra Kazan, Nanou Garcia en Annie Girardot.

Vier vrouwen hebben een lastig leven, met geldgebrek, relatieperikelen en ander ongemak. Op een dag zijn ze getuige van een overval. Terwijl de winkelier de dader achtervolgt halen de dames de kassa leeg. Het is het begin van een criminele carrière, die overigens met horten en stoten op gang komt. Om uit te zoeken hoe dat nou moet, een gijzelaar koeieneren of een pistool vasthouden, bekijkt het kwartet oude Jean-Paul Belmondofilms. De regisseur van deze aardige komedie leerde het vak bij Claude Lelouch.

Couchettes express

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Luc Béraud. Met o.a. Jacques Gamblin, Bernard Haller, Isabelle Renauld, Marc Citti en Gunilla Karlzen.

Gamblin is steward op de slaaptrein Parijs/Venetië. Hij moet kaartjes en identiteitsbewijzen van de reizigers in 'zijn' wagon ophalen. Op zekere dag vraagt een passagier, Haller, om bescherming. Hij lijdt aan een nog onbekende ziekte en hij is niet alleen op de vlucht voor geleerden die hem als proefkonijn willen gebruiken, maar ook voor Bonke, een handelaar in menselijke organen. Een misdaadkomedie met dramatische ondertoon. De film is een poging van alles over te brengen, maar slaagt bijna nergens in. Het rommelige scenario is van Béraud en Bernard Stora, die zich lieten inspireren door de roman La Maldonne des Sleepings van Tonino Benacquista. Alleen een talent als Haller weet de film enkele geslaagde momenten mee te geven. Camerawerk van Alain Levent.

Un cercueil pour deux

1993 | Film noir

Frankrijk 1993. Film noir van Jean-Louis Fournier. Met o.a. Marc de Jonge, Cathérine Amérie, Jean-Pol Dubois, Jacques Gamblin en Michel Alban.

Een stadje in Noord-Frankrijk. Aymérie is gehuwd met de oudere, welvarende begrafenisondernemer De Jonge. Ze is niet geïnteresseerd in zijn werk en droomt van een andere toekomst. Wanneer de jonge Gamblin zich voor haar wagen gooit, kan ze hem juist ontwijken. Ze neemt hem mee naar huis en in haar groeit een plan om een nieuw leven te beginnen. Typisch Franse série-noire, goed verteld en goed gespeeld, maar erg voorspelbaar. De personages worden nogal tweedimensionaal getekend, wat het door de regisseur geschreven verhaal natuurlijk niet ten goede komt. Alledaags tv-voer, gezien en vergeten. Fotografie van Houschang Baharlou.

Présumé coupable

1991 | Mysterie, Misdaad, Drama

Frankrijk 1991. Mysterie van Pierre Joassin. Met o.a. Jacques Gamblin, Serge Beauvois, Geoffroy Boutan, Philippe Capelle en Gilles Defacque.

In 1987 is Julien (Gamblin) elf jaar getrouwd met Annie (Vandeville). Ze hebben twee kinderen, een grote boerderij en meer dan dertig koeien. Financiële zorgen hebben ze niet. Er is enkel de depressie van Annie die niet over de dood van haar vader, drie jaar voordien, kan komen. Op een nacht wordt Julien opgeschrikt door een schot. Annie heeft zich een kogel door het hoofd geschoten. Allerlei omstandigheden pleiten tegen Julien en hij wordt beschuldigd van moord. Reconstructie en analyse van een reeks ongelooflijke toevalligheden die een doodgewone man bijna drie jaar onschuldig in de gevangenis brengen, verdacht van moord op zijn vrouw. Een waargebeurde zaak en de echte Julien komt op het einde van de film persoonlijk zijn verslag doen. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire. Huguette Debaisieux schreef het scenario. Achter de camera stond Roland Dantigny.

Années de plume, années de plomb

1991 |

Frankrijk 1991. Nicolas Ribowski. Met o.a. Claude Piéplu, Jacques Gamblin, Hélène Duc, Jean-Paul Muel en Claude Lochy.

Parijs 1969. De vrouw van de directeur en oprichter van een groot landelijk oppositieweekblad wordt weduwe. Ze weet strikt genomen niets van journalistiek en politiek, en vertrouwt de leiding toe aan drie oude rotten in het vak die, uiteraard, een hartgrondige hekel aan elkaar hebben. In werkelijkheid stellen twee van hen vooral voor hun persoonlijke carri[KA2]ere veilig, en het is de derde, Grouset (Pi[KA1]eplu), die het feitelijke directeurschap voor zijn rekening neemt. Als een eerlijk en hartstochtelijk beroepsbeoefenaar vereenzelfigt hij zich helemaal met `zijn` blad. Een hele zware taak, maar hij krijgt in Mahler (Gamblin), die stage komt lopen, een bekwame bondgenoot. Deze wordt zijn geestelijke zoon, met name in de moeilijke momenten tijdens het referendum van 28 april 1969, die het vertrek van generaal de Gaulle tot gevolg hadden. Een mengeling van persoonlijke en politieke intriges, die het voornamelijk moet hebben van het redelijke talent van de twee hoofdrolspelers.

Le vagabond des mers: Liberté n'est pas à vendre

1987 | Avonturenfilm

Frankrijk 1987. Avonturenfilm van José Valera. Met o.a. Bruno Wolkowitch, Beppe Chierici en Jacques Gamblin.

Eerste deel van de serie [KL]Le Vagabond des mers[KLE] over een beroemde smokkelaar uit Saint-Martin die alles in het werk stelt om een boot te bemachtigen, maar zoals de titel al aangeeft is de `Libert[KA1]e` niet te koop. Een nogal dun thema voor een film van deze lengte en het ritme van de vertelling is dan ook meer dan eens aan de trage kant. Het zeer verzorgde camerawerk maakt dan ook meer indruk dan het (banale) scenario.

Bella ciao

1932 |

Frankrijk 1932. Stéphane Giusti. Met o.a. Yaël Abecassis, Jalil Lespert en Jacques Gamblin.

Eerste deel van de serie [KL]Le Vagabond des mers[KLE] over een beroemde smokkelaar uit Saint-Martin die alles in het werk stelt om een boot te bemachtigen, maar zoals de titel al aangeeft is de `Libert[KA1]e` niet te koop. Een nogal dun thema voor een film van deze lengte en het ritme van de vertelling is dan ook meer dan eens aan de trage kant. Het zeer verzorgde camerawerk maakt dan ook meer indruk dan het (banale) scenario.

Les Brouches

-1 |

. Alain Tasma. Met o.a. Jacques Gamblin, Henri Marteau en Luc Lavandier.

Eerste deel van de serie [KL]Le Vagabond des mers[KLE] over een beroemde smokkelaar uit Saint-Martin die alles in het werk stelt om een boot te bemachtigen, maar zoals de titel al aangeeft is de `Libert[KA1]e` niet te koop. Een nogal dun thema voor een film van deze lengte en het ritme van de vertelling is dan ook meer dan eens aan de trage kant. Het zeer verzorgde camerawerk maakt dan ook meer indruk dan het (banale) scenario.