Jean Isnard: camera.
Er zijn 3 films gevonden.

La nouvelle vague par elle-même

1964 | Documentaire

Frankrijk 1964. Documentaire van Robert Valey. Met o.a. Claude Chabrol, Jacques Demy, Georges Franju, Jean-Luc Godard en Henri Langlois.

In 1964 maakte regisseur/scenarioschrijver Valey een balans van de nouvelle vague op, vijf jaar na de geboorte, op het moment dat de grote namen, die deze stroming hadden voortgebracht, hun eerste commerciële flops hadden en door de kritiek waren neergesabeld. Valey laat de scheppers van de nieuwe golf aan het woord komen, die in 1962 zijn hoogtepunt beleefde. Ze praten honderduit over hun eerste film, hoe deze tot stand kwam, de moeilijkheden die ze ondervonden, enz. enz. Tevens toont Valey een beeld van het filmfestival van Cannes in 1959 waar de term nouvelle vague ontstond. Een hoop hoogdravend gelul, dat de gewone filmliefhebber siberisch laat. Hooguit interessant voor filmstudenten en -historici. Het commentaar wordt ingesproken door François Maistre. Het camerawerk is van Jean Isnard. In 1995 werd deze documentaire bewerkt door Janine Bazin en André Labarthe tot een film van een uur met nieuw commentaar van Jean-Claude Dauphin.

Le Comte de Monte Cristo

1961 | Historische film, Romantiek, Avonturenfilm

Italië​/​​Frankrijk 1961. Historische film van Claude Autant-Lara. Met o.a. Louis Jourdan, Yvonne Furneaux, Pierre Mondy en Bernard Dhéran.

De jonge Franse zeeman Edmond Dantès wordt in 1814 slachtoffer van een intrige en wordt als Bonapartist achter de tralies gezet. Een lotgenoot vertelt hem over een geheime schat en als Edmond erin slaagt te vluchten lonkt de grote rijkdom. De zoveelste (derde Franse geluids-) verfilming van de roman van Alexandre Dumas heeft meer decoratieve romantiek dan actie en is daardoor wel erg wijdlopig. Scenario van Jean Halain. Camerawerk van Jacques Natteau.

Le mort en fuite

1936 | Komedie

Frankrijk 1936. Komedie van André Berthomieu. Met o.a. Jules Berry, Michel Simon, Marie Glory, Fernande Albany en Gaston Mauger.

Acteurs Trignol en Baluchet hebben het gehad met de daverende desinteresse voor hun toneeltalenten en verzinnen een publiciteitsstunt. Baluchet zal Trignol laten 'verdwijnen' en zich vervolgens van moord laten beschuldigen, waarna de doodgewaande uiteindelijk bij het proces zal opduiken. De bezopen onderneming loopt hopeloos in de soep: Trignol raakt daadwerkelijk zoek. Fraai gefotografeerde farce in het volkstheater- en variétémilieu sprankelt dankzij de legendes Berry en Simon. De feestelijke optiteling en auditie-openingsscène zetten meteen de toon. Meerdere herverfilmingen, daaronder in 1955 eentje van Berthomieu zelf.