Gérard Darier: cast.
Er zijn 10 films gevonden.

Les Cordiers, juge et flic : Comité d'accueil

1996 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1996. Drama van Marion Sarraut. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Alain Doutey en Borris Terral.

Maigret chez les Flamands

1992 | Misdaad, Thriller

België​/​​Frankrijk 1992. Misdaad van Serge Leroy. Met o.a. Bruno Cremer, Alexandra Vandernoot, Sabrina Leurquin, Gérard Darier en Pierre Dherte.

Iedereen in het dorp stelt het gezin Peeters, een welgestelde maar niet geliefde Vlaamse familie van handelaars, verantwoordelijk voor de verdwijning van Baeyens, een vrouw die zwanger geweest zou zijn van Joseph Peeters (Dherte), de oudste zoon van de familie Peeters. Joseph heeft echter steeds ontkend dat het kind van hem was, te meer nu hij op het punt staat te trouwen met Marguerite Van De Weert (Leurquin), de dochter van de dokter (Aveni[KA2]ere). Maigret (Cremer) gaat de zaak, op eigen initiatief, onderzoeken om de familie Peeters te helpen. Naar het treffend familiedrama Chez les Flamands in 1932 geschreven door Georges Simenon, toen Maigret nog in zijn oorspronkelijke vorm was en Simenon nog bezig hem te vormen. Dat is helemaal niet te zien aan de Maigret van Cremer. De rol van Anna Peeters wordt gespeeld door Vandernoot, die enkele jaren eerder debuteerde in de Vlaams-Nederlandse speelfilm DILEMMA. Enkele bekende Vlaamse acteurs zijn verder van de partij: Janssens als vader Peeters en Uitterlinden als Madame Peeters.

L'instit : Les chiens et les loups

1992 | Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Komedie van François Luciani. Met o.a. Gérard Klein, Roger Souza, Jean-Louis Tribes, Fred Personne en Pascale Vignal.

Onderwijzer Victor Novak (Klein) moet in een klein dorpje in de Haute-Provence een vermoorde collega vervangen. Victor arriveert in een gesloten, haast vijandige gemeenschap, waar aannemer Manu Fontana (Tribes), bijgenaamd Le Parisien, vrijwel openlijk wordt beschuldigd van de moord. Bij gebrek aan bewijs kan niets worden ondernomen tegen deze buitenstaander, want hij is niet uit het dorp, maar ook niet uit Parijs. Hij wordt echter van alle kanten tegengewerkt (o.a. door de bakker en de caf[KA1]ehouder). Ook zijn aangenomen zoon wordt slachtoffer van de geruchten: hij mag niet meer op school komen. Victor besluit zich ermee te bemoeien. Dit scenario (van Luciani en Didier Cohen) is beter dan dat van de meeste andere films uit de serie: het is wel sentimenteel, maar niet overdreven huilerig. Klein levert dan ook een aantrekkelijkere prestatie. De prachtige omgeving werd schitterend in beeld gebracht door Mario Barroso. Gefilmd op Super 16.

La quadrature des cercles

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Pierre Richard. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Daniel Baretta, Gérard Darier en Bernard Tiphaine.

Zeer besloten, ja zelfs klandestiene, clubjes nemen een hoge vlucht in het tegenwoordige Parijs waarbij vergeleken Chicago een rustig provinciestadje lijkt. Een zeer klassieke geschiedenis over het onderzoek dat ingesteld wordt door commissaris Cabrol (Debary) die terzijde wordt gestaan door zijn eeuwige inspecteur M[KA1]enardeau (Eyraud) in deze meer dan louche milieus die bescherming van de nacht en vooral politieke bescherming genieten. Er is een man vermoord die 20.000 Franse franken en een professioneel kaartspel op zak had, hoewel hij wiskundeleraar van beroep was! De originaliteit van de film zit `em trouwens vooral in de voor de tv nogal ongebruikelijke beschrijving van de politieke corruptie, maar ook in de verschijning van twee nieuwe, jonge hulpagenten die te veel Amerikaanse films hebben gezien: dit ontneemt het genre op komische (maar niet onschuldige) wijze zijn luister in een tijd dat de tv eindelijk beseft dat zij de hoofdverantwoordelijke is voor de toenemende criminaliteit. Een andere ongewone contradictie: de tv-maker Richard blijkt op de tv veel inventiever te zijn dan op het witte doek waar hij aardig wat snertfilms maakte als regisseur-producent.

Paparoff effeuille la marguerite

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Denys de La Patellière. Met o.a. Michel Constantin, Michel Duchaussoy, Michèle André, Pascale Petit en André Pousse.

Paparoff (Constantin) onderzoekt deze keer de moord op een vrouw die deel uitmaakte van het ministerie van binnenlandse zaken. Juist toen zij een restaurant verliet, dat in handen is van een bekeerde gangster, werd zij getroffen door twee kogels die vanuit een auto op haar werden afgevuurd. Geen erg originele produktie en een dito regie van deze oude rot in het vak, maar wel goed spel. Traag.

Ne vous fâchez pas, Imogène !

1988 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1988. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Roger Mirmont, Antoine Duléry, Jean-Michel Molé en Julie Jezequel.

Imog[KA1]ene Le Dantec (Lavanant) groeide op in Plouquirec, een stadje in Bretagne, als dochter van een admiraal/oorlogsheld. Na de dood van haar vader vestigt ze zich in Parijs waar ze werk vindt als secretaresse bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Daar ze de streek goed kent wordt ze door haar baas naar Bretagne gezonden om een belangrijk document, dat betrekking heeft op de nucleaire situatie van Frankrijk, op te halen en, onder strikte geheimhouding, af te leveren aan een contactpersoon in haar geboortestadje. Al van in het begin loopt alles verkeerd en bovendien zijn er nog andere partijen geïnteresseerd in de inhoud van het pakje dat ze ontving. Een overtrokken komedie van vergissingen. De situaties zijn voorspelbaar en de acteurs schmieren dat het een lust is. Het eerste deel van een reeks van dertien films rond het personage van Imogène, een doodgewone jonge vrouw die in allerlei onfrisse praktijken betrokken wordt, volgens de producenten met plezierige gevolgen. Het scenario werd geschreven door Michel Crisolia en Martin Lamotte naar een roman van Exbrayat. Fotografie is van Martial Thury. Gevolgd door IMOGENE EST DE RETOUR.

Le Jour se lève et les conneries commencent

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Claude Mulot. Met o.a. Maurice Risch, Jacques Legras, Henri Guybet, Michel Modo en Eva Harling.

Ze zijn altijd goed bij kas en hoeven niet te werken, want ze leven op de zak van hun vader of van zijn minnares; drie hufters die achter meisjes aanlopen en hufterige streken uithalen. Dat is alles. De film lijkt op z'n titel: om te huilen.

La Gueule du loup

1981 | Film noir, Misdaad

Frankrijk 1981. Film noir van Michel Léviant. Met o.a. Miou-Miou, Paul Crauchet, Anémone, Gérard Sergues en Yves Bureau.

Begint als een heuse detective, compleet met overval en auto-ongeluk maar gaat dan snel over op schilderachtige beschrijvingen van randfiguren à la Simenon. Zeer gebrekkig plot en volledig voorspelbare ontknoping. Wel heerst er een eigenaardige sfeer in de stad waar het zich allemaal afspeelt. Een sfeerfilm, kortom, waaraan slechts een goed opgebouwd scenario ontbreekt.

Les enfants d échirés

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Laure Duthilleul, Camille Brichard en Catherine Rich.

Laure interesseert zich in hevige mate voor de problemen van kinderen van gescheiden ouders. Te meer daar haar echtgenoot, moe van het delen van zijn vrouw met allerlei sociale gevallen, haar heeft verlaten. Een gevoelige en ontroerende film met een realistische inslag. Het thema wordt nooit aangedikt zonder in het tegenovergestelde uiterste te vervallen, dat wil zeggen het naturalisme. Bovendien kan Serge Leroy, die ook films (ATTENTION, LES ENFANTS REGARDENT) heeft geregisseerd, zijn jonge acteurs heel goed begeleiden.

Il Buon soldato

1962 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1962. Drama van Franco Brusati. Met o.a. Mariangela Melato, Gérard Darier, Gérard Lartigau, Carla Bizzari en Bruno Zanin.

Een provinciale puber koestert een stille liefde voor zijn getrouwde nicht. Hij raakt als dienstplichtige jonge volwassene steeds meer illusies kwijt, maar niettemin weet hij zijn nicht in haar moeizame leven met een mislukt huwelijk de noodzakelijke veerkracht te geven. In deze teleurstellende Brusati-film wordt geen in dramatisch opzicht functioneel verband of contrast tussen de talrijke losse episodes gelegd en daardoor verliest de film zijn zeggingskracht. Er wordt goed geacteerd en het geheel is uiterlijk verzorgd, maar dat mag niet baten.