Robert Alazraki: camera.
Er zijn 29 films gevonden.

Les plus belles années d'une vie

2019 | Drama

Frankrijk 2019. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Anouk Aimée, Souad Amidou, Antoine Sire en Marianne Denicourt.

Ruim vijftig jaar nadat ze elkaar voor het laatst zagen in de romantische klassieker Un homme et une femme (1966) treffen Jean-Louis (Trintignant) en Anne (Aimée) elkaar weer. De tijd is vooral hard geweest voor Jean-Louis, die slecht ter been is en steeds meer vergeet. Maar de tijd met Anne is hij nooit vergeten. Sympathiek vervolg met nagenoeg dezelfde cast en crew. Doorsneden met fragmenten uit het origineel, zodat het verstrijken van de tijd (Trintignant en Aimée zijn inmiddels ver over de tachtig) goed zichtbaar wordt. Toch maakte Lelouch geen film over de (naderende) dood, maar over het (resterende) leven.

René Bousquet ou Le grand arrangement

2007 | Oorlogsfilm, Drama, Biografie

Frankrijk 2007. Oorlogsfilm van Laurent Heynemann. Met o.a. Philippe Magnan, Ludmila Mikaël, Daniel Prévost en Macha Méril.

De gedramatiseerde documentaire over bankier René Bousquet, als politiechef van het Vichy-regime medeverantwoordelijk voor de grote jodenrazzia in Parijs op 16-17 juli '42, slaat een nachtzwarte bladzijde op uit de Franse WO II-historie. Technocraat Bousquet (hier vertolkt door veteraan Prévost) leverde korte tijd dodelijk effectieve assistentie aan de nazi's, maar bepleitte zijn leven lang zijn zaak: hij had niet-Franse joden geofferd om Franse te redden, dat was toch een patriottische verzetsdaad? In de film meldt zich na de oorlog een onbekende vrouw (de uiterst elegante theateractrice Mikaël) bij collaborateur Bousquet en beweert hem goed te kennen.

Forever

2006 | Documentaire

Nederland 2006. Documentaire van Heddy Honigmann.

Documentaire over de Parijse begraafplaats Père-Lachaise, waar een indrukwekkend gezelschap van kunstenaars uit diverse windstreken en tijdperken zij aan zij liggen. Sommigen - zoals Piaf, Proust en Chopin - worden vele jaren na hun dood nog altijd aanbeden. Anderen lijken haast vergeten, of worden slechts bezocht door een enkele liefhebber.

Quand la mer se retire

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Laurent Heynemann. Met o.a. Cécile Cassel, Bruno Todeschini, Raphaël Personnaz en Cristiana Réali.

Zestien jaar na de invasie op het strand van Normandië keert Abel in 1960 terug naar de plek waar hij slag heeft geleverd. Met de vrouw van zijn beste vriend die destijds is omgekomen. Terwijl Abel worstelt met herinneringen ontstaat er tussen de twee iets wat ze al die jaren hebben weten tegen te houden. Nederlands ondertiteld.

Albert est méchant

2004 | Komedie

Frankrijk 2004. Komedie van Hervé Palud. Met o.a. Christian Clavier, Arielle Dombasle, Bernard Farcy, Ged Marlon en Patrick Mille.

Een circusclown, dat is wat scholier Michel Serrault (1928-2007) wilde worden. In deze film kreeg de gevestigde acteur de kans. Niet om een echte clown te spelen, maar de rol van beschonken en vooral gemene rijkaard komt aardig in de buurt. Compleet met een everzwijnbiggetje als huisdier, een oud brommertje, en... een enorme erfenis. Zijn vergeten Parijse broer Patrick neemt hem op sleeptouw met de bedoeling de erfenis te bemachtigen. Dolle pret alom, met een volwassen insteek. En verbroedering ligt uiteraard op de loer.

La vérité si je mens! 2

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Thomas Gilou. Met o.a. Richard Anconina, José Garcia, Bruno Solo, Aure Atika en Gilbert Melki.

Gezworen kameraden Eddie, Dov en Yvan zijn textielentrepreneurs in Sentier, roemruchte confectiewijk in het tweede arrondissement van Parijs. Nadat ze serieus zijn geflest moet er snel een lucratief businessplan komen, maar ze krijgen door fielterige winkelketeninkoper Vierhouten (krokante rol van veteraan Daniel Prévost) opnieuw met bedrog te maken. Ondertussen werkt zich schlemiel Serge (ster José Garcia) in de witwas- en liefdesnesten. Kortom: komische verwikkelingen te over in dit dialoogtechnisch razendsnelle, kleurrijk-volkse, onvermoeibaar optimistische vervolg op het eerste kassucces. 7.7 miljoen Franse bioscoopbezoekers, oftewel drie miljoen meer dan deel een.

Là-bas... mon pays

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Antoine de Caunes, Nozha Khouadra, Samy Naceri, Saïd Amadis en Mathilda May.

Gezworen kameraden Eddie, Dov en Yvan zijn textielentrepreneurs in Sentier, roemruchte confectiewijk in het tweede arrondissement van Parijs. Nadat ze serieus zijn geflest moet er snel een lucratief businessplan komen, maar ze krijgen door fielterige winkelketeninkoper Vierhouten (krokante rol van veteraan Daniel Prévost) opnieuw met bedrog te maken. Ondertussen werkt zich schlemiel Serge (ster José Garcia) in de witwas- en liefdesnesten. Kortom: komische verwikkelingen te over in dit dialoogtechnisch razendsnelle, kleurrijk-volkse, onvermoeibaar optimistische vervolg op het eerste kassucces. 7.7 miljoen Franse bioscoopbezoekers, oftewel drie miljoen meer dan deel een.

Le fils du français

2000 | Komedie, Avonturenfilm

Frankrijk 2000. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Josiane Balasko, Fanny Ardant, Thierry Frémont, David-Alexandre Parquier en Luca Barbareschi.

Gezworen kameraden Eddie, Dov en Yvan zijn textielentrepreneurs in Sentier, roemruchte confectiewijk in het tweede arrondissement van Parijs. Nadat ze serieus zijn geflest moet er snel een lucratief businessplan komen, maar ze krijgen door fielterige winkelketeninkoper Vierhouten (krokante rol van veteraan Daniel Prévost) opnieuw met bedrog te maken. Ondertussen werkt zich schlemiel Serge (ster José Garcia) in de witwas- en liefdesnesten. Kortom: komische verwikkelingen te over in dit dialoogtechnisch razendsnelle, kleurrijk-volkse, onvermoeibaar optimistische vervolg op het eerste kassucces. 7.7 miljoen Franse bioscoopbezoekers, oftewel drie miljoen meer dan deel een.

Born Romantic

2000 | Romantiek, Komedie

Verenigd Koninkrijk 2000. Romantiek van David Kane. Met o.a. Craig Ferguson, Ian Hart, Jane Horrocks, Adrian Lester en Catherine McCormack.

Het sympathieke ingetogen acteren van een stel goede acteurs kan niet verbloemen dat scenarist-regisseur Kane zijn hand overspeelt met minimaal drie verschillende stijlen: Engelse excentrieke tragikomedie, oppervlakkige romantische komedie, en Dogma-stijl realisme. Met schoudercamera worden de desperate liefdesverlangens van drie mannen en drie vrouwen gevolgd, vaak rond een salsatent. Dikke Fergus vindt zijn oude ruige verloofde Horrocks terug, dief Eddie heeft het op de morbide Jocelyn (McCormack) gemunt, en Schotse Rat Pack-aficionado Frankie wil wat met de conservatieve conservator Eleanor. Scherpe dialogen worden afgewisseld met plichtmatige vioolpartijen.

This Year's Love

1999 | Romantiek, Komedie

Verenigd Koninkrijk 1999. Romantiek van David Kane. Met o.a. Catherine McCormack, Annabelle Apsion, Doreene Blackstock, Paul Blair en Bryan Campbell.

Een vriendengroep dertigers geniet van het goede leven en partnerruil totdat twee van hen besluiten alsnog in het huwelijksbootje te stappen.

St. Ives

1998 | Avonturenfilm, Romantiek, Historische film, Drama

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Ierland​/​​Verenigd Koninkrijk 1998. Avonturenfilm van Harry Hook. Met o.a. Jean-Marc Barr, Miranda Richardson, Anna Friel, Richard E. Grant en Michael Gough.

De Franse Huzaar Jacques de St. Ives wordt, tijdens de Napoleontische oorlog, gevangengenomen door de Engelsen. Daar wekt hij de belangstelling van Flora, het nichtje van Lady Gilchrist. Ze besluit hem te helpen ontsnappen.

Quand un ange passe...

1998 | Drama

België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Alexia Portal, Caroline Tresca d'Indy, Marc Duret, Annie Sinigalia en François Marthouret.

De Franse Huzaar Jacques de St. Ives wordt, tijdens de Napoleontische oorlog, gevangengenomen door de Engelsen. Daar wekt hij de belangstelling van Flora, het nichtje van Lady Gilchrist. Ze besluit hem te helpen ontsnappen.

Halk-El-Wad

1996 | Komedie

Frankrijk​/​​België​/​​Tunesië 1996. Komedie van Férid Boughedir. Met o.a. Michel Boujenah, Claudia Cardinale, Gamil Ratib, Mustapha Adouani en Guy Nataf.

Drie vriendinnen uit resp. joods, christelijk en moslim-milieu willen - nog voor het feest van de Madonna van Trapani - maagd af zijn, om te voorkomen dat ze net als hun oudere zusters tegen hun zin worden uitgehuwelijkt. Un été à La Goulette is een komische hommage aan de havenwijk La Goulette (Tunis) waar joden, christenen en Arabieren aan het eind van de jaren ´60 soepel en vrijwel probleemloos samenleefden. Maar destijds kon niet alles door de beugel: gemengde huwelijken waren taboe, en maagdelijkheid was voor een huwbaar meisje een eerste vereiste. De filmmaker (die in 1990 debuteerde met Halfaouine) baseerde zijn film op herinneringen uit zijn middelbare schooltijd.

L'enfer vert

1995 | Misdaad

Frankrijk​/​​Portugal 1995. Misdaad van Philippe Bensoussan. Met o.a. Gérard Darmon, Didier Bezace, Valéria Cavalli, Gaiia De Laurentis en Valory Valmond.

Door tegenslag bij het pokerspel en wegens zijn dubieus verleden aanvaardt Maurice Laporte (Darmon) een moord uit te voeren voor een onbekende opdrachtgever. Dan blijkt het slachtoffer in kwestie Tommy Flamand (Bezac) te zijn, een vriend van Maurice. Samen bedenken ze een plannetje om de opdrachtgever op te lichten. Een brutale gangsterfilm over de genadeloze wereld van de speelzalen. Wie daarin verzeilt raakt en schulden maakt is het eigendom van de uitbater. Een knap gegeven dat nogal banaal uitgewerkt werd zonder veel originaliteit. Veel gepraat, weinig actie. Geschreven door Tito Topin en in beeld gebracht door Robert Alazraki. Formaat 16/9.

Cœur de cible

1995 | Misdaad

Frankrijk 1995. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Francis Huster, Marianne Basler, José Garcia, Jean-Yves Berteloot en Aladin Reibel.

Vanessa Wenger (Basler) is directrice van een bedrijf dat kijkonderzoeken verricht. Ze ontvangt anonieme dreigbrieven. Commissaris Beaudrillard (Huster) is een man die van literaire verfilmingen en abstracte kunst houdt en een hekel heeft aan Amerikaanse politieseries. Hij wordt belast met het onderzoek. Hij maakt kennis met een wereldje dat hij nog niet kende. Hij ontdekt dat het milieu van de tv-productie zijn eigen regels kent. Hij neemt de zaak bloedernstig want er zijn inmiddels twee vrouwen vermoord. Beaudrillard die verband ziet tussen de twee moorden en kijkcijfers, heeft algauw twee verdachten op zijn lijstje staan: de ex van Vanessa en haar broer die in de tv- wereld zijn slag wil slaan. Een intelligente satire over de Franse audiovisuele bedrijfstak waarin heel wat bekende (tv- )gezichten een rol spelen. Het scenario is van niemand minder dan Bernard Pivot die een boekenprogramma heeft op de Franse tv. Hij weet natuurlijk heel goed, waarover hij het heeft. Zijn inktzwarte humor spaart dan ook niemand. De volgende persoonlijkheden spelen zichzelf: Ivan Leva[KA3]i (voormalig directeur van Frankrijk`s omroep nummer een: France Inter), voornoemde Bernard Pivot, Bruno Masure (presentator van het journaal op tv-zender France 2), Danièle Evenou, Claude Jean-Philippe, Philippe Gildas, Claude Serillon, Pierre Tchernia, Jérôme Bonaldi en Elise Lucet. Camerawerk van Robert Alazraki. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

L'île aux mômes

1994 | Drama, Avonturenfilm, Familiefilm

Frankrijk 1994. Drama van Caroline Huppert. Met o.a. Christophe Malavoy, Philippine Leroy-Beaulieu, Jérémie Semonin, Raoul Billerey en Dimitri Rougeul.

Op de terugweg van een vakantieverblijf in Bretagne kiezen drie kinderen het hazepad. Uitgeput en uitgehongerd verschuilen zij zich in het schip van beeldhouwer Eric (Malavoy). Als hij de verstekelingen vindt, is zijn eerste impuls hen bij de gendarmerie af te zetten. Maar ze kunnen niet meteen terug naar het vasteland en hij gaat zich aan het trio hechten. Eric besluit het drietal nog maar te laten blijven op zijn eilandje in de golf van Morbihan. Intussen zoekt Florence (Leroy-Beaulieu), de begeleidster van de kinderen, naar het drietal. Zou er nog iets moois opbloeien tussen haar en Eric? Een verhaaltje, dat te mooi is om waar te zijn, en dat zich afspeelt tegen fraaie, natuurlijke decors. De film werd in 1992 gedraaid maar werd pas twee jaar later voor het eerst uitgezonden. Het scenario is van Gina Biutti, Bernard Granger, Adder Isker en Caroline Huppert. Het camerawerk is van Robert Alazraki.

Le bal des casse-pieds

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Jacques Villeret, Victor Lanoux, Miou-Miou en Jean Carmet.

Het lijkt erop dat de filmer een vervolg op het amusante en geenszins verouderde LES CASSE-PIEDS (1948) van Jean Dr[KA1]eville heeft willen maken, met als gangmaker de fascinerende No[KA3]el-No[KA3]el. Het resultaat is vlees noch vis want met het inconsequente scenario (van de regisseur en Jean- Loup Dabadie), dat nogal eens in herhalingen vervalt, is slordig omgesprongen. Soms valt er even te lachen maar de vele mogelijkheden van het thema - het dagelijks bestaan wordt immers voortdurend verstoord door lastige, domme en middelmatige figuren, met name door achterlijke ambtenaren - werden helaas niet ten volle benut. Een speciale vermelding voor Lemercier die op treffende wijze verbijstert. Camerawerk van Robert Alazraki.

La crise

1992 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1992. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Vincent Lindon, Patrick Timsit, Yves Robert, Maria Pacôme en Valérie Alane.

De filmer, die op talentvolle, humoristische en intelligente wijze de vreemde trekjes van onze samenleving schetst, slaagt erin een zeer innemende komedie te maken rond de crisis van het paar, in de liefde, het werk en het leven. Het begint er allemaal mee, dat Victor, een briljant bedrijfsadvocaat, op een morgen ontwaakt, en achtereenvolgens ontdekt dat zijn vrouw hem heeft verlaten en dat hij zijn baan kwijt is. De teneergeslagen Victor doet wanhopige pogingen zijn vrienden en familieleden op de hoogte te brengen van zijn tegenspoed. Maar wat blijkt, iedereen verkeert in een crisis, die veel belangrijker wordt geacht dan die van Victor. Treffende dialogen, een tot in de puntjes verzorgd scenario en een perfecte acteursregie. Elke acteur toont op zijn eigen vlak lef en hoeft hier geen enkele spijt van te hebben. De kijker lacht, pikt een traan weg en wordt aan het denken gezet. Deze film vormt nu eens een goede weerspiegeling van deze tijd. Camerawerk van Robert Alazraki.

Pour Sacha

1991 | Romantiek

Frankrijk 1991. Romantiek van Alexandre Arcady. Met o.a. Sophie Marceau, Richard Berry, Frédéderic Quiring, Gérard Darman en Emmanuelle Riva.

De mooie Laura (Marceau) is van Parijs vertrokken en leeft nu in een kibboets in Isra[KA3]el. Haar vriend is Sacha (Berry), die voor Marceau zijn liefje in de steek liet. Dat leidde tot een drama: Berry's vriendin kon het niet verkroppen en pleegde zelfmoord. Marceau krijgt bezoek van Orcier, Dubost en Quiring uit de Franse hoofdstad. Ze zijn allemaal verliefd op haar, maar ze blijft Berry trouw. Deze sterft door een terroristische kogel als hij bij de klaagmuur is. Regisseur Arcady brengt in deze love-story de boodschap 'heb uw naasten lief', zeker als dat vredelievende arabieren zijn. Helaas is de situatie in het Midden-Oosten veel ingewikkelder. Goed spel, maar een dun verhaaltje; het scenario is van Daniel Saint-Hamont en regisseur Arcady. Het camerawerk is van Robert Alazraki. Opgenomen op locatie in Israël en geproduceerd met participatie van de Franse privézender TF1.

La vieille qui marchait dans la mer

1991 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1991. Komedie van Laurent Heynemann. Met o.a. Jeanne Moreau, Michel Serrault, Luc Thuillier, Géraldine Danon en Jean Bouchaud.

Jeune premier Lambert (Thuillier) volgt de rijpe Lady M. en haar kompaan-in-ladelichterij Pompilius van Guadeloupekust naar Côte d'Azurstrand: luxe, avontuur en wie weet wat nog meer liggen in het verschiet. Heynemanns adaptatie van een apocriefe roman van Frédéric Dard (auteur van de vermaarde San-Antonio-misdaadreeks) ontbeert de oorspronkelijke tragiek, maar is als ouderwetse zwendelaarskomedie met een schaduwrandje best genietbaar. Moreau, vaak afstandelijk, speelt naturel naar haar leeftijd als de dame die het ouder worden niet kan accepteren. Serrault verleent, in zijn ietwat ondergestoffeerde factotumrol, het drama subtiel reliëf.

Und es ward Licht

1990 | Drama

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1990. Drama van Otar Iosseliani. Met o.a. Sigalon Sagna, Saly Badji, Binta Cissé, Marie-Christine Dieme en Moussa Sagna.

Een verhaal over het leven van de inwoners van een dorpje, dat diep in de wouden van Donker Afrika ligt. De vrouwen jagen en de mannen houden zich met de dagelijkse werkzaamheden bezig. Geen optimistisch verhaal, aangezien de blanken hun woud verwoesten en zij gedwongen zijn naar de stad te trekken. Een `ecologisch` scenario (van Iosseliani zelf) dat verder weinig opzien baart. Wat hier telt, is de treffende levensechtheid van de duizend jaar oude feiten en gebaren, vastgelegd door het zeer scherpe oog van een filmdichter (bijgestaan door cameraman Robert Alazraki), die heel goed de ziel van zijn personages en hun omgeving weet weer te geven, terwijl de kijker de tijd letterlijk aan zich ziet voorbij trekken. Bekroond in Venetië met de Grote Prijs van de Jury. De film ging in 1990 in première in de bioscoop.

Le château de ma mère

1990 | Biografie, Drama

Frankrijk 1990. Biografie van Yves Robert. Met o.a. Julien Ciamaca, Philippe Caubère, Nathalie Roussel, Didier Pain en Thérèse Liotard.

Vervolg op La gloire de mon père naar de autobiografische roman van de Franse romancier Marcel Pagnol (1895-1974). Le château de ma mère biedt wederom een intieme en nostalgische blik op de jeugd van de schrijver. Marcel (Ciamaca) is inmiddels een jaar of 13 en hunkert iedere dag naar de vakanties in het tweede huis van de familie in de Provence. De voetreis erheen is steeds weer een avontuur, met als eindbestemming de geliefde heuvels, het landelijke decor voor zijn eerste schuchtere stappen in liefde en vriendschap. Yves Robert levert met dit warme tweeluik het beste werk van zijn onevenwichtige carrière. Prachtige cinema.

La gloire de mon père

1990 | Biografie, Drama

Frankrijk 1990. Biografie van Yves Robert. Met o.a. Julien Ciamaca, Philippe Caubère, Nathalie Roussel, Didier Pain en Joris Molinas.

Acteur-regisseur Robert kreeg in 1990 internationale lof voor zijn op de memoires van schrijver/cineast Marcel Pagnol (1895-1974) gebaseerde tweeluik, La gloire de mon père en Le château de mon mère. In La gloire de mon père staan de jeugdervaringen van de kleine Marcel centraal. Hoe hij samen met zijn vader en moeder, broertje en zusje van Aubagne naar Marseille verhuist. Hoe ze in de Provence een zomerhuisje huren, waar Marcel op slag verliefd wordt op de omgeving, en op Lili. De film treft de stijl van Pagnol met griezelige precisie. Regisseur Yves Robert en zijn scriptschrijver Jérôme Tonnerre moeten wel fans zijn.

Chocolat

1988 | Drama

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Kameroen 1988. Drama van Claire Denis. Met o.a. Mireille Perrier, Isaach de Bankolé, Giulia Boschi, Cécile Ducasse en Jean-Claude Adelin.

Een jonge Française keert terug naar de plek in Kameroen waar ze als klein meisje woonde en een band opbouwde met de huisbediende, Protée. In flashbacks zien we wat er zich destijds afspeelde tussen haar moeder en de man, in een tijdperk waarin rassenscheiding pijnlijk vanzelfsprekend was. Claire Denis, de latere internationaal gewaardeerde maakster van films als Beau Travail en Vendredi Soir, creëert in haar gevoelige regiedebuut een liefdevolle blik op het land waar ze zelf opgroeide. Ze kreeg er een Gouden Palmnominatie voor.

Vent de panique

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Bernard Stora. Met o.a. Bernard Giraudeau, Caroline Cellier, Olivia Brunaux, Jean-Pierre Kalfon en Robert Manuel.

De losbollige achttien-jarige Brunaux wil erg graag weg van thuis en antwoordt op een advertentie, waarin men een au pair zoekt aan de Rivi[KA2]era. Het stel (Giraudeau-Cellier) dat de advertentie heeft geplaatst, zoekt wel jongedames, echter niet voor de huishouding, maar voor dubieuze nachtgelegenheden. Als ze de lieftallige Brunaux zien, bedenken ze zich, maar deze wil beslist niet meer terug naar huis. Ze blijft, en ze raken op elkaar gesteld. Een dolle ménage à trois is het gevolg. Redelijke klucht met twee bekende gezichten van het kleine scherm, die razend populair waren door hun uiterste domme, infantiele situatie-komedie Zoup et Zoupette. Het scenario is van Luc Béraud, Claude Miller en regisseur Stora. Achter de camera stond Robert Alazraki.

Dernier été à Tanger

1987 | Avonturenfilm, Mysterie, Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1987. Avonturenfilm van Alexandre Arcady. Met o.a. Thierry Lhermitte, Valeria Golino, Vincent Lindon, Roger Hanin en Jacques Villeret.

Bewerking van de roman [KL]The Devil is Due[KLE] van William O`Farrell. Een avontuurlijke geschiedenis: een detective tegen zijn zin in Tanger, een stad die alle soorten handel gunstig gezind is (gedomineerd door [KA1]e[KA1]en familie) beleeft gedurende de zomer van 1956 zijn avonturen. Van een specialist in dit genre (COUP DE SIROCCO, LE GRAND PARDON). Geen revolutionaire film, maar best aardig, omdat hij op vakkundige wijze in elkaar is gezet. Scenario van regisseur Arcady, Alain Le Henry en Tito Topin. Camerawerk van Robert Alazraki.

Paroles et musique

1984 | Komedie

Canada​/​​Frankrijk 1984. Komedie van Élie Chouraqui. Met o.a. Catherine Deneuve, Richard Anconina, Jacques Perrin, Nick Mancuso en Dominique Lavanant.

Twee vrienden (Lambert en Anconina) willen carri[KA2]ere maken in de muziek. Dat lukt met hulp van de veertig-jarige impressario Deneuve, een vrouw die in zaken geslaagd is, maar gekweld wordt door priv[KA1]e-problemen. Hun wegen scheiden zich als een van hen (Lambert) verliefd wordt op Deneuve, wiens echtgenoot vertrokken is naar Canada. Na diverse verwikkelingen vinden ze elkaar weer en pakken de draad weer op. Chouraqui is een van de assistenten van Lelouch, maar zijn werk is duidelijk niet van hetzelfde kaliber. Oppervlakkig zoals een beeldroman, en te mooi om waar te zijn. Ondanks zijn onbetwistbare liefde voor het filmen heeft de maker hier niets nieuws te melden. De verzorgde muziek van Legrand werkt niet echt in een verhaal over de pop-wereld.

Papy fait de la résistance

1983 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1983. Oorlogsfilm van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Michel Galabru, Christian Clavier, Gérard Jugnot, Jacques Villeret en Jean-Claude Brialy.

Een uit beroemde musici bestaande familie krijgt tijdens WO II een nazi-hoofdkwartier op haar landgoed. Meer uit eigenbelang dan uit patriottisme gaat de familie in het verzet, maar de heldhaftige reputatie is dertig jaar later nog goed voor een talk-show op de tv. Een aaneenschakeling van leuke fragmenten - Villeret levert als Hitlers zingende halfbroer een gave parodie op Julio Iglesias - en minder leuke, met veel plezier in een hoog tempo gespeeld door een groot aantal prominenten.

Les Petites fugues

1978 | Drama, Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1978. Drama van Yves Yersin. Met o.a. Michel Robin, Fabienne Barraud, Dore de Rosa, Fred Personne en Mista Préchac.

Het personage van de Franse acteur Michel Robin lijkt best gelukkig. Hij werkt al tientallen jaren als boerenknecht, krijgt te eten en te drinken en mag zelfs op wat genegenheid rekenen van het gezin waarvoor hij werkt. Maar dan koopt hij een brommertje en ontdekt een leven voorbij de grenzen van het Zwitserse boerengehucht. Richting een motorcrosswedstrijd en (ingebeeld?) zweefvliegen. Hoogstaand drama dankzij enscenering en acteerwerk. Michel Robin, geliefd als Frankrijks opa-figuur of de ideale vader, overleed eind 2020 na het oplopen van Covid-19.