Nathalie Juvet

Les mômes

België​/​​Frankrijk 1999. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Charles Aznavour, Marie-Joséphine Crenn, Anissa Stili, Pascale Robert en Philippe Faure.

Bonnes vacances

Frankrijk 1998. Komedie van Pierre Badel. Met o.a. Rosy Varte, Gérard Hernandez, Valérie Vogt, Alexia Portal en Patrick Raynal.

Les années lycée: Sa vie à elle

Frankrijk 1995. Familiefilm van Romain Goupil en Romain Goupil. Met o.a. Sabrina Houicha, Sephora Haymann, Nathalie Juvet, Elisabeth Commelin en Younesse Boudache.

Houicha, de zestien-jarige dochter van Algerijnse ouders in Frankrijk, groeit probleemloos op en haalt op school uitstekende cijfers. Tot zij beslist de hoofddoek te dragen, het symbool van de islam. Haar omgeving reageert onthutst. Niemand begrijpt waarom het meisje ineens de integratie afwijst. Moet men de hoofddoek verbieden of tolereren? In Frankrijk en België werd dit een ware strijd, zoals geïllustreerd in deze film. De zwaarwichtige dialogen vereisen van de kijker geduld en concentratie. Bovendien wordt het probleem nogal eenzijdig benaderd in dit scenario van Goupil, Zaïda Ghorab-Volta en Jean-François Goyet. De soundtrack bestaat uit hits van begin jaren 1990. Fotografie van William Lubtchansky. Formaat 16/9.

Les années lycée 1986 : Attention fragile

Frankrijk 1995. Romantiek van Manuel Poirier. Met o.a. Aurélie Berrier, Mathieu Busson, Fanny Esteban, Micha Lescot en Fabien Thomann.

September 1986. Alice (Berrier) en Martin (Busson) groeiden samen op op het platteland. Ze trekken voor hun laatste schooljaar naar het Lyc[KA1]ee Montesquieu in Parijs. De geest van 1968 leeft nog steeds door op dit lyceum. Niet enkel zijn hun leraars overjaarse 68-ers, die weinig gemotiveerd de leerlingen alle mogelijke verwijten naar het hoofd slingeren, maar hun medestudenten trachten hun politiek bewustzijn te doen ontwaken. Alice, die dit alles moeilijk kan verwerken, voelt zich in de steek gelaten door Martin en zoekt steun bij Caroline (Esteban), die de hele klas op sleeptouw neemt. De zware weg naar de volwassenwording wordt hier nog complexer gemaakt door het te mengen met politieke waarden. Jonge mensen zouden voor minder van het dak springen. Dank zij de ongekunstelde acteerstijl van de overwegend jonge acteurs blijft dit jeugdportret boeien tot op het einde. De muzikale soundtrack is gevuld met hits van midden jaren 1980. Manuel en Céline Poirier schreven het scenario samen met Jean-François Goyet. Fotografie is van Nara Keo Kosal.

Association de bienfaiteurs

Frankrijk 1993. Avonturenfilm van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Hanna Schygulla, Bruce Myers, Laure Duthilleul, Frédéric Deban en Marie Bunel.

Schygulla, schrijfster van mysterieverhalen, heeft zich in een rustig Provence-dorpje gevestigd. Wanneer de beroemde maar lawaaierige Rallye-de-Provence door het dorpje wil trekken, weet zij als milieubewuste vrouw op slinkse wijze de route te veranderen, en zo komt ze in contact met de geheimzinnige milieu- organisatie uit de titel. Serie in zes delen (van telkens 52m), die op min of meer geestige wijze de lotgevallen vertelt van een organisatie die het opneemt tegen milieuverontreinigende industriëlen, listige projectontwikkelaars etc. De scenario's zijn professioneel geschreven door Jean-Claude Carrière, en Schygulla heeft een flinke weg afgelegd - niet helemaal in haar voordeel - sinds zij de favoriete actrice was van Rainer Werner Fassbinder.

Les poneys sauvages: Terres brûlantes

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Weber, Michel Duchaussoy, Yves Beneyton, Jean-François Balmer en Florence Haziot.

Derde deel uit de serie naar de roman van Michel D[KA1]eon, die samen met de regisseur het scenario schreef. Georges (Weber) is voor een opdracht in Barcelona. Na een avontuurtje met een jonge liftster keert hij naar Parijs terug, waar zijn zeventien- jarige zoon Daniel (Furic) woont. Nu wil zijn baas hem naar Algerije sturen, en Daniel krijgt het voor elkaar dat zijn vader hem meeneemt. Als we niet te veel aandacht besteden aan het eerste, nogal overbodige deel van de film en de ogen sluiten voor het onwaarschijnlijke (of onbezonnen) plan met een jongen van die leeftijd naar een land in oorlog af te reizen, zien we een compacte en degelijke regie, overtuigende personages en een opmerkelijke reconstructie van het Algerije van die tijd, met propaganda van het Franse geheime leger, enz... Tamelijk

Les Poneys sauvages 3 - Terres violentes

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Weber, Yves Beneyton, Nathalie Juvet, Hervé Furic en Michel Duchaussoy.

Met 'terres violentes' wordt de grond aan het eind van de Algerijnse oorlog bedoeld. Georges is daar op reportage. Geloofwaardige personages in een knap gemaakte, pretentieloze film, waarbij de romanticus volop aan zijn trekken kan komen.

Jacqueline

Frankrijk 1989. Komedie van Alain Dhenaut. Met o.a. Pierre Santini, Christiane Minazzolli, Nathalie Juvet en Erick Desmarestz.

De eenvoudige verfilming van het stuk van Sacha Guitry uit 1921, waarin het overbekende thema van de driehoeksverhouding centraal staat. Geen cinematografische kwaliteiten dus, maar dankzij de ironische dialogen, de psychologische, dikwijls satirische karakterbeschrijvingen en het schitterende spel is het een waar genoegen naar deze film te kijken.

Le tombeur

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Luc Moreau. Met o.a. Michel Leeb, Madeleine Barbulée, Georges Montillier, Stéphanie Fugain en Jacqueline Jolivet.

Een bewerking van de eerste toneelkomedie van Robert Lamoureux (1957), over de liefdesavonturen van een vrijgezel, die een grote aantrekkingskracht uitoefent op alle brunettes die binnen zijn gezichtsveld verschijnen. Zonder de psychologische fijngevoeligheid noch de briljante dialogen van Sacha Guitry te evenaren, is de dramaturg Lamoureux beter dan de filmer Lamoureux, die slechts banale en slechte militairedienstkluchten op zijn naam heeft staan. Het kijken naar deze goed gespeelde, vrolijke komedie biedt aangenaam vertier. Daarentegen is de cinematografische waarde zo'n beetje nihil.