László Szabó (1936): regie en cast.
Er zijn 47 films gevonden.

Les fantômes d'Ismaël

2017 | Drama

Frankrijk 2017. Drama van Arnaud Desplechin. Met o.a. Mathieu Amalric, Marion Cotillard, Charlotte Gainsbourg, Louis Garrel en Alba Rohrwacher.

Het leven van filmmaker Ismaël (Amalric, voor de zoveelste keer als regisseur Desplechins alter ego) komt danig op zijn kop te staan als doodgewaande ex (Cotillard) na jaren voor zijn deur staat. Een deur die hij inmiddels deelt met Sylvia (Gainsbourg), een nogal in zichzelf gekeerd type, dat ineens zal moeten vechten voor haar man. Tikje hysterisch romantisch drama zit vol aardige momenten - waaronder een leuk dansje van Cotillard op Bob Dylans 'It Ain't Me Babe’ - maar die vormen nooit een geheel.

On appelle ça... le printemps

2000 | Komedie, Muziek

Frankrijk 2000. Komedie van Hervé Le Roux. Met o.a. Marilyne Canto, Maryse Cupaiolo, Marie Matherton, Bernard Ballet en Pierre Berriau.

Het leven van filmmaker Ismaël (Amalric, voor de zoveelste keer als regisseur Desplechins alter ego) komt danig op zijn kop te staan als doodgewaande ex (Cotillard) na jaren voor zijn deur staat. Een deur die hij inmiddels deelt met Sylvia (Gainsbourg), een nogal in zichzelf gekeerd type, dat ineens zal moeten vechten voor haar man. Tikje hysterisch romantisch drama zit vol aardige momenten - waaronder een leuk dansje van Cotillard op Bob Dylans 'It Ain't Me Babe’ - maar die vormen nooit een geheel.

Esther Kahn

2000 | Biografie, Historische film

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 2000. Biografie van Arnaud Desplechin. Met o.a. Summer Phoenix, Ian Holm, Fabrice Desplechin, Frances Barber en László Szabó.

Het leven van filmmaker Ismaël (Amalric, voor de zoveelste keer als regisseur Desplechins alter ego) komt danig op zijn kop te staan als doodgewaande ex (Cotillard) na jaren voor zijn deur staat. Een deur die hij inmiddels deelt met Sylvia (Gainsbourg), een nogal in zichzelf gekeerd type, dat ineens zal moeten vechten voor haar man. Tikje hysterisch romantisch drama zit vol aardige momenten - waaronder een leuk dansje van Cotillard op Bob Dylans 'It Ain't Me Babe’ - maar die vormen nooit een geheel.

Place Vendôme

1998 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1998. Drama van Nicole Garcia. Met o.a. Catherine Deneuve, Emmanuelle Seigner, Jean-Pierre Bacri, Bernard Fresson en Jacques Dutronc.

Catherine Deneuve speelt een melancholieke en alcoholistische grande dame die na de zelfmoord van haar echtgenoot zeven ruwe diamanten aan de man probeert te brengen. In mooie lange scènes probeert ze de verdachte herkomst van de stenen te achterhalen, en komt ze gaandeweg meer te weten over de levenswandel van haar man en vooral ook over zichzelf. Regisseuse Garcia confronteert haar personages met de schimmige diamanthandel om - zoals ze het zelf formuleerde - 'de effecten te meten van fantasieën en leugens op het leven van alledag'. Deneuve kreeg in Venetië de prijs voor de beste vrouwelijke acteerprestatie.

Mange ta soupe

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Mathieu Amalric. Met o.a. Jean-Yves Dubois, Adriana Asti, Jeanne Balibar, László Szabó en René Ehni.

Catherine Deneuve speelt een melancholieke en alcoholistische grande dame die na de zelfmoord van haar echtgenoot zeven ruwe diamanten aan de man probeert te brengen. In mooie lange scènes probeert ze de verdachte herkomst van de stenen te achterhalen, en komt ze gaandeweg meer te weten over de levenswandel van haar man en vooral ook over zichzelf. Regisseuse Garcia confronteert haar personages met de schimmige diamanthandel om - zoals ze het zelf formuleerde - 'de effecten te meten van fantasieën en leugens op het leven van alledag'. Deneuve kreeg in Venetië de prijs voor de beste vrouwelijke acteerprestatie.

Le fils de Gascogne

1995 | Komedie, Romantiek

Rusland​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Pascal Aubier. Met o.a. Jean-Claude Dreyfus, Dinara Droukarova, Grégoire Colin, Pascal Bonitzer en Gérard Cherqui.

De jonge Harvey (Colin) moet een groep Georgische zangers begeleiden die een drietal dagen in Parijs zal verblijven. Tussen hem en de achttien-jarige tolk Dinara (Droukarova) ontluikt een romance. Door een toeval ontmoet het stel Marco Garciano (Dreyfus), een werkloze acteur, die iedereen onder tafel kan praten. Marco beweert dat Harvey sprekend lijkt op een zekere Gascogne, een overleden dichter en musicus, die vooral bekend werd omdat hij een speelfilm gemaakt zou hebben die niemand ooit heeft gezien. Onder het mom dat Harvey de zoon van deze Gascogne is, gaan ze op zoek naar die legendarische film. Hun speurtocht brengt hen in contact met een resem bekende regisseurs, schrijvers, technici en acteurs, die allemaal hun eigen rol spelen. Op de manier van Robert Altman`s THE PLAYER (1992) werden veel mensen, die naam in de Franse film hadden gemaakt, bereid gevonden een rolletje te vertolken in deze sympatieke rolprent die ons een beeld van de hedendaagse Franse filmwereld geeft, gekoppeld aan een tournee van een zanggroep uit Georgië, waarin twee tegengestelde culturen met elkaar worden geconfronteerd. Het scenario is van regissieur Aubier en Patrick Mondiano. Het camerawerk is van Jean-Jacques Flori.

L'eau froide

1994 | Drama, Experimenteel, Familiefilm, Komedie

Frankrijk 1994. Drama van Olivier Assayas. Met o.a. Virginie Ledoyen, Cyprien Fouquet, Jean-Pierre Darroussin, Dominique Faysse en Jackie Berroyer.

Begin 1970. Zowel Fouquet als Ledoyen zijn kinderen van gescheiden ouders. Waar hij nog kan genieten van de affectie van zijn vader, wordt zij heen en weer geslingerd tussen beide ouders. Haar moeder is de voogdij over haar kwijtgeraakt en haar vader heeft haar laten opsluiten in een gesticht, teneinde zijn eigen mentale evenwicht te behouden. Het enige lichtpuntje in het bestaan van Ledoyen is haar liefde voor Fouquet, maar deze laatste is nog teveel kind om de draagwijdte ervan te beseffen. Die nacht echter zal hij moeten beslissen. Een studie over de pijn van het opgroeien, vooral van jonge mensen die het slachtoffer zijn van verscheurde gezinnen. Goed gespeeld door de jonge acteurs. Het gebruik van de muziek van begin 1970 helpt veel in het recreëren van het tijdsbeeld. Vlot scenario van Assayas, in beeld gebracht door Denis Lenoir.

Julie Lescaut : Trafics

1993 | Actiefilm, Misdaad

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Actiefilm van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy, Alexis Desseaux en Jacques Rosny.

Een chauffeur (Aurignac), die internationale transporten rijdt, wordt vermoord aangetroffen in de cabine van zijn trekker. Alles wijst erop dat het om een afrekening tussen chauffeurs gaat. Lescaut (Genest) en haar medewerkers dringen door tot het besloten wereldje van de truckers en houden een verdachte man aan. Hij heeft echter moeite om zijn onschuld te bewijzen, want hij werkt voor de douane en is op het spoor van een belangrijke goudsmokkel uit Oost-Europa, waarbij het vermoorde slachtoffer was betrokken. Routinematig misdaadverhaal, vaardig geregisseerd, en vlekkeloos gespeeld, maar zal uitsluitend de liefhebbers van een doordeweekse politiefilm behagen. Het scenario is van Alexis Lecaye, de geestelijke vader van Julie Lescaut. Het camerawerk is van Jean-Pierre Aliphat. Aflevering nummer 60 van 68. Stereo.

Grand bonheur

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Hervé Le Roux. Met o.a. Charlotte Léo, Pierre Gérard, Pierre Berriau, Christine Vouilloz en Lucas Belvaux.

De vrolijke wederwaardigheden aan de hand van een aantal portretjes van zeven studenten aan de Parijse film- en tv- academie, hun liefdes, kameraadschappelijkheden en een eindrevue vlak voor de grote vakantie. Zo is er de romantische Caroline (L[KA1]eo) die haar bed nooit met dezelfde vent deelt; en verder de zachtaardige Judith (Canto) die op oudere mannen valt, Paul (Berriau) de eeuwige dromer en filmer, Charly (Richard), een blondje dat een ex-vriendinnetje van een kameraad bang maakt, de ironische Philippe (G[KA1]erard) en het stel Luc (Belvaux) en Nanou (Vouilloz), would-be scenarioschrijvers. Als ze zich niet in hun stamcafé bevinden, brengen ze de tijd door in de bioscoop of ze maken de buurt onveilig. Het debuut van Le Roux, die zijn eigen scenario schreef, mag zeker geslaagd genoemd worden al is het laatste uur teveel van het goede. In het jaar 2000 bracht de Frans-Duitse cultuurzender ARTE een opnieuw gemonteerde versie op de tv van 87m, die we van harte aanbevelen. De film is vooral geschikt voor cinefielen, theater-en filmstudenten en een ieder die een warm gevoel kan opbrengen voor het grote witte doek of de kleine huisbioscoop. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Rêve de Siam

1992 | Thriller, Drama

Frankrijk 1992. Thriller van Olivier Bourbeillon. Met o.a. Isabelle Otero, Stephen Simms, François Caron, Gérald Laroche en Marc Berman.

In een Noordatlantische haven springt de clandestiene vluchteling, Simms, van een vrachtschip om te ontsnappen aan de zeelui die hem willen aanhouden. Hij wordt opgevangen door Agostini, die de haven kent als zijn broekzak. Deze brengt hem onder in een kleine gemeenschap die in de haven een terrein heeft ingepalmd. Het probleem van de clandestiene vluchtelingen bekeken als een thriller, die gelijktijdig een sociaal drama is. Deze mensen die zowel in eigen land als in hun gastland gezocht worden door de overheid zijn eigenlijk nergens thuis. De groeperingen die hen wensen te helpen werken zelf meestal ook in de marge van de wettelijkheid. Een goed gegeven, verwerkt in een zwak scenario door Bourbeillon, Marie Hella en Rémy Roubakha. Als fotograaf fungeerde Pierre Aim.

La sentinelle

1992 | Thriller

Frankrijk 1992. Thriller van Arnaud Desplechin. Met o.a. Emmanuel Salinger, Thibault de Montalembert, Jean-Louis Richard, Valérie Dréville en Marianne Denicourt.

In het stervensuur van de Koude Oorlog wordt aankomend student forensische pathologie Mathias opgescheept met een gemummificeerd mensenhoofd. Terwijl hij de identiteit van de eigenaar tracht te achterhalen blijken schimmige organisaties geïnteresseerd in Mathias en zijn nieuwe artefact. Bizar thrillerverhaal wordt door debuterend regisseur Desplechin vervormd tot diffuus portret van een solitaire figuur met obsessie voor het verleden. Evenals Bring me the Head of Alfredo Garcia, die andere film met een levenloze kop in de hoofdrol, contra-mainstream, morbide en fascinerend. Bijrol Emmanuelle Devos, César 1993 voor Salinger.

Les mains d'Orlac

1991 | Horror, Mysterie

Frankrijk 1991. Horror van Peter Kassovitz. Met o.a. László Szabó, Henri Serre en Rebecca Potok.

Stevige tvbewerking, mede dankzij de verwilderde acteurs. De film is tamelijk beknopt, maar doet het niet slecht naast de film THE HANDS OF ORLAC (1960) van Edmond T. Greville, waarmee hij te vergelijken is.

Mafia rouge

1990 |

Frankrijk 1990. Michel Sibra. Met o.a. Fanny Bastien, Jacques Perrin, Féodor Atkine, Boris Bergman en Eric Marion.

Bij voorbaat origineel omdat het de eerste fictiefilm is die een vervolg vormt op een documentaire met dezelfde naam. De film werpt licht op een nauwkeurig onderzoek naar de reportage van een Franse journaliste van Russische afkomst (Bastien) over de mafia in de Sovjet-Unie. Behalve de mafia van de onderwereld ontdekt ze de economische mafia op plaatselijk niveau en de politiek- economische mafia die in de hele Sovjet-Unie opereert. Ze krijgt hulp van drie personages: een duistere zakenman (Atkine), een komische en aandoenlijke taxichauffeur (Bergman) en een zeer goed ingelichte rechter (Ianakiev). Uitstekend acteerwerk.

Tolérance

1989 | Komedie, Historische film

Frankrijk 1989. Komedie van Pierre-Henry Salfati. Met o.a. Ugo Tognazzi, Rupert Everett, Anne Brochet, Marc De Jonge en Catherine Samie.

1795: een deel van de Franse adel heeft zich na de vernietigende Revolutie van 1789 weten te handhaven, en gaat door met nietsnutten en lanterfanten. Edelman Tognazzi, een soort Italiaanse Bocuse, trakteert zijn schoonfamilie op exotische spijzen en richt feestmalen aan met heerlijkheden die de decadente adel aan hun chique rashonden voert. Zijn schone en veel jongere vrouw Brochet - de laatste modegril volgend - houdt er een kluizenaar (Everett) op na, bij wijze van goede huisgeest, die zich ontpopt als een nichterige moordenaar en gifmenger. Tognazzi is zijn eerste slachtoffer en wordt ten onrechte beschuldigd van de moord op zijn schoonmoeder, een geile, gluurderige oude tang; hij wordt derhalve onthoofd, maar de enge Engelsman Everett ontloopt zijn gerechte straf niet. Een film met een nauwelijks boeiend verhaal, waarin weinig gebeurt. Tognazzi's spel is uitstekend, maar hij verdwijnt vroegtijdig en Brochet, die beter Innocence had kunnen heten, is eigenlijk alleen maar een lust voor het oog. De werkelijke hoofdrol in deze vreemde film wordt gespeeld door de fotografie van Michel Abramowicz. Scenario en dialoog van de regisseur zelve.

La femme de papier

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Suzanne Schiffman. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Hélène Lapiower, Rufus, Caroline Loeb en Thierry Fortineau.

Na haar eerste en enige speelfilm was Suzanne Schiffman al gedwongen tv-werk te gaan doen. Een uitgever in moeilijkheden probeert de verkoop omhoog te schroeven door op de markt te komen met een nieuwe schrijfster, die met boek en al uit zijn fantasie is voortgesproten. Hij slaagt in zijn opzet maar dan beginnen de problemen pas goed. De uitgeverswereld voelt zich nogal genomen door deze lafhartige streek. Op het vlak van de vertolking is Rufus verreweg de meerdere van Léaud in de rol van uitgever.

Mr. Universe

1988 | Biografie

Hongarije 1988. Biografie van Gyorgy Szomjas. Met o.a. Mickey Hargitay, László Szabó, George Pinter en Mariska Hargitay.

Feiten en fantasie worden door elkaar gegooid in deze saaie film over een Hongaarse dromer die naar Amerika gaat om een film te maken over de in Hongarije geboren Mickey Hargitay, de echtgenoot van Jayne Mansfield en een voormalige Mr. Universe. Dit had een intrigerende kijk op de American Dream kunnen worden, gezien door de ogen van een buitenlander, maar het resultaat is pretentieus en vervelend.

Mort mystérieuse de Nina Chéreau

1988 | Mysterie, Thriller

Frankrijk 1988. Mysterie van Denis Berry. Met o.a. Maud Adams, Scott Renderer, Alexandra Stewart, László Szabó en Charles Millot.

Suspense over de dokter die bewijzen wil dat een jonge en krankzinnig verklaarde patiënte geen moordenaarster is. Een geheimzinnige sfeer rondom een vrouw die vier honderd jaar geleden meende de eeuwige jeugd te hebben gevonden door te baden in maagdenbloed.

Coupe franche

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Sauné. Met o.a. Serge Reggiani, Julie Jézéquel, Guy Marchand, Pierre-Loup Rajot en Jean-Quentin Châtelain.

Deze eerste lange speelfilm speelt zich af in het schitterende landschap van de Ardèche en de Aude, waarvan Philippe Théaudière opvallend goed gebruik heeft weten te maken. Het gaat om een verslag van het dagelijks leven in een afgelegen zagerij met zijn bazen en zijn arbeiders. De gelijkenis met LES GRANDES GUEULES van Robert Enrico is overduidelijk maar nergens hinderlijk. Deze microkosmos met pleziertjes, verdriet, drama's, affectieve banden en confrontaties, wordt met korte, rake en levendige typeringen beschreven in een poëtisch realisme waarmee deze nieuwe regisseur in het voetspoor van Jean Renoir treedt.

Médecins des hommes: le Biafra

1987 | Oorlogsfilm

Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Laurent Heynemann. Met o.a. Fanny Ardant, Bruno Cremer, Jacques Perrin, László Szabó en Jean-Pol Dubois.

Reconstructie, gebaseerd op de exacte omstandigheden waaronder de Franse tegenhanger van 'Artsen zonder grenzen' is ontstaan. Marc, Julien en Nathalie trekken zich niets aan van de aanwijzingen van het Rode Kruis en toen was deze organisatie er ineens. Zij stonden tot aan het eind toe de Biafraanse bevolking bij, door een meedogenloze voedselblokkade getroffen, nadat de Nigeriaanse troepen hen de toegang naar zee had ontzegd. Een regie die de ware gebeurtenissen nauwgezet volgt alsmede sober spel.

Accroche-coeur

1987 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1987. Drama van Chantal Picault. Met o.a. Patrick Bauchau, Sandrine Dumas, László Szabó en Elisabeth Kaza.

Te nauwkeurige bewerking van de roman Les Platanes van Lange: de overdreven literaire, weinig natuurlijke, onhandige en bombastische dialogen bewijzen een film, die boeiend had kunnen zijn, een zeer slechte dienst. Het is niet meer dan de geschiedenis van een scheiding tussen een man en zijn vriendin, waar geen einde aan komt. Anders gezegd, hij komt op ons oneindig lang over, ook al is er onmiskenbaar sprake van esthetische en technische kwaliteiten.

Paroles et musique

1984 | Komedie

Canada​/​​Frankrijk 1984. Komedie van Élie Chouraqui. Met o.a. Catherine Deneuve, Richard Anconina, Jacques Perrin, Nick Mancuso en Dominique Lavanant.

Twee vrienden (Lambert en Anconina) willen carri[KA2]ere maken in de muziek. Dat lukt met hulp van de veertig-jarige impressario Deneuve, een vrouw die in zaken geslaagd is, maar gekweld wordt door priv[KA1]e-problemen. Hun wegen scheiden zich als een van hen (Lambert) verliefd wordt op Deneuve, wiens echtgenoot vertrokken is naar Canada. Na diverse verwikkelingen vinden ze elkaar weer en pakken de draad weer op. Chouraqui is een van de assistenten van Lelouch, maar zijn werk is duidelijk niet van hetzelfde kaliber. Oppervlakkig zoals een beeldroman, en te mooi om waar te zijn. Ondanks zijn onbetwistbare liefde voor het filmen heeft de maker hier niets nieuws te melden. De verzorgde muziek van Legrand werkt niet echt in een verhaal over de pop-wereld.

Les nuits de la pleine lune

1984 | Romantisch drama

Frankrijk 1984. Romantisch drama van Éric Rohmer. Met o.a. Tchéky Karyo, Pascale Ogier, Fabrice Luchini, Virginie Thévenet en Christian Vadim.

Louise woont met vriend Rémi samen in de splinternieuwe banlieue Marne-la-Vallée ten oosten van Parijs. Omdat ze de nachtelijke verleidingsavonturen van de stad mist, houdt ze stiekem haar oude appartementje aan voor 'ontsnappingen'. In deel vier van Comédies et Proverbes merkt wispeltuurtje Louise (Ogier, 1958-1984) al snel de gevolgen van de spagaat. Decors en kostuums (allebei van Ogier) plus de synthpopsoundtrack door Elli et Jacno maken deze Rohmer beduidend minder tijdloos dan het merendeel van zijn films. Karyo (Rémi) en Fabrice Luchini (als Octave, Louises ongeliefde begeleider) spelen met verve elkaars tegenpolen.

L'amour par terre

1984 | Drama, Komedie

Frankrijk 1984. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Geraldine Chaplin, Jane Birkin, André Dussollier, Isabelle Linnartz en Jean-Pierre Kalfon.

Twee actrices met nogal tegengestelde karakters krijgen een aantrekkelijk aanbod van een toneelschrijver. Droom en werkelijkheid zijn moeilijk te onderscheiden in de daaropvolgende gebeurtenissen die geheel in handen lijken van de toneelschrijver. Mooie actrices en mooi camerawerk (William Lubtchansky) hoeven nog geen mooie film op te leveren. Na een veelbelovend begin krijgt de film een onbevredigend vervolg. Scenario van Pascal Bonitzer, Marilu Parolini, Suzanne Schiffman en Jacques Rivette.

David, Thomas et les autres

1984 | Familiefilm

Frankrijk​/​​Hongarije 1984. Familiefilm van László Szabó. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Jean Rochefort, Fanny Cottençon, Miklos Szekely en Ferenc Kallai.

Getrouwe weergave van de roman van Nandor Giac Sortüzegy fekete Bivalyert, deze titel slaat op de dood van een van de buffels van een boerderij in een dorp in Hongarije. Het gaat over het dagelijks leven aan het eind van de oorlog; een joodse wees, zijn vrienden, de school, de notabelen en anderen spelen een rol. Over het scenario is niet veel nagedacht - en de film lijdt hieronder - maar een opeenvolging van gebeurtenissen zonder accenten en ritme in de dialoog. De Franse nasynchronisatie verergert de zaken nog. De film blijft echter aangrijpend en veel gebeurtenissen bekoren door hun humor en tederheid. Laszlo Szabo is een geweldige kinderregisseur.

Debout les crabes, la mer monte!

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Grand-Jouan. Met o.a. Martin Lamotte, Véronique Genest, Virginie Thévenet, Richard Bohringer en Valérie Mairesse.

Genest speelt een hoertje dat net vijf jaar heeft opgeknapt voor een moord, die ze niet begaan had, wat ze te danken had aan haar laffe souteneur Sentier. In de trein op weg naar de kust vindt ze een slachtoffer in de vorm van professor Lamotte, die ze ertoe overhaalt om een kamer bij hem te mogen huren nadat diens vrouw akkoord is gegaan. Ze wil zich op Sentier wreken, maar ze moet ook leven en omdat ze geen vak geleerd heeft, pakt ze algauw het oudste beroep ter wereld weer op. Niet meer dan een boulevardklucht die opgetuigd is tot film. Naar een idee van Bertrand Blier en Philippe Dumarcay. Het scenario is van regisseur Grand-Jouan en schrijver Dumarcay. Camerawerk Eduardo Serra.

Passion

1982 | Drama, Muziek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Zwitserland 1982. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Hanna Schygulla, Michel Piccoli, Jerzy Radziwilowicz en Jean-François Stévenin.

Een regisseur probeert beroemde schilderijen voor de camera te reconstrueren, maar zijn onvrede over de belichting leidt tot conflicten met de producent en de figuranten. Parallel daaraan loopt een staking in een nabije fabriek. De stakingsleidster wil bij de film en de regisseur wil de vriendin van de fabrieksdirecteur voor de camera hebben. De omstreden film van Godard is geprezen als reflectie over artistieke onmacht, maar ook aangevallen als demonstratie van die onmacht. Het chaotische scenario van regisseur Godard en Jean-Claude Carri[KA2]ere (die niet op de aftiteling staat vermeld) en de onverstaanbare dialogen bieden geen enkele houvast, zodat de werking uitsluitend moet komen van het beeld en de klassieke muziekfragmenten. Het camerawerk is van Raoul Coutard, die hiervoor de prijs der techniek ontving op het filmfestival van Cannes. Eastmancolor, Mono.

Le dernier métro

1980 | Oorlogsfilm, Drama, Romantiek

Frankrijk 1980. Oorlogsfilm van François Truffaut. Met o.a. Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Jean Poiret, Heinz Bennent en Andréa Ferréol.

Catherine Deneuve is de onbetwiste ster van deze 'kroniek van het theater tijdens de oorlog, gezien door de ogen van een kind' (zoals Truffaut zijn film zelf noemde). Als echtgenote van een ondergedoken, joodse theaterdirecteur (Bennent) probeert Deneuve de 'troupe' bij elkaar te houden en het lopende toneelproject tot een goed einde te brengen. Truffaut vond Deneuve zonder meer fantastisch: 'een gepassioneerde actrice die nu haar echte kunnen kon tonen'. En 'de kei' Gérard Depardieu (Deneuve's minnaar in Le dernier metro) werd meteen gecontracteerd als hoofdrolspeler van Truffauts volgende film, La femme d'à côté (1981).

Girls

1980 | Drama, Erotiek

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Canada 1980. Drama van Just Jaeckin. Met o.a. Zoë Chatreau, Anne Parillaud, Isabelle Méjias, Charlotte Walior en Christophe Bourseiller.

Vier meisjes -nog in tienerleeftijd- zijn ondanks hun sociale verschillen dikke vriendinnen. Het schoolmeisje onder hen blijkt zwanger en de andere drie proberen het geld voor een abortus bij elkaar te krijgen, wat een aanranding van een van hen in een nachtclub tot gevolg heeft. De poging van EMMANUELLE-regisseur Jaeckin om van het erotische etiket af te komen, heeft geresulteerd in een eigentijds kasteelroman-scenario dat verfilmd is alsof het een serie aan elkaar geplakte reclamefilmpjes voor jeans, frisdranken, grammofoonplaten enz. betreft. De frisheid van het jeugdige viertal krijgt in de nogal wezenloze aanpak nauwelijks enige kans. Film bleek overigens hit in co-producerend Canada, maar alleen daar.

Rue du Pied-de-Grue

1979 | Komedie

België​/​​Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Jacques Grand-Jouan. Met o.a. Philippe Noiret, Pascale Audret, Jacques Dufilho, Jacques Chailleux en Giuliana de Si.

Een aan alcohol verslaafde schrijver heeft zich in zijn hoofd gezet dat zijn volwassen en muzikaal onbegaafde zoon een beroemd componist moet worden. Als het gewenste resultaat uitblijft, brengt hij de pianoleraren door verdrinking om het leven. Een poging om de po[KA3]ezie en bizarre humor van de vooroorlogse films van Pierre en Jacques Pr[KA1]evert opnieuw leven te geven, mislukt vrijwel volledig. De schilderachtige milieutekening relateert alleen aan de cinema van weleer. Iedere relatie met de werkelijkheid ontbreekt en de opzet om leuk te zijn staat echt spontane humor in de weg. De supervisie van Bertrand Tavernier laat zich aan het resultaat niet afzien. De acteurs brengen sporadisch redding (vooral regisseur Monicelli in de rol van pianoleraar)

Ajándék ez a nap

1979 | Drama

Hongarije 1979. Drama van Péter Gothár. Met o.a. Cecília Esztergályos, Pál Hetényi, Judit Pogány, László Szabó en János Dersi.

Aardige film over een kleuterleidster die er een getrouwde minnaar op na houdt. Hij wil zich echter niet van zijn gezin losmaken, ook niet als zich een gelegenheid voordoet met zijn minnares een nieuw leven op te bouwen. Enigszins banaal verhaal dat echter door het observatievermogen van Gothár overeind gehouden wordt.

La Chanson de Roland

1978 | Historische film, Experimenteel, Drama

Frankrijk 1978. Historische film van Frank Cassenti. Met o.a. Klaus Kinski, Dominique Sanda, Alain Cuny, Pierre Clémenti en Jean-Pierre Kalfon.

Pelgrims in de zevende eeuw worden op hun barre tocht begeleid door een groep komedianten, die voor hen het heldendicht van Roland opvoeren, dat veel parallellen vertoont met hun eigen ervaringen; directe identificatie hiermee zou echter inzicht in en verzet tegen hun onderdrukking kunnen verhinderen. Visueel imponerende film stelt net als L`AFFICHE ROUGE de (on- )mogelijkheid van representatie van de historie betrekkelijk. Jammer genoeg maakt de lastige herkenbaarheid van tegenover elkaar geplaatste periodes de contrastwerking soms ondoorzichtig. Niettemin vaak meeslepende film die ideologie niet tot droge didactiek maakt. Het scenario is van regisseur Cassenti, Michèle A. Mercier en Thierry Joly. Het camerawerk is van Jean-Jacques Flori.

Judith Therpauve

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Patrice Chéreau. Met o.a. Simone Signoret, Robert Manuel, François Simon, Marcel Imhoff en Jean Rougeul.

Het voortbestaan van een tijdens het oorlogsverzet geboren provinciale krant wordt bedreigd. Een verzetsheldin die als weduwe met getrouwde kinderen een leeg bestaan leidt, wordt gevraagd om de leiding over te nemen. Na aanvankelijke weerstanden weet ze redactie te inspireren, maar ze heeft niet genoeg praktisch inzicht om de verkoop van de krant te voorkomen. Dit authentieke pleidooi voor de persvrijheid boven commerciële belangen heeft een al te schematische uitwerking, waardoor de personages alleen dankzij de acteurs inleefbaarheid krijgen.

A Kedves somszed

1978 | Komedie

Hongarije 1978. Komedie van Zsolt Kezdi-Kovacs. Met o.a. László Szabó, Margit Dayka, Agi Margittay, Guönguyi Vigh en Bertalan Solti.

Een nogal autoritaire, maar niet echt onsympathieke dertiger neemt na zijn scheiding z'n intrek bij zijn bejaarde vader. Hij laat de man opnemen in een tehuis, en begint dan langzaam maar zeker alle touwtjes naar zich toe te halen en zich op te werpen als woordvoerder van alle huurders van het appartementsgebouw. Een bitterzoete, gevoelige satire.

La Barricade du Point du Jour

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van René Richon. Met o.a. Anicée Alvina, Edmond Ardisson, Jean-Luc Bideau, Eliane Boéri en Raymond Bussières.

Zowel wat middelen als filmische vormgeving betreft eenvoudige, maar integere en vrij boeiende reconstructie van de Parijse commune-opstand in 1871. De afstandelijkheid van de regisseur werkt weliswaar een emotionele identificatie met de personages niet direct in de hand, wat echter niet belet dat de film als geheel toch wel aangrijpend is. Noiret heeft een kleine gastrol als Eugène Poittier en mag in die functie de Internationale voorlezen.

Veri za ördög a feleségét

1976 | Drama

Hongarije 1976. Drama van Ferenc Andras. Met o.a. Imre Sarlai, László Szabó, Erzi Páztor en Zoltán Biró.

De familie Katjár krijgt bezoek van de zus van de vader des huizes met haar chef en diens vrouw en dochter. Mevrouw Katjár ziet hierin de kans om haar sullige, beeldhouwende zoon naar voren te schuiven en onder de aandacht van het hoge bezoek te brengen, maar de zaken verlopen niet zoals zij dat zou willen. De film geeft een mooi beeld van de kloof tussen de autoriteiten en de gewone mensen in Hongarije.

L'affiche rouge

1976 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1976. Drama van Frank Cassenti. Met o.a. Roger Ibáñez, Pierre Clémenti, László Szabó, Malka Ribowska en Anicée Alvina.

Een groot aantal verzetsstrijders werd tijdens de Tweede Wereldoorlog op de Mont Valérien, een heuvel vlakbij Parijs, door de nazi's geëxecuteerd. Dertig jaar later bereiden toneelspelers een openluchtvoorstelling over hen voor, waarbij nabestaanden en andere betrokkenen informatie en kritische kanttekeningen komen geven. Door de combinatie van flashbacks, de discussies en het toneel illustreert deze eigenzinnige film de theatertheorieën van Bertolt Brecht (1898-1956) over didactiek en politieke effectiviteit. De vormgeving, muziek en het elan van de jonge acteurs maken het resultaat meeslepend en aansprekend.

Örökbefogadás

1975 | Drama

Hongarije 1975. Drama van Márta Mészáros. Met o.a. Kati Berek, László Szabó, Gyöngyvér Vigh en Árpád Perlaky.

De 43-jarige Kata (Berek), een eenzame, ongehuwde frabrieksarbeidster heeft ondanks een jarenlange relatie met de getrouwde J[KA1]oska (Szab[KA1]o) de behoefte haar leven met iemand te delen. Zij besluit een kind te adopteren, wat haar uiteindelijk na veel formele problemen lukt. Zelden is dit probleem zo herkenbaar en warm uitgebeeld. Het is wellicht M[KA1]esz[KA1]aros` meest gevoelige en documentair-realistische film tot op heden, die voor haar een internationale doorbraak betekende. Bekroond met de Gouden Beer in Berlijn (1975) en drie andere prijzen op dat festival. Het scenario is van Ferenc Grunwalsky, Gyula Hernádi en regisseuse Mészáros. Het camerawerk is Lajos Koltai en regisseuse Mészáros. Mono.

Zig Zig

1974 | Komedie, Misdaad, Musical

Italië​/​​Frankrijk 1974. Komedie van László Szabó. Met o.a. Catherine Deneuve, Bernadette Lafont, Walter Chiari, Jean-Pierre Kalfon en Hubert Deschamps.

Tingeltangel-zangeressen in Pigalle hebben een bijverdienste in de prostitutie, waardoor één van beiden via een klant betrokken raakt in een ontvoeringscomplot. Haar collega- vriendin blijkt met een begeleidingsmuzikant echter voor de kidnap verantwoordelijk die door een gepensioneerde politieman wordt opgelost. Deze absurdistische tragi-komedie bekommert zich nauwelijks om waarschijnlijkheid of overzichtelijkheid van het verhaal dat vooral aanleiding is voor bizarre typeringen en hommages aan beroemde films en genres, die tegelijk satirisch worden doorgeprikt. De verrassend ongegeneerde Deneuve vormt een aanstekelijk duo met Lafont.

Le Mâle du siecle

1974 |

Frankrijk 1974. Claude Berri. Met o.a. Claude Berri, Juliet Berto, Hubert Deschamps, Jacques Debary en Denise Provence.

Een echtpaar heeft een herenmodewinkel, maar jaloezie van de man - gevoed door een slippertje in het verleden - leidt tot conflicten over de aandacht van de vrouw voor haar klanten. Dan wordt ze bij een bezoek aan de bank door een gangster gegijzeld en de onrust over haar welzijn komt pas op de tweede plaats bij de vrees dat ze hem met de misdadiger ontrouw zal zijn. Als ze door de politie bevrijd is, komt hij met al zijn vragen echter niets te weten. De film - met een scenario-idee van Milos Forman - is een tragi-komische satire over de seksuele bezitsdrang die de liefde vergalt of verdringt en de dubbele moraal (de man gaat zelf zonder gewetensproblemen vreemd), maar Berri is als regisseur te vriendelijk en als acteur te weinig genuanceerd om de aanpak hard te maken, waardoor de film in de simpele anekdote blijft steken.

Salut, voleurs!

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Frank Cassenti. Met o.a. Jacques Higelin, Anouk Ferjac, Jean-Luc Bideau, László Szabó en Claude Melki.

Een amateur-jazzmusicus kan na zijn diensttijd in Algerije noch zijn draai vinden noch een bevredigende baan. Na het zoveelste ontslag leeft hij op kosten van een barmeisje, totdat hij een oude dienstmakker terug ziet die een bank wil beroven waar hij als kassier gewerkt heeft. Deze anarchistische misdaadkomedie krijgt een boeiende méérwaarde door het beeld van een ontgoochelde generatie na de Algerijnse oorlog en de situering in duffe stad Lille. Debutant Cassenti heeft niet op alle elementen van zijn film voldoende greep, maar weet zijn acteurs te inspireren.

Les Gants blancs du Diable

1972 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1972. Misdaad van László Szabó. Met o.a. Yves Afonso, Bernadette Lafont, Jean-Pierre Kalfon, Stéphane Shandor en Serge Marquand.

Een notabele, die bij clandestiene drugsmokkel betrokken is, heeft ooit een gangster gevangenisstraf doen ontgaan in ruil voor één van zijn ogen. Nu dreigt blindheid aan het andere oog en de gangster, die inmiddels doodslag op zijn kerfstok heeft, wordt ontvoerd en gedwongen om zijn goede oog voor transplantatie af te staan. Zonder gezichtsvermogen aan een oog traint hij zich als scherpschutter voor wraak. Dit bizarre scenario is opgebouwd uit genre-citaten die soms worden omgekeerd, maar verwerkt ze tot een hechte structuur waarbinnen ook spontaan - schijnbaar geïmproviseerd - acteren functioneel blijft. Het verrassende debuut blijkt te tegendraads te zijn om te resulteren in een permanente regie-loopbaan van de Frans-Hongaarse regisseur.

L'aveu

1970 | Biografie

Frankrijk​/​​Italië 1970. Biografie van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, Michel Vitold, László Szabó, Antoine Vitez en Simone Signoret.

Hij overleefde zowel concentratiekamp Mauthausen als de martelingen van stalinisten: de Joods-Tsjechoslowaakse intellectueel Artur London (1915-1986) was ervaringsdeskundige op het gebied van Europees totalitarisme. Op het autobiografische boek De bekentenis, dat hij en echtgenote Lise in 1968 publiceerden, baseerde Costa-Gavras deze meesterlijke politieke thriller. Vanaf het moment dat de protagonist door de gleufhoedenbrigade wordt gevolgd, weet je: dit gaat fout. En hoe. Cineperfectie in ieder departement, van regie en spel tot fotografie en muziek. Alain Corneau was assistent-regisseur, Jorge Semprún tekende voor de romanadaptatie.

Made in U.S.A.

1967 | Misdaad, Experimenteel, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1967. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Anna Karina, Jean-Pierre Léaud, Jean-Claude Bouillon, Yves Afonso en László Szabó.

De geliefde van een vermoorde journalist stelt een onderzoek in en ontdekt een vertakt politiek komplot, waarbij haar wraakoefening ook degenen treft die verliefd op haar zijn geworden. Na het onvoorzien niet doorgaan van een ander project nam Godard een romannetje van Richard Stark als uitgangspunt voor deze ge[KA3]improviseerde film vol politieke schimpscheuten, burleske humor en cinefiele citaten (alle gangsters hebben namen van Amerikaanse film noir-regisseurs en -acteurs). Deze film is volstrekt verwarrend en, ondanks de vele pretenties van het tegendeel, allesbehalve diepzinnig, maar wel voortdurend verrassend en in abrupte tragische momenten aangrijpend. Het gebruik van primaire kleuren kreeg veel navolging.

Alphaville, une étrange aventure de Lemmy Caution

1965 | Film noir, Mysterie, Thriller, Sciencefiction, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1965. Film noir van Jean-Luc Godard. Met o.a. Eddie Constantine, Anna Karina, Akim Tamiroff, Howard Vernon en László Szabó.

Fascinerende melange van film noir, spionageverhaal en existentieel drama in science fiction-kader met als stoïcijnse spil Lemmy Caution. Onder het alziend haviksoog van rochelende Übercomputer Alpha 60 moet het personage uit de romans van Peter Cheyney als geheim agent op missie in het totalitaire Alphaville. Briljant verbeeldt en verklankt Godard het troosteloze bestaan in de Orwelliaanse technocratenmetropool, oftewel sixties-Parijs zonder oriëntatiepunten. Kunst is er uitgeroeid, liefde, tranen en de vraag 'Waarom?' zijn taboe. Behalve querulante genrepastiche vol filmgrapjes is deze modernistische oogstreling in zwart-wit Godards mooiste liefdesverklaring aan muze Karina. Gouden Beer, Berlijn 1965. Cameo van Jean-Pierre Léaud.

Ophélia

1962 | Drama

Frankrijk 1962. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Alida Valli, André Jocelyn, Juliette Mayniel, Claude Cerval en Robert Burnier.

Een onevenwichtige jongeman ziet in de dood van zijn vader en de verhouding van zijn moeder met zijn oom parallellen met HAMLET en probeert die tragedie in zijn eigen leven te ensceneren, hoewel de personages niet kloppen met hun voorbeelden en zijn oom in de zakenwereld misschien van alles op zijn geweten heeft, maar geen moordenaar is. De curieuze en ook wel interessante Spielerei met een verburgerlijking van tragediemotieven blijft aan de oppervlakte, omdat Chabrol wel demystificeert maar er weinig belangwekkends voor in de plaats stelt. Jocelyn en Cerval blijven als 'Hamlet' en 'Claudius' schertsfiguren; 'Gertrude' en 'Ophelia' zijn te weinig uitgewerkt als tegendraadse stemmen van de redelijkheid, ondanks de goede acteerprestaties.

Le petit soldat

1960 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1960. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Michel Subor, Anna Karina, Henri-Jacques Huet, Paul Beauvais en László Szabó.

Een jonge geheim-agent werkt tijdens de Algerijnse oorlog voor FLN in Gen[KA2]eve en krijgt opdracht een radiocommentator te doden. Een aarzeling laadt de verdenking van verraad op hem en hij wordt gemarteld. Als een bekentenis uitblijft, wordt zijn vriendin (die ook voor FLN blijkt te werken) eveneens gemarteld en sterft. De klinische martelscènes werden door de politieke censuur aangegrepen om vertoning van de film tegen te houden. Bij de jaren vertraagde première was de actualiteit verloren gegaan van deze tweede Godard-film die ook formeel en dramatisch niet tot zijn beste behoort. Debuut van Karina tegenover de al te onzekere hoofdrol van Subor.

À double tour

1959 | Thriller, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1959. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Antonella Lualdi, Jacques Dacqmine, Madeleine Robinson en Jeanne Valérie.

Regisseur Chabrol kreeg een nominatie voor de Gouden Leeuw van Venetië voor dit moordmysterie, een van zijn eerste films. Henri Marcoux (Dacqmine) is een bemiddelde wijngaardeigenaar wiens gezinsleven op de helling komt te staan wanneer zijn maîtresse wordt vermoord. De melkboer heeft het gedaan, is Henri’s uitleg. Maar het vriendje van zijn dochter (een intrigerende rol van Jean-Paul Belmondo) heeft een andere theorie. Chabrol bestudeert meesterlijk de scheurtjes in de familiefaçade. Naar het boek The Key to Nicholas Street van de Amerikaanse mystery-schrijver Stanley Ellin.