Jean-François Poron

Van Loc : Ennemis d'enfance

Frankrijk 1997. Misdaad van Claude Barrois. Met o.a. Georges N'Guyen Van Loc, Jean-François Poron, Eric Dietrich, Denis Karvil en Françoise Viau.

Une femme d'honneur : La grotte

Frankrijk 1997. Thriller van Marion Sarraut. Met o.a. Corinne Touzet, Yves Beneyton, Romaric Perche, Pierre-Marie Escourrou en Franck Capillery.

Saint-Exupéry: La dernière mission

Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Bernard Giraudeau, Maria de Medeiros, Jean-Paul Comart, Frédéric van den Driessche en Jean-Marie Winling.

De film speelt zich af op 30 en 31 juli 1944, de twee laatste dagen van het leven van Antoine de Saint-Exup[KA1]ery, schrijver van onder meer [KL]De kleine prins[KLE]. De auteur (gespeeld door Giraudeau) is een fervent piloot, gelegerd op een basis op Corsica. Zijn kapitein probeert hem over te halen te stoppen met vliegen, maar daar wil hij niets van horen. De kapitein wordt op het matje geroepen door een officier die getuige was van de smeekbede. Dan volgt een overzicht van de staat van dienst van De Saint-Exupéry, die als piloot bij het leger kwam in 1939. Een gevoelige hulde aan een van Frankrijks meest invloedrijke schrijvers van de twintigste eeuw. Schitterende vertolking van Giraudeau in de titelrol. Ook zijn er oude archiefopnamen te zien. Het intelligente scenario werd geschreven door Enrico en Marcel Jullian. Cyril Lathus fungeerde als fotograaf.

Complot international

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1989. Misdaad van Florestano Vancini. Met o.a. Erland Josephson, Jean-François Poron en Gerd Bockmann.

Uitgangspunt is een gevangen genomen drugssmokkelaar, die gewond raakt door een messteek in de hartstreek. Dan volgen er de gebruikelijke, afgezaagde avonturen rond een modieus thema. Is evenwel het aanzien waard dankzij de krachtige hand van de regisseur, wiens stijl aan een shockbehandeling doet denken.

L'honneur d'un capitaine

Frankrijk 1982. Drama van Pierre Schöndörffer. Met o.a. Nicole Garcia, Jacques Perrin, Charles Denner, Claude Jade en Georges Marchal.

In een tv-uitzending over twintig jaar Algerijnse onafhankelijkheid wordt een Franse officier beschuldigd van oorlogsmisdaden. Zijn weduwe begint een proces wegens smaad, wat leidt tot een reconstructie van het Algerijnse drama, waarvan ze alleen incidenteel tijdens verloven van haar man iets had vernomen. De werking van deze boeiende en genuanceerde oorlogsfilm-in-retrospectief wordt ondermijnd door de conventionele en ietwat onhandige flash-backstructuur. Het juridische steekspel biedt de acteurs in de rechtszaal flamboyante mogelijkheden.

Charlie Bravo

Frankrijk 1980. Drama van Claude Bernard-Aubert en Claude-Bernard Auber. Met o.a. Bruno Pradal, Jean-François Poron, Karine Verlier, Georges Chelon en Piotr Stanislas.

Parachustisten-commando moet tijdens de oorlog in Indo-China een gegijzelde Franse verpleegster uit een dorpje bevrijden en door de jungle naar de basis terugkeren. Een oorlogsreporter moet hun actie - een publiciteitsstunt met het oog op de naderende nederlaag - verslaan. De onzichtbare vijand maakt steeds meer slachtoffers en een handvol overlevenden wordt bij bereiken van doel ook neergeschoten. Regisseur maakte als Burt Tranbaree noodgedwongen pornofilms en gaf bij come-back tot respectabele cinema ook specialisten uit dat genre - Stanislas - weer een kans als acteur. Boeiende gewelddadige momenten in traditie van Amerikaanse B-film worden afgewisseld met scènes die op recente beroepsdeformatie lijken: erotische scènes met de verpleegster of de luitenant die een stervende soldaat op verzoek pijpt gaan zeer ver, en zijn in de samenhang volslagen misplaatst.

Le Comte de Monte-Cristo

Frankrijk​/​​Duitsland 1979. Avonturenfilm van Denys de La Patellière. Met o.a. Jacques Weber, Carla Romanelli, Manuel Tejada, Jean-François Poron en Roger Dumas.

Groot-spektakel miniserie, naar de klassieke avonturenroman van Alexandre Dumas. Een genre dat bekwame regisseur De La Patelli[KA2]ere, helemaal niet ligt. Weber heeft bovendien te weinig charisma om gestalte te geven aan de legendarische graaf. Deze komt aanvankelijk als de zeeman Dant[KA2]es, verloofd met Romanelli in de rol van Mercedes, door een complot in een kerker terecht waaruit ontsnappen onmogelijk is. Een lotgenoot, de oude abb[KA1]e Virlojeux, wijdt er hem in zijn geheim in: op het eiland Monte Christo ligt een verborgen schat. In de lijkwade van de overleden abb[KA1]e slaagt Weber erin toch te ontsnappen en wordt uit de zee gehaald door smokkelaars. Het lukt hem vervolgens om de zoon van zijn voormalige geliefde Mercedes uit de klauwen van bandieten te redden. De jongeman nodigt zijn redder, voortaan de Graaf van Monte-Christo, uit om hem naar Parijs te vergezellen. Daar ontmoet hij opnieuw zijn vijanden van weleer, maar alleen Mercedes herkent hem. Eind goed al goed. Hoewel deze lange tv-serie meer mogelijkheden biedt om personages en gebeurtenissen uit het boek van vader Dumas te etaleren, wordt de verbeelding niet geprikkeld. De `coups de th[KA1]e[KA4]atre` en de karakterschetsen zijn te schematisch, terwijl de hartstochten te elementair en te weinig genuanceerd zijn. De voormalige Duitse leading-lady in internationale films (en ex- echtgenote van Tony Curtis) Christine Kaufmann, kreeg, omdat het een Frans-Duitse coproduktie was, het rolletje toebedeeld van Madame Danglars.

Les Filles du régiment

Frankrijk 1978. Komedie van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Laurence Mercier, Dora Doll, Gérard Sety, Marie-Laurence Bunel en Jean Obé.

Na de talloze legerkomedies met geobsedeerde mannetjesdieren in de hoofdrol kon een variatie met mandolle vrouwelijke soldaten natuurlijk niet uitblijven. De grollen zijn evenwel net zo smakeloos en onleuk als die van hun mannelijke geestverwanten en deze film is net zo boeiend als het kijken naar drogend behang.

Quand la ville s'éveille

Frankrijk 1975. Misdaad van Pierre Grasset. Met o.a. Pierre Grasset, Raymond Pellegrin, Marc Porel, Neda Arneric en Louis Velle.

Rentenierende bankrover laat zich overhalen tot een nieuwe kraak en liquideert vervolgens zijn opdrachtgever. Daar zijn echter foto's van gemaakt waarmee hij gechanteerd wordt. Grasset, acteur in een aantal Melville-fims, schreef en regisseerde de film en speelde de hoofdrol als hommage aan de meester. Hij had dat beter niet kunnen doen. Het camerawerk is even duister als het scenario, zodat men beter met gesloten ogen van de Piazzola- muziek kan genieten.

Raphaël ou le débauché

Frankrijk 1970. Romantiek van Michel Deville. Met o.a. Maurice Ronet, Françoise Fabian, Jean Vilar, Brigitte Fossey en Isabelle de Funès.

Een boemelaar die ervan overtuigd is gauw dood te gaan, heeft een leven vol uitspattingen en avonturen tot hij echt verliefd wordt op een deugdzame weduwe, die zijn gevoel beantwoordt en om hem tegemoet te komen, zich vernedert in liederlijkheden. Om haar te redden pleegt hij zelfmoord. Dit oorspronkelijk scenario weet de toon van de literaire Franse traditie overtuigend te treffen en wordt zonder ironie in opmerkelijke beelden en stijlvolle aankleding verteld. Ideale rolbezetting. Scenario van Nina Companeez. Camerawerk van Claude Lecomte.

Le masque de fer

Frankrijk​/​​Italië 1962. Avonturenfilm van Henri Decoin. Met o.a. Jean Marais, Sylva Koscina, Jean-François Poron, Enrico Maria Salerno en Giselle Pascal.

Musketier Charles d'Artagnan moet de Man in het IJzeren Masker, alias de tweelingbroer van Louis XIV, naar Parijs loodsen. De staatsgevangene blijkt echter ontsnapt en een complot om de koning te onttronen in volle gang. Werk aan de maillotwinkel voor de met charme en kwinkslagen gewapende Marais, die zich met een vette knipoog door het jongensboek duelleert. Het scenario is een potpourri van succesnummers en Decoin was wel eens geïnspireerder, maar vooral dankzij Marais is dit passabel cape-en-degenvermaak uit de gloriedagen van de buurtbioscoop. Sfeerrijke zwart-witfotografie van Pierre Petit.

Le Rendez-vous

Frankrijk 1961. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Annie Girardot, Andréa Parisy, Odile Versois, Jean-Claude Pascal en George Sanders.

De schoonzoon van een miljonair heeft stiekem een afspraakje met zijn ex-vrouw die daardoor geen alibi heeft voor de moord op een vroegere minnaar die ook een verhouding met de lichtzinnige tweede dochter van de miljonair heeft gehad. Deze combinatie van misdaadverhaal en familiedrama overtuigt in geen van beide aspecten. De gevoelloze regie probeert drakerigheid te voorkomen, maar het resultaat is vooral verveling. Enkele goede rollen blijven in het luchtledige hangen.

La Princesse de Clèves

Frankrijk​/​​Italië 1960. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Marina Vlady, Jean Marais, Jean-François Poron, Annie Ducaux en Lea Padovani.

Aan het hof van Hendrik II wordt de jonge vrouw van de prins van Kleef verliefd op de hertog van Nemours en vlucht voor deze verleiding naar haar kasteel. Haar echtgenoot krijgt door roddel niettemin een onjuiste indruk van overspel en sterft van verdriet. Zij blijft ook zijn nagedachtenis trouw. Jean Cocteau schreef het scenario naar de roman van Mme de la Fayette voor Marais als de jonge minnaar, maar toen de film gemaakt kon worden had deze de leeftijd voor de echtgenoot die hij (waarschijnlijk) veel beter speelt, hoewel Poron niet best is. Vlady is perfect in de titelrol van een uiterst verzorgd maar emotieloos prentenboek. Het camerawerk is van Henry Alekan.