Marcel Weiss: camera.
Er zijn 3 films gevonden.

L'ibis rouge

1975 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1975. Misdaad van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Simon, Michel Serrault, Michel Galabru, Jean Le Poulain en Evelyne Buyle.

Een jeugdtrauma over een muzieklerares doet een kleurloze man een aantal vrouwen wurgen, waarvoor een oude krantenverkoper de verantwoordelijkheid opeist, om uit de anonimiteit te komen. Ondertussen wordt een vertegenwoordiger in sterke drank om zijn speelschulden naar het leven gestaan, terwijl zijn huwelijk op de klippen loopt. Uit ontmoetingen resulteert een bevredigende oplossing voor iedereen. Deze zwarte komedie werkt sterker dan meeste andere Mocky-films dankzij de geslaagde stilering van situaties en intriges en inzet van de hoofdrollen, onder wie Simon in zijn laatste film. Naar de roman van Fredric Brown die in Frankrijk is verschenen onder de titel Ça ne se refuse pas door André Ruellan en regisseur Mocky tot scenario bewerkt. Camerawerk van Marcel Weiss.

Trafic

1971 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1971. Komedie van Jacques Tati. Met o.a. Jacques Tati, Maria Kimberly, Marcel Fraval, Honoré Bostel en François Maisongrosse.

Lolbroek Tati (Playtime) geeft een laatste maal gestalte aan zijn alter ego Monsieur Hulot, ditmaal ontwerper van een vernuftige campingwagen. Het wonderlijke vehikel met een claxon die tevens dienst doet als scheerapparaat en een bumper waar men vlees op kan braden - dient te worden gepresenteerd op de autobeurs in Amsterdam. De tocht ernaartoe loopt door voortdurende pech echter volledig in het honderd. Aanvankelijk zou Tati deze charmante, maar voor zijn doen teleurstellende komedie samen met Bert Haanstra regisseren, maar die verliet na ruzie de productie.

L' Albatros

1971 | Thriller

Frankrijk 1971. Thriller van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Marion Game, André LeGall, Paul Muller en Raphaël Delpard.

Een ontsnapte gevangene gijzelt, zonder te weten hoe belangrijk zijn slachtoffer wel is, de dochter van de Franse president. Die is in volle verkiezingsstrijd en probeert de gijzeling electoraal uit te buiten. Zijn tegenstrever doet dat ook, door te suggereren dat het meisje veeleer medeplichtige dan wel slachtoffer is. Een goed bedoelde, maar technisch stuntelige en gechargeerde politieke satire in thrillervorm. Muziek van Léo Ferré. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Marcel Weiss.