Agnès Regolo

Sinon, oui

Canada​/​​Frankrijk 1997. Komedie van Claire Simon. Met o.a. Catherine Mendez, Emmanuel Clarke, Lou Castel, Agnès Regolo en Magali Leris.

L'avocate : Linge sale en famille

Frankrijk 1995. Misdaad van Philippe Lefebvre. Met o.a. Corinne Dacla, Nathalie Cardone, Bernard Freyd, François Marthouret en Agnès Regolo.

Voor het assisenhof van Bouches-du-Rh[KA4]one verdedigt advocate haar cli[KA3]ent Dacla Cardone. De jonge vrouw wordt ervan beschuldigd met voorbedachte rade een oude rijke man vergiftigd te hebben met de medeplichtigheid van diens zoon. Dacla gelooft in de onschuld van haar cli[KA3]ente, temeer wanneer eensklaps Odent verschijnt, de schoonzoon, die het spel van de gerechtigheid komt meespelen. De Franse Perry Mason is weer in volle actie. Alle routine- gegevens worden mooi gemanipuleerd om uiteindelijk tot de `verhelderende` waarheid te komen. Het wordt allemaal mooi voorgesteld, maar je hebt het al zo dikwijls (veel beter) gezien en iets origineel moet je niet verwachten in dit scenario van Jean-Claude Sussfeld, Aude Blanchard en Lefèbvre. Fotografie van Gérard Vigneron. Formaat 16/9.

Les enfants du juge : Ma mère

Frankrijk 1994. Drama van Christine François. Met o.a. Frédéric Pierrot, Rémy Becquet, Philippe Frecon, Agnès Regolo en Dominique Sicilia.

Een jongen van vijftien (Becquet) moet voor de kinderrechter (Pierrot) verschijnen, omdat hij de autobanden van zijn mentor (Frecon) in het tehuis heeft lek gestoken. De relatie tussen de opvoeder en de jongen, die sinds zijn geboorte in de steek werd gelaten, blijkt van alle kanten te rammelen en behoeft de nodige verbetering. Die moet natuurlijk van twee kanten komen. Vrij naar de documentaire reeks Les enfants du juge Véron van Daniel Karlin, die in 1992 werd uitgezonden. Ook die serie, die uitstekend is, speelt in Marseille. Jammer genoeg haalt de fictie van onderhavige tv-film het niet bij de realiteit van voornoemde documentaires. Het scenario bevat daarvoor te weinig substantie.