Jean Panisse: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Impasse meurtrière

1993 | Drama, Film noir

Frankrijk​/​​Italië​/​​Zwitserland 1993. Drama van Yvan Butler. Met o.a. Isabelle Ferrari, Jacques Penot, Jonathan Silvera, Sévérine Bujard en Jan Rouiller.

Penot is de zoon van een bekende uitgever. Hij is gehuwd met de Italiaanse vertaalster Ferrari, maar niet gelukkig. Hij zal weldra de uitgeverij van zijn vader overnemen, maar de auteurs verkiezen nog steeds te onderhandelen met papa. Bovendien heeft zijn vrouw mysterieuze afspraakjes waar ze hem niets over vertelt. De afdaling in de hel van een moorddadige jaloezie kan beginnen. Melodramatische thriller over gebrek aan communicatie wat grote gevolgen kan hebben. Goede sfeerschildering, maar de regie is nogal routineus en biedt weinig verrassingen. Het scenario van Sylvain Saada en Eric Emmanuel Schmitt is gebaseerd op de roman No Escape van Joseph Haynes maar mist de gespierde razernij die de roman naar een onvergetelijke climax leidt. Fotografie van Jacky Mahrer.

Mayrig

1991 |

Frankrijk 1991. Henri Verneuil. Met o.a. Claudia Cardinale, Omar Sharif, Isabelle Sadoyan, Nathalie Roussel en Cédric Doucet.

Regisseur Verneuil heette in werkelijkheid Achad Malakian (in de film is hij Azad Zacharian) en is afkomstig uit Armeni[KA3]e, waar hij in 1920 werd geboren. In 1915 maakten de Turken handig gebruik om in de luwte van WO I middels volkerenmoord zich van de lastige Armeni[KA3]ers te ontdoen. In 1921 gingen zijn ouders aan land in Marseille. Zijn vader was van beroep wapensmid, begon daar een overhemdenwinkeltje dat goed ging lopen en het hele gezin in het levensonderhoud kon voorzien. Verneuil kreeg een uitstekende schoolopleiding en belandde in het Franse filmvak, waarin hij beschouwd wordt als een regisseur van de betere amusementsfilms van Hollywood formaat. In 1985 schreef hij zijn (gelijknamige) autobiografie, die hij in twee delen verfilmde; het tweede deel is getiteld 588 RUE PARADIS en van het geheel maakte hij ook nog een zes uur durende miniserie. Er is veel moeite gedaan om de sfeer op te roepen van het tijdperk dat dankzij de fraaie decors van Oscarwinnaar (TESS) Pierre Guffroy gelukt is, hoewel een enkel speciaal effect zich verraadt. Het spel van de hoofdrollen is uitmuntend en de regisseur heeft veel warmte in zijn verhaal gelegd. Het Pagnol-achtige scenario is van Verneuil zelf en Edmond Richard verzorgde het camerawerk. Mayrig betekent moeder (gespeeld door Cardinale), die een paar goudstukken tot knopen had verwerkt, het startkapitaal voor de familie-onderneming.

Doux amer

1989 | Drama, Komedie

Frankrijk 1989. Drama van Franck Apprédéris. Met o.a. Véronique Jeannot, Niels Arestrup, François Duval, Thierry Fortineau en Tanya Lopert.

Een jonge, moderne en dynamische vrouw wil slagen in het hedendaagse leven met bijbehorende hoogte- en dieptepunten. Ze is binnehuisarchitecte en in verwachting van Arestrup, maar hij wil niet met haar trouwen. Ze gaat haar eigen weg en ontmoet architect Duval, die haar voor een groot project wil. Van het een komt het ander. Het triviale, niet zo bijzondere scenario van Laurence Leiniger en de dialogen van David A. Lang, Lialiane Touati, schrijver Leiniger en regisseur Apprédéris wemelen van de clichés. Deze middelmatige produktie was door de acteurs ook niet meer te redden. Camerawerk van Jean Boffety.

Joyeuses Pâques

1984 | Komedie, Drama

Frankrijk 1984. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Sophie Marceau, Marie Laforêt, Michel Beaune en Rosy Varte.

Terwijl echtgenote Sophie (Lafôret) voor het paasweekeinde de deur uit is, biedt rijke stinkerd Stéphane (Belmondo) jonge blom Julie (Marceau) onderdak. Vanwege een wilde luchtvaartpersoneelstaking staat zijn wederhelft plotsklaps weer op de stoep en Stéphane improviseert een excuus: Julie is de dochter die hij heeft verzwegen. Aldus stapelen zich in dit onbezorgd stukje volksvertier, waarin Bébel stunt zonder dat het scenario er last van heeft, de perikelen op. Naar de Parijse boulevardhit van cabaretveteraan Jean Poiret (1926-1992), auteur van de klassieker La cage aux folles.

Les grands moyens

1975 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1975. Komedie van Hubert Cornfield. Met o.a. Hélène Dieudonné, Yvette Maurech, Andrée De Beaumont, Roger Carel en Fernand Sardou.

Een oude moeder, getuige van de moord op haar zoon en zijn vrouw, besluit met de hulp van haar twee zusters het recht in eigen hand te nemen en de moordenaars één voor één uit te schakelen. Plezierig verhaaltje, opgefleurd door zwarte humor.

L'eau vive

1958 | Drama

Frankrijk 1958. Drama van François Villiers. Met o.a. Pascale Audret, Charles Blavette, Andrée Debar, Robert Lombard en Germaine Kerjean.

Een landeigenaar in het rivierengebied van de Durance is als enige in de streek financieel wijzer geworden van de grondonteigening, waardoor er conflicten ontstaan die ook het leven van zijn dochter beïnvloeden. Het scenario van Jean Giono is geïnspireerd op de waargebeurde uittocht van de bewoners van de waterstreek, maar zijn hymne aan de natuur wordt door de regisseur in beeld gebracht als een oppervlakkige toerist, zodat de film niet meer wordt dan een reeks prentbriefkaarten. De jeugdige acteurs weten de verbondenheid met de natuur ook niet overtuigend te maken. Het succes van de titelchanson werkte destijds in de bioscoop gunstig, maar onverdiend door.

Lettres de mon moulin

1954 | Komedie

Frankrijk 1954. Komedie van Marcel Pagnol. Met o.a. Roger Crouzet, Pierrette Bruno, Serge Davin, Michel Galabru en Arius.

Schrijver Alphonse Daudet koopt een molen in de Provence en observeert de belevenissen van dorpsbewoners. LES TROIS MESSES BASSES: een priester raffelt in de kerstnacht de missen af zodat hij snel aan het kerstdiner kan beginnen, maar sterft aan indigestie. L'ÉLIXER DE PÈRE GAUCHER: in een abdij waar de monniken nauwelijks te eten hebben, brouwt een pater een drankje waarvan overmatig gebruik gevolgen heeft. LE SECRET DE MAÎTRE CORNILLE: de meeltransporten van een arme molenaar geven het dorp gespreksstof. LE CURÉ DE CUCUGNAN: een priester vertelt hoe hij in een droom opzoek ging naar zijn schaapjes; eerst in de hemel en toen in de hel. Veel ironie en warmte in de onderhoudende milieuschetsen van de aan regisseur Pagnol verwante auteur Daudet, maar het geheel is wat aan de lange kant. De film had destijds een exportversie zonder raamvertelling, die 30m korter was.