Odette Laure (1917-2004): cast.
Er zijn 19 films gevonden.

Le prof

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Alexandre Jardin. Met o.a. Jean-Hugues Anglade, Yvan Attal, Hélène de Fougerolles, Odette Laure en Jean-Marie Winling.

Petits nuages d'été

1998 | Romantiek

België​/​​Hongarije​/​​Frankrijk 1998. Romantiek van Olivier Langlois. Met o.a. Marie Matheron, Odette Laure, Yves Robert, Jean-Paul Roussillon en Giulia Demont.

Entre terre et mer

1997 | Drama, Avonturenfilm, Romantiek

Frankrijk 1997. Drama van Hervé Baslé. Met o.a. Didier Bienaimé, Florence Hebbelynck, Roland Blanche, Claude Piéplu en Bernard Fresson.

Mairgret et la vieille dame

1994 | Thriller

Frankrijk 1994. Thriller van David Delrieux. Met o.a. Béatrice Agenin, Bernard Freyd, Olivier Cruveiller, Odette Laure en Bruno Cremer.

Riens du tout

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Cédric Klapisch. Met o.a. Fabrice Luchini, Odette Laure, Fred Personne, Jean-Pierre Darroussin en Daniel Berlioux.

In dit speelfilmdebuut van Klapisch (Chacun cherche son chat, L'auberge espagnole) probeert de jonge nieuwe directeur (Luchini) van een Parijs' warenhuis een dreigend faillissement af te wenden. Het veel te ongeïnteresseerde personeel moet maar eens wat gemotiveerder aan de slag. Daarom organiseert hij groepstherapiesessies, personeelsuitjes met bungeejumpen en andere gekkigheid. Geestig commentaar op moderne managementtechnieken, waarin al veel van Klapisch' stijlkenmerken naar voren komen. Nog een tikje ongepolijst, maar toch genomineerd voor de César voor het beste debuut.

Les mamies

1992 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1992. Komedie van Annick Lanoë. Met o.a. Danielle Darrieux, Sophie Desmarets, Paulette Dubost, Jackie Sardou en Marthe Villalonga.

De twaalf-jarige Gallon woont bij zijn grootmoeder Darrieux en zijn moeder Kriegel. Deze laatste is zo ingenomen met haar aanstaande, tweede huwelijk, dat ze geen aandacht heeft voor de jongen. Wanneer moeder op zakenreis is, loopt de jongen weg. Darrieux wil haar kleinzoon terugvinden en roept de hulp in van enkele oude vriendinnen. Ontwapenend spel van zeven oudere actrices redt de film van de totale ondergang. Het scenario hangt met haken en ogen aan elkaar en heeft weinig opwindends, maar Darrieux en haar trawanten zorgen voor leuke dialogen en situaties. Lano[KA3]e, Claude Besson, Claire Alexandrakis en Chantal Pelletier schreven het scenario, dat (gelukkig) veel plaats laat voor improvisatie. Fotografie van Olivier Gueneau.

Le bal des casse-pieds

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Jacques Villeret, Victor Lanoux, Miou-Miou en Jean Carmet.

Het lijkt erop dat de filmer een vervolg op het amusante en geenszins verouderde LES CASSE-PIEDS (1948) van Jean Dr[KA1]eville heeft willen maken, met als gangmaker de fascinerende No[KA3]el-No[KA3]el. Het resultaat is vlees noch vis want met het inconsequente scenario (van de regisseur en Jean- Loup Dabadie), dat nogal eens in herhalingen vervalt, is slordig omgesprongen. Soms valt er even te lachen maar de vele mogelijkheden van het thema - het dagelijks bestaan wordt immers voortdurend verstoord door lastige, domme en middelmatige figuren, met name door achterlijke ambtenaren - werden helaas niet ten volle benut. Een speciale vermelding voor Lemercier die op treffende wijze verbijstert. Camerawerk van Robert Alazraki.

On m'appelle Emilie

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Luc Moreau. Met o.a. Maria Pacôme, Stéphane Bierry, Odette Laure, Jean-Pierre Andreani en Elisa Servier.

Een komedie van Pac[KA4]ome waarin zij zichzelf, zoals gewoonlijk, de hoofdrol heeft gegeven. Men bewijst zichzelf nu eenmaal vaak de beste diensten! Emilie (Pac[KA4]ome) die even mooie als uit de lucht gegrepen toekostplannen heeft, Jaja (Laure) die van plan is een `echte clochard` te blijven en Henri (Bierry), die het grootste gedeelte van zijn tijd op zijn valsspelende gitaar tokkelt, 'kraken' met zijn drieën een krot. Aldus het onderwerp en veel meer valt er niet aan toe te voegen. Twee uur lang achterlijke dialogen, bijna onfatsoenlijke cliché's, als wordt gekeken naar actuele gebeurtenissen, en overdreven spel, vooral van de meer dan hinderlijke Pacôme. Nog minder dan

Mamie by night: Marathon Girl

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Bernard Dumont. Met o.a. Odette Laure, Céline Carrié, Henri Garcin, Roger Carel en Frédéric Deban.

Eerste deel van de serie [KL]Mamie by night[KLE]. Op vijfenzestigjarige leeftijd wordt Louise Chabert (Laure) weduwe. Zij besluit haar leven te vergemakkelijken door haar Parijse appartementen te verkopen, die in de rosse buurt van Pigalle liggen. Wanneer ze zich daar voor het eerst vertoont heeft ze een met lood verzwaarde wandelstok, een setje traangasbommen en een aantal andere verdedigingswapens bij zich. Aangezien de film een ontluisterende en karikaturale komedie is, heeft zij ze niet nodig, hoewel ze ontdekt dat haar appartementen gekraakt zijn door een paar prostitu[KA1]ees. De film is niet altijd even vermakelijk (drie co-scenarioschrijvers, waaronder Jean Larriage) maar uiteindelijk is het geheel toch wel aardig dankzij de grappige personages, de reconstructie van een nogal legendarisch en mythisch en in ieder geval zeer fantasievol opgezet Pigalle (het echte Pigalle is anders!) en de ruwe gags. 'Als dat maar goed gaat!' om het maar eens met de woorden van een zekere Laetitia Ramolino te zeggen.

Daddy Nostalgie

1990 | Drama, Experimenteel, Komedie

Frankrijk 1990. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Dirk Bogarde, Jane Birkin, Odette Laure, Emmanuelle Bataille en Charlotte Kady.

Er gebeurt eigenlijks niets bijzonders. Daddy Bogarde, slachtoffer van een zware hartaanval, ziet zijn dagen geteld. Alleen zijn dochter Birkin weet dit. Zij stelt alles in het werk om de resterende tijd samen door te brengen. Dit gebeurt in een sfeer van onderlinge verstandhouding, herinneringen, lachbuien, (verboden) bezoeken aan de nabij gelegen bar, etc. Tegelijkertijd trekken - paradoxaal genoeg - de banden weer aan tussen moeder Laure en haar dochter. Een film met drie personages die hevig ontroert, omdat het allemaal zo raak en waar is. Waarschijnlijk speelde zich een wonder af, toen een grootse Britse filmacteur, een grootse Franse actrice, en een grootse Franse regisseur tot samenwerking besloten. Scenario van Colo Tavernier-O'Hagan. Denis Lenoir stond achter de camera.

Périgord noir

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roland Giraud, Jean Carmet, Odette Laure, Lydia Galin en Laurence Semonin.

Afrikaanse immigranten vestigen zich tijdelijk in een dorpje in de Périgord om snel veel geld te kunnen verdienen. Tegenover zich vinden zij de Franse autochtonen. De beide gemeenschappen proberen zo veel mogelijk van elkaar te profiteren. Hoewel de uitwisseling van gezichtspunten komisch en venijnig is haalt een overbodige liefdesgeschiedenis de film uit balans. Nicolas Ribowski, afkomstig van de televisie, bewijst dat hij een goed technicus is maar het ontbreekt hem en zijn film aan gevoel en persoonlijkheid. Scenario van Philippe Conil.

Les portes s'ouvrent

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Guy-André Lefranc. Met o.a. Jacques Morel, Odette Laure, Patrick Massieu, Georges Werler en Françoise Fleury.

Tijdens het uitzitten van zijn straf laat een tot levenslang veroordeelde zich van een heldhaftige kant zien. Hij hoopt vervroegd vrij te komen. Mager uitgangspunt voor een lange speelfilm en een slappe en 'vage' regie.

Les cadavres exquis: Pour le restant de leurs jours

1989 | Thriller

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Frankrijk​/​​Luxemburg 1989. Thriller van Peter Kassovitz. Met o.a. Brigitte Fossey, Jean-Pierre Bacri, Odette Laure, Llewellyn Rees en Caroline Chaniolleau.

In het kader van een actie nemen Fossey en Bacri een ouder, kansarm echtpaar op in hun luxueuze landhuis om hen van een maand vakantie te laten genieten. Aanvankelijk klikt het tussen de twee paren, maar de oudjes (Laure en Rees) beginnen hoe langer hoe meer eisen te stellen. Ze bemoeien zich met zaken die hen niets aangaan. Het leventje van het jonge stel wordt een hel. Spanning en zwarte humor in deze Patricia Highsmith-bewerking door Gérard Brach in een verhaal waarmee zijn makker Roman Polanski zeker ook raad zou weten. Knap spel van zowel het jonge, als het oudere stel. De spanning wordt in toenemende mate opgedreven tot het onverwachte einde. André Neaud stond achter de camera.

Bébé express

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van François Dupont-Midy. Met o.a. Jean-Luc Moreau, Valérie Rojan, Richard Darbois, Guy Grosso en Odette Laure.

Om een fabelachtig bedrag te erven, moet een romanschrijfster, uit wier boeken blijkt dat zij kinderen haat, binnen een termijn van twee jaar een baby krijgen. Haar man probeert er een bij haar te verwekken, zonder resultaat. Vanaf dan wordt de wedloop om de baby geopend via adoptie, draagmoederschap etc. Gezochte fantasie die zich moeizaam over 90 minuten uitspreidt, dankzij heel veel opvulling. Vermoeiend en

On m'appelle Emilie

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Stéphane Bierry, Odette Laure, Maria Pacôme, Jean-Pierre Andréani en Elisa Servier.

De regisseur wilde zich niet teveel vermoeien. Hij verfilmde letterlijk dit stuk van Maria Pacôme, waarin zij zichzelf uiteraard de hoofdrol van Emilie had toegedacht, terwijl Jean-Luc Moreau de regie deed. Een oppervlakkige en onschuldige komedie over drie randfiguren bij wie het woord 'werk' afgrijzen oproept. De clichés die altijd te vinden zijn in films gemaakt naar boulevardstukken, ontbreken niet. Hoewel ze met verve worden gebracht, kan met een paar geestige opmerkingen nog geen stuk worden gemaakt en nog minder een film.

Les nanas

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Annick Lanöe. Met o.a. Marie-France Pisier, Anémone, Dominique Lavanant, Macha Méril en Juliette Binoche.

Het leven van dag tot dag van een groep jonge sympathieke vrouwen die binnen en buiten hun huwelijk diverse avonturen beleven. Er is geen enkele man te bekennen in de hele film en het is de vraag of de cineaste hiervoor gekozen heeft uit originaliteit of uit eigen overtuiging. De soms grappige dialogen vormen het belangrijkste onderdeel en er is weinig aandacht geschonken aan het eigenlijke filmwerk. Er is weinig diepgang en aandacht voor de werkelijke problemen van de vrouw (rond 1985). Een mindere film dan LES BONNES FEMMES van Claude Chabrol (1960) die toentertijd (ook al) niet doordrong tot het filmpubliek.

Moi, fleur bleu

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Eric Le Hung. Met o.a. Jodie Foster, Jean Yanne, Sydne Rome, Bernard Giraudeau en Lila Kedrova.

Achter zijn norse voorkomen is een vrachtrijder een sentimenteel man die hevig verliefd wordt op een Amerikaans fotomodel en zich verantwoordelijk voelt voor haar al even vrijgevochten, jongere zusje. Toch zal ze haar maagdelijkheid verliezen bij een jonge vriend van haar beschermer en hierover een schoolopstel maken. De goed gekozen acteurs wegen op tegen het rommelig scenario dat kluchteffecten afwisselt met een weinig diepgaande psychologische observatie. De Franse versie is te verkiezen boven de Engelse, door de verbazende flair waarmee Foster Franse schuttingtaal hanteert.

Le viager

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Michel Galabru, Jean-Pierre Barras, Rosy Varte en Claude Brasseur.

Een familie koopt het huis van een bejaarde tegen lijfrente in de veronderstelling dat hij binnen enkele jaren gestorven zal zijn. In plaats daarvan gaat het met iedereen vervolgens economisch steeds slechter, terwijl de oude baas steeds vitaler wordt. Een simpel gegeven werd met rake situatiehumor en leuke spelprestaties een pittige komedie waaraan Asterix- auteur René Goscinny ook meeschreef. Een fraaie rol van Serrault als uitgekookte grijsaard, ondanks de weinig overtuigende bejaardengrime. Het scenario is van regisseur Tchernia en René Goscinny. Het camerawerk is van Jean Tournier.

Le grand jeu

1953 | Avonturenfilm

Frankrijk​/​​Italië 1953. Avonturenfilm van Robert Siodmak. Met o.a. Gina Lollobrigida, Jean-Claude Pascal, Arletty, Raymond Pellegrin en Peter van Eyck.

Vriendschap, rivaliteit, liefde en tragische ongelukken in het Vreemdelingenlegioen. De film mist, ondanks de fraaie fotografie van de exotische locaties, de sfeervolle aanpak van de vooroorlogse versie en is daardoor veel minder overtuigend. Het spel van Pascal en Pellegrin is het ergste minpunt. Scenario van Jacques Feyder en Charles Spaak.