Tuvalu
1999 | Fantasy, Komedie
Duitsland 1999. Fantasy van Veit Helmer. Met o.a. Denis Lavant, Chulpan Hamatova, Philippe Clay, Terrence Gillespie en E.J. Callahan.
Ergens in een afbraakbuurt ligt een badhuis met een oud binnenbad. In de kelder, waar een stoommachine het water oppompt en voor de hete dampen zorgt, leeft Anton (Lavant) met zijn blinde vader Karl (Clay), die als een kapitein op zijn schip het bevel over zijn badhuis voert. Anton heeft hem niet verteld dat het in verval geraakt is en met behulp van een ouderwetse bandrecorder laat hij de stemmen en geluiden horen van de bezoekers in een druk bezocht bad. Dan komt Eva (Hamatova), de dochter van een kapitein die met het schip van haar vader naar het eiland uit de titel wil varen, maar de boot moet eerst zeewaardig gemaakt worden. Daartoe heeft ze een zuiger nodig uit de oude stoommachine van Karl. Eva lonkt naar Anton die prompt verliefd wordt. Antons broer Gregor wil dat de boel afgebroken wordt en plaats maakt voor nieuwbouw, zodat er flink wat te verdienen valt aan de grond. Hij zorgt voor een ongeluk met een van die zeldzame bezoekers van het bad, maar Anton weet de buurt te recruteren als er een inspectie komt en wil zo bewijzen dat het bad niet gevaarlijk is. Als het toch afgebroken moet worden, breekt het hart van Karl, en Gregor begint het badhuis in blinde woede te vernietigen. Met de geredde onderdelen uit de stoommachine herovert Anton Eva en samen zetten zij koers naar Tuvalu. Het scenario van Michaela Beck en regisseur Helmer is tamelijk onsamenhangend, maar deze neo-expressionistische film is sfeervol en sprookjesachtig. Het camerawerk van Emil Christov is heel mooi. Hij filmde in een vervallen badhuis in Sofia en de scheepswrakken werden gefilmd in de Zwarte Zee-haven Varna. Een film waar je mee wegloopt of waar je in walging uit onbegrip vanaf keert. Verwacht geen actie à la Hollywood - het zit er niet in.
