Bernard Farcy (1949): cast.
Er zijn 19 films gevonden.

Taxi 4

2007 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 2007. Komedie van Gérard Krawczyk. Met o.a. Samy Naceri, Frédéric Diefentahl, Bernard Farcy en Emma Wiklund.

De politie in Marseille krijgt de opdracht om een uiterst gevaarlijke Belgische crimineel in bewaring te houden, wat onder de bezielde leiding van de hopeloos incompetente commissaris Gilbert (Farcy) jammerlijk mislukt. Aan de vriendelijke agent Emilien (Diefenthal) en zijn razendsnelle taxivriend Daniel (Naceri) de taak om hem weer te vangen, en tussendoor nog even de abusievelijk als illegale immigrant opgepakte voetbalster Djibril Cissé op tijd in het stadion af te leveren. Weinig autoachtervolgingen, verder meer van het mild amusante zelfde in deze vierde aflevering van de reeks.

Le grand Charles

2006 | Biografie, Drama, Historische film

Frankrijk 2006. Biografie van Bernard Stora. Met o.a. Bernard Farcy, Danièle Lebrun, Denis Podalydès en David Ryall.

Dit 2-delige, voor televisie gemaakte drama volgt het leven en werk van 'de grote Charles': de Franse militair, politicus en president Charles de Gaulle (1890-1970). Schrijver-regisseur Bernard Stora - zelfs tijdens de Tweede Wereldoorlog geboren - concentreert zich op de periode tussen 1939 en De Gaulle's verkiezing tot president in 1959. Daartussen lag een periode waarin de man zich terugtrok uit de politiek en zijn memoires schreef. De filmmaker doorsnijdt daarbij de gespeelde scènes met archiefbeelden. Acteur Bernard Farcy is prima in de titelrol, waarvoor hij werd genomineerd voor een Emmy Award.

Albert est méchant

2004 | Komedie

Frankrijk 2004. Komedie van Hervé Palud. Met o.a. Christian Clavier, Arielle Dombasle, Bernard Farcy, Ged Marlon en Patrick Mille.

Een circusclown, dat is wat scholier Michel Serrault (1928-2007) wilde worden. In deze film kreeg de gevestigde acteur de kans. Niet om een echte clown te spelen, maar de rol van beschonken en vooral gemene rijkaard komt aardig in de buurt. Compleet met een everzwijnbiggetje als huisdier, een oud brommertje, en... een enorme erfenis. Zijn vergeten Parijse broer Patrick neemt hem op sleeptouw met de bedoeling de erfenis te bemachtigen. Dolle pret alom, met een volwassen insteek. En verbroedering ligt uiteraard op de loer.

Taxi 3

2003 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 2003. Komedie van Gérard Krawczyk. Met o.a. Samy Naceri, Frédéric Diefenthal, Bernard Farcy, Marion Cotillard en Bai Ling.

Krawczyk wisselt hip gestileerde stunts en kluchtige humor af in een film die de formule van de voorgangers precies volgt. Opnieuw is het de Noord-Afrikaanse Daniel die met zijn opgevoerde taxi TGV's inhaalt, snelheidsmeters op hol laat slaan en rijdend op twee wielen verkeersopstoppingen kan doorkruisen. Waarbij de superheld van Marseille nog genoeg tijd overhoudt om een blanke (!) politieman uit de penarie te helpen. Daarnaast is er een mooie James Bond-persiflage en een ski-achtervolging. De film is, kortom, een chaos. Niet erg, want het is een chaos die door Krawczyk met vaart wordt gepresenteerd. Luc Besson produceerde.

Taxi 2

1999 | Komedie, Misdaad, Actiefilm

Frankrijk 1999. Komedie van Gérard Krawczyk. Met o.a. Sami Nacéri, Frédéric Diefenthal, Emma Wiklund, Bernard Farcy en Marion Cotillard.

In de categorie films met snelle voertuigen vertoont de Taxi-reeks, geschreven door cine-maïtre Luc Besson, een welkom gebrek aan zelfernst. De film start met Daniel (Naceri) die met een bevallende vrouw in zijn taxi een wedstrijdracewagen inhaalt om het ziekenhuis te bereiken. Daniels racetalenten krijgen een functie in het werk van zijn politie-vriend Emilien (Diefenthal), die ontvoering en meer narigheid van Japanse yakuza-ninja's moet oplossen. Effectief spel over de hele linie, in dit mengsel van The French Connection, Louis de Funès en James Bond.

Chère Marianne

1999 | Drama

België​/​​Frankrijk 1999. Drama van Pierre Joassin. Met o.a. Anny Duperey, Guy Bedos, Olivia Brunaux, Julien Boiselier en Frédéric van den Driessche.

In de categorie films met snelle voertuigen vertoont de Taxi-reeks, geschreven door cine-maïtre Luc Besson, een welkom gebrek aan zelfernst. De film start met Daniel (Naceri) die met een bevallende vrouw in zijn taxi een wedstrijdracewagen inhaalt om het ziekenhuis te bereiken. Daniels racetalenten krijgen een functie in het werk van zijn politie-vriend Emilien (Diefenthal), die ontvoering en meer narigheid van Japanse yakuza-ninja's moet oplossen. Effectief spel over de hele linie, in dit mengsel van The French Connection, Louis de Funès en James Bond.

Taxi

1998 | Actiefilm, Komedie, Misdaad

Frankrijk 1998. Actiefilm van Gérard Pirès. Met o.a. Samy Naceri, Frédéric Diefenthal, Marion Cotillard, Emma Wiklund en Manuela Gourary.

Eigenlijk was het schrijven van het script van Taxi een tussendoortje voor Besson (Léon, Le grand bleu), maar Besson is ambachtsman genoeg om met één hersenhelft vlot amusement te kunnen bedenken. Pizzabezorger Daniel (Naceri) ruilt in Marseille zijn brommer voor een taxi, wordt door rechercheur Emilien (Diefenthal) betrapt op te hard rijden, en vervolgens ingezet om de supersnelle 'Mercedes bende' bij te houden. Spektakel volgt. Het pakte allemaal prima uit. Césars voor geluid en montage, Marion Cotillard werd voor de prijs voor de meest veelbelovende actrice genomineerd. Er kwamen matige vervolgfilms.

Profession : Profileur - Le silence du scarabée

1998 | Misdaad

Frankrijk 1998. Misdaad van Patrick Dewolf. Met o.a. Pascal Légitimus, Yvon Back, François Berléand, Marie Matheron en Julien Boisselier.

Eigenlijk was het schrijven van het script van Taxi een tussendoortje voor Besson (Léon, Le grand bleu), maar Besson is ambachtsman genoeg om met één hersenhelft vlot amusement te kunnen bedenken. Pizzabezorger Daniel (Naceri) ruilt in Marseille zijn brommer voor een taxi, wordt door rechercheur Emilien (Diefenthal) betrapt op te hard rijden, en vervolgens ingezet om de supersnelle 'Mercedes bende' bij te houden. Spektakel volgt. Het pakte allemaal prima uit. Césars voor geluid en montage, Marion Cotillard werd voor de prijs voor de meest veelbelovende actrice genomineerd. Er kwamen matige vervolgfilms.

Les sœurs Soleil

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Jeannot Szwarc. Met o.a. Marie-Anne Chazel, Thierry Lhermitte, Clémentine Célarié, Léonore Confino en Didier Benureau.

Eigenlijk was het schrijven van het script van Taxi een tussendoortje voor Besson (Léon, Le grand bleu), maar Besson is ambachtsman genoeg om met één hersenhelft vlot amusement te kunnen bedenken. Pizzabezorger Daniel (Naceri) ruilt in Marseille zijn brommer voor een taxi, wordt door rechercheur Emilien (Diefenthal) betrapt op te hard rijden, en vervolgens ingezet om de supersnelle 'Mercedes bende' bij te houden. Spektakel volgt. Het pakte allemaal prima uit. Césars voor geluid en montage, Marion Cotillard werd voor de prijs voor de meest veelbelovende actrice genomineerd. Er kwamen matige vervolgfilms.

Les Bœuf-carottes : Sonia

1996 | Misdaad

Frankrijk 1996. Misdaad van Peter Kassovitz. Met o.a. Jean Rochefort, Philippe Caroit, Julie Debazac, Jean-Claude Adelin en Natacha Lindinger.

Eigenlijk was het schrijven van het script van Taxi een tussendoortje voor Besson (Léon, Le grand bleu), maar Besson is ambachtsman genoeg om met één hersenhelft vlot amusement te kunnen bedenken. Pizzabezorger Daniel (Naceri) ruilt in Marseille zijn brommer voor een taxi, wordt door rechercheur Emilien (Diefenthal) betrapt op te hard rijden, en vervolgens ingezet om de supersnelle 'Mercedes bende' bij te houden. Spektakel volgt. Het pakte allemaal prima uit. Césars voor geluid en montage, Marion Cotillard werd voor de prijs voor de meest veelbelovende actrice genomineerd. Er kwamen matige vervolgfilms.

Les trois frères

1995 | Drama, Komedie, Thriller

Frankrijk 1995. Drama van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Bernard Campan, Didier Bourdon, Pascal Légitimus, Antoine Du Merle en Anne Jacquemin.

Sedert 1987 nadat ze elkaar al in 1982 ontmoet hadden, vormen Bourdon, Campan en L[KA1]egitimus het komisch-satirische gezelschap Les Inconnus. Ze werden overladen met toneelprijzen en hadden in 1990 een satirisch programma met sketches op de Franse zender FRANCE 2. Nu hebben ze een film - het is overigens niet de eerste keer dat ze in een rolprent zitten: in 1984 zaten ze in LE T[KA1]EL[KA1]EPHONE SONNE TOUJOURS DEUX FOIS van Jean-Pierre Vergne. Deze film die vol sociale kritiek op de Franse maatschappij zit, is heel erg grappig voor wie die toestanden begrijpt en aanvoelt, maar ook buitenstaanders beleven er genoeg lol aan. Het verhaal is eigenlijk krankzinnig, maar tegelijkertijd onzinnig en eenvoudig. Didier Latour (Bourdon) is bewaker van een supermarkt en staat op het punt om te trouwen. Bernard Latour (Campan) is een soft-porno filmster, die inwoont bij vrienden. Pascal Latour (L[KA1]egitimus) is een head-hunter met een duur kantoor. De drie kennen elkaar niet. Ze ontvangen een oproep om bij de notaris te komen, en ontdekken dat ze halfbroers zijn en dat hun moeder hun een fortuin heeft nagelaten. Hoewel het geld nog niet op hun respectievelijke rekeningen is gestort, zetten ze de bloemetjes flink buiten en gaan ze op de pof dingen kopen. Kort erop moeten ze weer bij de notaris komen, die hen op de hoogte stelt dat de wettelijke termijn, waarin zij recht hadden op de erfenis al verstreken was en dat het vermogen naar een weeshuis gaat. Ze zitten tot over hun oren in de schuld, ze zijn zonder werk geraakt en bovendien blijkt Didier ook nog de vader te zijn van een kind, Michael (Du Merle). Ze moeten zich (met het kind) uit de Franse hoofdstad voor hun schuldeisers in veiligheid brengen en vluchten naar het Zuiden. Ze houden zich in leven met kleine vergrijpen, die variëren van het stelen van een auto tot frauderen met loterijbriefjes. Het is echt heel leuk en het wordt met verve gespeeld. Het camerawerk van Alain Choquart past heel goed bij de film. Het scenario is van regisseurs-acteurs Bourdon en Campan en Michel Lengliney. De volgende film van het trio LE PARI is veel minder geslaagd. De film werd bekroond met een César.

Le parasite

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Marie-Sophie Berthier, Yvon Back, Annick Alane en Nicolas Vogel.

Philippe Laroque (Back) is een jonge verzekeringsexpert die een gelukkig leven leidt met zijn vrouw, twee kinderen en rijke schoonfamilie. Tot er op een dag op de deur gebonkt wordt. Daar staat Lucien Laroque (Aumont), vader van Philippe, specialist in mislukte inbraken, zojuist ontslagen uit de gevangenis. Vader en zoon hebben elkaar in twintig jaar niet gezien. Als een parasiet neemt Lucien bezit van Philippe's huis en ze krijgen hem niet meer de deur uit. In de kelder beraamt hij bovendien de 'kraak van de eeuw' die hij samen met zijn zoon wil zetten. Een manier om de verloren jaren in te halen. Platvloerse, zinloze komedie die beslist niet boeiend is. Aumont doet zijn best om zijn personage wat diepgang te geven, maar de andere types zweven in het luchtledige. Florence Philipponnat en Dewolf schreven het scenario. Het camerawerk is van Pascal Ridao. De muziek is een bewerking van Les bagatelles van Antonin Dvorak. Nicam Stereo. Formaat 16/9.

L'instit: La révélation

1995 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1995. Drama van Christian Karcher en Christian Karsher. Met o.a. Gérard Klein, Valérie Stroh, Patrick Serraf, Andrée Diamant en Myriam Moszko.

Onze interim-prof wordt naar Touraine gezonden, waar hij onder zijn studenten de tienjarige Pézard heeft, die sinds de dood van haar vader alleen woont met haar moeder, Stroh. Na een les erfelijkheidsleer begint het meisje zich vragen te stellen over haar vader. Na lang aandringen, Mr. Novak heeft toch gezegd dat de ogen van het kind meestal de kleur hebben van die van een van de ouders en dat is bij haar niet het geval, geeft Stroh toe dat ze geadopteerd werd. Voor het meisje is dit een enorme schok. Maar gelukkig staat de Instit klaar om de schok op te vangen en alle moeilijkheden weer eens uit de wereld te helpen. Gevoelige zielen hou je zakdoek binnen handbereik want er wordt weer gesnotterd. Alle emoties werden op papier gezet door Didier Cohen en Paul Irrtum, terwijl Dominique Brabant het in beeld zette. Voor de liefhebbers. Formaat 16/9.

Cœur à prendre

1994 | Romantiek, Komedie

Canada​/​​Frankrijk 1994. Romantiek van Christian Faure. Met o.a. Christine Boisson, Pierre Curzi, Jennifer Lauret, Christophe Aquilon en Robert Liensol.

De veertien-jarige scholiere Lauret verzorgt Aquilon, een jonge zwarte die in elkaar is geslagen door een groepje tuig dat hij geld schuldig was. Ze worden verliefd, maar hun liefde moet geheim blijven. Lauret's ouders, welgestelde burgers, zullen immers nooit accepteren dat zij omgaat met een Afrikaan, die bovendien samen met zijn vader clandestien in het land verblijft. Tot overmaat van ramp blijkt dan nog dat het meisje een zware operatie moet ondergaan. Schaamteloze variatie op het LOVE STORY- thema, met een scheutje rassenconflict en illegalen-problematiek erbij, wat het lekker actueel maakt. Het is allemaal zo doorzichtig dat het niet leuk meer is. Geschreven door Sylvie Dervin en Guy Fournier en in beeld gebracht door Paul Bonis.

Saxo

1988 | Muziek, Misdaad, Film noir

Frankrijk 1988. Muziek van Ariel Zeitoun. Met o.a. Gérard Lanvin, Akosua Busia, Laure Killing, Richard Brooks en Clément Harari.

Producent-regisseur Ariel Zeitoun bewerkte de 'detective' van Gilbert Tanugi, die zich afspeelt in jazzclub-kringen. Hij slaagt erin een film te maken, waarin een soms fascinerende sfeer hangt en waarin uitzonderlijk raadselachtige en onvoorspelbare personages rondlopen. Maar zijn film heeft te lijden onder langdradige stukken en een aantal gemaakte situaties. Tenslotte: het vakmanschap komt veels te vaak in de plaats van oprechte inspiratie.

Ne réveillez pas un flic qui dort

1988 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1988. Misdaad van José Pinheiro. Met o.a. Alain Delon, Michel Serrault, Xavier Deluc, Patrick Catalifo en Raymond Gérôme.

Een bewerking van de griezelroman 'Clause de style' van Frédéric Fajardie over samenspanning van de politie met een doortastend extreem-rechts. Jammer dat er geen sprake is van een bepaalde aanpak, dat de personages zich zagen teruggebracht tot niet meer dan karikaturen, dat het scenario vol clichés zit, de afloop voorspelbaar is en het spel weinig subtiel.

La travestie

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Zabou Breitman, Anna Galiéna, Valérie Steffen, Yves Alfonso en Christine Pascal.

Een advocate woont in een klein provinciestadje en wordt door de mannen vervelend behandeld. Ze besluit alles achter zich te laten en naar Parijs te gaan, verkleed als man. In Parijs gaat ze een relatie aan met drie vrouwen, van wie ze de identiteit steelt. Ze wordt schizofreen en het onherstelbare gebeurt. Boisset heeft het nogal lomp en ongenuanceerd gefilmd, het scenario en de personages zijn zwak, de regie is banaal. Alleen de acteurs maken er nog iets goeds van, met name Zabou in haar moeilijke rol.

Marche à l'ombre

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Sophie Duez, Michel Blanc, Béatrice Camurat, Gérard Lanvin en Mimi Felixine.

Michel Blanc; acteur, scenarist, regisseur, raadsel. Zo discreet en mediaschuw als hij is in zijn privéleven, zo uitzinnig en anarchistisch kan hij zijn in zijn films. Zijn regiedebuut Marche à l'ombre werd in Franstalige territoria meteen een kassakraker. Het verhaal is niets anders dan het blunderparcours van twee pipo's (Lanvin en Blanc zelf) die zich onder weinig florissante levensomstandigheden staande trachten te houden. Het tweetal struikelt van de ene idiote situatie (lees: sketch) in de andere, een erfenis van Blancs jaren met het fameuze komediegezelschap van het Parijse theater Le Splendid.

La lune dans le caniveau

1983 | Misdaad, Mysterie, Actiefilm

Italië​/​​Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Jacques Beineix. Met o.a. Gérard Depardieu, Nastassja Kinski, Victoria Abril, Vittorio Mezzogiorno en Bertice Reading.

Een havenarbeider wordt geobsedeerd door wraak op de aanrander van zijn zusje, die haar tot zelfmoord dwong. Hij wordt verliefd op de vriendin van een rijke dronkelap. Werkelijkheid en romantische wraak-fantasie[KA3]en gaan dan onontwarbaar door elkaar lopen. Een pretentieuze en onbegrijpelijke mislukking van de regisseur van DIVA, die de roman van David Goodis gebruikt voor een oogverblindende maar holle vormgeving. De bekwame acteurs zijn niet meer dan een decoratieve beeldvulling en alleen Abril en Reading (als Depardieu's vaste vriendin en stiefmoeder) brengen er een schijn van leven in. De film gaat amechtig van het ene quasi-einde naar het andere en lijkt eindeloos te duren.