Jean-Pierre Vergne: regie.
Er zijn 12 films gevonden.

Un weekend pour le dire

2002 |

Frankrijk 2002. Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Béatrice Agenin, Carole Richert en Gerald Rinaldi.

Les filles du calendrier sur scène

2002 | Komedie

Frankrijk 2002. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Hélène Surgère, Elisabeth Margoni en Eva Mazauric.

Marie Fransson: Positif

1999 |

1999. Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Alberto Gimignani, Pascale Roberts en Alicia Alonso.

Marie Fransson : Positif

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Alicia Alonso, Pascale Roberts, Alberto Gimigniani, Emmanuelle Meyssignac en François Toumarkine.

Jean-Baptiste, homme de cœur : La montagne Noire

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Joël Cantona, Ginette Garcin, Patrick Préjean, Nicky Marbot en Sylvie Ferro.

Venise est une femme

1998 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Jean-Pierre Bouvier, Delphine Rich, Claudine Wilde, Gilles Gaston-Dreyfus en Hélène Scott.

Docteur Sylvestre : Zone dangereuse

1998 | Drama

Frankrijk 1998. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Leny Escudero, Sophie Barjac en Marie Lenoir.

Le crabe sur la banquette arrière

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Macha Méril, Barbara Schultz, Bernard Dhéran, Alain Mac Moy en Samuel Labarthe.

Golden Boy

1996 | Drama, Komedie

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Jacques Villeret, Anne Roumanoff, Virginie Lemoine, Martin Lamotte en Isabelle Petit Jacques.

Priéz pour nous

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Samuel Labarthe, Delphine Rich, Delphine Legoff, Thomas Rochefort en Jacques De Cande.

Parijs 1960. Baron Raoul Guidon De Repeygnac (Labarthe) woont met zijn vrouw en acht kinderen in een groot, chique appartement in Neuilly-sur-Seine. Ondanks het feit dat er financi[KA3]ele problemen zijn trachten ze toch de schijn op te houden, maar uiteindelijk raken ze geru[KA3]ineerd en worden uit hun huis gezet. Ze zijn vernederd en verpauperd. Het gezin, inclusief trouwe dienstmaagd Annick (Scott), komt terecht in een goedkope flat in een woonsilo in een communistische wijk van de voorstad. Van het respect waarmee ze vroeger behandeld werden, blijft niet veel meer over. Een cynische komedie over het verval van een aristocratische familie waarin scherp uitgehaald wordt naar de adellijke kringen en de katholieke gemeenschap. Het leven in een 'linkse' buurt vol 'bevrijde' arbeiders is niet eenvoudig voor een baron en een barones. Grimmig scenario van Vergne en Charles Gassot naar de roman van Lionel Duroy. Aan de camera stond Willy Kurant. Met Dolby Stereo-geluid.

Priez pour nous

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Delphine Legoff, Samuel Labarthe en Delphine Rich.

Parijs 1960. Baron Raoul Guidon De Repeygnac (Labarthe) woont met zijn vrouw en acht kinderen in een groot, chique appartement in Neuilly-sur-Seine. Ondanks het feit dat er financi[KA3]ele problemen zijn trachten ze toch de schijn op te houden, maar uiteindelijk raken ze geru[KA3]ineerd en worden uit hun huis gezet. Ze zijn vernederd en verpauperd. Het gezin, inclusief trouwe dienstmaagd Annick (Scott), komt terecht in een goedkope flat in een woonsilo in een communistische wijk van de voorstad. Van het respect waarmee ze vroeger behandeld werden, blijft niet veel meer over. Een cynische komedie over het verval van een aristocratische familie waarin scherp uitgehaald wordt naar de adellijke kringen en de katholieke gemeenschap. Het leven in een 'linkse' buurt vol 'bevrijde' arbeiders is niet eenvoudig voor een baron en een barones. Grimmig scenario van Vergne en Charles Gassot naar de roman van Lionel Duroy. Aan de camera stond Willy Kurant. Met Dolby Stereo-geluid.

Le Téléphone sonne toujours deux fois

1984 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1984. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Didier Bourdon, Seymour Brussel, Bernard Campan, Pascal Légitimus en Smaïm.

Een sadist doodt zijn (altijd vrouwelijke) slachtoffers door hen de telefoonschijf op het voorhoofd in te prenten. Van het [KA1]e[KA1]en komt het ander en uiteindelijk wordt de dader aangehouden: het is niemand minder dan de psychiater die tevens dierenschilder om de hoek is! Het heeft niets te maken met LE FACTEUR SONNE TOUJOURS DEUX FOIS (ook bekend als THE POSTMAN ALWAYS RINGS TWICE!) waarvan de titel verdraaid gebruikt is, omdat het hier gaat om een parodie. Goed bedoeld, maar iedereen lijkt hier zijn eigen act te willen opvoeren, ondanks het scenario en de leiding van de regisseur. Waar blijft de producer?