Sabine Azéma

La place d'une autre

2021 | Komedie, Drama

Frankrijk 2021. Komedie van Aurélia Georges. Met o.a. Lyna Khoudri, Sabine Azéma, Maud Wyler, Laurent Poitrenaux en Didier Brice.

Als in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, krijgt de arme Parijse straatmeid Nélie Laborde de kans om als verpleegster aan de kost te komen bij het Rode Kruis. Eenmaal in het veld neemt Nélie de identiteit over van een gesneuvelde rijke dame, waarna Nélie een warm welkom wacht bij de welgestelde vrienden van haar familie. Kostuumdrama over identiteit en overleven gaat in op de prijs van de leugen, maar zet vooral in op machtsverschillen tussen arm en rijk. De verfilming van dit op zich boeiende gegeven overtuigt helaas maar matig. Omdat het slot rammelt, blijft de moraal over hart en verstand in ’t luchtledige hangen.

Dr. Knock

2017 | Komedie

Frankrijk/België 2017. Komedie van Lorraine Lévy. Met o.a. Omar Sy, Ana Girardot, Alex Lutz en Sabine Azéma.

'Gezond? Dat zijn mensen die niet weten dat ze ziek zijn.' Aldus de charmante oplichter Knock (Sy), die geneeskunde gaat studeren om vervolgens een gezond bergdorp met een verstofte apotheek een kliniek aan te praten. Met succes, want mensen betalen nou eenmaal graag voor aandacht. Als pastiche op de geneeskunst is deze remake van een komedie uit de jaren vijftig nog best aardig, maar door de vet aangezette nostalgie, clowneske grappen en overdreven typetjes ook een hopeloos oubollige klucht.

Vous n'avez encore rien vu

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Alain Resnais. Met o.a. Mathieu Amalric, Michel Piccoli, Lambert Wilson, Anne Consigny en Sabine Azéma.

In dit drama van oudgediende Alain Resnais komt een groep acteurs samen in het huis van een overleden toneelregisseur om zijn testament door te nemen en herinneringen op te halen.

La fille du puisatier

2011 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2011. Drama van Daniel Auteuil. Met o.a. Daniel Auteuil, Kad Merad, Sabine Azéma, Jean-Pierre Darroussin en Nicolas Duvauchelle.

Verder met oa Astrid Bergès-Frisbey en Kad Merad. Regiedebuut van de Franse acteur Auteuil, die zelf te zien is als de puttengraver wiens dochter zwanger raakt van een jonge gevechtspiloot. Maar dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit, en wordt al snel niets meer van hem vernomen. Remake van de gelijknamige volkse tragikomedie uit 1940 van Marcel Pagnol, gemaakt op initiatief van diens kinderen. Auteuil, die zelf schitterde in Pagnol-verfilmingen Jean de Florette en Manon des sources, stortte zich na La fille du puisatier gelijk op nieuwe versies van nog drie Pagnol-films.

Donnant donnant

2010 |

Frankrijk 2010. Isabelle Mergault. Met o.a. Ariane Pirié, Medeea Marinescu, Sabine Azéma en Daniel Auteuil.

Constant is uit de gevangenis ontsnapt en verschuilt zich in een verlaten ark. De jonge Silvia herkent de opgejaagde man en stelt hem een deal voor: hij moet haar adoptiemoeder Jeanne vermoorden, anders geeft ze hem aan bij de politie! Constant is geen moordenaar, maar moet wel accepteren... Nederlands ondertiteld

Les herbes folles

2009 | Romantisch drama

Frankrijk/Italië 2009. Romantisch drama van Alain Resnais. Met o.a. Sabine Azéma, André Dussollier, Anne Consigny en Emmanuelle Devos.

De redeloze wispelturigheid van de mens, vervat in 104 minuten jongleren met cinema, dramaturgie en toeschouwersverwachtingen. Wanneer Georges in een parkeergarage de gestolen portefeuille van Marguerite opraapt, zet dat een ketting van absurde gebeurtenissen in gang. Tachtigplusser Resnais ontvoert, uitgaand van l'Incident van literator Christian Gailly, de kijker naar een alledag vol raadsels, toeval en chaos. Dussollier en Azéma zijn geweldige protagonist-plaaggeesten in wie het verlangen en de waanzin woekeren als het onkruid uit de titel. Suggestieve belichting, elegante cameravoering, onheilspellende muziek. Affiche van stripauteur Blutch.

Coeurs

2006 | Drama, Romantiek

Frankrijk/Italië 2006. Drama van Alain Resnais. Met o.a. Sabine Azéma, Isabelle Carré, Laura Morante, Pierre Arditi en André Dussollier.

Net als Paris je t'aime, die andere romantische Parijse ensemblefilm uit 2006, schept de opzet van Coeurs verwachtingen die niet helemaal worden ingelost. Aan de basis ligt het toneelstuk Private Fears in Public Places van de Britse schrijver Alan Ayckbourn, dat door nouvelle-vague-veteraan Resnais, 84 inmiddels, werd verplaatst naar Frankrijk. Of het aan de vertaling ligt is moeilijk te zeggen, maar de diverse tragikomische verhaallijnen willen maar niet tot leven komen. Dat de film toch grote prijzen won (oa in Venetië) moet vooral te danken zijn aan het fraaie acteer- en camerawerk.

Peindre ou faire l'amour

2005 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2005. Drama van Arnaud Larrieu en Jean-Marie Larrieu. Met o.a. Sabine Azéma, Daniel Auteuil, Sergi López en Amira Casar.

In de Vercors-streek draaiden de broers Larrieu hun intieme zedenschets over het opvlammen van een sleets huwelijk. Vijftigers William, meteoroloog, en Madeleine, hobbyschilderes, ontmoeten op het platteland de blinde Adam en levensgezellin Eva. Het jongere koppel brengt onvermoede sjeu in het liefdesleven van de dertig jaar getrouwde pre-pensioeners. In deze subtiele delicatesse voor het Genootschap der Afficionadi van de Franse Praatfilm speelt het voortreffelijke acteurskwartet als één entiteit. Kleurenpalet vol tussentonen van cameraman Christophe Beaucarne krijgt audio-ondersteuning in liedjes van Jacques Brel en Léo Ferré.

Le parfum de la dame en noir

2005 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 2005. Komedie van Bruno Podalydès. Met o.a. Denis Podalydès, Pierre Arditi, Sabine Azéma, Jean-Noël Brouté en Olivier Gourmet.

Verfilming van een van de romans over journalist/speurneus Rouletabille van schrijver Gaston Leroux (Het spook van de opera). Met behulp van zijn rechterhand, fotograaf Sainclair, onderzoekt de held de dood van een illusionist en gaat op zoek naar zijn moeder, de vrouw in het zwart uit de titel, van wie hij zich alleen haar opvallende geur herinnert. Er gebeurt nog veel meer in dit overvolle avontuur, maar veel leuker dan de plot zijn de absurdistische bijrollen en prachtige decors, die doen denken aan de films van Jean-Pierre Jeunet.

Pas sur la bouche

2003 | Komedie, Musical

Frankrijk/Zwitserland 2003. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Audrey Tautou, Isabelle Nanty, Pierre Arditi, Jalil Lespert en Sabine Azéma.

Overspel en misverstanden houden een welgestelde Parijse familie bezig, in een vederlichte muzikale komedie van de regisseur van de Auschwitz-documentaire Nuit et Brouillard en het zwaarwichtige meesterwerk Hiroshima mon amour.

Le mystère de la chambre jaune

2003 | Mysterie, Komedie

België/Frankrijk 2003. Mysterie van Bruno Podalydès. Met o.a. Denis Podalydès, Jean-Noël Brouté, Sabine Azéma, Pierre Arditi en Claude Rich.

In de vijfde filmadaptatie van Gaston Leroux' misdaadfeuilleton uit 1907 buigt reporter-speurneus Joseph Rouletabille (Podalydès) zich op Château du Glandier over de moordaanslag op Mathilde Stangerson (de immer verrukkelijke Azéma). De gele kamer waarin het delict heeft plaatsgegrepen blijkt van binnenuit hermetisch afgesloten en de dader spoorloos. Mysterie! Ondanks de lengte en de voor het genre nogal contraproducteve lolbroekerij biedt deze versie van de klassieke breinbreker topacteurs in fruitige rollen en fraaie 'Scope-composities van Christophe Beaucarne. Hetzelfde team tekende twee jaar later voor de evenwichtigere Rouletabille-film Le parfum de la dame en noir.

Tanguy

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. André Dussollier, Éric Berger, Hélène Duc, Aurore Clément en Jean-Paul Rouve.

Hij is achtentwintig, slim en heel vriendelijk, maar toch willen zijn ouders van hem af: Tanguy (Berger) heeft zijn ouderlijk nest in Parijs nog steeds niet verlaten en daar krijgen Edith (Azéma) en Paul (Dussolier) inmiddels behoorlijk genoeg van. Terwijl Tanguy rustig Chinees en Japans studeert broeden zijn ouders op een plan. Komedieschrijver-regisseur Étienne Chatiliez (La vie est un long fleuve tranquille) heeft zijn acteurs goed gekozen, maar blijft wat te gretig aan de amusante premisse hangen. En passant maakt hij een vergelijking met de gangbare gezinssituaties in China.

La chambre des officiers

2001 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 2001. Oorlogsfilm van François Dupeyron. Met o.a. Éric Caravaca, Sabine Azéma, André Dussollier, Géraldine Pailhas en Denis Podalydès.

Parijs, augustus 1914. In de officiersvleugel van het militaire Val-de-Grâce-hospitaal zijn spiegels taboe, een sinistere voorzorgsmaatregel. Onder de eerste oorlogsverminkten is Adrien (Caravaca), wiens gezicht gedeeltelijk door shrapnel is weggereten. Vier kruipjaren van pijn, moeizame gelaatsreconstructie en suïcidale gedachten volgen. Voortreffelijk herschept acteursregisseur bij uitstek Dupeyron de stille hel uit Marc Dugains humanistische roman. Azéma sprankelt als Adriens verpleegster, voor zijn vertolking van de ogenschijnlijk laconieke gezichtschirurg ontving Dussollier een César. Ook Tetsuo Nagata kreeg een beeldje voor zijn bijna serene CinemaScope-fotografie in oker en sepia, die de ravages van la Grande Guerre akelig dichtbij brengt.

Le schpountz

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Smaïn, Sabine Azéma, Ticki Holgado, Martin Lamotte en Jean-Jérôme Esposito.

Parijs, augustus 1914. In de officiersvleugel van het militaire Val-de-Grâce-hospitaal zijn spiegels taboe, een sinistere voorzorgsmaatregel. Onder de eerste oorlogsverminkten is Adrien (Caravaca), wiens gezicht gedeeltelijk door shrapnel is weggereten. Vier kruipjaren van pijn, moeizame gelaatsreconstructie en suïcidale gedachten volgen. Voortreffelijk herschept acteursregisseur bij uitstek Dupeyron de stille hel uit Marc Dugains humanistische roman. Azéma sprankelt als Adriens verpleegster, voor zijn vertolking van de ogenschijnlijk laconieke gezichtschirurg ontving Dussollier een César. Ook Tetsuo Nagata kreeg een beeldje voor zijn bijna serene CinemaScope-fotografie in oker en sepia, die de ravages van la Grande Guerre akelig dichtbij brengt.

La bûche

1999 | Komedie, Drama

Frankrijk 1999. Komedie van Danièle Thompson. Met o.a. Sabine Azéma, Emmanuelle Béart, Charlotte Gainsbourg, Françoise Fabian en Claude Rich.

De drie zussen Louba, Sonia en Milla komen elk jaar samen met Kerst. Alle drie hebben ze er andere gedachten over. Louba, de oudste, denkt dan weer aan haar fijne jeugd. Sonia vind Kerst een gelegenheid om een groot perfect feest te organiseren. Milla tenslotte, de jongste, vind het kerstfeest maar niks; toch komt ze ieder jaar weer uit plichtsgevoel ten opzichte van haar familie. De ouders van de drie vrouwen zijn vijfentwintig jaar geleden gescheiden, maar er zijn nog een aantal dingen die uitgesproken moeten worden. De hele familie ontmoet elkaar met Kerst.

On connaît la chanson

1997 | Musical, Romantiek, Experimenteel, Komedie

Frankrijk 1997. Musical van Alain Resnais. Met o.a. Jean-Pierre Bacri, Pierre Arditi, André Dussollier, Agnès Jaoui en Sabine Azéma.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

L'atelier d'Alain Resnais

1997 | Documentaire

Frankrijk 1997. Documentaire van François Thomas. Met o.a. Pierre Arditi, Sabine Azéma, Jean-Pierre Bacri, Sylvette Baudrot en Renato Berta.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

Noir comme le souvenir

1996 | Mysterie, Thriller

Frankrijk/Duitsland/Zwitserland 1996. Mysterie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jane Birkin, Jean-François Stévenin, Jany Holt, Matthias Habich en Jenny Alpha.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

Mon homme

1996 | Komedie, Drama, Romantiek

Frankrijk 1996. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Anouk Grinberg, Gérard Lanvin, Valeria Bruni Tedeschi, Olivier Martinez en Sabine Azéma.

Meestal is het een noodlijdende prostituee die onder de vleugels genomen wordt van een weldoener (zie Pretty Woman e.d.). Cineast Blier draait de rollen eindelijk eens om. Marie (Grinberg), een rijke en tevreden prostituee, neemt op een dag zwerver Jeannot (Lanvin) op. Dat ze de liefde bedrijft met deze stinkerd is al bedenkelijk en als ze later van Jeannot eist dat hij haar gewelddadige pooier wordt is het duidelijk: Marie is masochiste. Regisseur en scenarist Blier, die meestal films maakt over mannelijke lusten, kan het niet laten en richt zich steeds meer op Jeannot in plaats van de interessantere Marie.

Le veilleur de nuit

1996 | Romantiek

Frankrijk 1996. Romantiek van Philippe de Broca. Met o.a. Philippe Noiret, Sabine Azéma, Éric Métayer, Catherine Arditi en Alexandre Kazan.

Meestal is het een noodlijdende prostituee die onder de vleugels genomen wordt van een weldoener (zie Pretty Woman e.d.). Cineast Blier draait de rollen eindelijk eens om. Marie (Grinberg), een rijke en tevreden prostituee, neemt op een dag zwerver Jeannot (Lanvin) op. Dat ze de liefde bedrijft met deze stinkerd is al bedenkelijk en als ze later van Jeannot eist dat hij haar gewelddadige pooier wordt is het duidelijk: Marie is masochiste. Regisseur en scenarist Blier, die meestal films maakt over mannelijke lusten, kan het niet laten en richt zich steeds meer op Jeannot in plaats van de interessantere Marie.

Le bonheur est dans le pré

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Michel Serrault, Eddy Mitchell, Sabine Azéma, Carmen Maura en Virginie Darmon.

Francis Bergeade, getrouwd met een verwend nest, is veelgeplaagd directeur van een semi-failliete wc-brillenfabriek waarvan de mannenhatende arbeidsters staken. Dankzij een bizarre speling van het lot piept hij ertussenuit en valt in een nieuw leven als andervrouws echtgenoot. Confuus? Allerminst: in deze heerlijke, pre-politiek correcte komedie van Chatiliez (La vie est un long fleuve tranquille) dansen logica en toeval de horlepiep. De grote Michel Serrault (1928-2007) vlamt als vanouds, geflankeerd door zijn César-bekroonde kompaan Mitchell, plus de wulpse Azéma en de Madrileense Carmen Maura.

Les cent et une nuits de Simon Cinéma

1994 |

Verenigd Koninkrijk/Frankrijk 1994. Agnès Varda. Met o.a. Michel Piccoli, Marcello Mastroianni, Henri Garcin, Julie Gayet en Mathieu Demy.

Ter gelegenheid van Honderd Jaar Film maakte Varda een compilatie in combinatie met een filmverhaal met gastoptredens. Piccoli is de honderd jaar oude monsieur Simon Cin[KA1]ema, die een eenzaam bestaan voert in zijn kasteel. Hij is aan zijn rolstoel gekluisterd. Jonge schoonheid Gayet, studente aan de filmacademie wordt door hem ingehuurd om gedurende 101 dagen, telkens een dagje te besteden aan zijn herinneringen en bespiegelingen. Ze wordt overrompeld door alles wat met film te maken heeft: posters, memorabilia, (korte en lange) filmfragmenten (w.o. L`AGE D`OR, LADRI DI BICICLETTI, THE THIEF OF BAGDAD, ORPH[KA1]EE, UN CHIEN ANDALOU, THE WIND uit 1928, etc. etc.). Zijn vriend is Mastroianni, Garcin is zijn butler, Demy (de zoon van Varda en Jacques Demy) een produktie-assistent, die een romance beleeft met Gayet. Tot en met de naam op de credits van Schygulla langere optredens van de `acteur of actrice van de dag` en erna (vanaf Azema tot en met Toscan Du Plantier) cameo's, de z.g. 'steelse en stralende verschijningen'. Muziek van o.a. Max Steiner, Bernard Herrmann, Maurice Jarre, Michel Legrand, George Delarue, Francis Lai en Henri Mancini. Varda heeft in de prent al haar passie voor- en al haar ervaring met het filmvak gestopt van de laatste veertig jaar. Haar keuze is typisch continentaal Europees en zal bij haar eigen landgenoten de hartstochten het meeste doen oplaaien, al kan geen enkele cinefiel om dit eerbetoon aan de Tiende Muze heen. Camerawerk van Eric Gautier.

Smoking/No Smoking

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Pierre Arditi, Peter Hudson en Sabine Azéma.

Uit acht toneelstukken van de Britse dramaturg Alan Ayckbourn, Intimate Exchanges,stelde Resnais twee opeenvolgende films samen, gespeeld door slechts twee acteurs. Azéma neemt vijf rollen voor haar rekening, Arditi vier, en Hudson is de vertelstem. Meervoudig bekroond. Vanavond deel I: Smoking.

Rossini! Rossini!

1991 | Biografie, Muziek

Italië/Duitsland/Frankrijk/Spanje/Verenigd Koninkrijk 1991. Biografie van Mario Monicelli. Met o.a. Philippe Noiret, Jacqueline Bisset, Sergio Castellitto, Giorgio Geber en Sabine Azéma.

Een hoop mooifilmerij in deze coproduktie over leven, muziek, liefdes en avonturen van Gioacchino Rossini (1792-1868), de componist van o.a. De Barbier van Sevilla. De Italiaanse musicus wordt gevolgd van zijn jeugd in Pesaro tot het hoogtepunt van zijn roem. Het subtiele spel van de cast gaat enigszins verloren in het geweld van de fraaie plaatjes. Toch best onderhoudend.

Vanille fraise

1990 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk/Italië 1990. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Pierre Arditi, Jacques Perrin, Riccardo Cucciolla, Giuseppe Cederna en Pino Quartullo.

Een rustig en tevreden stelletje, dat een kleine porceleinfabriek beheert, krijgt een gevaarlijke opdracht toevertrouwd, gericht tegen een bende terroristen. Ze moeten een schip - THE MALTESE FALCON (!) - dat geladen is met raketten, laten zinken. Zoals altijd komt G[KA1]erard Oury met een boertige klucht maar hij gaat deze keer de mist in met de bijzaken. Een ongeloofwaardig scenario (van hemzelf en Danièle Thompson) met een mengsel van potsierlijkheid en geweld als een parodie op de stijl van James Bond en vrijzinnige variaties op de eeuwige driehoeksrelatie. Het einde van het liedje is een smakeloze film van weinig niveau. Het is jammer dat er zulke prima acteurs meedoen. Achter de camera stond Luciano Tovoli.

Trois années

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Fabrice Cazeneuve. Met o.a. Jacques Villeret, Sabine Azéma, Lucas Belvaux, Philippe Volter en Zouc.

Een nauwgezette en toegewijde verfilming van een werk van Anton Tsjechov. Het kostte een vrouw drie jaar, om van de man te houden waarmee zij is getrouwd, maar na verloop van tijd houdt hij niet meer van haar. Een traag verhaal dat het trieste en beklemmende leven van deze personages als centraal thema heeft. De film is eveneens ontzettend traag, want de wereld van de roman- en toneelschrijver is veeleer schools overgenomen dan opnieuw vormgegeven, en het grote talent van Villeret en Az[KA1]ema (Volter is onmogelijk) voorkomt niet dat de kijker zich gaat vervelen. Een te moeilijk onderwerp voor een jonge cineast (LE ROI DE LA CHINE)? Dit is meer de liefde in het tempo van de slak. Jacques Tournier en regisseur Cazeneuve schreven het scenario. De fotografie was in handen van Pierre-Laurent Chenieux.

Flic-Flash

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Victor Vicas. Met o.a. Louis Velle, Sabine Azéma, Guy Grossot en Claudio Onorata.

De niet bij elkaar passende bewerking van de romans van Claude Klotz waarin sprake is van een (natuurlijk) Amerikaanse milliardiare die oliebronnen bezit en van een reis naar Sicilië. Het is duidelijk dat het hier om een slechte kopie van de Amerikaanse series gaat maar zelfs dat is nog te veel eer want die hebben tenminste nog het voordeel niet gefilmd te worden door een oude rot in het vak op zijn retour.

La vie et rien d'autre

1989 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Noiret, Sabine Azéma, Pascale Vignal, Maurice Barrier en François Perrot.

Verdun 1920. De vermoeide majoor Dellaplane is belast met vermisteninventarisatie en het produceren van een soldatenlijk voor het symboolgraf onder de Arc de Triomphe. Hautaine bourgeoise Irène de Courtil speurt de dodenakkers af naar haar echtgenoot. Hun ontmoeting is het hart van deze bespiegeling over het hervinden van het leven. Azéma - in een intense rol, geschreven voor Fanny Ardant - speelt met groot esprit, Noiret is in zijn honderdste filmoptreden simpelweg monumentaal. Fantastische dialogen van Jean Cosmos en Bruno de Keyzers 'Scope-fotografie in monochroom grijs-sepiapalet vervolmaken Taverniers meesterwerk.

Etrange Monsieur Duvallier

1989 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1989. Misdaad van Victor Vicas. Met o.a. Louis Velle, Sabine Azéma, Gut Grossot, Albert Medina en René Havard.

De mee- en tegenvallers voor de ambitieuze en naïeve milieubeschermer Duvallier-Rainier, die het altijd weer lukt per ongeluk in de gemeenste valstrikken te lopen. Een verfilming naar Les romans van Claude Klotz. Een mengsel dat vooral als een grote brij aandoet. Inconsequente personages en een stoffige regie van een oude en niet zo geweldige rot in het vak die al sinds 1961 niets meer voor het witte doek heeft gedaan.

Cinq jours en juin

1989 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Michel Legrand. Met o.a. Annie Girardot, Sabine Azéma, Mathieu Rozé, André Mazeau en Nicolas Hawtrey.

Het debuut van componist Legrand als regisseur. 'Bescheiden' als hij is, heeft hij ervoor gekozen een periode uit zijn eigen jeugd te verfilmen, namelijk juni 1944, toen de geallieerden in Frankrijk landden. In die tijd maakte hij een fietstocht door Frankrijk. De uitstekende dialogen werden geschreven door Pierre Uytterhoeven en Benjamin Legrand. De regie is onevenwichtig, sterke scènes worden afgewisseld met zwakke en het verloop van het verhaal is nogal hortend. Rozé is een fraaie jongeling, maar de aandacht wordt vooral opgeëist door Girardot. De goede bedoelingen maken de zwakke punten van de film niet goed. De fotografie is van Jean-Yves Lemener.

Zone rouge

1986 | Thriller, Misdaad, Drama

Frankrijk 1986. Thriller van Robert Enrico. Met o.a. Richard Anconina, Hélène Surgère, Jacques Nolot, Jean Bouise en Pierre Frejek.

Deze film is een bewerking van G.J. Arnauds boek [KL]Br[KA4]ulez les tous[KLE]. Het is een thriller met een politiek-economisch-milieuvriendelijk tintje, maar het is iets te hoog gegrepen. Het verhaal is ongeloofwaardig en verwarrend over een dorp dat opzettelijk in brand is gestoken door een chemische industrie (de plaats is de bekende 'chemische doorgang' ten zuiden van Lyon) omdat de inwoners ongeneeslijk ziek zijn. Een overlevende vecht met man en macht om de waarheid aan het licht te doen komen. Een goed verfilmde brand, verder wat actie en achtervolgingen, maar het is een beetje weinig. Scenario van regisseur Enrico en Alain Scoff. Camerawerk van Didier Tarot.

Mélo

1986 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1986. Drama van Alain Resnais. Met o.a. André Dussollier, Pierre Arditi, Fanny Ardant, Sabine Azéma en Jacques Dacqmine.

Publieksgeroezemoes. Een hand slaat de bladzijden van een theaterprogramma om. 'Montrouge, juni 1926.' Dan: doek op voor Henri Bernsteins drieakter over de verwoestende kracht van de liefde. In Resnais' bewerking van het boulevardmelodrama over twee bevriende violisten en de vrouw die alles verandert vloeit op sublieme wijze theater in film over. Het fantastische acteurstrio, de sprankeldialogen, Jacques Saulniers Art Déco-sets, de subtiele belichting en fotografie van Charles Van Damme - ziehier het summum van tijdloze elegantie in cinema. Dussoliers monoloog in de eerste akte is adembenemend.

La Puritaine

1986 | Drama

Frankrijk/België 1986. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Michel Piccoli, Sandrine Bonnaire, Laurent Malet, Brigitte Coscas en Anne Coesens.

Doillon lijkt geobsedeerd te zijn door het thema van Oedipus. Na LA FILLE PRODIGUE en LA VIE DE FAMILLE krijgen we hier voor de derde keer het pijnlijke weerzien tussen een vader en zijn dochter voorgeschoteld. Uitgezonderd een korte scène op het station van Antwerpen en een andere op het appartement van Manon, de dochter van Pierre, speelt de hele film zich in het theater af, waarvan Pierre de directeur is. Het toneelgezelschap voert LE RETOUR DE MANON op. Beklemmend, frustrerend, fascinerend, dramatisch, veel psycho-analyse en desondanks uitmondend in een zekere sereniteit. Misschien wel de beste film van Doillon met een mise en scène die aan die van Ingmar Bergman doet denken.

Un dimanche à la campagne

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Louis Ducreux, Sabine Azéma, Michel Aumont, Geneviève Mnich en Monique Chaumette.

Op het Franse platteland van rond de vorige eeuwwisseling krijgt een oudere schilder, zoals iedere zondag, bezoek van zijn bourgeois zoon en diens gezin. Het bliksembezoek van zijn veel rustelozer dochter brengt wat leven in de brouwerij. Teder drama brengt in hoogst ontspannen tempo de verschillende familierelaties in beeld maar biedt bovenal bespiegelingen over jeugd en ouderdom, idealisme en gezapigheid, stad en platteland. De romantische, nostalgische, zomerlome sfeer doet denken aan Jean Renoirs verfilming van Guy de Maupassants 'Une partie de campagne', uit 1936.

L'amour à mort

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Alain Resnais. Met o.a. Sabine Azéma, Pierre Arditi, Fanny Ardant, André Dussollier en Jean Dasté.

Simon (Arditi) bezwijkt plotseling en wordt dood verklaard. Maar even later staat hij toch weer op. Sterker, deze ervaring maakt hem levenslustiger dan voorheen. Zijn geliefde, Elisabeth (Azéma), staat voor raadselen, en een bevriend stel probeert het incident religieus te duiden. Stylist Alain Resnais (Hiroshima mon amour) maakte een wat sombere, naar binnen gekeerde verhandeling over liefde en dood, waarbij de muziek van Hans Werner Henze grotendeels de sfeer bepaalt. In eigen land genomineerd voor vijf Césars, waaronder voor beste film en het camerawerk van Sacha Vierny.

La Vie est un roman

1983 | Komedie, Musical, Romantiek

Frankrijk 1983. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Vittorio Gassman, Ruggero Raimondo, Geraldine Chaplin, Fanny Ardant en Pierre Arditi.

Een excentrieke graaf bouwt rond WO I een barok sprookjeskasteel om er een mystieke sekte in te herbergen. In het heden is het kasteel een kostschool, waar jaarlijks een symposium van utopisten wordt gehouden. Hun onderling strategisch spel - ook op amoureus terrein - leidt tot onvoorziene uitkomsten. Deze bizarre maar genoeglijke Resnais-film combineert romantische kitsch (als in de vroege seriefilm) met musical-, boulevardklucht- en sprookjeselementen. Ondanks de lichte toon van de 'spielerei' is de strekking pessimistisch : elke 'nieuwe mens-utopie' leidt onvermijdelijk tot repressie. Met humor geacteerd, vooral door de minder bekende namen in de rolbezetting.

On n'est pas des anges...elles non plus

1980 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1980. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Sabine Azéma, Pierre Vernier, Georges Beller, Henri Courseaux en Marie-Catherine Conti.

Een melige, langdradige romantische komedie waarin drie vrienden onbezorgd op vrouwenjacht gaan tot ze ontdekken dat het meisje op wie ze alledrie in stilte verliefd zijn op het verlanglijstje staat van een Italiaanse playboy. Voor zover er aan deze intrige al lol te beleven valt, wordt dat grondig ondergraven door het zeurderige moraliserende ondertoontje van het hypocriete geheel. Scenario van Michel Lang.

La dentellière

1977 | Drama, Romantiek

Frankrijk/Zwitserland/Duitsland 1977. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Isabelle Huppert, Yves Beneyton, Florence Giorgetti, Monique Chaumette en Jean Obé.

Huppert speelt een gesloten kapstertje dat verliefd wordt op een verlegen student die er niet in slaagt om door haar stilte heen te breken of te herkennen hoe veelzeggend die eigenlijk is. Het romanpersonage van Pascal Lainé (die samen met regisseur Goretta voor het scenario tekende) leek geschreven voor Huppert die bij haar rolkeuze vaak opteert voor non-conformistische vrouwen. In een interview zegt ze: 'Het zijn vooral vrouwen die zich in stilte proberen los te maken. Ik zoek naar de frictie tussen vrijheid en afspraken. Het tussengebied waarin zekerheden worden losgelaten zonder dat er concreet iets nieuws voor in de plaats komt.' Subtiele film.

On aura tout vu!

1976 | Erotiek, Komedie

Frankrijk 1976. Erotiek van Georges Lautner. Met o.a. Pierre Richard, Miou-Miou, Jean-Pierre Marielle, Henri Guybet en Renée Saint-Cyr.

Een fotograaf heeft samen met een vriend een scenario geschreven waarvoor een producent interesse toont op voorwaarde dat ze het omwerken tot pornofilm. Ze hebben echter alle vrienden en kennissen al rollen in hun 'kunst-film' beloofd. De opheffing van de Franse censuur resulteerde in een pornogolf in de bioscoop en vervolgens in een reeks satires waarvan dit de leukste is, maar nog altijd niet leuk genoeg. De zoveelste variant op de naïviteit van Richard wordt vervelend.

Le chasseur de Chez Maxim's

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Michel Galabru, Jean Lefebvre, Daniel Ceccaldi, Francis Perrin en Claude Gensac.

Een Franse boulevard-komedie met Galabru als uitsmijter bij de chique nightclub Maxim's. Regisseur Vital doet geen enkele moeite de toneeloorsprong van het overigens vrij banale materiaal te verbergen, zodat het vooral Galabru is die met een enthousiaste vertolking het geheel min of meer overeind houdt. Meer min dan meer, helaas.

Le Chasseur De Chez Maxim

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Claude Vital. Met o.a. Jean Lefebvre en Sabine Azéma.