Miriam Díaz Aroca

La mujer de mi vida

Spanje 2001. Antonio del Real. Met o.a. Leticia Brédice, Miriam Díaz Aroca en José Sancho.

Belle epoque

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Portugal 1993. Komedie van Fernando Trueba. Met o.a. Jorge Sanz, Fernando Fernán-Gómez, Ariadna Gil, Penélope Cruz en Miriam Díaz Aroca.

In de lente van 1931 staat Spanje voor een dilemma: de troon van koning Alfonso XIII wankelt, de republiek wenkt. Fernando (Sanz), een deserteur op de vlucht, zoekt en vindt onderdak op het platteland. Hij komt terecht op een grote boerderij van de oude schilder Manolo (Fernán-Gómez), een rebellerende non-conformist met vier knappe dochters, die erg vrijzinnig zijn opgevoed. Fernando wordt het welwillende slachtoffer van hun toenaderingspogingen. Daaraan komt een einde, maar voordat het zover is, kan men lustig meegenieten van scherpzinnige dialogen, vleugjes sociale kritiek en zwoele momenten. Het camerawerk, de decors en de kostuums vormen een lust voor het oog en Fernán-Gómez, al vijftig jaar actief in de Spaanse film, is een pracht van een patriarch. Bij de Academy Awards van 1994 bekroond met de Oscar voor de beste niet-Engelstalige film.

Tacones lejanos

Spanje​/​​Frankrijk 1991. Drama van Pedro Almodóvar. Met o.a. Victoria Abril, Marisa Paredes, Miguel Bosé, Pedro Díez del Corral en Féodor Atkine.

Campy melodrama begint mooi absurd als een druk gesticulerende Alberto zijn stiefdochtertje Rebecca voor 1000 kokosnoten aan marktkooplui probeert te slijten. Een kleine twintig jaar later (Almodóvar gebruikt een van zijn vele montagegrapjes om de tijdsspanne soepel te overbruggen) is Rebecca een prettig gestoorde tv-journaliste. Klaar voor een confrontatie met moederlief, een gevierde popzangeres die na een jarenlang verblijf in Mexico naar Madrid terugkeert. Op de luchthaven herkent mama (een eigentijdse kruising tussen Bette Davis en Randy Crawford) haar dochter niet. Het voorval is exemplarisch voor de gemankeerde moeder-dochterrelatie, het 'orgelende grondthema' (aldus Almodóvar) van een bizarre film.

Aladina II

Spanje. Mariano Vilches. Met o.a. Santiago Urrialde, Cynthia de la Piedra en Miriam Díaz Aroca.

Campy melodrama begint mooi absurd als een druk gesticulerende Alberto zijn stiefdochtertje Rebecca voor 1000 kokosnoten aan marktkooplui probeert te slijten. Een kleine twintig jaar later (Almodóvar gebruikt een van zijn vele montagegrapjes om de tijdsspanne soepel te overbruggen) is Rebecca een prettig gestoorde tv-journaliste. Klaar voor een confrontatie met moederlief, een gevierde popzangeres die na een jarenlang verblijf in Mexico naar Madrid terugkeert. Op de luchthaven herkent mama (een eigentijdse kruising tussen Bette Davis en Randy Crawford) haar dochter niet. Het voorval is exemplarisch voor de gemankeerde moeder-dochterrelatie, het 'orgelende grondthema' (aldus Almodóvar) van een bizarre film.