Caroline Silhol

La danse de l'albatros

2012 | Komedie

Frankrijk 2012. Komedie van Nathan Miller. Met o.a. Pierre Arditi, Caroline Silhol, Stéphanie Crayencour en Hubert Saint-Macary.

Degelijke komedie over de 55-jarige Thierry (Arditi), als ornitholoog gespecialiseerd in bedreigde diersoorten, die over zijn eigen sterfelijkheid begint te piekeren. Zijn beeldschone nieuwe liefde Judith (Silhol) aanbidt hem en houdt hem jong, maar het leeftijdsverschil tussen de twee - een kleine dertig jaar - zorgt voor verontruste blikken bij familie en vrienden. Gebaseerd op een toneelstuk van Gérald Sibleyras. Hubert Saint-Macary, in de rol van zwager Gilles, werd op het filmfestival van Luchon bekroond met de prijs voor beste acteur.

La bonté des femmes

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Yves Angelo en Marc Dugain. Met o.a. André Dussollier, Caroline Silhol, Annelise Hesme, Amandine Dewasmes en Grégory Gadebois.

Parijse uitgever Paul (Dussolier), een weinig spraakzame zestiger, krijgt via zijn netwerk de waarschuwing dat een gevaarlijke grieppandemie de Franse metropool zal bereiken. Met zijn gezin neemt hij zijn intrek in zijn tweede huis op het platteland. En nodigt daar ook, met een smoes voor echtgenote Hélène (Sihol), zijn maîtresse en haar kindje uit. Romancier Dugain en cameraman Angelo, allebei classicist van nature, co-regisseerden een compact huis clos-drama waarin dialoog en acteurs ouderwetse discretie uitstralen. Al dan niet naderend virusonheil zorgt voor een omineus sfeertje.

Les amants du Flore

2006 | Biografie, Drama, Historische film

Frankrijk 2006. Biografie van Ilan Duran Cohen. Met o.a. Anna Mouglalis, Lorànt Deutsch, Caroline Silhol en Kal Weber.

Simone de Beauvoir en Jean-Paul Sartre zijn nu dan vooral grote namen in de twintigste-eeuwse filosofie, ze zijn natuurlijk ook gewoon jong geweest. In 1924 is De Beauvoir een teruggetrokken studente wanneer ze Sartre ontmoet. Ze worden minnaars. Regisseur Ilan Duran Cohen grijpt met zijn aantrekkelijke hoofdrolspelers terug naar het begin van hun bijzondere relatie en traceert de lijnen tussen hun intieme liefdesleven en hun intellectuele band, en het invloedrijke werk dat daaruit voort kwam. Acteur Lorànt Deutsch (die zijn stem verleende aan Goudurix in Asterix en de Vikingen) heeft zelf ook filosofie gestudeerd.

Rembrandt

1999 | Biografie, Historische film, Drama

Nederland/Frankrijk/Duitsland 1999. Biografie van Charles Matton. Met o.a. Klaus Maria Brandauer, Romane Bohringer, Jean Rochefort, Johanna ter Steege en Caroline van Houten.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Passion interdite

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Thierry Binisti. Met o.a. Didier Sandre, Myriam Moraly, Caroline Silhol en Ludivine Sagnier.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Droit dans le mur

1997 | Romantiek

Frankrijk 1997. Romantiek van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Véronique Genest, Caroline Silhol, Daniel Russo en Daniel Prévost.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

L'enfant du secret

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Caroline Silhol, Richard Berry, Jacqueline Danno, Florence Darel en Pedro Mourao.

Sociaal-assistente Blanche Pr[KA1]evost (Sihol) houdt zich in Marseille met verwaarloosde kinderen bezig. Op straat leert zij gekneveld jongetje I-Yau (Mourao) kennen. Zij hecht zich aan het knaapje, dat niet geestelijk zwak is (zoals haar entourage denkt) maar gewoon gehoorgestoord. Een en ander geraakt in een stroom- versnelling wanneer twee moordenaars het knaapje willen doden. Melodrama wordt pas oerdom wanneer Blanche zich wendt tot een zekere Christian Merlu (Verley), politiek kandidaat bij de lokale verkiezingen die op I-Yau lijkt... Franse nonsens op zijn smalst ondanks aanwezigheid van bekende Franse soap-acteurs.

L'amour conjugal

1995 | Romantiek, Historische film, Drama

Frankrijk 1995. Romantiek van Benoît Barbier. Met o.a. Sami Frey, Caroline Silhol, Pierre Richard, Mathieu Carrière en François Marthouret.

In 1629 raakt ridder Nathan Le Cerf (Frey) vrouw en kinderen kwijt door de builenpest. In de buurt van Toulouse sluit hij zich aan bij graaf Anchire (Carri[KA2]ere) om aan diens zijde tegen Italiaanse rijkjes en steden te vechten. Anchire is verslingerd aan het kaartspel, maar een slechte verliezer. Als hij een geringe som kwijtraakt, geeft hij Nathan opdracht zijn overwinnaar uit te dagen voor een duel en hem te doden, terwijl hij donders goed weet dat de Franse koning Lodewijk de Dertiende duelleren verboden heeft en wie er zich schuldig aan maakt, laat onthoofden. Nathan doet zijn werk (maar laat zijn slachtoffer met een verwonding echter lopen) en de verraderlijke edelman Anchire geeft hem aan, maar Nathan ontsnapt. Op zijn omzwervingen verbergt hij zich eerst bij een jeugdvriend (Richard) en leert daarna de op zwart zaad zittende jonkvrouwe Marthe De Lairac (Sihol) kennen. Tussen hen beiden ontwikkelt zich een hartstochtelijke liefdesrelatie. Nathan trouwt haar en bereidt zich voor op een zoete wraak (die hij ook neemt) op de adderachtige Anchire. Het regiedebuut van ex-cameraman en setfotograaf Barbier is geslaagd dankzij het uitstekend spel van de hoofdrollen (inclusief een verrassende Richard, die nu niet eens de nar uithangt), de fraaie opnamen van Eduardo Serra en de passende muziek van Sonia Wieder Atherton, waardoor je het trage tempo van de film op de koop toe neemt. Het scenario is van Pascal Quignard, die zijn eigen novelle Tous les matins du monde bewerkte. Gefilmd in Aveyron en Parijs.

La lumiére des étoiles mortes

1994 | Drama

Duitsland/Frankrijk 1994. Drama van Charles Matton. Met o.a. Richard Bohringer, Caroline Silhol en Jean-François Balmer.

In 1629 raakt ridder Nathan Le Cerf (Frey) vrouw en kinderen kwijt door de builenpest. In de buurt van Toulouse sluit hij zich aan bij graaf Anchire (Carri[KA2]ere) om aan diens zijde tegen Italiaanse rijkjes en steden te vechten. Anchire is verslingerd aan het kaartspel, maar een slechte verliezer. Als hij een geringe som kwijtraakt, geeft hij Nathan opdracht zijn overwinnaar uit te dagen voor een duel en hem te doden, terwijl hij donders goed weet dat de Franse koning Lodewijk de Dertiende duelleren verboden heeft en wie er zich schuldig aan maakt, laat onthoofden. Nathan doet zijn werk (maar laat zijn slachtoffer met een verwonding echter lopen) en de verraderlijke edelman Anchire geeft hem aan, maar Nathan ontsnapt. Op zijn omzwervingen verbergt hij zich eerst bij een jeugdvriend (Richard) en leert daarna de op zwart zaad zittende jonkvrouwe Marthe De Lairac (Sihol) kennen. Tussen hen beiden ontwikkelt zich een hartstochtelijke liefdesrelatie. Nathan trouwt haar en bereidt zich voor op een zoete wraak (die hij ook neemt) op de adderachtige Anchire. Het regiedebuut van ex-cameraman en setfotograaf Barbier is geslaagd dankzij het uitstekend spel van de hoofdrollen (inclusief een verrassende Richard, die nu niet eens de nar uithangt), de fraaie opnamen van Eduardo Serra en de passende muziek van Sonia Wieder Atherton, waardoor je het trage tempo van de film op de koop toe neemt. Het scenario is van Pascal Quignard, die zijn eigen novelle Tous les matins du monde bewerkte. Gefilmd in Aveyron en Parijs.

Vent d'Est

1993 | Historische film

Duitsland/Verenigd Koninkrijk/Frankrijk 1993. Historische film van Robert Enrico. Met o.a. Malcolm McDowell, Pierre Vaneck, Jean-François Balmer, Wojtek Pszoniak en Ludmila Mikaël.

Enrico doorloopt zonder veel inspiratie enkele bladzijden Onbekende Geschiedenis over het einde van WO II. Een Finse generaal gaat met wat over is van zijn leger, dat onder Duitse vlag het bolsjewisme heeft bestreden, de grens van Liechtenstein over om een goed heenkomen te zoeken. Enrico raakt helemaal de draad kwijt in deze zielloze co-produktie, springt zonder overtuigingskracht van het ene personage naar het andere en verliest onderweg stukken scenario. Vaneck, Balmer en McDowell weten er nog wat van te maken, maar Pszoniak, als kolonel van het rode leger, heeft meer weg van een potsierlijke trekpop. Waar deze bladzijde uit de geschiedenis niet zonder belang is, is de film dat dus wel. Het camerawerk is van Michel Abramowicz.

Predskazanie

1993 | Thriller

Rusland/Frankrijk 1993. Thriller van Eldar Riazanov. Met o.a. Oleg Basilashvili, Iren Jacob, Andrey Sokolov, Roman Kartsev en Caroline Silhol.

Basilashvili speelt een beroemde, vijftig-jarige schrijver die volgens de voorspellingen van een oude zigeunerin nog slechts 24 uur te leven heeft. Hij besluit om gedurende die laatste dag de twee belangrijkste dingen te doen: wraak nemen op een vijand en een jonge liefde beminnen. Met een list weet hij het lot in zijn voordeel te keren. Het camerawerk is van Valeri Shuvalov.

La lumière des étoiles mortes

1993 | Oorlogsfilm, Biografie

Frankrijk/Duitsland 1993. Oorlogsfilm van Charles Matton. Met o.a. Jean-François Balmer, Caroline Silhol, Léonard Matton, Richard Bohringer en Thomas Huber.

In juni 1940 wordt het fraaie ch[KA4]ateau - 300 km van Parijs - waar Balmer met zijn vrouw Sihol en hun negen-jarige zoontje Matton woont, gevorderd door de Duitsers. Er ontstaat een vreemde situatie. Enerzijds een Franse familie met twee bediendes en een joodse gouvernante, anderzijds de Duitse bezetter. De jongen sluit vriendschap met een van de Wehrmachtsoldaten, de zachtaardige korporaal Karl (Huber) die Frans spreekt, totdat deze opgeroepen wordt dienst te doen aan het Oostfront (de Sovjetunie). Via zijn brieven wordt de jongen geconfronteerd met de ontzettende wreedheden van de oorlog in Rusland. Een aangrijpende, literaire film waarin regisseur (die ervoor slechts twee films - in 1972 en 1975 - maakte), schilder en fotograaf Matton heel wat biografische elementen verwerkte. Soms dramatisch, dan weer komisch. Tot in het weerzinwekkende vertelt hij over zijn jeugd tijdens WO II. Zijn rol als kind wordt vertolkt door zijn eigen zoontje, Léonard, die tien is. Charles en Sylvie Matton schreven het scenario, dat zeer gestileerd in beeld gebracht werd door Jean-Jacques Flory. Er is een bioscoopversie die 11m korter is.

Le fils Cardinaud

1992 | Thriller

Frankrijk 1992. Thriller van Gérard Mordillat. Met o.a. Jean-Pierre Bisson, Caroline Silhol, Camille Clavel, Christian Barbier en Jacques Pater.

Naar de gelijknamige psychologische thriller van Georges Simenon uit 1942. Wanneer Bisson en zijn zoontje Clavel zoals iedere zondag na de mis thuiskomen, treffen zij daar niemand aan. De rosbief staat in de oven, maar Sihol, Bissons echtgenote, is spoorloos. Bisson heeft snel in de gaten dat er weinig tijd is om haar terug te vinden, en de twaalf volgende uren zullen zijn leven helemaal omgooien. Werd eerder verfilmd door Gilles Grangier, onder de titel LE SANG [KA2]A LA T[KA4]ETE (1956). Jean Gabin speelde toen de hoofdrol, niet als verzekeringsagent, zoals in het boek, maar als industrieel. Bisson doet zijn best als de zoekende monsieur Cardinaud, maar hij slaagt er niet in zijn voorganger Gabin te doen vergeten.

Tous les matins du monde

1991 | Biografie, Drama, Romantiek

Frankrijk 1991. Biografie van Alain Corneau. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean-Pierre Marielle, Anne Brochet, Guillaume Depardieu en Caroline Silhol.

Drama naar de gelijknamige roman van Pascal Quignard, met in de hoofdrol Gérard Depardieu als basse de viole Marin Marais, die aan het hof van Lodewijk XIV als hofmuzikant op Versailles werkt. In flashbacks vertelt een vergrijsde Depardieu over zijn jeugdjaren en zijn rivaliteiten. De jonge Marais wordt gespeeld door Depardieu's zoon Guillaume. Dit juweeltje over barokke muziek is indrukwekkend in beeld gebracht met een spel van licht en schaduw in de stijl van de toenmalige schilder Georges de la Tour. De beeldvoering, de taal en de muziek zorgen voor een meeslepend melancholische sfeer. Genomineerd voor maar liefst elf Césars, waarvan er drie werden verzilverd (Beste Film, Beste Regisseur en Beste Acteur).

La quadrature des cercles

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Pierre Richard. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Daniel Baretta, Gérard Darier en Bernard Tiphaine.

Zeer besloten, ja zelfs klandestiene, clubjes nemen een hoge vlucht in het tegenwoordige Parijs waarbij vergeleken Chicago een rustig provinciestadje lijkt. Een zeer klassieke geschiedenis over het onderzoek dat ingesteld wordt door commissaris Cabrol (Debary) die terzijde wordt gestaan door zijn eeuwige inspecteur M[KA1]enardeau (Eyraud) in deze meer dan louche milieus die bescherming van de nacht en vooral politieke bescherming genieten. Er is een man vermoord die 20.000 Franse franken en een professioneel kaartspel op zak had, hoewel hij wiskundeleraar van beroep was! De originaliteit van de film zit `em trouwens vooral in de voor de tv nogal ongebruikelijke beschrijving van de politieke corruptie, maar ook in de verschijning van twee nieuwe, jonge hulpagenten die te veel Amerikaanse films hebben gezien: dit ontneemt het genre op komische (maar niet onschuldige) wijze zijn luister in een tijd dat de tv eindelijk beseft dat zij de hoofdverantwoordelijke is voor de toenemende criminaliteit. Een andere ongewone contradictie: de tv-maker Richard blijkt op de tv veel inventiever te zijn dan op het witte doek waar hij aardig wat snertfilms maakte als regisseur-producent.

L'amour fou

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Pierre Sabbagh. Met o.a. Simone Valère, Jean Desailly, Caroline Silhol, Christian Plaizant en Bernard Lavalette.

Tijdens een diner wordt de zevenenveertigjarige architect Marcel Boissette (Desailly) verliefd op de vrouw van zijn gastheer (Val[KA2]ere). Prima, ware het niet dat laatstgenoemden al twintig jaar gelukkig getrouwd zijn en twee grote studerende kinderen hebben. Hoe moet hij dat aanpakken? Komedie met een vooral psychologische inslag dankzij Andr[KA1]e Roussin (1911- 1987), een succesvolle toneelschrijver, waarvan het werk echter enigszins begint te verouderen. En hoewel Desailly geloofwaardig is in zijn ronduit gevaarlijke rol van de verliefde oudere man, laat Valère vooral haar tics uitkomen, terwijl de regisseur filmt zoals hij dat altijd doet: fantasieloos. Nogal

L'enfant des loups: La révolte des nonnes

1990 | Drama, Historische film

Frankrijk 1990. Drama van Philippe Monnier. Met o.a. Marisa Berenson, Marie-Antoinette Barrault, Caroline Silhol, Laure Marsac en Agnès Blanchot.

Deze derde en laatste episode van [KL]L`enfant des loups[KLE] draagt de naam van de (matige) roman van R[KA1]egine Desforges, waarop hij gebaseerd is. De regie heeft hetzelfde niveau als het boek en dat zegt genoeg! Gelukkig wordt het vehikel gered door het goede samenhangende spel van de acteurs. Deze keer smeekt Vanda (Marsac), die in een cel in het klooster gevangen zit, tevergeefs om vrijgelaten te worden, zodat zij de begrafenisstoet van haar `moeder` kan volgen, maar Corbon le Saxon (De Andres Lopez) sluipt om het klooster en komt al gauw tussenbeide.

L'enfant des loups: La peau de louve

1990 | Historische film

Frankrijk 1990. Historische film van Philippe Monnier. Met o.a. Marisa Berenson, Marie-Christine Barrault, Caroline Silhol, Laure Marsac en Agnès Blanchot.

Tweede deel van de trilogie L`enfant des loops naar de roman van Regine Deforges, die zich afspeelt in de late middeleeuwen. De wolven vallen Poitiers `s winters binnen en de bewoners slagen er niet in ze weg te jagen. Dan gaan zij in een lange stoet op weg om hulp te halen bij het klooster van het Heilige Kruis, bij Radegonde (Berenson), die zij vereren als een heilige. Monnier heeft zich tevreden gesteld met het verbeelden van de roman, zonder daarbij speciale kwaliteiten aan de dag te leggen of fouten te maken. Gaan zien vanwege het harmonieuze en overtuigende acteren.

L'Enfant et les loups

1990 | Historische film

Frankrijk 1990. Historische film van Philippe Monnier. Met o.a. Marisa Berenson, Marie-Christine Barrault, Caroline Silhol, Laure Marsac en Euzebio Lazaro.

Avonturen die zich afspelen in de lang vervlogen tijden van de Merovingers, en rond de figuur van koning Claudius, tegen het einde van zijn regeerperiode. Ontaardt meer in het Robinhood- genre dan dat sprake is van een nauwkeurige reconstructie van deze harde en wilde tijd. Alles bijeen prenten die het aanzien waard zijn, maar die van weinig originaliteit getuigen op het gebied van het scenario. Een onevenwichtige rolbezetting waar het talent van Barrier (Claudius) en Marsac (Vanda) duidelijk boven uitsteekt.

Faux et usage de faux

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Laurent Heynemann. Met o.a. Philippe Noiret, Robin Renucci, Laure Killing, Monique Chaumette en Jean-Claude Brialy.

Een verfilming van de roman [KL]L`homme que l`on croyait[KLE] van Paul Pavlowitch. Nauwelijks na te vertellen, aangezien het gaat om verdwijning en terugkeer van een identiteit, valse gelijkenissen, waarheden die er niet zijn en leugens die de waarheid benaderen. Dit alles speelt zich af tussen twee mannelijke personages, wier onderlinge betrekkingen steeds meer parano[KA3]iede en beklemmende vormen aannemen. Deze cineast verkent opnieuw zijn wereld, dat wil zeggen die van intriges en geknoei (IL FAUT TUER BIRGITT HAAS of LES MOIS D'AVRIL SONT MEURTRIERS). Zo nu en dan hapert de machine of vervalt hij in herhalingen, maar deze schemerige en grauwe wereld gaat niet aan je voorbij zonder te fascineren.

Ah! mon beau château

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Roger Pigaut. Met o.a. Jacques Debary, Caroline Silhol, Marc Adjadj en Denise Gence.

Een onderzoek van commissaris Cabrol (Debary) naar aanleiding van een misdaad, gepleegd in een groot hotel, en dat daarna naar een eigenaardig kasteel voert. Verre van de beste film uit de reeks, maar waar is dat het om een bewerking van een roman van Alain Demouzon gaat, die daarin blijk geeft van zijn gebruikelijke sarcasme en zijn vermogen om weinig alledaagse personages te cre[KA3]eren. Pigaut, die na een talentvolle doch moeizame carri[KA2]ere als cineast (LE CERF-VOLANT DU BOUT DU MONDE) zijn toevlucht zocht tot de tv, voegt er verder zijn kwaliteiten van subtiel psycholoog en strak verteller aan toe.

Seconde, La

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Anny Duperey, Jean Rochefort, Caroline Silhol, Sébastien Frank en Françoise Seigner.

Een bewerking van de roman van Colette door de regisseur zelf. Een toegewijde, zorgvuldige maar onvoldoende afgewogen regie, zoals altijd bij Frank. De evenwichtige Fanny Farou (Duperey) is getrouwd met schrijver Farou (Rochefort). Ze brengt de vakantie door op het land in gezelschap van Jane (Sihol) die in werkelijkheid de ma[KA4]itresse van haar man is. Verder is er nog de jonge Farou (S[KA1]bastien Frank) die tot over zijn oren verliefd is op Jane, maar hij maakt uiteraard geen schijn van kans. Als de relatie tussen Jane en Fanny's man uitkomt, raakt Fanny van haar stuk. Ze bedenkt echter een intelligente oplossing zonder zich al te zeer op haar echtgenoot te wreken. In de film volgen op werkelijk emotionele momenten lege stukken. Een sterke, creatieve persoonlijkheid wordt node gemist. Niettemin maakt de opmerkelijke acteerprestatie van de drie hoofdpersonen Duperey, Sihol en Rochefort een heleboel goed.

I want to go home

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Gérard Depardieu, Adolph Green, Micheline Presle, Laura Benson en Linda Lavin.

In Frankrijk wordt een expositie georganiseerd ter ere van de tekenfilmregisseur Joe Wellman, die er voor de gelegenheid heenreist. Zijn dochter studeert in Parijs aan de universiteit en ziet haar vader zelden. Zij heeft weinig waardering voor zijn werk, dat zij nauwelijks als serieus kan zien. Wel zou ze graag de hoogleraar van Gauthier, gespecialiseerd in Flaubert, ontmoeten, maar weet niet dat deze weer bewondering voor haar vader heeft. Aan dit thema verbindt Alain Resnais schitterende variaties op de gevoelige en de wat de vormgeving betreft uiterst precieze wijze die we van hem kennen. Het zal niet zijn meest belangrijke film zijn, maar er gaat een bepaalde charme vanuit en natuurlijk gaat het ook altijd om rake typeringen. Scenario van Jules Feiffer. Camerawerk van C. Van Damme en Gilbert DuHalde.

Adieu Christine

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Caroline Silhol, Michel Didym, Sophie Aubry, Jacques Weber en Inge Offerman.

Succesauteur Christopher Frank heeft deze keer niet een van zijn eigen werken verfilmd maar een roman van G.M. Bovay. De plaats van handeling is een kuuroord tegen het eind van WO II. Christine is vijftien en zit achter de kerels aan, wat eindigt in het bed van haar moeder. Maar deze keer wordt ze echt verliefd op een jongen van 22, die gedwongen wordt zijn aandacht te verdelen over twee vrouwen. Een tamelijk beklemmende situatie, met degelijk vakmanschap verteld. Het vele gepraat maken de acteurs weer goed door een aardige prestatie te leveren.

Le Fantôme de la Villette

1988 | Fantasy, Misdaad

Frankrijk 1988. Fantasy van Nicole M. André en Roger Pigaut. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Caroline Silhol, Marc Adjadj en Jacques Frantz.

De zoon van commissaris Belmont ziet hoe een jonge vrouw wordt vermoord in een park, maar als zijn moeder op de plaats van het misdrijf aankomt, zijn zowel het lijk als de moordenaar onvindbaar. Een bijzonder onderzoek begint. De film is niet geniaal, maar vakkundig gemaakt.

L'excès contraire

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Yves-André Hubert. Met o.a. Caroline Silhol, Bruno Madinier, Gil Lagay, Serge Riaboukine en Dominique Lavanant.

Een verfilming van de theaterkomedie van Françoise Sagan over de liefdesavonturen van een mooie jonge huzaar in het Wenen van 1900. Een echt Parijs' stuk, dat wil zeggen tegelijkertijd vernuftig en oppervlakkig. Wat betreft de regie, die is beperkt gebleven tot het aanpassen van die van Michel Blanc voor toneel. Goed spel.

Contrainte par corps

1988 | Thriller

Frankrijk 1988. Thriller van Serge Leroy. Met o.a. Marianne Basler, Vittorio Mezzogiorno, Catherine Wilkening, Tanya Lopert en Caroline Silhol.

Een jonge Française reist door een ver, vreemd land en krijgt te maken met de politieman die ze heeft afgesnauwd. Vanaf dat moment wordt haar verblijf een nachtmerrie. Ze komt zelfs in de gevangenis terecht. Naar een verhaal van Loula Ioanne, gebaseerd op ware gebeurtenissen. Leroy geeft de bijzondere feiten schematisch weer, demonstreert zijn beheersing van het visuele aspect en brengt de acteurs tot opmerkelijke prestaties.

Pattes de velours

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Nelly Kaplan. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Bouquet, Bernadette Lafont, Caroline Silhol en Roger Carel.

Als artsenbezoeker en bigamist leidt Paul-Emile Julien Poltergeist (!) een aangenaam leventje, maar de ellende begint wanneer zijn twee echtgenoten toevallig met elkaar kennis maken. Als één van de weinige cineasten is Nelly Kaplan in staat al het verwoestende talent dat zij op het witte doek bezit, ook op tv over te brengen, zoals in deze satirische tv-film over de tegenstrijdigheden van de seksualiteit. Het is duidelijk dat de acteurs, met Arditi in de rol van Poltergeist voorop, voor honderd procent haar vrienden en medeplichtigen zijn.

Tenue de soirée

1986 | Komedie, Erotiek, Drama, Misdaad

Frankrijk 1986. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Michel Blanc, Miou-Miou, Jean-François Stévenin en Mylène Demongeot.

Klassieker uit het oeuvre van Bertrand Blier, de Fransman die grossiert in zwarte humor. Onbehouwen dief (Gérard Depardieu) verstoort een woordenwisseling tussen echtelieden (Miou-Miou en Michel Blanc) en neemt ze prompt mee op sleeptouw. Het drietal, gaandeweg verwikkeld in een absurdistische ménage-à-trois, berooft diverse huizen, maar de welgestelde eigenaren zijn zo verveeld dat ze de dieven verwelkomen als een aardig verzetje. Boosaardige grappen, rake observaties van de strijd der seksen en uitstekend spel van met name Depardieu, een van Bliers favoriete acteurs.

Marie Love

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Pierre Richard. Met o.a. Béatrice Camurat, Roger Mirmont, Françoise Christophe, Catherine Rich en Hélène Surgère.

Een ontmoeting in Parijs tussen, zoals de titel al doet vermoeden, een stripteasedanseres, afkomstig uit een uithoek van het land, die in haar vak tot een beroemdheid is uitgegroeid en een jonge gekozen burgemeester van eenzelfde soort gat, die echter onverwachts van hoger hand in Parijs benoemd. Tegen een achtergrond van laaghartige politieke intriges en striptease- optredens. Met andere woorden armoede en banaliteit komen in deze film samen en tempo zit er ook al nauwelijks in.

Mystérieux Docteur Cornelius

1984 | Avonturenfilm, Mysterie

Frankrijk/Italië 1984. Avonturenfilm van Maurice Frydland. Met o.a. Jean Bouise, Gérard Desarthe, Hugues Quester, François-Eric Gendron en Caroline Silhol.

Een trouwe bewerking naar de geest zo niet naar de letter van de populaire roman van Le Rouge die direct na publikatie een groot succes kende. Het recept is eenvoudig: een mysterie, talloze gebeurtenissen en een hoopvol stemmend einde. Zonder meer een fatsoenlijke regie, zoals men op het scherm, waarvoor deze film in 6 x 55 minuten werd gehakt, niet vaak ziet. Ontspannend maar onbeduidend.

Les morfalous

1984 | Oorlogsfilm, Avonturenfilm, Actiefilm

Frankrijk/Tunesië 1984. Oorlogsfilm van Henri Verneuil. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Jacques Villeret, Michel Constantin, Michel Creton en Marie Laforêt.

Vanaf het moment dat Belmondo al zijn ambities heeft laten varen, lijken al zijn films op elkaar, ongeacht de verschillende regisseurs. De maker van deze film heeft kennelijk veel moeite gedaan om het publiek de zware dialogen van Michel Audiard te laten slikken. Gelukkig is de regisseur van WEEKEND À ZUYDCOTE vakkundig genoeg om deze oorlogsfilm, die het midden houdt tussen gangsterfilm en thriller, met een weinig aanbevelenswaardige held er doorheen te slepen. Verder werkten mee aan het scenario de regisseur, Michel Audiard en Pierre Siniac naar de roman van Siniac. Camerawerk van Edmond Séchan. Speelt in Noord-Afrika tijdens WO II.

La tribu des vieux enfants

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Michel Favart. Met o.a. Caroline Silhol, Sophie Barjac, Dominique Laffin, Thierry Lhermitte en Pascale Bardet.

Een familiegeschiedenis naar de succesvolle roman van G.J. Arnaud. `Oude kinderen` omdat het om vijf broers van 23 tot dertig jaar gaat, allen getrouwd maar samen in een huis wonend met echtgenotes die niets in te brengen hebben, want zij vormen een ietwat eigenaardige maar zeer eensgezinde club. Een beetje humor, een beetje geheimzinnigheid, een beetje tragiek, een beetje avontuur, een beetje dwaasheid, kortom, een beetje van alles en nog wat in deze geslaagde mengelmoes, des te meer vanwege de schitterende acteerprestaties en de zonder meer fatsoenlijke regie. Vooral Lhermitte en Laffin, wiens overlijden even daarna (1985) op 33-jarige leeftijd te betreuren valt, vallen op.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2012	La danse de l'albatros
2011	La bonté des femmes
2006	Les amants du Flore
1999	Rembrandt
1998	Passion interdite
1997	Droit dans le mur
1996	L'enfant du secret
1995	L'amour conjugal
1994	La lumiére des étoiles mortes
1993	Vent d'Est
1993	Predskazanie
1993	La lumière des étoiles mortes
1992	Le fils Cardinaud
1991	Tous les matins du monde
1991	La quadrature des cercles
1991	L'amour fou
1990	L'enfant des loups: La révolte des nonnes
1990	L'enfant des loups: La peau de louve
1990	L'Enfant et les loups
1990	Faux et usage de faux
1990	Ah! mon beau château
1989	Seconde, La
1989	I want to go home
1989	Adieu Christine
1988	Le Fantôme de la Villette
1988	L'excès contraire
1988	Contrainte par corps
1987	Pattes de velours
1986	Tenue de soirée
1986	Marie Love
1984	Mystérieux Docteur Cornelius
1984	Les morfalous
1982	La tribu des vieux enfants

name

email

mijn instellingen