Marin Karmitz: regie, cast en productie.
Er zijn 33 films gevonden.

La fée

2011 | Fantasy, Romantiek

Frankrijk​/​​België 2011. Fantasy van Dominique Abel, Fiona Gordon en Bruno Romy. Met o.a. Dominique Abel, Fiona Gordon, Bruno Romy en Philippe Martz.

'Ik ben Fiona, ik ben een fee,' zegt een vrouw zonder bagage en schoenen. Hotelbaliemedewerker Dom mag van haar drie wensen doen. Na de eerste twee is Dom verliefd en de fee verdwenen. Tegen de achtergrond van havenstad Le Havre creëert het Belgische clowneske drietal Abel, Gordon en Romy (L'iceberg, Rumba) met absurdistische, fysieke humor en visuele trucs een ode aan grootmeesters als Buster Keaton en Jacques Tati. Het resultaat is een lichtvoetig sprookje met maffe achtervolgingen, gehannes met een baby en vrolijke danspassen.

Copie conforme

2010 | Drama

Frankrijk​/​​Iran​/​​Italië 2010. Drama van Abbas Kiarostami. Met o.a. Juliette Binoche en William Shimell.

Een Franse vrouw (Juliette Binoche) en een Engelse schrijver (William Shimell) ontmoeten elkaar in Italië. Tegen de achtergrond van romantisch Toscane voeren ze gesprekken over de ellende van een langlopend huwelijk en alle verwijten die daarmee gepaard gaan, terwijl ze elkaar net ontmoet hebben. Copie conforme is opgebouwd uit talloze dialogen, die in meerdere talen gevoerd worden en alle kanten op schieten. Kiarostami vertelt zijn verhaal op een nieuwe manier. Binoche won voor deze rol de prijs voor beste actrice in Cannes.

Black Venus

2010 | Biografie, Drama, Historische film

Frankrijk​/​​België 2010. Biografie van Abdellatif Kechiche. Met o.a. André Jacobs, Olivier Gourmet, Elina Löwensohn, François Marthouret en Jean-Christophe Bouvet.

Tussen moderne meesterwerken La graine et le mulet (2007) en La vie d'Adèle (2013) in regisseerde de Frans-Algerijnse Kechiche dit prachtige portret van Saartjie Baartman. De zwarte Zuid-Afrikaanse vrouw, die begin negentiende eeuw uitgroeide tot het symbool van de Europese rassenleer, reisde als 'de Hottentot Venus' van kermis naar kermis om als een wild dier bekeken en bespot te worden. Kechiche toont haar vernedering zo confronterend en pijnlijk mogelijk, in een twee uur en veertig minuten durende marteltocht, terwijl hij met zijn extreme close-ups de kijker tot medeplichtige maakt.

Rumba

2008 | Komedie

Frankrijk​/​​België 2008. Komedie van Dominique Abel, Fiona Gordon en Bruno Romy. Met o.a. Dominique Abel, Fiona Gordon, Philippe Martz, Bruno Romy en Clément Morel.

Fiona en Dom werken op een school, maar hun grote passie is de rumba. Ze doen mee aan wedstrijden, maar op een dag gaat het fout en krijgen ze onderweg een ernstig auto-ongeluk. Fiona raakt haar been kwijt, Dom zijn geheugen, maar ondanks alle rampspoed blijven de twee goedgemutst. De film werd gemaakt door drie Brusselse theatermakers, die duidelijk een sterke affiniteit met de films van Tati hebben. Het niveau van hun voorbeeld halen ze bij lange na niet, omdat hun visuele humor al snel nogal flauw wordt.

L'heure d'été

2008 | Drama

Frankrijk 2008. Drama van Olivier Assayas. Met o.a. Juliette Binoche, Charles Berling, Jérémie Renier, Edith Scob en Kyle Eastwood.

Internationaal vooral door critici bejubeld drama over een familie in transitie. Drie volwassen kinderen komen samen in het huis van hun overleden moeder en staan voor de vraag: wat te doen met haar bezittingen, het huis en het werk van een artistieke oudoom? Assayas is minder geïnteresseerd in grote wendingen en des te meer in de bespiegelingen die deze mijlpaal in het leven van het drietal losmaakt. Mooi kalme acteursfilm over afscheid. Kyle Eastwood, zoon van Clint, heeft een bijrol als de New Yorkse verloofde van Binoche.

La fleur du mal

2003 | Drama, Thriller

Frankrijk 2003. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Nathalie Baye, Benoît Magimel, Mélanie Doutey, Bernard Le Coq en Suzanne Flon.

Meesterchroniqueur Chabrol (1930-2010) laat in zijn vijftigste speelfilm zijn obsessie met het morele failliet van de gegoede burgerij opnieuw de vrije loop, aan de hand van moord, overspel, incest en politieke smeerlapperij. Chabrols La fleur du mal opent in een ruim, comfortabel huis waar de dwalende camera tot stilstand komt bij een lijk. De volgende scène toont de thuiskomst na enkele jaren in de VS van François (Magimel) bij vader, stiefmoeder en verleidelijke stiefzus (Mélanie Doutey). Chabrol laat op geraffineerde wijze zien hoe de aanvankelijk speelse omgang tussen de familieleden uitmondt in een uitputtingsslag wanneer zij langzaam de controle over de relatie(s) verliezen.

Ten

2002 | Drama

Frankrijk​/​​Iran 2002. Drama van Abbas Kiarostami. Met o.a. Mania Akbari, Amin Maher, Kamran Adl en Katayoun Taleizadeh.

In tien in lengte wisselende sequenties, genummerd van 10 tot en met 1, voert een vrouw in een auto gesprekken met wisselende passagiers, onder wie haar zus, een oude, streng religieuze vrouw die naar het mausoleum moet, en een prostituee die denkt dat ze bij een mannelijke klant instapt. Zij praten over opvoeding, het geloof, het huwelijk en het gezin en over vrijheid, in een rijke, pure, van alle extra's ontdane film, die een ongekend inzicht biedt in de hedendaagse Iraanse samenleving.

Kedma

2002 | Historische film

Frankrijk​/​​Italië​/​​Israël 2002. Historische film van Amos Gitai. Met o.a. Andrei Kashkar, Helena Yaralova, Yussef Abu-Warda, Moni Moshonov en Juliano Merr.

In tien in lengte wisselende sequenties, genummerd van 10 tot en met 1, voert een vrouw in een auto gesprekken met wisselende passagiers, onder wie haar zus, een oude, streng religieuze vrouw die naar het mausoleum moet, en een prostituee die denkt dat ze bij een mannelijke klant instapt. Zij praten over opvoeding, het geloof, het huwelijk en het gezin en over vrijheid, in een rijke, pure, van alle extra's ontdane film, die een ongekend inzicht biedt in de hedendaagse Iraanse samenleving.

Carrément à l'Ouest

2001 | Komedie, Drama, Familiefilm

Frankrijk 2001. Komedie van Jacques Doillon. Met o.a. Lou Doillon, Caroline Ducey, Guillaume Saurrel, Camille Clavel en Xavier Villeneuve.

In tien in lengte wisselende sequenties, genummerd van 10 tot en met 1, voert een vrouw in een auto gesprekken met wisselende passagiers, onder wie haar zus, een oude, streng religieuze vrouw die naar het mausoleum moet, en een prostituee die denkt dat ze bij een mannelijke klant instapt. Zij praten over opvoeding, het geloof, het huwelijk en het gezin en over vrijheid, in een rijke, pure, van alle extra's ontdane film, die een ongekend inzicht biedt in de hedendaagse Iraanse samenleving.

Merci pour le chocolat

2000 | Mysterie, Thriller, Drama, Komedie

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Spanje 2000. Mysterie van Claude Chabrol. Met o.a. Isabelle Huppert, Jacques Dutronc, Anna Mouglalis, Rodolphe Pauly en Brigitte Catillon.

Na het fatale auto-ongeval waarbij zijn tweede vrouw het leven liet, hertrouwde concertpianist André Polonski zijn eerste echtgenote Mika, directrice van een Zwitserse chocoladefabriek. Het gezinsleven inclusief zoon Guillaume gaat sindsdien z’n lome gangetje, totdat de jonge pianiste Jeanne ten tonele verschijnt. IJzersterk gespeeld huis clos met ogenschijnlijk zorgenvrije, maar voor de regisseur typisch broeierige personages voert geniepig geleidelijk de suspense op. Naar The Chocolate Cobweb uit 1948 van Charlotte Armstrong, van wie Chabrol eerder The Balloon Man verfilmde als La rupture.

Cours toujours

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Dante Desarthe. Met o.a. Rona Hartner, Isaac Sharry, Marie Desgranges, Gilbert Levy en Emmanuelle Devos.

Na het fatale auto-ongeval waarbij zijn tweede vrouw het leven liet, hertrouwde concertpianist André Polonski zijn eerste echtgenote Mika, directrice van een Zwitserse chocoladefabriek. Het gezinsleven inclusief zoon Guillaume gaat sindsdien z’n lome gangetje, totdat de jonge pianiste Jeanne ten tonele verschijnt. IJzersterk gespeeld huis clos met ogenschijnlijk zorgenvrije, maar voor de regisseur typisch broeierige personages voert geniepig geleidelijk de suspense op. Naar The Chocolate Cobweb uit 1948 van Charlotte Armstrong, van wie Chabrol eerder The Balloon Man verfilmde als La rupture.

Code Inconnu : Récit incomplet de divers voyages

2000 | Drama

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Roemenië 2000. Drama van Michael Haneke. Met o.a. Luminita Gheorghiu, Ona Lu Yenke, Maimouna Hélène Diarra, Alexandre Hamidi en Crenguta Hariton Stoica.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Petits frères

1999 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1999. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Dembo Goumane, Sabrina Mansar, Gérald Dantsoff, Simone Zouari Sayada en Iliès Sefraoui.

Verhaal over een groepje dertien-jarigen in de Parijse banlieus.

De wind zal ons meenemen

1999 | Drama

Iran​/​​Frankrijk 1999. Drama van Abbas Kiarostami. Met o.a. Behzad Dorani, Noghre Asadi, Roushan Karam Elmi, Bahman Ghobadi en Shahpour Ghobadi.

Kiarostami's meesterlijke nieuwe film opent verrassend komisch. We zien een 4-wheel-drive waarmee een 'ingenieur' en twee assistenten op weg zijn naar een verafgelegen dorp in Iraans Koerdistan. 'Nee, volgens de beschrijving moet bij de kruising één grote boom staan,' horen we iemand zeggen, terwijl de camera de auto in het schitterende, desolate landschap volgt. Hier en daar doemen grote bomen op - maar uitsluitend in twee- of drietallen. Aangekomen in het schilderachtige dorpje, beginnen de mannen met hun werk: voornamelijk wachten. De ingenieur toont een meer dan gezonde belangstelling voor een stervende oude vrouw en blijft zijn jonge gids uithoren over haar toestand. De herhaling, zo typisch in Kiarostami's oeuvre, wordt gevormd door de dagelijkse oproep op zijn mobieltje, waarna hij in de auto springt om naar de enige plek in de wijde omgeving te gaan waar de ontvangst voor zijn apparaat voldoende is. Daar maakt hij elke dag een praatje met een man die een gat graaft - naar verluidt voor telecommunicatie. De dorpelingen verkeren ondertussen in de veronderstelling dat de ingenieur op zoek is naar archeologische schatten. Veel van de hoofdpersonages, zoals de oude vrouw, of de man die het gat graaft, verschijnen niet in beeld. Het is aan de kijker om te schatgraven in de metaforische rijkdom van dit verhaal over leven en dood. Kiarostami's eigen en ondubbelzinnige keuze, zo blijkt ook uit de geciteerde gedichten van Omar Kayyam en Forough Faroukzahd, ligt bij het leven.

Au cœur du mensonge

1999 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1999. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Jacques Gamblin, Sandrine Bonnaire, Valeria Bruni Tedeschi, Antoine de Caunes en Bernard Verley.

In een dorpje in Bretagne wordt een tienjarig meisje dood aangetroffen. Haar tekenleraar (Gamblin) is de laatste die haar heeft gesproken en is even later de hoofdverdachte. Zijn dorpsgenoten keren zich massaal tegen hem. Alleen zijn vrouw (Bonnaire) blijft loyaal. Net als in films als La femme infidèle, Le boucher en Violette Nozière is Chabrol, soms wel 'de Franse Hitchcock' genoemd, minder geïnteresseerd in het whodunit-verhaal dan in onderliggende thema's als huwelijk en ontrouw. Ditmaal staat hij vooral stil, zoals de titel al aangeeft, bij leugens die niemand vreemd zijn. Prima rollen van Gamblin en de immer fascinerende Bonnaire.

Sokhout

1998 | Drama

Iran​/​​Frankrijk 1998. Drama van Mohsen Makhmalbaf. Met o.a. Tahmineh Normatova, Nadereh Abdelahyeva, Goibibi Ziadolahyeva, Araz M. Mohamadli en Golbibi Ziadalah Yeva.

In een dorpje in Bretagne wordt een tienjarig meisje dood aangetroffen. Haar tekenleraar (Gamblin) is de laatste die haar heeft gesproken en is even later de hoofdverdachte. Zijn dorpsgenoten keren zich massaal tegen hem. Alleen zijn vrouw (Bonnaire) blijft loyaal. Net als in films als La femme infidèle, Le boucher en Violette Nozière is Chabrol, soms wel 'de Franse Hitchcock' genoemd, minder geïnteresseerd in het whodunit-verhaal dan in onderliggende thema's als huwelijk en ontrouw. Ditmaal staat hij vooral stil, zoals de titel al aangeeft, bij leugens die niemand vreemd zijn. Prima rollen van Gamblin en de immer fascinerende Bonnaire.

Rien ne va plus

1997 | Komedie, Misdaad, Experimenteel

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Komedie van Claude Chabrol. Met o.a. Isabelle Huppert, Michel Serrault, François Cluzet, Jean-François Balmer en Jackie Berroyer.

Betty (Huppert) en Victor (Serrault) zijn oplichters, doorgewinterde partners in crime. Nu heeft Betty haar zinnen gezet op een geldkoerier (Cluzet) en zijn koffertje stampvol Zwitserse franken. Maar wie licht nu eigenlijk wie op? De vijftigste film van de produktieve Chabrol, een groot bewonderaar van Alfred Hitchcock, is een lichtvoetige, zeer amusante misdaadfilm met leuke acteurs. Serrault speelt een man die in alles plezier lijkt te hebben, en Huppert wisselt in rap tempo en met groot gemak (en overtuiging) van pruik en naam.

La cérémonie

1995 | Thriller, Drama

Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Isabelle Huppert, Jacqueline Bisset, Jean-Pierre Cassel en Virginie Ledoyen.

Sophie (Bonnaire) krijgt een baan als huishoudster bij het rijke Franse gezin van kunsthandelaar Georges (Cassel). Hoewel ze haar werk uitstekend doet blijft het toch schuren tussen Sophie en de familie, ook omdat Sophie haar analfabetisme - en een duister geheim uit het verleden - verborgen wil houden. Wel sluit ze vriendschap met een nieuwsgierige postbode (Huppert), die ook iets te verbergen heeft. Volgens Chabrol was de film bedoeld als 'een Marxistische film over de klassenstrijd', maar bovenal is La cérémonie een fascinerende, goedgemaakte thriller.

Un été inoubliable

1994 | Oorlogsfilm, Drama

Roemenië​/​​Frankrijk 1994. Oorlogsfilm van Lucian Pintilie. Met o.a. Kristin Scott Thomas, Claudiu Bleont, Olga Tudorache, Georges Constantin en Razvan Vasilescu.

Het is 1925, en Roemeense commandant Petre (Claudiu Bleont) is met zijn kinderen en stralende vrouw Marie-Thérèse (Kristin Scott Thomas) weggemoffeld in een onaanzienlijk grensgebied tussen Roemenië en Bulgarije nadat Petre's baas een blauwtje heeft gelopen bij Marie-Thérèse. Een achtvoudige moord in Petre's peloton, en het bevel als wraak een verzameling Bulgaarse dorpelingen te executeren, zet zowel hun huwelijk als de omgang met de bevolking onder zware druk. Een Onvergetelijke Zomer, volgens een zoontje - de inmiddels volwassen verteller. Fraaie beelden, subtiele personages.

Trois couleurs: Blanc

1994 | Drama, Experimenteel, Komedie

Frankrijk​/​​Polen​/​​Zwitserland 1994. Drama van Krzysztof Kieslowski. Met o.a. Julie Delpy, Zbigniew Zamachowski, Janusz Gajos, Janosz Goyos en Jerzy Stuhr.

Tweede deel van Kieslowski's trilogie gebaseerd op de Franse begrippen vrijheid, gelijkheid en broederschap. Poolse kapper in Parijs (Zamachowski) wordt na een half jaar huwelijk met rijke Dominique (Delpy) gedumpt vanwege zijn impotentie. Hij geraakt in de goot, weet naar Polen te komen, bouwt er opnieuw een leventje op en zint op een dramatische terugkeer naar Dominique. Zwarte komedie waarin de kleur wit domineert, wordt gedragen door charmante Zamachowski, eerder te zien in het tiende gebod van Kieslowski's Dekalog. Trois couleurs: Blanc wordt door mindere mate van weelderigheid beschouwd als de minste van het drieluik, maar is de beste door rake psychologie.

Trois Couleurs: Rouge

1994 | Drama

Polen​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1994. Drama van Krzysztof Kieslowski. Met o.a. Irène Jacob, Jean-Louis Trintignant, Jean-Pierre Lorit, Juliette Binoche en Benoît Régent.

Na zijn studie naar de universele waarden van de Tien Geboden boog Kieslowski zich over de symboliek van de Franse driekleur. Rouge, het laatste deel van de trilogie Trois couleurs - deze keer gecentreerd rond het thema broederschap - verhaalt over fotomodel Valentine (Jacob), die op straat een herdershond aanrijdt. Ze brengt het gewonde dier naar de eigenaar, een gepensioneerde rechter (Trintignant), die misschien moet worden beschouwd als het alter ego van de regisseur. Valentine: 'Wilt u de hond niet?' De rechter: 'Ik wil niks.' Valentine: 'Dan moet u maar ophouden met ademen.' De rechter: 'Een goed idee.' Een macaber dialoogje gezien het volgens sommigen door Kieslowski 'voorvoelde' feit dat Rouge zijn laatste film zou worden.

L'enfer

1994 | Drama, Thriller

Frankrijk 1994. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Emmanuelle Béart, François Cluzet, Marc Lavoine, Nathalie Cardone en André Wilms.

Jaloezie is een ziekte en herbergier Paul Prieur patiënt in vergevorderde paranoiastaat: overal ziet hij mannen die azen op bloedmooie echtgenote Nelly. Meester Chabrol hernam het scenario van een roemrucht gezeept filmproject waarover Serge Bromberg en Ruxandra Medrea in 2009 de briljante documentaire L'enfer de Henri-Georges Clouzot draaiden. Clouzots gesjochten psychedelische visuelen zijn vervangen door suggestieve, sluipende fotografie. Béart knapt van heetheid bijkans uit haar kleertjes en Cluzet is op z'n ongezond-manische briljantst. Verstikkende sfeer, puike regie en karakterbijrollen van onder anderen Marc Lavoine en André Wilms.

Trois Couleurs: Bleu

1993 | Drama

Polen​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Verenigd Koninkrijk 1993. Drama van Krzysztof Kieslowski. Met o.a. Juliette Binoche, Benoît Régent, Florence Pernel, Charlotte Véry en Hélène Vincent.

Emotioneel en visueel virtuoos eerste deel van Kieslowski’s drieluik dat werd gebaseerd op de Franse driekleur, oftewel de begrippen vrijheid, gelijkheid en broederschap. De eerste kleur, blauw, slaat op vrijheid. Die moet Julie (Binoche) vinden als haar man en kind omkomen bij een auto-ongeluk en ze zich niet los kan maken van haar verdriet. De korte serie, later aangevuld met Blanc en Rouge, zou Kieslowski’s testament betekenen. Na de voltooiing had hij al aangekondigd te zullen stoppen met filmen omdat hij ‘uitgepraat’ was, in het voorjaar van 1996 stierf de Pool die wel Europa’s meest originele hedendaagse filmmaker werd genoemd.

Betty

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Marie Trintignant, Stéphane Audran, Jean-François Garreaud, Yves Lambrecht en Christiane Minazzoli.

Een jonge dronken vrouw komt als een verzopen kat een bar binnen. Het enige wat ze wil is drinken en roken. Een rijke weduwe biedt haar een slaapplaats aan. Intrigerende karakterstudie, naar een boek van Georges Simenon uit 1960, ontbeert een hechte plotstructuur. In flashbacks krijgen we slechts flarden informatie over de mistroostige Betty. Mooie rollen van Trintignant en Chabrols echtgenote Audran. De meeste mannenrollen zijn minder doortekend, met name die van Garreaud als exploitant van een nachtrestaurant. Alsof Chabrol - die het scenario schreef - bij de mannenrollen z'n interesse verloor.

Madame Bovary

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Isabelle Huppert, Christophe Malavoy, Jean Yanne, Jean-François Balmer en Lucas Belvaux.

Naar de beroemde roman van Gustave Flaubert uit 1856. Het bevat een satire op het saaie provinciale leven, het gevecht tegen domheid (belichaamd door de apotheker Homais, degene die uiteindelijk wint), een tot in de puntjes uitgewerkte reconstructie van een tijdperk en een geografische plek (de boerderij van de vader van Emma en het dagelijks leven in Yonville en Rouen).

Taxi blues

1990 | Drama, Komedie

USSR​/​​Frankrijk​/​​Rusland 1990. Drama van Pavel Lungin en Pavel Loengin. Met o.a. Piotr Mamonov, Piotr Zaitchenko, Vladimir Kachpour, Natalya Kolyakanova en Elena Saphonova.

Het scenario beschrijft de merkwaardige verhouding die er bestaat tussen een antisemitische Russische taxichauffeur, die een liefhebber is van extreem geweld in de traditie van Kubrick en tevens drugs en vlees smokkelt (zoals iedereen daar), en een joodse saxofonist, die tijdens een tournee naar de Verenigde Staten vlucht, waar zijn talent bevestigd wordt. Het nachtelijke Moskou ten tijde van de perestrojka had net zo goed New York kunnen zijn! Een sarcastisch, bitter, ja zelfs wreed beeld van de eeuwige kloof van onbegrip die er bestaat tussen de intelligentsia en het volk. Op scherpzinnige wijze wordt het modieuze zwart-witdenken ondermijnd, want geen enkel personage in deze film is alleen maar goed of alleen maar slecht. De ontknoping van deze fabel is tegelijkertijd verwarrend en openbarend. Onvergetelijke personages komen er in deze grootse film voor, die uiteindelijk in geen enkel hokje kan worden ondergebracht. De film is geregisseerd met een precisie die aan een scalpel doet denken en is dan ook bekroond met de regieprijs 1990 in Cannes.

Une affaire de femmes

1988 | Drama, Oorlogsfilm, Historische film

Frankrijk 1988. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Isabelle Huppert, François Cluzet, Marie Trintignant, Nils Tavernier en Marie Bunel.

Bewierookt drama van cineast Chabrol (1930-2010) met Isabelle Huppert in een glansrol als Marie Latour, een eigenzinnige burgervrouw die tijdens de Duitse bezetting een goed belegde boterham verdient met abortussen en kamerverhuur voor prostituees. Ze betaalt voor deze 'vrouwenzaken' uiteindelijk een hoge prijs. De werkzaamheden en het lot van Latour berusten op feiten. Indringende materie, verfijnd gepresenteerd door Chabrol en zijn immer redigerende vrouw Aurore met kalme cameravoering, minimale duiding en soepele enscenering. Winnaar in de categorie beste film en beste actrice op het filmfestival van Venetië.

Masques

1987 | Misdaad

Frankrijk 1987. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Philippe Noiret, Robin Renucci, Bernadette Lafont, Monique Chaumette en Anne Brochet.

Auteur van policiers Roland Wolf (Renucci) gaat in retraite op het landgoed van populaire tv-presentator Christian Legagneur (Noiret) teneinde zich op het schrijven van diens biografie te concentreren. Aldaar maakt hij kennis met de zonderlinge entourage van de charmeur. Hoewel niet zo geraffineerd als andere Chabrols, bezuinigt deze mediasatire annex misdaadfilm weer niet op hatelijkheden. Niemand is, conform de titel, dat wat hij voorgeeft te zijn. Monique Chaumette, Noirets echtgenote, speelt een ijzige secretaresse.

Mélo

1986 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1986. Drama van Alain Resnais. Met o.a. André Dussollier, Pierre Arditi, Fanny Ardant, Sabine Azéma en Jacques Dacqmine.

Publieksgeroezemoes. Een hand slaat de bladzijden van een theaterprogramma om. 'Montrouge, juni 1926.' Dan: doek op voor Henri Bernsteins drieakter over de verwoestende kracht van de liefde. In Resnais' bewerking van het boulevardmelodrama over twee bevriende violisten en de vrouw die alles verandert vloeit op sublieme wijze theater in film over. Het fantastische acteurstrio, de sprankeldialogen, Jacques Saulniers Art Déco-sets, de subtiele belichting en fotografie van Charles Van Damme - ziehier het summum van tijdloze elegantie in cinema. Dussoliers monoloog in de eerste akte is adembenemend.

Inspecteur Lavardin

1986 | Misdaad, Mysterie, Thriller

Frankrijk​/​​Zwitserland 1986. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Poiret, Jean-Claude Brialy, Bernadette Lafont, Jean-Luc Bideau en Jacques Dacqmine.

Onvermijdelijk dat Chabrol en Poiret een tweede film over inspecteur Jean Lavardin maakten na het succes Poulet au vinaigre. Deze keer mag de beroepscynicus aan de Bretonse kust de moord oplossen op een katholieke notabele die een godslasterlijk theaterstuk heeft verboden. Tijdens het onderzoek komt Lavardin oude vlam Hélène (Lafont) tegen. Poiret (1926-1992), met Michel Serrault als komisch duo gepokt en gemazeld in de Parijse cabarets van de jaren vijftig, speelt opnieuw met sardonisch genoegen de minzame politieman die alles al heeft meegemaakt en niemand vertrouwt. De vier televisie-Lavardins die nog volgden halen niet het niveau van de bioscoopfilms.

Poulet au vinaigre

1985 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1985. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Poiret, Michel Bouquet, Stéphane Audran, Lucas Belvaux en Jean Topart.

Chabrol was een van de eerste nouvelle vague-filmers, maar hij excelleerde ook in zwart-komische moordmysteries zoals deze, naar een roman van Dominique Roulet. In een provinciaal dorpje loopt een ruzie over onroerend goed uit de hand, met een aantal moorden als gevolg. Inspecteur Jean Lavardin (Poiret), een nog brutere Dirty Harry, komt de zaak oplossen. De film is dan al een poos op gang, maar Lavardin bleek zo memorabel dat Chabrol hem een jaar later nog een film schonk (Inspecteur Lavardin) en daarna zelfs een televisieserie. Na 1992 zagen we Lavardin niet meer terug omdat vertolker Poiret overleed aan een hartaanval.

Le bon plaisir

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Francis Girod. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Catherine Deneuve, Michel Serrault, Michel Auclair en Alexandra Stewart.

Een jonge dief komt bij toeval in het bezit van een brief waaruit een buitenechtelijke verhouding van de minister-president blijkt (waaruit ook nog een inmiddels tienjarige zoon is geboren). De zaak moet snel in de doofpot, vindt het staatshoofd, desnoods neemt hij wel drastische maatregelen. Gebaseerd op een roman van ex-minister Françoise Giroud. De hoofdpersoon heeft wel wat weg van oud-president François Mitterrand, die echter, toen hij door een journalist geconfronteerd werd met het bestaan van een buitenechtelijke dochter, juist heel onderkoeld reageerde: 'Nou en?'

Coup pour coup

1972 | Drama

Frankrijk​/​​Duitsland 1972. Drama van Marin Karmitz. Met o.a. Eva Damien, Marin Karmitz en Roger Knobelspiess.

De werkneemsters die begin jaren zeventig in een textielfabriek in Rouen zwoegen, zijn de slechte salarissen en de autoritaire opzichters, die met een stopwatch rondlopen om te kijken of ze hun werk wel snel genoeg doen, beu. Als dan ook nog twee van hen ontslagen worden, besluiten ze te gaan staken en de directie een koekje van eigen deeg te geven. Ongegeneerd linksrevolutionaire film werd in stijl gemaakt: als acteurs fungeerden ook echte textielarbeiders, die meeschreven aan het script. En iedereen kreeg hetzelfde salaris.