Ivan Franek: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Vodka Lemon

2003 | Komedie, Drama

Armenië​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 2003. Komedie van Hiner Saleem. Met o.a. Romen Avinian, Lala Sarkissian, Ivan Franek en Armen Marutyan.

De mooiste dingen groeien op de gruwelijkste plekken, wil scenarist/regisseur Saleem maar zeggen. Zo'n plek is het steenkoude kerkhof in het straatarme Armeens-Koerdische plaatsje waar de verweerde Hamo (Avinian) iedere dag naartoe gaat voor zijn overleden vrouw. En juist daar bloeit de liefde, tussen hem en de weduwe Nina (Sarkissian). Verhaaltechnisch stelt Vodka Lemon niet veel voor, maar de landschappen, types en het absurdisme zijn krachtig als wodka. Er wordt een postcommunistisch beeld geschapen dat vraagtekens stelt bij de zegeningen van de huidige situatie. 'We hadden geen vrijheid,' zegt een dorpsbewoner, 'maar we hadden voor de rest alles. Nu hebben we alleen vrijheid.'

Burning In The Wind

2002 | Drama, Romantiek

Italië​/​​Zwitserland​/​​Jamaica 2002. Drama van Silvio Soldini. Met o.a. Ivan Franek, Barbara Lukesova, Ctirad Gotz en Caroline Baehr.

Typische boekverfilming, met lange, gezwollen voice-overs en een gekunstelde structuur. Soldini's opvolger van het kassucces Pane e Tulipani gaat over een onmogelijke, passionele liefde, maar meeslepend wil hij niet worden, ondanks de goede acteurs en de fraaie fotografie.

Chaos

2001 | Komedie, Drama

Frankrijk 2001. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Catherine Frot, Vincent Lindon, Rachida Brakni, Line Renaud en Aurélien Wilk.

Vileine komedie met een cynische ondertoon, waarin een Algerijnse vrouw afrekent met haar moslimfamilie én haar pooiers. Losjes schakelt Serreau tussen de blanke burgerij, Algerijnse immigranten en een groep pooiers, in wie met een beetje goede wil de frontmannen van het kapitalisme kan worden gezien.

Dossier : Disparus - Neda

1998 | Misdaad

Frankrijk 1998. Misdaad van Antoine Lorenzi. Met o.a. Nathalie Roussel, Jean-Claude Adelin, Didier Pain, Philippe Dormoy en Sandrine Rocher.

Vileine komedie met een cynische ondertoon, waarin een Algerijnse vrouw afrekent met haar moslimfamilie én haar pooiers. Losjes schakelt Serreau tussen de blanke burgerij, Algerijnse immigranten en een groep pooiers, in wie met een beetje goede wil de frontmannen van het kapitalisme kan worden gezien.