Chris Neal

13 Gantry Row

Australië 1998. Horror van Catherine Millar. Met o.a. Rebecca Gibney, John Adam, Doris Younane, Nicholas Hammond en Mark Gerber.

The Nostradamus Kid

Australië 1993. Komedie van Bob Ellis. Met o.a. Noah Taylor, Miranda Otto, Alice Garner, Jack Campbell en Erick Mitsack.

Bob Ellis, een bekende Australische toneelschrijver en columnist, is verantwoordelijk voor het scenario en de regie van dit deels komische, deels bittere drama. Het is gebaseerd op zijn eigen leven en jeugd binnen de kerk van de Zevendedags Adventisten. Taylor is de kwajongen die meer ge[KA3]interesseerd is in seks dan in de religieuze boodschap van zijn kerk. In de loop van de tijd stapt hij van zijn geloof af, maar blijft toch zwaar be[KA3]invloed door de doctrine van de Adventisten dat het einde der tijden nabij is. In de wat luchthartiger momenten van deze film blijkt deze boodschap trouwens goed te helpen om een meisje te versieren. Taylor (die ook het alter ego van cineast John Duigan speelde in THE YEAR MY VOICE BROKE en FLIRTING) weet op geloofwaardige wijze de ontwikkelingen van puberteit tot middelbare leeftijd gestalte te geven, hoewel de onvolwassen held de hele film door weinig aantrekkelijk blijft. Het camerawerk is van Geoff Burton.

Jack Be Nimble

Nieuw-Zeeland 1993. Fantasy van Garth Maxwell. Met o.a. Alexis Arquette, Sarah Smuts-Kennedy, Bruno Lawrence, Elizabeth Hawthorne en Tiny Barry.

Als kind werden Arquette en Smuts-Kennedy door hun ouders achtergelaten. Hij groeide op in een boerengezin, waar hij dagelijks vernederingen en pesterijen moest ondergaan van de boer, zijn krankzinnige vrouw en hun vier duivelse dochters. Zij werd honderden kilometers verder opgevoed door een kinderloos echtpaar, waarmee ze nooit een hechte band had. Na een jarenlange scheiding gaan beiden wanhopig op zoek naar elkaar. Zij is paranormaal begaafd maar kan haar krachten niet bedwingen. Zijn enige communicatievorm is geweld. Sombere, knapgemaakte fantastische thriller over een broer en een zus die alleen samen één geheel vormen. Arquette is een psychopaat die de toeschouwer niet ongevoelig laat en Smuts-Kennedy is zijn gekwelde zuster. Beide jonge acteurs zetten een prachtige prestatie neer. Maxwell schreef het scenario samen met Rex Pilgrim. Knappe fotografie van Don Duncan.

Turtle Beach

Australië 1992. Drama van Stephen Wallace. Met o.a. Greta Scacchi, Joan Chen, Jack Thompson, Art Malik en Norman Kaye.

Australische journaliste Scacchi komt erachter dat Vietnamese bootvluchtelingen nabij Kuala Lumpur door de plaatselijke bevolking worden afgeslacht nog voor zij het strand bereiken. In de zaak speelt een Australisch politicus, een essentiële rol. Hij is getrouwd met Chen, een voormalige bardame uit Vietnam, die geobsedeerd is door haar drie vermiste kinderen.

Shadow of the Cobra

Australië 1989. Misdaad van Mark Joffe. Met o.a. Art Malik, Rachel Ward, Michael Woods, Helen Buday en Arthur Dignam.

Australische journalist Steven Carey krijgt rond 1977 opdracht om als ghost-writer de biografie van Charles Sobhraj, een wegens meervoudige moord aangeklaagde drugshandelaar, die in een gevangenis van New Delhi zit, te schrijven. Dik drama, dat ondanks dat het op ware feiten berust, niet overhoudt door zijn oorspronkelijkheid. Het kan echter met volle teugen genoten worden, als je er niet al teveel achter zoekt.

Emerald City

Australië​/​​Verenigde Staten 1989. Komedie van Michael Jenkins en Michael Jenskins. Met o.a. John Hargreaves, Robyn Nevin, Nicole Kidman, Chris Haywood en Ruth Cracknell.

Een komedie over valse glitter, roem en rijkdom. Hargreaves is een schrijver met succes, die voor de luxe valt en vrouwtje Kidder moet daaronder lijden totdat alles weer goed afloopt. Scenario van David Williamson.

Trouble in Paradise

Verenigde Staten​/​​Australië 1988. Komedie van Di Drew. Met o.a. Raquel Welch, Jack Thompson, Nicholas Hammond, John Gregg en Anthony Wong Chau-Sang.

De verleidelijke weduwe Welch wil dat de repatriëring van haar overleden echtgenoot van Hong Kong naar de States per boot gebeurt. Onderweg lijden ze echter schipbreuk en ze strandt op een verlaten tropisch eiland, samen met de onverbeterlijke zuiplap Thompson. Voorspelbare en oppervlakkige komedie, goed geacteerd door beide hoofdrolspelers, die in het minderwaardige materiaal echter niet tot hun recht komen. Scenarioschrijvers Robert Sherman en Ben Marshall stelen hun gags zonder blikken of blozen uit een reeks andere films met een gelijkaardig onderwerp. Ondanks de aanwezigheid van een nog steeds bloedmooie Welch en oogstrelend camerawerk van David Connell is deze prent niet te genieten.

Touch the Sun: Peter and Pompey

Australië 1988. Familiefilm van Michael Carson. Met o.a. Clayton Williamson, Aaron Ferguson, Kate McDonald, Emil Minty en Paul Chubb.

Vlak voor de uitbarsting van de Vesuvius in 79 A.D. kwam een jonge inwoner van Pompeii terecht in Australië. Bijna tweeduizend jaar later verbindt het toeval hem met een Australische jongen. Het scenario is van John Misto. Het camerawerk is van Julian Penney. Aardig amusement voor jonge kijkers, die en passant nog iets oppikken over de Romeinse Oudheid.

Grievous Bodily Harm

Australië 1988. Thriller van Mark Joffe. Met o.a. Colin Friels, Bruno Lawrence, John Waters, Joy Bell en Chris Stalker.

Een psychopathische leraar is op zoek naar zijn weggelopen vrouw, die heel wat mannen het hoofd op hol heeft weten te brengen. Een hardnekkige rechercheur van politie en een verlopen sensatie-journalist volgen zijn bloederige spoor. Ondanks het banale scenario een spannende thriller, die voor video of de kijkbuis fors (40m) is ingekort. Naar een scenario van Warwick Hind. Ook bekend als BODY HARM.

Celia

Australië 1988. Thriller van Ann Turner. Met o.a. Rebecca Smart, Nicholas Eadie, Maryanne Fahey, Victoria Longley en William Zappa.

In haar debuutfilm, waarvoor zij ook het scenario heeft geschreven, heeft regisseuse Turner geprobeerd een beeld te geven van de angstsyndromen van een negen-jarig meisje. Ze heeft het geheel verpakt in een suspense-verhaal, maar het is helaas vlees noch vis. Jeugdige kijkers zullen er niet naar kunnen kijken, omdat het misschien net iets te eng is, terwijl volwassenen het niet spannend genoeg vinden. Camerawerk van Geoffrey Simpson.

Around the World in 80 Ways

Australië 1988. Komedie van Stephen MacLean. Met o.a. Philip Quast, Allan Penney, Diana Davidson, Kelly Dingwall en Gosia Dobrowolska.

VV.

Ground Zero

Australië 1987. Thriller van Michael Pattinson en Bruce Myles. Met o.a. Colin Friels, Jack Thompson, Donald Pleasence, Natalie Bate en Simon Chilvers.

In het Sydney van 1984 tracht cameraman Friels na zijn scheiding zijn leven te reorganiseren. Een schokkende ontdekking in een afgelegen woestijn confronteert hem echter op brute wijze met zijn verleden. Zijn vader, die al geruime tijd werd vermist, wordt gevonden in het wrak van een vliegtuig met radioactief afval. Erger nog: hij werd vermoord. Friels gaat op zoek naar de omstandigheden waaronder zijn vader de dood vond. Een aangrijpende film over de gevolgen van atoomproeven in Australië. Het scenario van Jan Sardi en Mac Gudgeon is losjes gebaseerd op feiten. Knap spel, met een schitterende Pleasence als vereenzaamde overlevende van de proeven. Een film die een blijvende indruk achterlaat. Camerawerk van Steve Dobson. Ondanks officiële tegenwerking van de Britse en Australische regering, meervoudig bekroond in het land der koalaberen. Gefilmd in Panavision.

Double Sculls

Australië 1985. Drama van Ian Gilmour. Met o.a. John Hargreaves, Angela Punch-McGregor, Chris Haywood, Judy Farr en Bill Kerr.

Wanneer hun huis afbrandt blijkt het dochtertje van Dr. Sam Larkin (Hargreaves) en zijn vrouw Edwina (Punch-McGregor) nog binnen te zijn. Dank zij de snelle reactie van hun vriend Paul (Haywood) wordt het gered. Zes jaar later merkt Sam dat Paul als alcoholist in zijn hospitaal werd opgenomen. Paul tracht hem te ontlopen, maar Sam wil hem kost wat kost redden. Ooit was Paul een beloftevol sportroeier en via zijn toenmalige coach Curly (Kerr) tracht Sam zijn vriend terug met beide voeten op de aarde te brengen. Moralistisch drama waarin gesteld wordt dat sport een alcoholist terug tot rede kan brengen. Als portret van een innige vriendschap kan de eerste helft van de film erdoor, maar daarna is het roeien al wat de klok slaat. Het niet bijster interessante scenario werd neergeschreven door Chris Peacock. Fotografie van Vincent Monton. De film werd in Amerika opgevist voor tv-release door M.T.M. (het productie/verdeelhuis van Mary Tyler Moore).

The Disappearance of Azaria Chamberlain

Australië 1983. Drama van Judy Rymer. Met o.a. Frank Moorhouse, Elaine Hudson, John Hamblin, Max Phipps en Peter Carroll.

Op 16 augustus 1980 verdwijnt op een camping op Ayers Rock, midden-Australi[KA3]e, Azaria, de negen weken oude baby van Lindy (Hudson) en Michael Chamberlain (Hamblin). Volgens de moeder werd het kind gestolen door een dingo. Geoefende spoorzoekers slagen er niet in ook maar een overblijfsel van de baby te vinden. Dit, plus de gelaten houding van de ouders, doet het vermoeden ontstaan dat er meer aan de hand is. Bovendien is Michael predikant is van een minder bekende religieuze gemeenschap. Uiteindelijk wordt Lindy beschuldigd van rituele kindermoord, met Michael als medeplichtige. Journalist Frank Moorhouse reconstrueert de hele zaak, die vijf jaar later het onderwerp zou worden van Fred Schepisi's A CRY IN THE DARK. Waar in de latere versie openlijk de kant wordt gekozen van Lindy Chamberlain, wordt hier de zaak nuchter bekeken, zonder vooroordelen. Moorehouse, die alle details van het onderzoek kent, legt deze gewoon voor en laat de kijker beslissen. Het scenario van Moorhouse concentreert zich vooral op de rechtszaak uit 1982, waarbij Lindy schuldig bevonden werd. Later werd de schuld in twijfel getrokken. Fotografie is van Louis Irving. Daar de producenten van A CRY IN THE DARK alle rechten opkochten was deze tv-versie tien jaar lang niet te zien. Eerst in 1998 werd ze opnieuw uitgezonden.

Crosstalk

Australië 1982. Thriller van Mark Egerton. Met o.a. Gary Day, Penny Downie, Brian McDermott, Peter Collingwood en Kim Deacon.

Deze futuristische film is regelrecht plagiaat van Hitchcocks REAR WINDOW. Een computerdeskundige in een rolstoel ontdekt met behulp van zijn nieuwste apparaat dat er in de flat, waar hij woont, een moord is gepleegd. Dit gegeven belooft heel wat, maar het verhaal wordt hoe langer hoe onwaarschijnlijker en eindigt in een fantasie vol mysterieuze beelden. Als de computer deze film zou moeten beoordelen, zou hij klagen over storing alle niveaus.