Luc Pagès: regie, cast, scenario en camera.
Er zijn 8 films gevonden.

Tour de France

2016 | Drama

Frankrijk 2016. Drama van Rachid Djaidani. Met o.a. Gérard Depardieu, Sadek, Louise Grinberg en Nicolas Marétheu.

Een bouwvakker treedt al reizend in de voetsporen van schilder Claude Joseph Vernet en raakt zodoende opgescheept met Far’Hook, een vriend van zijn zoon uit Parijs. Ondanks de generatiekloof en de cultuurschok ontstaat er tijdens de reis een onwaarschijnlijke vriendschap.

A+ Pollux

2002 | Komedie

Frankrijk 2002. Komedie van Luc Pagès. Met o.a. Nathalie Boutefeu, Cécile de France en Gad Elmaleh.

Een bouwvakker treedt al reizend in de voetsporen van schilder Claude Joseph Vernet en raakt zodoende opgescheept met Far’Hook, een vriend van zijn zoon uit Parijs. Ondanks de generatiekloof en de cultuurschok ontstaat er tijdens de reis een onwaarschijnlijke vriendschap.

Nos vies heureuses

1999 | Romantisch drama

Frankrijk 1999. Romantisch drama van Jacques Maillot. Met o.a. Marie Payen, Cécile Richard, Camille Japy, Eric Bonicatto en Fanny Cottençon.

Vermoeiende schets van de pre-selfiegeneratie. Julie, Émilie, Cécile, Jean-Paul, Lucas, Ali - zes rond-de-dertigers die hun weg zoeken in een fragmenterende Franse maatschappij. Samengevat: te veel opties om uit te kiezen en te weinig zelfreflectie om daarvan de leegte in te zien. Regisseur Maillot wil minstens vijf films tegelijk maken en vergeet bij die pretentie uiteraard de knuffelallochtoon en zenuwpatiëntencameravoering niet. Tweeënhalf uur stuurloze subsidieslurp ontbeert volledig de finesse en poëzie van genreuitblinker Olivier Assayas (L'eau froide, Fin août, début septembre) en is een vreugdeloze kijkopgave.

Milles bornes

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Alain Beigel. Met o.a. Emma de Caunes, Pierre Berriau, Raphaël Krepser, Nicolas Abraham en Bruno Solo.

Vermoeiende schets van de pre-selfiegeneratie. Julie, Émilie, Cécile, Jean-Paul, Lucas, Ali - zes rond-de-dertigers die hun weg zoeken in een fragmenterende Franse maatschappij. Samengevat: te veel opties om uit te kiezen en te weinig zelfreflectie om daarvan de leegte in te zien. Regisseur Maillot wil minstens vijf films tegelijk maken en vergeet bij die pretentie uiteraard de knuffelallochtoon en zenuwpatiëntencameravoering niet. Tweeënhalf uur stuurloze subsidieslurp ontbeert volledig de finesse en poëzie van genreuitblinker Olivier Assayas (L'eau froide, Fin août, début septembre) en is een vreugdeloze kijkopgave.

Romaine

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Agnès Obadia. Met o.a. Agnès Obadia, Eva Ionesco, Martine Delumeau, Laurence Côte en Gérald Laroche.

Vermoeiende schets van de pre-selfiegeneratie. Julie, Émilie, Cécile, Jean-Paul, Lucas, Ali - zes rond-de-dertigers die hun weg zoeken in een fragmenterende Franse maatschappij. Samengevat: te veel opties om uit te kiezen en te weinig zelfreflectie om daarvan de leegte in te zien. Regisseur Maillot wil minstens vijf films tegelijk maken en vergeet bij die pretentie uiteraard de knuffelallochtoon en zenuwpatiëntencameravoering niet. Tweeënhalf uur stuurloze subsidieslurp ontbeert volledig de finesse en poëzie van genreuitblinker Olivier Assayas (L'eau froide, Fin août, début septembre) en is een vreugdeloze kijkopgave.

Au Petit Marguery

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Laurent Bénégui. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Aumont, Alain Begel, Marie Bunuel en Thomas Chabrol.

Au Petit Marguery is de naam van een bistro in Parijs, waar voor de laatste keer een diner geserveerd wordt aan een bont gezelschap voordat het zijn poorten sluit. Een sfeervolle film die deels uit clichés bestaat omdat hij opzettelijk bevolkt is met stereotiepe personages en deels gevoelig is omdat de menselijke zwakheden en tragiek aan het daglicht komen.

Conte d'hiver

1992 | Komedie, Romantiek, Drama

Frankrijk 1992. Komedie van Éric Rohmer. Met o.a. Charlotte Véry, Frédéric van den Driessche, Michel Voletti, Hervé Furic en Ava Loraschi.

Felicie kan maar niet kiezen tussen haar twee minnaars, de onverstoorbare Max en de intellectuele Loic. Wat haar leven nog gecompliceerder maakt is het feit dat ze eigenlijk hoopt op de hereniging met een geliefde die ze vier jaar eerder door een misverstand uit het oog verloor en van wie ze een kind heeft. De besluiteloze hoofdpersoon zal sommigen op de zenuwen werken, maar het is moeilijk weerstand bieden aan Rohmers immer ontwapenende morele vertellingen. De regisseur (geboren 1920) mag dan op leeftijd zijn, zijn lichtvoetige komedies geven blijk van een vertederend, geduldig inzicht in het getob van jonge mensen met liefde en zeden. Tweede uit het vierluik 'Contes des quatre saisons'.

Conte de printemps

1990 | Drama, Komedie

Frankrijk 1990. Drama van Éric Rohmer. Met o.a. Anne Teyssèdre, Hugues Quester, Florence Darel, Eloïse Bennett en Sophie Robin.

Met deze 'lentevertelling' startte Rohmer zijn Contes des quatre saisons, een lichtvoetig vierluik waarin hij - zoals overigens ook in veel van zijn eerdere werk - hedendaagse zeden en normen onderzoekt. Zijn hoofdpersonages zijn bijna zonder uitzondering jonge romantici die langdurig piekeren en lustig filosoferen over de liefde. Dit eerste, komische deel verhaalt van een pianostudente die een filosofiestudente uitnodigt bij haar in te trekken in het appartement dat ze met haar vader deelt. Ze blijkt zo haar bijbedoelingen te hebben: ze wil deze nieuwe vriendin namelijk graag koppelen aan haar vader, aan wiens geliefde ze een hekel heeft.