Vendredi soir
Claire Denis is als weinig andere Franse cineasten in staat om lyriek te 'mengen' met moderne, harde realiteit. Zie Vendredi soir, waarin Laure (Lemercier), die op weg is naar een etentje, vast komt te zitten in een forse Parijse file. Als een voetganger (Lindon) haar vraagt of hij naast haar mag komen zitten, begint de lyriek. Met mooie onderbelichte close-ups van zijn kraag, van sigarettenrook, van lome blikken; op de achtergrond stadse dramatafereeltjes die vanuit de comfortabele autozetel te volgen zijn. De kijker wordt meegenomen in deze grote mijmering. Er wordt wel gesproken, maar niet veel. De camera heerst, de sfeer vertelt.
