François Périer

Mémoires d'un jeune con

Frankrijk 1996. Misdaad van Patrick Aurignac. Met o.a. Christophe Hémon, Patrick Aurignac, Daniel Russo, Alexandra London en Mathilde Seigner.

Voyage ê Rome

Frankrijk 1992. Komedie van Michel Lengliney. Met o.a. François Périer, Gérard Jugnot en Suzanne Flon.

Voyage à Rome

Frankrijk 1992. Komedie van Michel Lengliney. Met o.a. Gérard Jugnot, Suzanne Flon, François Périer, Cécile Paoli en Lucrezia.

Voor de moeder van Thierry (Jugnot) geldt voor echtscheiding geen bepaalde leeftijd. Op haar zeventigste besluit zij de echtelijke sponde te verlaten. Ze heeft echter nog nooit gereisd. Haar zoon, een veertiger die ook op het punt staat te scheiden, tracht haar dit uit het hoofd te praten. Als hij merkt dat zij het meent, neemt hij haar mee naar Rome... om de Paus te zien. Lengliney verfilmde een verrukkelijke, eerste reis van moeder en zoon. Hierdoor krijgen ze opnieuw de gelegenheid elkaar te leren kennen. Hoewel in de film een paar grappige en emotionele momenten zitten, bevat het scenario (van Isabelle Mergault en J.C. Islert en Lengliney) zwakke punten. Als Lengliney eenmaal zijn personages naar Rome heeft gebracht, weet hij niet meer hoe het verder moet. Gevolg: de film maakt pas op de plaats. Maar Jugnot en Flon ontroeren in hun respectievelijke rollen. De fotografie is van André Neau.

Le gorille poker

Frankrijk​/​​Duitsland 1991. Misdaad van Peter Patzak. Met o.a. Karim Allaoui, François Périer, Sophie Michaud, Jean-Pierre Léaud en Philippe Laudenbach.

Een bewerking van de roman van Antoine Dominique, met de heldendaden van zijn `Gorille` (Allaoui) als uitgangspunt. Laten we zeggen dat het om een tamelijk gecompliceerde zaak gaat, met tal van verwikkelingen rond een louche zakenman, een Tsjechische hypnotiseur, een Franse geheim agente en een geheimzinnig complot. Een grote warboel dus. Niet van cinematografisch belang en deze onwaarschijnlijke film zou het moeten hebben van de acteurs, die bijzonder uiteenlopend zijn en nauwelijks overtuigen, zoals Léaud. De vraag is, hoe hij in deze film is terechtgekomen.

Le Gorille et le barbu

Italië​/​​Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Karim Alloui, Andréa Ferréol, Farid Chopel, Sylvie Michaud en François Périer.

Verfilming en dialogen van Vahé Katcha naar de gelijknamige roman van Antoine Dominique, de schepper van Gorille, gespeeld door Alloui. Hij onderzoekt ditmaal de zaak van meerdere lijken van misdadigers, die zijn opgevist uit de moerassen van de Camargue. Volgens het volksgeloof gaat het om buitenaardse wezens die de stoere bink uithangen. Een niet als te geloofwaardig verhaal, maar suspense is er wel, ondanks de eentonige regie van een wel heel erg matige ex-filmer, en het tamelijk amusante acteerwerk kan er ook mee door.

La Pagaille

Frankrijk 1991. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Rémy Girard, Coralie Seyrig, François Périer, Clément Thomas en Emilie Thomas.

Bij de familie Girard-Seyrig is het eigenlijk een zooitje. Moeder en vader hebben minnaars en minaressen; schoonvader Périer woont in en is een zuiplap en een gokker. Op een dag laat moeder Seyrig vader Girard zitten voor een ander. De kinderen zorgen voor vervanging en dan komt hupse Haudepin. Dat gaat eigenlijk heel goed totdat moeder weer besluit terug te komen. Typische klucht voor een gallisch beeldbuispubliek. Het broertje en zusje worden gespeeld door de kindertjes van de regisseur. Het scenario is van Age, Adriano Incrocci en regisseur Thomas. Renan Pollès zorgde voor de correctie fotografie.

Le pavé du gorille

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1990. Misdaad van Roger Hanin. Met o.a. Karim Allaoui, François Périer, Robert Hossein, Jean Benguigui en Claude Brosset.

De internationale avonturier Hossein slaagt erin de Soedanese regering voor ettelijke miljoenen op te lichten. Hij verkoopt hen een uitgestrekt stuk woestijn, dat hij belooft te irrigeren. Maar zijn plannetje lekt uit en de Franse regering stuurt hem de Gorilla (Allaoui) op de hielen. Zuivere comic strip met een uitstekende Hossein die moeiteloos de show steelt, waarvoor hij van kameraad Hanin (ooit zelf de Gorilla) overvloedig de kans krijgt. Het verhaal raakt kant noch wal, maar Hossein amuseert zich kostelijk met deze (voor hem) uiterst lichte kost. Hanin zelf bewerkte de roman van Antoine Dominique en hij profiteert van de prachtige locatie-fotografie van Alain Levent.

Le gorille et l'Amazone

Frankrijk 1990. Thriller van Duccio Tessari. Met o.a. Karim Allaoui, Paolo Banacelli, Gabriele Tinti, Marina Suma en Martine Brochard.

Bewerking van een roman van Antoine Dominique van de serie [KL]Le Gorille[KLE]. In Frans Guyane explodeert een raket vlak na zijn lancering. Kolonel Berthomieu (P[KA1]erier) herinnert zich dat een legendarische kolonie bandieten de omgeving onveilig maakt. Zouden zij de raket uit zijn baan hebben gehaald? Hij geeft G[KA1]eo Paquet (Allaoui) de opdracht de eventuele saboteurs uit te schakelen. De film heeft veel weg van een tekenfilm voor tieners, maar de Italiaanse regisseur (geboren in 1926) heeft zijn talent bewezen en soms zelfs meer dan dat (IL FORNARETTO DI VENEZIA). Resultaat: u zult zich niet vervelen.

Le gorille dans le pot au noir

Frankrijk​/​​Italië 1990. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Karim Allaoui, François Périer, Lucia Bose, Sophie Michaud en Agustin Gonzalez.

Vahé Katcha bewerkte een roman van Antoine Dominique, de geestelijke vader van de politieagent met de bijnaam 'De Gorilla'. Het verhaal gaat over een boot geladen met zirkonium dat geleverd moet worden aan een min of meer bevriend land, en speelt zich af in Spanje, dat gratis toeristische reclame mag maken. Een wijdlopige en ongeloofwaardige film vol verborgen messen, die er een eigenaardig cachet aan geven. Kundig gefilmd, maar de indruk die deze produktie wekt, is er een van totale leegte.

Le gorille dans le cocotier

Italië​/​​Frankrijk 1990. Thriller van Maurizio Lucidi. Met o.a. Karim Allaoui, Emanuela Gatti, Spiros Focás, Augosto Zucchi en Renato Mori.

Een Franse straaljager die een geheime raket vervoert, stort midden in de Arabische woestijn neer. De piloot wordt vermoord en de raket (natuurlijk) gestolen. G[KA1]eo Paquet (Allaoui), bijgenaamd `le Gorille` (de gorilla), moet de raket terug zien te vinden. Hij wordt daarbij geholpen door een collega en Ginaldo, een Italiaanse geheimagent (Mori). Natuurlijk ontmaskeren ze de schuldige. Dit thema, dat beter past in de stripverhalen voor de jeugd, bevat niets origineels. Correcte en routineuse uitvoering met uitheemse, natuurlijke locaties. Film heeft veel te danken aan het feit dat de genoemde Gorilla het publiek in zijn ban weet te houden!

Le Gorille se mange froid

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1990. Actiefilm van Joseph Rusnak. Met o.a. Karim Allaoui, François Périer, Armin Müller-Stahl, Sophie Michaud en Ralf Wolter.

Tijdens een internationaal congres in Oost-Berlijn stelt de wereldberoemde fysicus Müller-Stahl een nieuwe uitvinding voor: een laserstraal met grote rijkwijdte. Voordat hij zijn uitvinding echter kan presenteren, blijkt de goede man ontvoerd te zijn. De Gorilla, die zoals vele van zijn collega's ter plaatse is, neemt aan dat een Russische agent verantwoordelijk is, maar hij zit op een verkeerd spoor. Nieuwe avonturen voor agent nummer één van de Franse geheime dienst. Weinig origineel, wel goede actie met vooral een goed acterende Müller-Stahl, die van de minst biedende rol toch nog iets kan maken. Routine-aflevering, geschreven door Rusnak en Rainer Grupe. Fotografie van Wedigo von Schultzendorff.

Le Gorille et les Corses

Frankrijk​/​​Duitsland 1990. Misdaad van Vittorio Sindoni. Met o.a. Karim Allaoui, Xavier Elorriaga, Christina Marsillach, Miquel Molina en Simon Andreu.

Pikante avontuurtjes en bende-oorlogen in Sevilla met de tussenkomst van de Gorilla, op basis van de roman van Antoine Dominique. Een degelijk scenario, een onderhoudend tempo en aannemelijk spel. De bij het genre behorende cliché's, die toch ook een kern van waarheid bevatten, ontbreken niet. Goed camerawerk.

Lacenaire

Frankrijk 1990. Biografie van Francis Girod. Met o.a. Daniel Auteuil, Jean Poiret, Jacques Weber, Maïwenn en Samuel Labarthe.

Biografische film over het leven van deze dichter, schrijver, biseksuele verleider, erudiet met verfijnde manieren en moordenaar omwille van het plezier, die daarin zover ging dat hij in 1836 zijn eigen zelfmoord onder de guillotine in sc[KA2]ene zette. En hoewel Auteuil de voortreffelijke vertolking van dit duistere maar romantische personage door Marcel Herrand in LES ENFANTS DU PARADIS (Marcel Carn[KA1]e, 1945) niet kan doen vergeten, geeft hij toch op magistrale wijze gestalte aan dit uitzonderlijke wezen. De tijd van toen is op uiterst zorgvuldige en schitterende wijze opnieuw tot leven gebracht. Het camerawerk werd verzorgd door een ware kolorist (Bruno de Keyzer). Eén van de best geslaagde rolprenten van deze filmmaker. Scenario van Georges Conchon en Francis Girod.

La peau du gorille

Frankrijk 1990. Avonturenfilm van Edouard Molinaro. Met o.a. Karim Allaoui, Fabienne Perineau, Emmanuelle Meyssignac, François Périer en Roger Hanin.

Menigeen herinnert zich dit populaire personage, de held van de romans van Dominique Ponchandier, dat centraal stond in een reeks succesfilms die tussen 1960-1970 werden gemaakt onder leiding van producente Christine Gouze-Renal. Er is dus besloten haar te verjongen en aangepast aan een moderne tijd te laten terugkeren in talrijke televisiefilms (die nog gemaakt moeten worden). In deze film zet Alloui haar degelijk neer en zij stort zich in allerlei vermakelijke avonturen, waarin luchtvaart en spionage een belangrijke rol spelen. Uit handen van de geenszins geniale maar ervaren vakman Molinaro kwam binnen het kader van dit genre een pilot-film die er mag zijn.

Opération Poker

Frankrijk 1989. Actiefilm van Peter Pazak. Met o.a. Sophie Michaud, François Périer en Karim Allaoui.

Menigeen herinnert zich dit populaire personage, de held van de romans van Dominique Ponchandier, dat centraal stond in een reeks succesfilms die tussen 1960-1970 werden gemaakt onder leiding van producente Christine Gouze-Renal. Er is dus besloten haar te verjongen en aangepast aan een moderne tijd te laten terugkeren in talrijke televisiefilms (die nog gemaakt moeten worden). In deze film zet Alloui haar degelijk neer en zij stort zich in allerlei vermakelijke avonturen, waarin luchtvaart en spionage een belangrijke rol spelen. Uit handen van de geenszins geniale maar ervaren vakman Molinaro kwam binnen het kader van dit genre een pilot-film die er mag zijn.

Le gorille sans cravate

Frankrijk​/​​Oostenrijk 1989. Misdaad van Peter Patzak en Peter Pazak. Met o.a. Karim Allaoui, François Périer, Sophie Michaud en John Phillip Law.

Een internationale drugshandelsagent van de Franse geheime dienst verdwijnt in Oostenrijk. Géo Paquet wordt naar dit land gestuurd om helderheid in deze zaak te brengen. Kundig geregisseerd, maar zo nu en dan wat aan de trage kant. Bovendien treffen we in de film nauwelijks een psychologische beschrijving van de personages aan. Een aflevering uit de serie Le Gorille die, dat moeten we toegeven, vooral op de stoere schouders van Allaoui rust.

Le gorille compte ses abbatis

Frankrijk 1989. Actiefilm van Jean Dellanoy. Met o.a. Jacques Rufus, François Périer, Karim Allaoui en Jacques Rufus ea.

Een internationale drugshandelsagent van de Franse geheime dienst verdwijnt in Oostenrijk. Géo Paquet wordt naar dit land gestuurd om helderheid in deze zaak te brengen. Kundig geregisseerd, maar zo nu en dan wat aan de trage kant. Bovendien treffen we in de film nauwelijks een psychologische beschrijving van de personages aan. Een aflevering uit de serie Le Gorille die, dat moeten we toegeven, vooral op de stoere schouders van Allaoui rust.

Le gorille chez les mandinguez

Frankrijk 1989. Actiefilm van Denys Granier-Deferre. Met o.a. François Périer, Karim Allaoui, Zabou Breitman en Geoffrey Copleston.

Een internationale drugshandelsagent van de Franse geheime dienst verdwijnt in Oostenrijk. Géo Paquet wordt naar dit land gestuurd om helderheid in deze zaak te brengen. Kundig geregisseerd, maar zo nu en dan wat aan de trage kant. Bovendien treffen we in de film nauwelijks een psychologische beschrijving van de personages aan. Een aflevering uit de serie Le Gorille die, dat moeten we toegeven, vooral op de stoere schouders van Allaoui rust.

Le Gorille enragé

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1989. Actiefilm van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Karim Allaoui, François Périer, Jean Carmet, Sophie Michaud en Christiane Brammer.

Op een avond is de als zonderlinge kluizenaar levende vioolleraar Carmet getuige van een moord. De bezitters van een poppenfabriek hebben een man gedood die hen bedrogen heeft bij een smokkelzaak van explosieven naar Spanje. De Franse geheime dienst geeft hun agent Allaoui, alias de Gorilla, de leiding over het onderzoek van wat op het eerste gezicht een eenvoudige klus lijkt. Bloedeloze Gorilla-aflevering waarin meer gepraat dan gehandeld wordt. De personages zijn twee-dimensionaal en hun motieven onduidelijk. Vahe Katcha en Claude Boyader bewerkten de roman van Antoine Dominique. In beeld gebracht door Bert Meister.

La pave du gorille

Frankrijk 1989. Actiefilm van Roger Hanin. Met o.a. Sophie Michaud, François Périer en Karim Allaoui.

Op een avond is de als zonderlinge kluizenaar levende vioolleraar Carmet getuige van een moord. De bezitters van een poppenfabriek hebben een man gedood die hen bedrogen heeft bij een smokkelzaak van explosieven naar Spanje. De Franse geheime dienst geeft hun agent Allaoui, alias de Gorilla, de leiding over het onderzoek van wat op het eerste gezicht een eenvoudige klus lijkt. Bloedeloze Gorilla-aflevering waarin meer gepraat dan gehandeld wordt. De personages zijn twee-dimensionaal en hun motieven onduidelijk. Vahe Katcha en Claude Boyader bewerkten de roman van Antoine Dominique. In beeld gebracht door Bert Meister.

Soigne ta droite

Frankrijk​/​​Zwitserland 1987. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Jean-Luc Godard, Jacques Villeret, François Périer, Jane Birkin en Michel Galabru.

Een regisseur die vroeger in de mode was, is nu gedwongen opdrachtfilms te maken om zijn brood te verdienen. Hij neemt het vliegtuig om een project (of een film?) af te leveren bij een vage opdrachtgever. Het script is een voorwendsel om stil te staan bij de pogingen, mislukkingen en het concept van de film in kwestie. Het geheel eindigt in een soort absurde klucht met Godard in de rol van de betreffende cineast. Een quasi- surrealistische collage met humor à la Tati, naar wie Godard opzettelijk verwijst. Het is een film van ongelijkmatige kwaliteit, soms voor de hand liggend maar nergens oninteressant. Godard blijft experimenteren en zoeken naar mogelijkheden voor visuele weergave.

La Piovra 2

Duitsland​/​​Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1985. Misdaad van Florestano Vancini. Met o.a. Michele Placido, Florinda Bolkan, Martin Balsam, Nicole Jamet en Cariddi Nardulli.

Deze voortreffelijk geproduceerde en geacteerde, 6 uur durende mini-serie over een inspecteur van politie die vastbesloten is de Mafia te breken, is een drama van hoog niveau. Placido, als de inspecteur en bendebestrijder die hoge bendeleden, kleine dealers en keurige witte-boordencriminelen in de val lokt, levert één van de beste acteerprestaties van zijn carrière. Ook bekend als THE OCTOPUS 2.

Le Tartuffe

Frankrijk 1984. Komedie van Gérard Depardieu. Met o.a. Gérard Depardieu, François Périer, Paule Annen, Yveline Ailhaud en Elisabeth Depardieu.

Bewerking van Jacques Lassalle`s bewerking van het toneelstuk van Moli[KA2]ere over de arme sloeber Tartuffe, die onder de vleugels van de steenrijke Orgon (Périer) komt, hem zijn erfgenaam maakt en wil dat zijn dochter met hem trouwt. De alomvertegenwoordigheid van Depardieu in de titelrol lijkt bedoeld om een ster van hem te maken. Hij heeft zich heel trouw gehouden aan Moliére's schrift en geest, maar heeft daarentegen de afstand tussen het toneel en het publiek bewust weggelaten en het is dan alsof men niet meer naar een toneelstuk kijkt. Dat is echter een betwistbaar standpunt. Toch een goede prestatie, die prachtig gefilmd is. Het camerawerk is van Pascal Marti. Mono.

Le battant

Frankrijk 1983. Misdaad van Alain Delon en Robin Davis. Met o.a. François Périer, Alain Delon, Anne Parillaud, Pierre Mondy en Andréa Ferréol.

Na negen jaar in de nor voor een gewapende juwelenroof komt Jacques Darnay vrij en zit meteen in de problemen: louche sujetten ontfermen zich graag over de verdwenen buit van destijds. Een dodelijk kat-en-muisspel begint, waarbij Darnay en passant de jonge Nathalie in de schoot geworpen krijgt. Delons tweede regie doet als ouderwets gepeperde misdaadfilm nauwelijks onder voor zijn werk met Jacques Deray. Parillaud is, ook met kleren aan, een gangsterliefje om in te bijten. 'J'aime', weemoedige titelcompositie van Christian Dorisse, wordt vertolkt door Dalida. Naar de roman van André Caroff.

Le bar du téléphone

Frankrijk 1980. Misdaad van Claude Barrois. Met o.a. Daniel Duval, François Périer, Raymond Pellegrin, Georges Wilson en Julien Guiomar.

Een voor eigen rekening en risiko werkende gangster verdenkt zijn collega's van verraad en zoekt een concrete aanleiding voor een wraakoefening. Hij vindt die in weddenschap op getruceerde boksmatch. Hij sluit zich aan bij een groep jonge criminelen, maar hun onervarenheid leidt tot een tragedie. Regisseur Barrois probeert met het scenario, de keuze van personages, de acteurs en de locaties in de voetsporen van Melville te treden - met Duval als nieuwe SAMOURAI. Het resultaat is weliswaar spannend, maar zonder enige oorspronkelijkheid op de sociale situering van de jonge misdadigers na. Ze zijn afkomstig uit de arbeidersklasse en hebben geen opleiding genoten, waardoor ze geen uitzicht hebben op een goede toekomst. Aan hun onvrede weten geen andere vorm te geven dan onbezonnen agressie. Scenario van Claude Néron.

La guerre des polices

Frankrijk 1979. Drama van Robin Davis. Met o.a. Claude Brasseur, Marlène Jobert, Claude Rich, François Périer en Jean-François Stévenin.

Rivaliteit tussen politiecommissaris Jacques Fush (Brasseur) en een collega Ballestrat (Rich) van de anti-terreurbrigade leidt tot de ontsnapping van een terrorist en de dood van een agent, waarna ze van hogerhand bevel krijgen tot samenwerking. Niettemin blijven ze elkaar dwarszitten, tot een commissaris van deze brigade een staatsvijand weet te doden, alvorens zelf te sneuvelen. Gedegen, maar niet opmerkelijk scenario, dat op ware gebeurtenissen is geïnspireerd en daarbij kritische kanttekeningen plaatst, kreeg verrassend gespannen vormgeving met indringende beelden in een nerveuze montage, waardoor de film verfrissend afwijkt van de gemiddelde policier. Briljant spel van Brasseur en Rich als de rivalen. Het scenario is van Jean-Marie Guillaume, Jacques Labib, Patrick Laurent, Jean-Patrick Manchette en regisseur Davis. Het camerawerk is van Ramón F. Suárez. Eastmancolor, Mono.

Vera Baxter

Frankrijk 1977. Drama van Marguerite Duras. Met o.a. Claudine Gabay, Delphine Seyrig, Gérard Depardieu, Noëlle Chatelet en Claude Aufort.

Vera is de trouwe echtgenote van een ontrouwe man. Hij verschaft haar een minnaar, verteerd als hij wordt door schuldgevoelens. Geleidelijk aan groeit het koppel uit elkaar. De regisseuse en romanschrijfster gaat in deze film door met haar experiment: het achterwege laten van alle dramatiek, het laten prevaleren van het woord boven het beeld, het creëren van een statische toestand. Zij houdt zich aan geen enkele regel, maakt geen gebruik van muziek en er zijn geen gegevens over tijd en plaats. Uiteindelijk blijft er niets meer van een verhaal over. Een fascinerende film. De een zal het aanspreken, de ander totaal niet.

La raison d'état

Italië​/​​Frankrijk 1977. Thriller van André Cayatte. Met o.a. Jean Yanne, Monica Vitti, Michel Bouquet, François Périer en Jean-Claude Bouillon.

De Franse wapenindustrie krijgt een grote order van een Afrikaanse staat die bedreigd wordt door een naburig land. Met dit land zijn ook al clandestien onderhandelingen gaande over wapenleveranties. Een geleerde krijgt hier lucht van en schakelt zijn assistente in om bij de coördinator gegevens over de wapensmokkel los te krijgen en het schandaal in de openbaarheid te brengen. Onthullingen over malversaties binnen de op twee na machtigste militaire industrieën ter wereld worden helaas opgeklopt met melodramatische privé-intriges. Voor wie daar doorheen kan kijken, toch een beklemmende film met toespelingen op het Frankrijk anno 1977. Goed geacteerd bovendien. Twintig jaar later nog steeds actueel. Scenario van regisseur Cayatte, Jean Curtelin en Jean-Marie Guillaume. Camerawerk van Armando Nannuzzi.

Police Python 357

Frankrijk​/​​Duitsland 1976. Misdaad van Alain Corneau. Met o.a. Yves Montand, Simone Signoret, François Périer, Stefania Sandrelli en Mathieu Carrière.

Op de premièrewoensdag van Police Python 357 belde gevierd misdaadfilmregisseur Jacques Deray (Borsalino) zijn jongere vakbroeder Corneau op: 'Zo, kleine schurk, ga je ons het gras voor de voeten wegmaaien?' Een amicaal compliment voor de uitmuntende, in Orléans opgenomen policier die Corneaus nog prille carrière daadwerkelijk vleugels gaf. Montand speelt een zwijgzame rechercheur die zich verstrikt in het onderzoek naar de dood van zijn vriendin, een Italiaanse fotografe (Stefania Sandrelli). IJzersterke karakterrollen en sfeerecho's van Corneaus regieheld Don Siegel geven in het doortimmerde scenario de noir-toon aan. De titel verwijst naar de Colt Python 357, Montands forse revolver.

Docteur Françoise Gailland

Frankrijk 1975. Drama van Jean-Louis Bertucelli. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Cassel, François Périer, Isabelle Huppert en Suzanne Flon.

Een vrouwelijke ziekenhuisarts (Girardot) heeft tussen werk, gezin, echtgenoot en minnaar voor niemand tijd, tot ze bij zichzelf kanker (als gevolg van roken) constateert en een verbeten strijd tegen haar ziekte aangaat. Hierdoor komt haar gezin tot bezinning. Hoewel gebaseerd op ware gebeurtenissen lijkt de film een al te rooskleurige smartlap die Girardot ruime gelegenheid biedt haar dappere-glimlach-tussen-tranen-door te etaleren. Het scenario is van André G. Brunelin en regisseur Bertucelli naar de roman van Noëlle Loriot. Het camerawerk is van Claude Renoir. Eastmancolor, Mono.

Stavisky...

Italië​/​​Frankrijk 1974. Alain Resnais. Met o.a. Roberto Bisacca, Michael Lonsdale, Anny Duperey, François Périer en Claude Rich.

Een vrouwelijke ziekenhuisarts (Girardot) heeft tussen werk, gezin, echtgenoot en minnaar voor niemand tijd, tot ze bij zichzelf kanker (als gevolg van roken) constateert en een verbeten strijd tegen haar ziekte aangaat. Hierdoor komt haar gezin tot bezinning. Hoewel gebaseerd op ware gebeurtenissen lijkt de film een al te rooskleurige smartlap die Girardot ruime gelegenheid biedt haar dappere-glimlach-tussen-tranen-door te etaleren. Het scenario is van André G. Brunelin en regisseur Bertucelli naar de roman van Noëlle Loriot. Het camerawerk is van Claude Renoir. Eastmancolor, Mono.

Stavisky

Frankrijk​/​​Italië 1974. Drama van Alain Resnais. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Charles Boyer, Anny Duperey, François Périer en Michael Lonsdale.

De oplichter en lieveling van de jet-set Stavisky is betrokken bij een financieel schandaal en komt ook door het toenemende antisemitisme steeds meer alleen te staan. In dezelfde periode (1933) is Lev Trotsky een banneling aan de C[KA4]ote d`Azur. Meer dan in een politieke analyse is Resnais ge[KA3]interesseerd in de uitzonderlijk elegante reconstructie van de periode en het portret van een raadselachtig mens (Belmondo in zijn enige echt goede rol in jaren). Scenario van Jorge Semprun.

Les deux mémoires

Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Jorge Semprún. Met o.a. François Périer, Georges Kiejman, Costa-Gavras, Carmen Claudin en Florence Delay.

Deze vooral in het politieke genre uitblinkende scenarioschrijver (LA GUERRE EST FINIE van Alain Resnais) was minder geïnspireerd bij het maken van zijn tot nu toe enige film. Er komt geen einde aan, en hij verzeilt in, en wie slechts de grote lijnen van de Spaanse oorlog kent, waarschijnlijk de overgrote meerderheid van het kijkerspubliek, onbegrijpelijke beschouwingen. Deze zijn bovendien onvoldoende uitgewerkt en de getuigenissen zijn onvolledig. Semprun levert echter een niet te verwaarlozen bijdrage aan een verdere uitdieping van het onderwerp.

Antoine et Sébastien

Frankrijk 1973. Drama van Jean-Marie Périer. Met o.a. François Périer, Jacques Dutronc, Ottavia Piccoli, Keith Carradine en Marie Dubois.

Ex-oorlogsvlieger wil aanbeden pleegzoon koppelen aan stiefdochter en ook vliegenier laten worden. De jongen verkiest een ander vak, het meisje wordt verliefd op een Amerikaan. Gevoelige tragi-comedie met op maat geschreven rol voor vader van de regisseur en geslaagd acteursdebuut van zanger Dutronc.

Vogliamo i colonelli

Italië​/​​Frankrijk 1972. Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, François Périer, Claude Dauphin, Duilio del Prete en Carla Tatò.

Een extreem-rechtse politicus beraamt een staatsgreep met gepensioneerde militairen die een wrok jegens de regering hebben. Traditionele verkeers- en andere chaos in Rome stuurt de zorgvuldig voorbereide planning totaal in de war. De film wilde in de verpakking van een karikaturale klucht waarschuwen voor het risico van een staatsgreep als in Griekenland. Het publiek wilde er niet aan, ook door het ontbreken van positieve personages in de film, maar moest door de latere politieke ontwikkeling onderkennen dat de voorstelling van zaken niet zó gezocht was. Het scenario is van regisseur Monicelli, Age en Scarpelli.

L'attentat

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1972. Thriller van Yves Boisset. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Michel Piccoli, Jean Seberg, Gian Maria Volonté en Michel Bouquet.

Revolutionair leider derde-wereldland is naar Genève uitgeweken, maar vormt nog symbolische bedreiging voor gevestigde orde. Minister, CIA en Franse Inlichtingendienst complotteren om hen voor interview naar Parijs te lokken en hem te laten verdwijnen. Goedgeacteerde politieke thriller is meer efficiënt dan echt spannend, maar geeft onthullende reconstructie van affaire-Ben Barka.

Max et les ferrailleurs

Frankrijk​/​​Italië 1971. Misdaad van Claude Sautet. Met o.a. Romy Schneider, Michel Piccoli, Bernard Fresson en François Périer.

Sautet, die vooral bekendheid verwierf met zijn verhalen over de middenklasse in midlife crisis in films als Vincent, François, Paul... et les autres en Une histoire simple, richt zich hier op de relatie tussen een cynische inspecteur en een sympathieke prostituee. De twee hoofdrollen worden vertolkt door Sautets favoriete acteurs, Piccoli en Schneider, die in vrijwel al zijn films te zien zijn. Piccoli wil een groep kleine criminelen in de val lokken en heeft daarvoor de hulp nodig van Schneider, die zonder het zelf te beseffen zijn plan terzijde staat.

Juste avant la nuit

Frankrijk​/​​Italië 1971. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Bouquet, François Périer, Jean Cammet en Marina Ninchi.

Een getrouwde veertiger heeft een sado-masochistische verhouding met de vrouw van zijn beste vriend en wurgt haar per ongeluk. Niemand verdenkt hem, maar zijn slecht geweten doet hem zowel tegen zijn echtgenote als tegen de weduwnaar bekennen, die beiden omwille van de façade weigeren hem aan te geven. Een typerende Chabrol-film waarin bourgeois-behoudendheid en oprechte liefde of loyaliteit subtiel door elkaar heen lopen.

Tumac-Humac

Frankrijk 1970. Avonturenfilm van Jean-Marie Périer. Met o.a. Marc Porel, François Périer, Dani, André Pousse en Jacques Debrun.

Een jonge Parijzenaar wil zijn droom: zich bij zijn grootvader te voegen, die als bevrijde dwangarbeider in Guyana leeft, realiseren. Zijn reis brengt hem onverwachte tegenslagen en dramatische confrontaties - opa leeft in een leprozenkolonie - , maar ook de grote liefde. Deze avontuurlijke reisfilm waarmee deze succesfotograaf debuteerde, wordt door het boeiende documentaire-gedeelte en rake spel-observaties boven het met de losse pols geconstrueerde en ietwat naïeve scenario uitgetild.

Le cercle rouge

Frankrijk​/​​Italië 1970. Misdaad van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Alain Delon, Bourvil, Yves Montand, Gian Maria Volonté en François Périer.

Sublieme Franse misdaadfilm waarin drie beroepscriminelen elkaar treffen in de onderwereld van Parijs en samen een perfecte juwelenkraak voorbereiden en uitvoeren. Le cercle rouge is het summum van stijl en sfeer, met als monumentale hoogtepunten een inbraakscène van bijna een half uur (zonder tekst!) en een kennismaking tussen twee gangsters in een uitgestrekte modderige akker (Alain Delon en Gian Maria Volonté). Meesterfilmer Melville dikte zijn kunstwerk aan met beelden van deinende Amerikaanse wagens, filosoferende rechercheurs, natte straten en hippe jazzclubs. Een topstuk binnen het Franse misdaadgenre.

Z

Algerije​/​​Frankrijk 1969. Misdaad van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, Irene Papas, Jean-Louis Trintignant, Jacques Perrin en François Périer.

De zinderend spannende thriller Z van de in politieke films gespecialiseerde Costa-Gavras gaat over de moord in 1963 op het linkse parlementslid Grigoris Lambrakis, een van de moordaanslagen die de weg effenden voor de machtsovername van het Griekse kolonelsregime. Costa-Gavras stond bekend om zijn linkse sympathieën, maar vertelde ooit in een interview dat hij had geleerd om ‘iedere ideologie die gepresenteerd wordt als alleenzaligmakend te wantrouwen.’ Z kreeg onder andere de Oscar voor beste buitenlandse film en de juryprijs in Cannes.

Les caprices de Marie

Frankrijk 1969. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Philippe Noiret, Marthe Keller, François Périer, Valentina Cortese en Fernand Gravey.

Een meisje uit een Normandisch dorp wordt bij miss-verkiezing opgemerkt door een Amerikaanse miljonair, maar krijgt, na het huwelijk in New York, heimwee. Haar echtgenoot laat haar dorpje steen voor steen opnieuw opbouwen aan de Hudson, maar ondanks de oorspronkelijke bewoners is de sfeer niet dezelfde. Eigenlijk is Marie nog steeds verliefd op een gemoedelijke dorpsgenoot. De uitwerking van een goed idee met mogelijkheden mist verve om van de film een echte burleske te maken en een reeks van excentrieke dorpsbewoners is te eenzijdig getypeerd om de vrolijke inzet van de acteurs niet overdreven te doen lijken. Keller en Noiret als bijna over het hoofd geziene ware liefde steken innemend sober af. Scenario van Daniel Boulanger en regisseur De Broca.

La Nuit Bulgare

Frankrijk 1969. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Marina Vlady, Henri Garcin, François Périer, Charles Vanel en Thalie Frugès.

Een hoge ambtenaar moet een handelsverdrag met Bulgarije tot stand brengen, maar wordt bedreigd met onthulling van zijn eigen verleden als hij niet volledig naar de pijpen van zijn president- directeur danst. Zijn gewetenscrisis wordt gespiegeld aan (gedroomde) gebeurtenissen in een ver verleden. Een interessante film die struikelt over eigen pretenties en het onderscheid of verband tussen de realiteit en de fantasie ondoorzichtig maakt. In de afzonderlijke scènes heeft hij zeker kwaliteiten en wordt er voortreffelijk geacteerd.

Un homme de trop

Frankrijk 1967. Drama van Costa-Gavras. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Michel Piccoli, Charles Vanel, Bruno Cremer en Gérard Blain.

Een verzetsgroep bevrijdt twaalf ter dood veroordeelden uit de gevangenis, maar er blijkt er één méér te zijn die misschien wel een verrader is die zo in de ondergrondse wil infiltreren. Deze spannende oorlogsthriller met een topbezetting snijdt een aantal morele vraagstukken aan, zonder aan die discussie zijn spectaculaire karakter te offeren.

Le samourai

Frankrijk​/​​Italië 1967. Thriller van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Alain Delon, François Périer, Nathalie Delon, Michel Boisrond en Cathy Rosier.

Een huurmoordenaar legt een nachtclubeigenaar om, wordt verraden door zijn opdrachtgevers, en is vervolgens een tijdlang in de weer om zich een alibi te verschaffen. Onvergetelijk blijft Alain Delon als zwijgende killer Jeff Costello die verstrikt raakt tussen politie en opdrachtgevers. Melville (1917-1973) schreef zelf het scenario en voorzag de film van het motto: 'Er is geen grotere eenzaamheid dan die van de samoerai, behalve die van de tijger in de jungle.' Waarmee hij zich wilde distantiëren van pogingen om in Costello een reële figuur te zien. Costello is een kunstmatige persoon: samoerai en tijger tegelijk, onvermijdelijk op weg naar de dood.

Week-end à Zuydcoote

Frankrijk​/​​Italië 1964. Oorlogsfilm van Henri Verneuil. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Catherine Spaak, Jean-Pierre Marielle, François Périer en Pierre Mondy.

In juni 1940 is het Franse leger teruggedrongen tot een smalle strook aan de Noord-Franse kust. Bij het plaatsje Zuydcoote, vlak bij de Belgische grens, wachten Julien Maillat (Belmondo) en zijn makkers op transport naar Engeland. Terwijl ze bestookt worden door Duitse bommenwerpers wil het niet vlotten met de evacuatie. Dan is er ook nog de aantrekkelijke jonge Jeanne (Spaak), die weigert haar ouderlijk huis te verlaten voor een vlucht naar de veiligheid. Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Robert Merle. Regisseur Verneuil schetst een weinig heldhaftig beeld van de realiteit van de oorlogsvoering in die donkere dagen.

La Visita

Italië 1964. Komedie van Antonio Pietrangeli. Met o.a. Sandra Milo, François Périer, Mario Adorf, Gastone Moschin en Angela Minervini.

Een opgewekte oude vrijster heeft een huwelijksadvertentie geplaatst. De reactie daarop van een Romeinse ambtenaar treft haar vanwege zijn fraaie handschrift het meest. Bij zijn bezoek blijkt hij echter een humorloze egoïst en profiteur, die onder de invloed van veel wijn steeds duidelijker zijn ware aard laat zien. Hoewel de personages en acteurs zijn geleend van Fellini - de aandoenlijke dikkerd Milo uit OTTO E MEZZO en de benepen kleinburger Périer uit LE NOTTI DI CABIRIA - treft Pietrangeli toch een persoonlijke toon in de gedetailleerde observatie en milde melancholie van deze tragi-komedie.

I Compagni

Frankrijk​/​​Joegoslavië​/​​Italië 1964. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Marcello Mastroianni, Annie Girardot, Renato Salvatori, Bernard Blier en François Périer.

De niet ingewilligde eisen van fabrieksarbeiders in Turijn in 1905 leiden tot een staking, die wordt gebroken door werkelozen van buitenaf. Een socialistische professor zet de arbeiders aan tot de bezetting van de fabriek, waarna het leger ingrijpt en er slachtoffers vallen. Een opmerkelijk sociaal fresco dat ondanks de historische situering nog altijd actueel is (en bleek bij het uitkomen kwa belangstelling van het publiek zelfs zijn tijd vooruit). Treffend getekende en geacteerde personages, vooral Mastroianni als studeerkamer-revolutionair. Scenario van regisseur Monicelli, Agenore Incrocci en Furio Scarpelli.

Dragées au poivre

Frankrijk​/​​Italië 1963. Komedie van Jacques Baratier. Met o.a. Guy Bedos, Sophie Daumier, Jean Babilée, Jean-Paul Belmondo en Francis Blanche.

Jonge filmgekken proberen d.m.v. een verborgen camera uitwassen van het Parijse leven te betrappen voor een cinéma vérité-documentaire. Deze episodische komedie persifleert moderne/modieuze filmgenres, maar mengt daar al te veel opgeklopte flauwiteiten doorheen, vooral in de vermoeiende uitbundige activiteiten van de filmploeg zelf. Wel een aantrekkelijke sterbezetting met uitschieters van Signoret-Belmondo in een zgn. prostituée-legionair-smartlap en van Vitti-Vadim in een MARIENBAD-parodie.

Coup de bambou

Frankrijk 1963. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Micheline Presle, François Périer, Jean Richard, Jacques Dufilho en Noël Roquevert.

De vrouw van een caféhouder veinst geheugenverlies omdat ze het geld waarvoor haar man zijn café heeft verkocht in een taxi heeft laten liggen. De echtgenoot krijgt van de schok echte amnesie, zodat zijn ober van de gelegenheid misbruik maakt om met de identiteit van zijn baas zelf achter het geld aan te gaan. Deze zouteloze en geroutineerd geregiseerde klucht krijgt nog een schijn van esprit door de inzet van de bekwame acteurs.

Les Veinards

Frankrijk 1962. Komedie van Philippe de Broca, Jean Girault en Jack Pinoteau. Met o.a. France Anglade, Francis Blanche, Blanchette Brunoy, Daniel Ceccaldi en Geneviève Cluny.

Een vijfluik waarin de personages respectievelijk een nertsmantel, een gastronomisch maal, een nacht met een filmster, een luxe-jacht en de loterij winnen, met onverwachte en tegenvallende gevolgen. Een sterke rolbezetting in deze episodenfilm die niet meer is dan een reeks zonder veel surprises uitgebouwde moppen. De anders geestrijker De Broca onderscheidt zich hier in niets van zijn in deze ongein gespecialiseerde collega's.

L'amant de cinq jours

Italië​/​​Frankrijk 1961. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean Seberg, Micheline Presle, Jean-Pierre Cassel, François Périer en François Maistre.

De maintené van een mode-ontwerpster begint een verhouding met een getrouwde vrouw die in haar huwelijk romantiek mist. De gelieven houden voor elkaar een blasé rollenspel op, maar keren binnen een week terug bij hun oorspronkelijke partners. Een sierlijke en melancholieke liefdeskomedie met een ideaal gecast sterrenkwartet, waarbij vooral Presle en Périer als de half berustende, bedrogen partijen uitblinken. Het karikaturale beeld van de couturewereld zorgt voor de flauwere grappen. Scenario van Daniel Boulanger en regisseur De Broca, die het boek van Françoise Parturier bewerkten. Het camerawerk is van Jean-Bernard Penzer.

Le testament d' Orphée, ou ne me demandez pas pourquoi!

Frankrijk 1960. Drama van Jean Cocteau. Met o.a. Jean Cocteau, María Casares, François Périer, Edouard Dermithe en Yul Brynner.

De bejaarde Cocteau maakt voor zichzelf de balans op van symboliek en mythes die in zijn literaire en filmische oeuvre en beeldende kunst steeds terugkeerden. Personages uit zijn film ORPHEE leggen hem de `straf te leven` op en ook als de godin Minerva hem doorspiest heeft, herrijst hij weer: de kunstenaar is onsterfelijk. Verrassende visuele vondsten en zelfironie (niet zonder ijdelheid) maken dit letterlijk en artistiek familiealbum zeer onderhoudend, al is de onderliggende filosofie weinig origineel of diepgravend. Bekendheid met de eerdere Cocteaufilm is geen voorwaarde, maar helpt wel.

La Française et l'amour

Frankrijk 1960. Komedie van Henri Decoin, Michel Boisrond, René Clair, Jean Delannoy en Henri Verneuil. Met o.a. Jacqueline Porel, Darry Cowl, Sophie Desmarets, Pierre Mondy en Valérie Lagrange.

Zeven min of meer beroemde regisseurs en een reeks sterren in amoureuze ontwikkelingstadia van de (Franse?) vrouw, van een kind dat zijn geloof in de ooievaar verliest tot en met een oude vrijster die prooi is voor een huwelijkszwendelaar. De film wordt onderhoudender naarmate het onderwerp ouder wordt: de eerste drie episoden zijn leuk noch treffend. Clair maakt iets aardigs van een huwelijksreis - met - hindernissen. Meurisse domineert als bedrogen echtgenoot die wraak neemt in een overspelsketch. Papieren echtscheidings-rompslomp wordt satirisch aangevat en het laatste deel heeft een mooie rol van Montfort als een muurbloem die opbloeit van de attenties van een fortuinjager.

Bonne nuit, Mr. Masure

Frankrijk 1960. Komedie van Claude Magnier. Met o.a. Daniel Gélin, François Périer en Geneviève Cluny.

Naar zijn eigen toneelstuk maakte Magnier een vrij aardige komedie: door een te grote dosis slaappillen raakt een getrouwde vrouw in een situatie die haar echtgenoot maar moeilijk kan aanvaarden.

La Corde raide

Frankrijk 1959. Drama van Jean-Charles Dudrumet. Met o.a. Annie Girardot, François Périer, Georges Descrières, Gérard Buhr en Henri Crémieux.

Een man probeert de minnaar van zijn vrouw uit te schakelen, die inderdaad vemoord wordt. De verdenking valt op hem, maar wordt afgewenteld als het slachtoffer zelf een misdadiger blijkt te zijn. Deze rommelig uitgewerkte debuutfilm met de overbekende dubbele bodems en formeel loze pretenties, is quasi nouvelle vague. De hoofdrolspelers maken het een en ander goed.

Il Magistrato

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1959. Drama van Luigi Zampa. Met o.a. José Suarez, François Périer, Jacqueline Sassard, Massimo Serato en Geronimo Meynier.

Een jonge havenarbeider heeft een corrupte koppelbaas dodelijk verwond. De met de zaak belaste rechter-commissaris zoekt vergeefs naar verzachtende omstandigheden. Daardoor heeft hij geen aandacht voor de drama's die zich afspelen in het familiepension waar hij verblijft. Na aanvankelijk ontgoocheld te zijn, vraagt hij toch een heropening van het proces. De overdosering van de verschillende drama's en liefdesintriges tast de aannemelijkheid van dit sociaal pamflet aan. Bovendien is Suarez een weinig bezield idealist. Een mooie rol van Périer als een op middelbare leeftijd werkloos geworden huisvader.

Demoniaque

1958. Luis Saslavsky. Met o.a. François Périer, Micheline Presle en Jeanne Moreau.

Een jonge havenarbeider heeft een corrupte koppelbaas dodelijk verwond. De met de zaak belaste rechter-commissaris zoekt vergeefs naar verzachtende omstandigheden. Daardoor heeft hij geen aandacht voor de drama's die zich afspelen in het familiepension waar hij verblijft. Na aanvankelijk ontgoocheld te zijn, vraagt hij toch een heropening van het proces. De overdosering van de verschillende drama's en liefdesintriges tast de aannemelijkheid van dit sociaal pamflet aan. Bovendien is Suarez een weinig bezield idealist. Een mooie rol van Périer als een op middelbare leeftijd werkloos geworden huisvader.

Bobosse

Frankrijk 1958. Komedie van Etienne Périer. Met o.a. François Périer, Micheline Presle, Elizsabeth Manet, Jacques Jouanneau en Armanda Navarre.

Een acteur die een stuk speelt over een man die het vertrek van zijn echtgenote filosofisch incasseert, wordt privé met dezelfde situatie geconfronteerd, bedrinkt zich en wil het toneel niet meer op. In de kleedkamer vertelt zijn teruggekeerde vrouw hem een doorzichtige leugen die hij al te graag wil geloven. Deze filmversie voegt aan het spitse toneelstuk van André Roussin niets eigens toe, maar registreert de briljante rol van Périer die er in het theater ook succes mee had. Acteur en debuterende regisseur zijn geen familie.

Tous peuvent me tuer

Frankrijk​/​​Italië 1957. Misdaad van Henri Decoin. Met o.a. François Périer, Eleonora Rossi-Drago, Anouk Aimée, Peter van Eyck en Franco Fabrizi.

Vijf mannen uit uiteenlopende milieus plegen samen een risicoloze inbraak bij een rijke oude vrouw, maar worden vervolgens gearresteerd voor een klein vergrijp. In de gevangenis worden ze één voor één vermoord, zodat de overlevende de buit voor zichzelf kan houden. De onderhoudende, maar wat erg uitgesponnen misdaadfilm geeft feitelijk onnodige aandacht aan de vrouwen thuis. De uitvoerige sterbezetting houdt de interesse niettemin steeds gaande.

Le notti di Cabiria

Italië​/​​Frankrijk 1957. Komedie van Federico Fellini. Met o.a. Giulietta Masina, Amedeo Nazzari, Franca Marzi, Dorian Gray en Aldo Silvani.

Ondanks teleurstellingen en vernederingen weet simpele Romeinse prostitu[KA1]ee Cabria (Masina) haar bravoure en goedgelovig optimisme te bewaren. Een ontmoeting met de verlegen boekhouder Oscar D`Onofrio (P[KA1]erier) leidt tot trouwplannen, maar als ze uit het `leven` is gestapt, blijkt hij het alleen op haar geld te hebben gemunt en haar daarvoor te willen ombrengen. Ook deze ontgoocheling wordt levensblij overwonnen. Deze succesvolle Fellini-film heeft minder dan andere uit de jaren 1950 de tijd doorstaan en overtuigt nu noch in zijn optimisme noch in de pittoreske milieutekening. Enkele treffende momenten en een sublieme rol van P[KA1]erier wegen niet op tegen de doorzichtige en irritante maniertjes van Masina die van haar echtgenoot een weinig kritische regie kreeg. Werd later bewerkt tot de musical SWEET CHARITY (1969) van Bob Fosse met Shirley Maclaine. Fellini`s versie doet soms ook naar zang en dans snakken om de langdradigheid te verluchten. Won (niettemin) de Oscar als Beste Buitenlandse Film en Beste Actrice voor Masima in Cannes. Het scenario is van Ennio Flaiano, Tullio Pinelli en Pier Paolo Pasolini. Het camerawerk is van Aldo Tonti en Otello Martelli, die niet op de aftiteling staat vermeld. Western Electric Sound System.

La Bigorne, caporal de France

Frankrijk 1957. Avonturenfilm van Robert Darène. Met o.a. François Périer, Rossana Podestà, Henri Logan, Robert Hirsch en Jean Lefebvre.

Een franse korporaal zonder zee-ervaring krijgt het bevel over een schip dat jacht moet maken op een piraat aan de kust van Madagascar. In plaats daarvan neemt de piraat hem gevangen, maar hij weet te ontsnappen. Périer heeft vele kwaliteiten, maar atletische souplesse is daar niet bij. Hij probeert zich te redden met een ironische knipoog, evenals zijn voor dit soort film net zo ongeschikte medespelers en regisseur. Scenario biedt hun onvoldoende humoristische kansen, zodat het resultaat een opgewekte maar slome film is.

Je reviendrai à Kandara

Frankrijk 1957. Drama van Victor Vicas. Met o.a. François Périer, Daniel Gélin, Bella Darvi, Jean Brochard en Julien Carette.

Een leraar is getuige van een misdaad in een naburig huis, maar weet niet zeker of hij de dader herkent. Deze gaat hem intimideren, waarna de leraar hem uit zelfverdediging verwondt en in de gevangenis belandt. Deze thriller onderscheidt zich door de nadruk op de psychologie van de personages.

Charmants garçons

Frankrijk 1957. Musical van Henri Decoin. Met o.a. Zizi Jeanmaire, Daniel Gélin, Henri Vidal, François Périer en Jacques Dacqmine.

Een music-hall-ster heeft reeksen aanbidders, van wie er niet één een geschikte echtgenoot blijkt, omdat ze te oud of al getrouwd zijn of als minnaar tekort schieten. Deze op maat gemaakte film voor Jeanmaire laat haar zingen en dansen, maar het scenario is weinig gevarieerd en biedt de talrijke acteurs nauwelijks kansen. Vidal is uiterst komisch als bokskampioen die zijn conditie niet door het bedrijven van liefde wil schaden.

Les Louves

Frankrijk 1956. Drama van Luis Saslavsky. Met o.a. Micheline Presle, François Périer, Jeanne Moreau, Madeleine Robinson en Pierre Mondy.

Een man komt om het leven bij een ontsnappingspoging uit zijn krijgsgevangenschap tijdens WO II, waarna zijn makker zich, gebruik makend van zijn identiteit, begeeft naar zijn correspondentievriendin, op wier foto hij verliefd is geworden. Zij heeft de dode nooit gezien. De bedrieger raakt verstrikt in een intrige betreffende een erfenis, waarbij niemand blijkt te zijn die hij of zij voorgeeft. De intrige vol verrassende maar geforceerde clous van het duo Boileau-Narcejac, gecombineerd met de zwartgallige mensvisie van de regisseur, levert een onsympathieke, maar spannende film op, waarin de actrices excelleren in hun rollen met dubbele bodem.

Gervaise

Frankrijk​/​​Italië 1956. Drama van René Clément. Met o.a. Maria Schell, François Périer, Suzy Delair, Jany Holt en Mathilde Casadesus.

Sombere smartlap naar de beroemde roman L'Assomoir van Émile Zola speelt zich af in een fraai vormgegeven achttiende-eeuws Parijs. Het titelpersonage is een manke wasvrouw die door haar feestvierende echtgenoot in de steek wordt gelaten. Ze hertrouwt met een sympathieke bouwvakker, die al snel van een dak valt, zijn baan verliest en aan de drank raakt. Hoop op een betere toekomst is er niet voor Gervaise en haar kinderen. De film won veel prijzen, met name voor de hoofdrol van Schell, maar is uiteindelijk vooral een artistiek verantwoorde anti-drankreclame.

Escale à Orly

Frankrijk​/​​Duitsland 1955. Mysterie van Jean Dréville en Jean Dréville. Met o.a. Dany Robin, François Périer, Heinz Rühmann, Dieter Borsche en Simone Renant.

Het vliegveld Orly is de achtergrond voor een reeks intriges: romance tussen een grondstewardess en een piloot; een filmster- op-retour hervindt haar zelfvertrouwen door een flirt met een medepassagier; een simpele burgerman ontmaskert een drugssmokkel. Geen van de afzonderlijke verhalen is bijzonder leuk of interessant, maar de afwisseling maakt het geheel onderhoudend. De film laat zich vergelijken met een aflevering van THE LOVE BOAT.

Cadet Rousselle

Frankrijk 1954. Avonturenfilm van André Hunebelle. Met o.a. François Périer, Dany Robin, Bourvil, Madeleine Lebeau en Christine Carère.

Om burgemeestersdochter waardig te zijn trekt Cadet de wereld in om fortuin te maken. Hij raakt zijns ondanks betrokken in de strijd tussen royalisten en revolutionairen, maar vrouwen redden hem steeds uit het nauw, tot hij kolonel van de keizer wordt. Niet al te geraffineerd plagiaat van FANFAN-LA-TULIPE blijft in regie en scenario ver bij voorbeeld achter, maar de acteurs zijn met spirituele verve in de weer.

Villa Borghese

Italië​/​​Frankrijk 1953. Komedie van Gianni Franciolini. Met o.a. Maurizio Arena, Anna-Maria Ferrero, Eduardo De Filippo, François Périer en Gérard Philipe.

Het Romeinse park van de Villa Borghese is op verschillende uren van de dag ontmoetingsplek voor kinderen, atleten, bejaarden en geliefden. Een geslaagd stramien voor een verhalende film in de traditie van het neo-realisme. Hier echter geen amateurs en onbekende acteurs, maar een sterbezetting. De vluchtigheid maakt sommige ontmoetingen al te oppervlakkig. Een geestige sketch met Presle en Philipe als voormalige geliefden die hun breuk rationeel proberen uit te praten aan de hand van het werk van Freud.

Secrets d'alcôve

Italië​/​​Frankrijk 1953. Drama van Henri Decoin, Gianni Franciolini, Ralph Habib en Jean Delannoy. Met o.a. Dawn Addams, Françoise Arnoul, Bernard Blier, Martine Carol en Max Elloy.

Een film in episoden. Een vermoeide Britse soldaat hoopt op een rustige nacht in een boerderij maar moet de vrouw des huizes helpen bij een bevalling. Om een reden voor echtscheiding te hebben ensceneert een man een fictieve overspelsituatie maar hij wordt verliefd op de vrouw met wie hij zich laat betrappen. Een zingende vrachtwagenchauffeur verovert in zijn droom een welgestelde liftster. Een prostituée krijgt het bed van Madame la Pompadour cadeau. Dit tamelijk voorzichtig-pikant vierluik is alleen in de eerste twee sketches echt aardig, maar zakt daarna door gebrek aan fantasie in. De rolbezetting blijft niettemin bezienswaardig.

Jeunes mariés

Frankrijk 1953. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Anne Vernon, François Périer, Folco Lulli, Henri Génès en Paul Frankeur.

Een stel op huwelijksreis krijgt panne in een dorpje waar een Amerikaanse legerbasis is. De gemeentepolitieke controverses lopen hoog op en bedreigen zelfs de verstandhouding tussen het paar. Het aardige scenario over opgeblazen pro- en anti- Amerikanisme heeft charmant spel van de hoofdrollen, maar de vlakke en amechtige regie verknoeit de meeste kansen.

Mon phoque et elles

Frankrijk 1951. Komedie van Pierre Billon. Met o.a. François Périer, Moira Liste, Marie Daëms en Jeanne Fisier-Gir.

Door taalverwarring krijgt een jonge Fransman van een Engelsman een zeehond (seal) toevertrouwd in plaats van de 'zegel' die hij verwacht. Het dier blijkt uiterst aanhankelijk te zijn en moet clandestien worden ondergebracht in zijn luxe appartement. Na allerhande problemen - vooral met de dagelijkse voeding - verdwijnt het beest in de oceaan en trouwt de held met de dochter van de Brit. De zoveelste klucht rond een buitenissig huisdier kent geen verrassing of oorspronkelijkheid, maar wordt met animo geacteerd. Het scenario is van van Marc-Gilbert Sauvajon en regisseur Billon naar het boek van Charles Richter. Het camerawerk is van Nikolai Toporkoff.

L' Amour, madame

Frankrijk 1951. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Arletty, François Périer, Marie Daëms, Mireille Perrey en Nadine Basile.

Een leraar ontmoet toevallig de actrice Arletty en blaast dit incident op tot een romance om zich interessant te maken voor zijn onverschillige verloofde. De komst van Arletty ontzenuwt de leugen, maar hij troost zich met de zuster van zijn aanstaande en maakt zijn debuut als toneelschrijver. Een onderhoudende komedie, waarin Arletty - zogenaamd zichzelf spelend - minder verve etaleert dan gewoonlijk. Het theatermilieu biedt gastrollen van Danièle Delorme en Jean Marais. Het scenario is van Françoise Giroud, de latere Minister van Cultuur.

Souvenirs perdus

Frankrijk 1950. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Edwige Feuillère, Pierre Brasseur, François Périer, Suzy Delair en Gérard Philipe.

Vier niet-opgehaalde objecten op de afdeling Gevonden Voorwerpen hebben elk hun eigen geschiedenis en zijn daarmee aanleiding voor een tragikomische episodenfilm. Deze film, één van de eerste naoorlogse rolprenten in dit genre, is doordachter dan gebruikelijk, hoewel ook in de beste delen het bezwaar blijft bestaan van een grote vluchtigheid. De sketch met Feuillère en Brasseur als de ex-gelieven die bij een weerzien na jaren voor elkaar de schone schijn liegen, is een melancholiek-ironisch juweeltje. Philipe vervult een curieuze rol als de psychopaat die Delorme van zelfmoord redt en haar vervolgens wurgt.

Orphée

Frankrijk 1950. Romantiek van Jean Cocteau. Met o.a. Jean Marais, François Périer, María Casares, Juliette Gréco en Roger Blin.

De dichter Orpheus (Marais) wordt na een ongeluk door een mysterieuze prinses (Casar[KA2]es) naar het hiernamaals gevoerd waar hij zijn overleden Eurydice (Déa) mag zoeken. Als hij haar vindt, wordt ze opnieuw van hem weggevoerd en hij wordt neergeschoten. De prinses - die de Dood is - is verliefd geworden op de dichter en stuurt het paar terug naar de aarde. Deze persoonlijke variant op de Orpheus-mythe kreeg een fascinerende sfeer door fantasierijke beelden vol verrassende symboliek die vooral picturaal werkzaam is en aan de betekenis weinig toevoegt, dus ook niet uitgelegd hoeft te worden. Een opmerkelijke rol van Casarès als de Dood. Het scenario is van regisseur Cocteau. Het camerawerk is van Nicoals Hayer. In 1949 gedraaid en op 29 september 1950 in première gegaan in Parijs. Opgedragen aan Christian Bérard. RCA Sound System, Mono.

Les Anciens de Saint-Loup

Frankrijk 1950. Misdaad van Georges Lampin. Met o.a. Bernard Blier, François Périer, Serge Reggiani, Odile Versois en Monique Mélinand.

Drie vrienden zien elkaar na ruim tien jaar terug op schoolreünie, als jonge vrouw wordt vermoord die nicht van directeur is, jeugdliefde van een van de vrienden en de huidige minnares van een ander die met haar zijn schulden en echtgenote had willen ontvluchten ná reünie. Onderhoudende misdaadintrige in ongewone situering, met reeks bekende acteurs in jonger jaren.

Retour à la vie

Frankrijk 1948. Oorlogsfilm van André Cayatte, Georges Lampin, Henri-Georges Clouzot en Jean Dréville. Met o.a. Héléna Manson, Jane Marken, Nane Germond, Bernard Blier en Lucien Nat.

Gedenkfilm die hier behandeld wordt in de volgorde waarin de regisseurs van de vijf sketches aan de beurt komen, waarbij we moeten opmerken dat de laatste twee van Dréville zijn: LE RETOUR DE TANTE EMMA - LE RETOUR D'ANTOINE - LE RETOUR DE JEAN - LE RETOUR DE RENÉ - LE RETOUR DE LOUIS. De sketches hebben als gemeenschappelijk thema de terugkeer naar het normale leven van krijgsgevangenen en gedeporteerden. Zo'n film moet wel wisselvallig zijn en zou meer in evenwicht zijn geweest als er een vrouwelijke hoofdrolspeler meer en een mannelijke hoofdrolspeler minder zouden zijn geweest. De toon wisselt sterk. We ontdekken een intimistische Cayatte, die van de uitstekende dialogen van Charles Spaak profiteert, een nog steeds even gekwelde Lampin, een zeer bittere Clouzot met zijn sinistere humor en een wat romantischere Dréville, die met het fraaie camerawerk van Louis Page en Michel Weiss in de laatste episode weer wat hoop geeft. Zijn socio-psychopathische analyses van een aantal zeer uiteenlopende gevallen worden door een groep sterren gespeeld en vormen met de bijrollen een zeer homogeen geheel.

Jean de la Lune

Frankrijk 1948. Komedie van Marcel Achard. Met o.a. Danielle Darrieux, Janette Batti, Lucienne Granier, Geneviève Morel en Françoise Prévost.

Marcel Achard maakte zelf een nieuwe bewerking van zijn succesvolle toneelstuk. De eerdere bewerking uit 1931 van Jean Choux blijft evenwel overend: Achard heeft niets van een filmregisseur en Dauphin (in de hoofdrol) is een zwakke afspiegeling van Michel Simon die in 1931 de hoofdrol speelde. Alleen het spel van Périer maakt deze film de moeite waard.

Femme sans passé

Frankrijk 1948. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Sophie Desmarets, Margo Lion, Hélène Pépée, François Périer en Alfred Adam.

Caroline wordt verwaarloosd door haar echtgenoot, een zakenman, en maakt een aantal avonturen mee die haar in de armen van een uitvinder doen belanden. In het bijzonder een verblijf in een psychiatrische kliniek en een identiteitscrisis gingen daaraan vooraf. Een scenario dat niet veel voorstelt en een routine-regie. Is het bekijken nog wel waard, vooral vanwege de prikkelende schoonheid van Desmarets.

Une Jeune fille savait

Frankrijk 1947. Komedie van Maurice Lehmann. Met o.a. André Luguet, François Périer, Dany Robin, Françoise Christophe en Suzanne Després.

Een als rokkenjager bekendstaande acteur geeft zijn volwassen zoon lessen in liefde, met als gevolg dat diens verloofde geshockeerd met de jongen breekt. De vader - die zijn eigen miskleunen beseft - weet het paar weer te verzoenen. Deze gedateerde, toneelmatige komedie is nu ongeloofwaardig door de naïviteit van het jonge paar, al geven de hoofdrolspelers het niemendalletje toch nog enige charme.

Le silence est d'or

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1947. Romantisch drama van René Clair. Met o.a. Maurice Chevalier, François Périer, Marcelle Derrien, Dany Robin en Raymond Cordy.

Een filmregisseur die ondanks zijn gevorderde leeftijd nog steeds succes heeft bij de vrouwen, maakt het meisje op wie hij verliefd is de ster van zijn film, maar verliest haar daarbij aan haar jongere tegenspeler. Ondanks de ironische kijk op het studiosysteem in de beginperiode van de zwijgende film, voert de melancholie de boventoon in Clairs Franse comeback na zijn oorlogsjaren in Hollywood. Het charmeursverleden van Chevalier compenseert, wat hij als acteur tekort komt voor dramatischer momenten van zijn rol (die eigenlijk voor Jules Raimu was bestemd). Camerawerk van Armand Thirard en Alain Douarinou.

La Vie en rose

Frankrijk 1947. Komedie van Jean Faurez. Met o.a. François Périer, Simone Valère, Louis Salou, Colette Richard en Gustave Gallet.

De leerlingen van een jongensinternaat brengen een jonge docent in de waan dat zijn liefde voor de dochter van de directeur wederzijds is. Een oorspronkelijke, nogal bittere komedie die de 'gelukzalige schooljaren' toont, zowel vanuit een geïdealiseerde visie, als met een melancholiek realisme. Périer en Salou spelen goed als twee tegenovergestelde leraarstypes.

Un Revenant

Frankrijk 1946. Drama van Christian-Jaque. Met o.a. Louis Jouvet, Gaby Morlay, Ludmilla Tchérina, François Périer en Marguerite Moreno.

De leider van een balletgroep komt na twintig jaar terug in zijn geboorteplaats Lyon en gebruikt deze gelegenheid om oud zeer met familieleden te vereffenen. Door een prima ballerina met een neef te koppelen zaait hij tweespalt in de familie. De film onderscheidt zich door de venijnige dialoog (van Henri Jeanson) die de acteurs een kans tot rake typeringen geeft, Jouvet in de eerste plaats. Het filmdebuut van Tchérina.

La Tentation de Barbizon

Frankrijk 1946. Komedie van Jean Stelli. Met o.a. Simone Renant, Juliette Faber, Myno Burnet, François Périer en Daniel Gélin.

Op de aarde gekomen probeert de duivel te stoken tussen twee geliefden maar hun (erg aantrekkelijke) beschermengel steekt daar een stokje voor. Op dit flauwe thema heeft Marc-Gilbert Sauvajon zowel goede dialogen als een degelijke mise-en- scène gemaakt. De film zou echter geen enkele indruk maken als de acteurs niet zo sympathiek waren.

Sylvie et le fantôme

Frankrijk 1945. Romantiek van Claude Autant-Lara. Met o.a. Odette Joyeux, François Périer, Jean Desailly, Louis Salou en Julien Carette.

Een romantisch meisje is verliefd op het schilderij van een overleden aristocraat, dat door haar vader uit geldnood wordt verkocht. Vader neemt een acteur in dienst om voor de geest van de geportretteerde te spelen die zich om middernacht in het gezelschap blijkt te bevinden van een inbreker en van een aanbidder van het meisje dat haar realiteitsbesef hervindt. De film is eerder melancholiek-poëtisch uitgevallen dan dat dolkomische effecten worden uitgebouwd. De charme van de spelers accentueert de gevoeligheid.

Au petit bonheur

Frankrijk 1945. Komedie van Marcel L'Herbier. Met o.a. Danielle Darrieux, François Périer, André Luguet, Paulette Dubost en Jacques-Henri Duval.

Een jonge vrouw voelt zich veronachtzaamd door haar echtgenoot en maakt hem jaloers met een verzonnen minnaar. De verfilmde boulevardkomedie is bij deze veteraan-regisseur in verkeerde handen. Gebrek aan tempo maakt grappen al te voorspelbaar en sporadisch, terwijl de intrige toch al nauwelijks origineel is. Wat blijft zijn de charme en de animo van de acteurs.

Lettres d'amour

Frankrijk 1942. Komedie van Claude Autant-Lara. Met o.a. Odette Joyeux, François Périer, Simone Renant, Louis Salou en Julien Carette.

Een duf provincieplaatsje tijdens het regime van Napoleon III biedt de bewoners geen ander tijdverdrijf dan roddel en nieuwsgierig gepeuter in andermans affaires. Om haar liaison geheim te houden vraagt een jonge vrouw een naïeve vertrouwelinge haar vurige liefdescorrespondentie voor haar te bewaren, waardoor dat meisje zelf in opspraak komt. Deze sfeervolle, ietwat trage kostuumkomedie krijgt charme door de hoofdrolspelers.

Le Camion blanc

Frankrijk 1942. Drama van Léo Joannon. Met o.a. Jules Berry, Marguerite Moreno, François Périer, Blanchette Brunoy en Fernand Charpin.

Zoals de traditie dat eist wordt het stoffelijk overschot van een zigeunerkoning per vrachtwagen door heel Frankrijk gereden: allerlei moeilijkheden doen zich op de route van 12.000 km voor. Door het oorspronkelijke onderwerp wordt de aandacht vastgehouden, ondanks de soms al te oppervlakkige zigeunerfolklore en een aantal sentimentele ontsporingen. De weerstanden die de zigeuners op hun weg ondervinden zijn echter nog steeds - helaas - actueel. Een sterke rolbezetting.

Premier bal

Frankrijk 1941. Drama van Christian-Jaque. Met o.a. Marie Déa, Raymond Rouleau, Gaby Sylvia, François Périer en Fernand Ledoux.

Een arts wordt verliefd op een kokette jongedame en merkt haar degelijke zuster die oprecht van hem houdt nauwelijks op. Na een huwelijkscrisis krijgt deze eindelijk de kans om haar plaats bij haar zwager in te nemen, maar de echtgenote keert berouwvol terug zodat de zuster op haar beurt aandacht krijgt voor een jarenlange stille aanbidder. Conventionele liefdesfilm werd met verfrissende lichtheid geregisseerd en vooral overtuigend geacteerd.

Le Duel

Frankrijk 1940. Drama van Pierre Fresnay. Met o.a. Yvonne Printemps, Pierre Fresnay, Raymond Rouleau, Raimu en André Carretier.

Een vliegeniersvrouw is door de voortdurende afwezigheid van haar man steeds gevoeliger voor de attenties van een aanbidder. In gewetensnood keert ze zich tot haar biechtvader die de broer van haar minnaar blijkt. De acteur Pierre Fresnay kreeg voor zijn eenmalige regiepoging een zeer sterke rolbezetting bij elkaar, maar hij is te kritiekloos ten opzichte van de echtgenote Yvonne Printemps en zichzelf als de onuitstaanbaar rechtschapen priester. Om de heilzame werking van de religie te onderstrepen wordt er gezongen door de Petits Chanteurs à la Croix de Bois.

La fin du jour

Frankrijk 1939. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Louis Jouvet, Victor Francen, Michel Simon, Madeleine Ozeray en Gabrielle Dorziat.

Een succesvolle, maar berooide acteur neemt zijn intrek in een tehuis voor gepensioneerde artiesten waar hij zijn vrienden en geliefdes van vroeger weer aantreft. De dreigende sluiting van het tehuis wordt afgewend. Een aandoenlijke en treffende milieutekening, met karakterrollen van toen zelf nog jonge acteurs. Scenario van regisseur Duvivier en Charles Spaak.

L' Entraîneuse

Frankrijk 1938. Drama van Albert Valentin. Met o.a. Michèle Morgan, Gilbert Gil, Félicien Tramel, Giselle Préville en Georges Lannes.

Een animeermeisje heeft ondanks haar werk haar illusies intact gehouden, maar de intriges van haar begerige werkgever doen haar liefde voor zijn neef stuklopen. Uit trots gaat ze niet voor hem overstag, maar voor een rijke bezoeker uit de nachtclub. De film werd jaren na de premi[KA2]ere herontdekt en geprezen door de opmerkelijk losse stijl van de regie die de film boven de scenarioconstructie en het melodrama uittilt. (De jong gestorven Valentin had een korte filmcarrière en werd daardoor weinig bekend). De jeugdige Morgan heeft meer vitaliteit en ironie dan gewoonlijk. Het scenario is van Charles Spaak. Het camerawerk is van Günther Rittau.

Hôtel du Nord

Frankrijk 1938. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Louis Jouvet, Annabella, Jean-Pierre Aumont, Paulette Dubost en Jane Marken.

Het volkse Hôtel du Nord aan het Parijse Canal Saint-Martin vormt het decor voor dit even puntige als sfeerrijke drama over de zin en zinloosheid van het leven, over de allesverzengende liefde en (ontsnapping aan) de dood. Briljant gespeelde en geregisseerde poëtisch-realistische cinema van een verbazingwekkende perfectie. Beroemd ook vanwege de talloze schitterdialogen van meesterscenaristen Jean Aurenche en Henri Jeanson, waaronder het beroemdste Franse filmcitaat aller tijden: ‘Atmosphère, atmosphère! Est-ce que j’ai une gueule d’atmosphère?’. Oogstrelende decors van Alexandre Trauner.