Rosine Young

Tendre piège

Frankrijk 1996. Komedie van Serge Moati. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Patachou, Alexandra Kazan, Antoine Duléry en Rufus.

Sapho

België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Serge Moati. Met o.a. Mireille Darc, Arnaud Giovaninetti, Pierre Meyrand, Mathieu Delarive en Paul Barge.

Le cheval de cœur

Frankrijk 1996. Komedie van Charlotte Brändström. Met o.a. Jean Yanne, Bernard Fresson, Guillaume Canet, Hélène de Fougerolles en Isabel Otero.

Les cinq dernières minutes : Deuil à Cognac

Frankrijk 1995. Misdaad van Jean-Jacques Kahn. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Nicole Courcel, François Chaumette en Philippe Morier-Genoud.

Commissaris Massard (Santini) wil eens een rustig avondje doorbrengen met een goede vriend die burgemeester van Cognac is. Zoals dat meestal gaat met politiemannen in hun vrije tijd, maakt een telefoontje een einde aan de voorgenomen rust. De eigenaar van de cognac-kelders van Vayrac is vermoord. Het is algemeen bekend dat het slachtoffer en keldermeester die zijn stiefvader opvolgde, steeds weigerde om de wijngaarden aan de bekende cognac-huizen te verkopen. Dat zou een motief kunnen zijn, maar verder staat commissaris Massard voor een raadsel. Een ontspannende policier waarin niets sensationeel gebeurt, maar die toch doorlopend blijft boeien met een interessante intrige, met de nodige onverwachte wendingen. Het scenario werd geschreven door France Bourgeois, Laurence Fructus en Pierre Pauquet. Fotografie is van Serge Palatsi. Om van te genieten bij een goed glas cognac.

Le fils de Gascogne

Rusland​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Pascal Aubier. Met o.a. Jean-Claude Dreyfus, Dinara Droukarova, Grégoire Colin, Pascal Bonitzer en Gérard Cherqui.

De jonge Harvey (Colin) moet een groep Georgische zangers begeleiden die een drietal dagen in Parijs zal verblijven. Tussen hem en de achttien-jarige tolk Dinara (Droukarova) ontluikt een romance. Door een toeval ontmoet het stel Marco Garciano (Dreyfus), een werkloze acteur, die iedereen onder tafel kan praten. Marco beweert dat Harvey sprekend lijkt op een zekere Gascogne, een overleden dichter en musicus, die vooral bekend werd omdat hij een speelfilm gemaakt zou hebben die niemand ooit heeft gezien. Onder het mom dat Harvey de zoon van deze Gascogne is, gaan ze op zoek naar die legendarische film. Hun speurtocht brengt hen in contact met een resem bekende regisseurs, schrijvers, technici en acteurs, die allemaal hun eigen rol spelen. Op de manier van Robert Altman`s THE PLAYER (1992) werden veel mensen, die naam in de Franse film hadden gemaakt, bereid gevonden een rolletje te vertolken in deze sympatieke rolprent die ons een beeld van de hedendaagse Franse filmwereld geeft, gekoppeld aan een tournee van een zanggroep uit Georgië, waarin twee tegengestelde culturen met elkaar worden geconfronteerd. Het scenario is van regissieur Aubier en Patrick Mondiano. Het camerawerk is van Jean-Jacques Flori.

Les liaisons dangereuses

Frankrijk 1980. Historische film van Charles Brabant. Met o.a. Jean Négroni, Claude Degliame, Jean-Pierre Bouvier, Maïa Simon en Bernard Musson.

In 1794 werd de auteur Choderlos de Laclos door de revolutionaire regering ter dood veroordeeld. Terwijl hij op de dood wacht krijgt hij in zijn cel bezoek van een dame in het zwart, met achter haar sluier een verminkt gezicht. In haar herkent hij de vrouw die model gestaan heeft voor zijn markiezin de Merteuil. Samen halen ze herinneringen op aan de periode die hij beschreef in zijn roman [KL]Les liaisons dangereuses[KLE]. Praterige, literaire film die deze meermaals verfilmde brievenroman benadert vanuit het standpunt van de auteur en zijn hoofdpersonage. Geen lekkere ontspanning, maar een film om door te bijten, met meer aandacht voor de schitterende decors van Paul Blisson en de prachtige kostuums, dan voor de acteerprestaties. Adembenemende choreografie van Serge Keuten. Brabant baseerde zijn scenario op het leven en het werk van Choderlos de Laclos (die in de film uitgebeeld wordt door Négroni). Degliame is een mooie, maar koele markiezin. Schitterende kleurenfotografie van Jean Limousin.

Aurais dû faire gaffe, le choc est terrible

Frankrijk 1977. Drama van Jean-Henri Meunier. Met o.a. Claude Gippon, Roland Blanche, Rosine Young, Hedi Daoud en Marie Bouchard.

Hoewel de titel een Franse komedie laat vermoeden, gaat het hier om nét het tegenovergestelde: een Franse film d'auteur, waarin ernstig kijkende mensen zich bezinnen over Het Zijn en wat je daarbij dient te dragen. William S. Burroughs leest Amerikaanse teksten op de klankband, Serge Gainsbourg rochelt er wat tussendoor en Michel Lonsdale, de goeierd, werd bereid gevonden een bijrolletje te spelen. Een paar intrigerende momenten, maar verder De Grote Leegte.

L' Ombre d'une chance

Frankrijk 1973. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Jenny Arasse, Marianne Egerickx, Robert Benoît en Roger Lumont.

Een libertijnse veertiger krijgt bezoek van een hem nauwelijks bekende volwassen zoon en diens vriendin. Het meisje voelt zich tot de oudere man aangetrokken, die haar uit onverwachte vaderliefde weerstaat. De ruimdenkendheid van de jongen houdt op waar het zijn vader betreft en conflicten leiden tot een tragedie. Deze relatie-strategie volgens een lange literaire Franse traditie binnen een barok kitsch-decor offert zinnige idee[KA3]en op aan de bioscoopcommercie met (bijna) hard-core momenten die noch met de geschetste situatie noch met de personages daarin te maken hebben, alleen met de concurrentie van andere films.