Valentine Tessier

The Diary 4

Frankrijk 2000. Erotiek van Nicolas Weber. Met o.a. Lila Baumann, Christopher O'Loughlin, Gianluigi De Angeles, Roxane Ferrier en Ludmila Mignol.

Louis Jouvet

Frankrijk 1994. Documentaire van Dominique Gros. Met o.a. Claude-Jean Philippe, Marie-Hélène Daste, Lucien Aguettand, Paul-Louis Mignon en Valentine Tessier.

Een halve eeuw na zijn dood blijft Louis Jouvet (1887-1951) nog altijd een van de meest legendarische Franse film- en toneelacteurs. Nadat hij op vijftienjarige leeftijd zijn vader verloor wou zijn familie hem laten opleiden als dokter of magistraat. Tot hun grote ontsteltenis maakte de jongen bekend dat hij acteur wou worden, niet bepaald een eerbaar beroep in het begin van de twintigste eeuw. Toch zette hij door en in 1912 schitterde hij reeds op de Parijse planken. In 1923 debuteerde hij als regisseur. Tien jaar later verscheen hij voor het eerst op het witte doek in TOPAZE. Met zijn volgende film KNOCK, hetzelfde jaar, veroverde hij ook definitief dit nieuwe medium. De rest van zijn leven zou hij zijn tijd verdelen tussen film en theater, met een duidelijke voorliefde voor dit laatste. Op zestigjarige leeftijd maakte hij nog furore door een eigen bewerking op de planken te brengen van Molière's moeilijkste stuk Don Juan. De documentaire wordt geíllustreerd met archiefbeelden, filmfragmenten, foto's, klankbanden van zijn toneeloptredens en getuigenissen van o.a. filmcriticus Philippe, toneelcriticus Mignon, assistent Aguettand en regisseur Jaques. De film werd opgenomen in het Parijse 'Théâtre de l'Athénée', waar hij het meeste optrad en waar hij tijdens de repetities voor zijn laatste stuk overleed. Gros schreef het scenario. De montage werd verzorgd door Gabrielle Zubovic en achter de camera stonden Jacques Pamart en Isabelle Razavet.

La Rivale

Frankrijk 1974. Komedie van Sergio Gobbi. Met o.a. Bibi Andersson, Jean Piat, Geneviève Fontanel, Valentine Tessier en Maurice Biraud.

Door een toevallig onderschept telefoontje ontdekt een vrouw dat haar echtgenoot al jaren een tweede leven heeft met een vriendin. Met een slimme strategie lukt het haar het vertrouwen te winnen van haar rivale die tegen haar minnaar allerlei nieuwsgierigmakende verhalen over haar vertelt. De charme en vlotte inzet van de acteurs weten deze burgerlijke, voorspelbare liefdeskomedie nauwelijks van de mufheid te redden.

Maigret et l'affaire Saint-Fiacre

Frankrijk 1959. Mysterie van Jean Delannoy. Met o.a. Jean Gabin, Valentine Tessier, Michel Auclair, Robert Hirsch en Michel Vitold.

De oude comtesse de Saint-Fiacre (Tessier) roept de hulp in van commissaris Maigret (Gabin) omdat ze schriftelijk met de dood bedreigd is. Ze krijgt een fatale hartaanval na een vals bericht over de zelfmoord van haar zoon, Maurice (Auclair). Deze combinatie van politiefilm en familiedrama maakt dit een van de sterkere Maigret-verfilmingen (naar een van de betere Simenon- romans) door uitstekende acteursprestaties, vooral van Auclair en Hirsch als mogelijke verdachten. Scenario van de regisseur, R.M. Arlaud en Michel Audiard. Camerawerk van Louis Page.

La Fille Elisa

Frankrijk 1956. Drama van Roger Richebé. Met o.a. Dany Carrel, Serge Reggiani, Valentine Tessier, Marche Mercadier en Georges Chamarat.

De dochter van een veroordeelde aborteuse wordt via een opvoedingsgesticht de ster-attractie in een bordeel. Dan wordt ze verliefd op een blinde organist voor wie ze haar beroep geheim houdt, tot hij achter de waarheid komt en ze hem in het gevecht dat daardoor ontstaat per ongeluk doodt. Dit bar en boos zelfkantdrama krijgt enige pittoreske waarde door de situering in het verleden (het einde van de vorige eeuw) en door de rolbezetting vol bekende gezichten (waarvan sommigen aan het begin van hun filmcarrière)

Lucrèce Borgia

Italië​/​​Frankrijk 1953. Drama van Christian-Jaque. Met o.a. Martine Carol, Pedro Armendáriz, Massimo Serato, Valentine Tessier en Arnoldo Foà.

Cesare Borgia huwelijkt zijn zuster Lucretia uit en laat haar huwelijken ontbinden in dienst van zijn politieke intriges. Zij troost zich met talrijke minnaars van wie er een zich ontpopt als hertog van Aragon en met wie ze van haar broer moet trouwen. Deze ontdekt wat voor spel er met hem wordt gespeeld, maar vergeeft zijn vrouw. Zijn zwager laat hem echter vermoorden. De film neemt een loopje met de geschiedenis en flatteert Lucretia ten behoeve van het ster-imago van Carol die zowel in en uit bed mooi is om naar te kijken, maar geen enkele emotie weet te suggereren. Misschien dat haar tegenspelers daarom dubbelop acteren.

Les Enfants de l'amour

Frankrijk 1953. Drama van Léonide Moguy. Met o.a. Jean-Clude Pascal, Etchika Choureau, Lise Bourdin, Philippe Hersent en Valentine Tessier.

Een meisje dat verdacht wordt van moord op haar baby wordt opgenomen in een tehuis voor ongehuwde moeders, waar de zorg van de staf en het moederschap zelf op de meesten een positieve invloed blijkt te hebben. Deze episodische traktaatfilm boeit, ondanks ontsporingen in sentimentaliteit, door de treffende regie van de jonge actrices, al zijn sommige weldoende personages al te voorbeeldig en daardoor weinig overtuigend geportretteerd.

La Neige était sale

Frankrijk 1953. Drama van Luis Saslavsky. Met o.a. Daniel Gélin, Valentine Tessier, Marie Mansart, Antoine Balpêtré en Daniel Ivernel.

Een zoon van een lichtzinnige vrouw heeft nauwelijks een opvoeding genoten, maar de sterke moederbinding zet hem aan tot een al even normloos bestaan. Met psychisch masochisme probeert hij het onschuldige meisje op wie hij verliefd is aan een vriend te verkwanselen, maar ze weet toch zijn 'betere ik' te bereiken, waarna hij tijdens de Tweede Wereldoorlog sneuvelt in het verzet. Deze verfilming van een roman van Simenon maakt het handelen van de hoofdpersonen onvoldoende aannemelijk, zodat het resultaat vooral boeit zijnde een variant op de vooroorlogse, noodlottige film noir. Naast de gekweld acterende Gélin zijn de andere rollen nogal zwak.

Procès au Vatican

Frankrijk 1952. Drama van André Haguet. Met o.a. France Descaut, Jean Debucourt, Suzanne Flon, Valentine Tessier en Albert Dinan.

Lang nà haar jeugdige dood weet een karmelietes door haar voorspraak haar klooster in Lisieux op miraculeuze wijze te vrijwaren voor oorlogsgeweld. Na een proces in het Vaticaan wordt Theresia van Lisuieux heilig verklaard. De sobere, maar toneelmatige en al te plechtstatige film, met een doorleefde hoofdrol van Descaut, is niet altijd overtuigend, maar biedt een interessant kijkje in kerkelijke procedures.

Le Due verità

Frankrijk​/​​Italië 1951. Drama van Alberto Leonviola. Met o.a. Michel Auclair, Anna-Maria Ferrero, Michel Simon en Valentine Tessier.

Een jongeman staat terecht voor moord op een meisje dat hij op het slechte pad zou hebben gebracht. Een geschorste advocaat trekt zich zijn zaak aan en toont aan dat het precies andersom was. Goed spel in dit rechtbankdrama dat te geconstrueerd is in een al te diametrale tegenstelling tussen schijn en werkelijkheid en dat aan het eind melodramatisch ontspoort.

Désarroi

Frankrijk 1946. Komedie van Robert-Paul Dagan. Met o.a. Suzy Carrier, Valentine Tessier, Gabrielle Dorziat, Marguerite de Morlaye en Jean Mercanton.

De totaal onbelangrijke regisseur heeft niet veel meer gedaan dan het 'inblikken' van een lang vergeten stuk van de produktieve toneelschrijver Victorien Sardou: Odette. MADAME SANS-GENE en nog een of andere komedie is het enige wat ons nog van deze man rest. Met Odette komt de moraliserende smartlap weer tot leven, maar dat is tegenwoordig niet meer te verteren. Het acteerwerk, en dan met name dat van Berry is echter van behoorlijk niveau. Ook bekend als ODETTE.

Le Lit á colonnes

Frankrijk 1942. Drama van Roland Tual. Met o.a. Fernand Ledoux, Valentine Tessier, Jean Marais, Odette Joyeux en Mila Parély.

Een gewetenloze gevangenisdirecteur eigent zich een partituur van de hand van een onschuldig veroordeelde, jonge musicus toe en geeft zichzelf uit voor de componist. Deze melodramatisch aangezette verfilming van een roman van Louise de Vilmorin levert pathetisch museumtoneel op, dat zich ook door de ster-bezetting met geamuseerde verbazing laat aanzien.

La Charrette fantôme

Frankrijk 1939. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Pierre Fresnay, Louis Jouvet, Marie Bell, Micheline Francey en Valentine Tessier.

Een zwerver heeft zich met kameraden bedronken op het kerkhof en wordt tijdens een gevecht gedood. Een koets stopt bij hem om zijn ziel op te halen. De roman van Selma Lagerlöf - naar Scandinavische legenden - kreeg een stijl- en sfeervolle verfilming.

Abus de confiance

Frankrijk 1937. Romantiek van Henri Decoin. Met o.a. Danielle Darrieux, Charles Vanel, Valentine Tessier, Yvette Lebon en Gilbert Gil.

Berooid weesmeisje schept tegenover haar medestudentes op dat ze de bastaarddochter van een beroemde schrijver is. De auteur hoort ervan en is zeer gelukkig met zijn 'hervonden kind' dat zelf gewetensproblemen krijgt, maar zich door de echtgenote van de schrijver laat overhalen hem niet teleur te stellen. Dit simpele verhaal krijgt warmte en overtuigingskracht door de charme van de jeugdige Darrieux en soberheid van Vanel. Opmerkelijke fotografie van L.H. Burel. Let op Jean Marais in een figurantenrol.

Ménilmontant

Frankrijk 1936. Drama van René Guissart. Met o.a. Gabriel Signoret, Pierre Larquey, Valentine Tessier, Thérèse Dorny en Georges Bever.

Drie voormalige speelgoedhandelaren adopteren een kind, dat zij heel goed leren tekenen. Ook zorgen zij ervoor dat er een tuin voor de buurtkinderen wordt aangelegd. Oneerlijke politici gaan echter met de eer strijken. Aardig maar fantasieloos; niettemin een klassieke volksfilm, en het is jammer dat hij nooit meer te zien is. Een scenario van Yves Mirande naar de gelijknamige roman van Roger Devigne.

Club de femmes

Frankrijk 1936. Komedie van Jacques Deval. Met o.a. Danielle Darrieux, Betty Stockfeld, Else Argal, Raymond Galle en Eve Francis.

Op een internaat voor jonge meisjes van goeden huize wordt met strenge discipline de buitenwereld en met name de mannen buiten de deur gehouden. Pogingen om regels te ontduiken, leiden tot intriges en geheimzinnige verwikkelingen en een jongeman slaagt er in travesti in, toch binnen te komen. Deval heeft een aantal geslaagde en repertoire houdende boulevardstukken geschreven, maar is als regisseur-scenarioschrijver aanzienlijk minder geïnspireerd. Wat rest is een document beeld van het 'moderne meisje anno 1936' en een reeks beroemde of toen nog net niet beroemde actrices die inmiddels weer allemaal vergeten zijn, op de negentienjarige Darrieux na.

Madame Bovary

Frankrijk 1933. Drama van Jean Renoir. Met o.a. Pierre Renoir, Alice Tissot, Valentine Tessier, Héléna Manson en Max Dearly.

Verfilming van het meesterwerk van Gustave Flaubert uit 1857 over de oogverblindende mevrouw, die zich in haar huwelijk verveelt en allerlei vormen van overspel bedrijft totdat het haar ru[KA3]ineert en tragisch met haar afloopt. Op basis van een van de weinige romans die de fatsoenlijke bewerking van Renoir het hoofd weten te bieden. Hij is daarbij zeer trouw gebleven aan de tekst wat dialogen en beelden betreft (de hier aangegeven lengte is die van de originele versie waarvan onbekend is wat er van over is, want er zijn een paar uiteenlopende kopie[KA3]en in omloop), en maakt veelvuldig gebruik van afstand en vervreemding. Alle personages spelen en nemen zichzelf in de maling alsof het om een komedie over hun eigen leven gaat. Zo is Madame Bovary (een bewonderenswaardige Tissot) tot aan haar eigen dood toe, tegelijk geloofwaardig en ongeloofwaardig. Door er van zo dichtbij naar te kijken, blijkt deze film uiteindelijk veel griezeliger dan de nieuwste horrorfilms. De film werd destijds dan ook niet begrepen en was een commerciële flop. De recente bewerking van Claude Chabrol mag dan nog zo goed zijn, dit werk, waarin het gezichtspunt totaal anders is, mag niet worden vergeten. Kort nadat de film in roulatie gebracht werd heeft Renoir de film enigszins bekort. Jean Bachelet deed het camerawerk.