Pierre Hatet

Les duettistes

Frankrijk​/​​België 1998. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Julien Boisselier, Marie Fugain, Eva Darlan, Pierre-Arnaud Juin en Alicia Alonso.

Le juge est une femme : Le secret de Marion

Frankrijk 1995. Misdaad van Didier Albert. Met o.a. Florence Pernel, Richard Berry, Anne Richard, Frédéric Diefenthal en Arsène Jiroyan.

Topatlete Marion (Richard) dient een klacht in wegens verkrachting door twee atletiekkampioenen. Die beweren echter dat Marion hen heeft uitgedaagd en dat er verder niets is gebeurd. Onderzoeksrechter Florence Larrieu (Pernel) wordt met de zaak belast. Ze maakt kennis met Jacquin (Berry), een zakenman zonder scrupules die de belangrijkste sponsor van de atletiekclub is. Jacquin zet Marion onder druk om de aanklacht in te trekken. Een misdaadfilm waarin meer gepraat dan gehandeld wordt. Door het trage tempo gaat de kijker zich vervelen en verliest zijn belangstelling. Het scenario is van Daniel Saint-Hamont naar een verhaal van Sophie Deschamps, die zich liet inspireren door de waargebeurde en ophefmakende verkrachtingszaak van atlete Catherine Moyon De Baecque in 1991. Het camerawerk is van Jean- Bernard Aurouet. Aflevering 3 van het eerste seizoen, nummer 3 van 32.

Hôtel de police : Quand la bête fait la belle

Frankrijk 1990. Misdaad van Marion Sarrault. Met o.a. Maria Blanco, Olivier Granier, Pierre Hatet, Raymond Aquilon en Françoise Michaud.

Gevaarlijke crimineel is zojuist uit de Santé-gevangenis ontsnapt. Onmiddellijk komt het hele politie-apparaat in beweging, maar de hoofdcommissaris bemoeit zich ermee en geeft formele orders. Zo mogen alleen de agenten van de OCRB zich met deze zaak bemoeien. Commissaris Borelli is zijn vijand, vandaar deze op z'n minst twijfelachtige maatregel. Aan de jacht op de traditionele wetsovertreder wordt zo een geschiedenis over rivaliteit binnen de politie zelf toegevoegd. Niet al te spannend, want er wordt minstens evenveel gepraat als gehandeld.

Folle Amanda

Frankrijk 1990. Komedie van Bernard Lion. Met o.a. Line Renaud, Alain Chamrobert, Pascal Lievin, Bob Annette en Pierre Mirat.

Een onopvallende verfilming van de klucht van de onvermoeibare producenten Barillet en Gredy. Enig raak weerwoord, zoals altijd, maar het geheel komt aardig ouderwets over, en al het talent van Line Renaud is nodig, om 'iets' te laten gebeuren.

Le crime de Neuilly

Frankrijk 1989. Misdaad van Claude Barrois. Met o.a. Raymond Pellegrin, Thierry Rode, Jean-Michel Martial, Pierre Hatet en Jean-Paul Muel.

Een bewerking van de roman [KL]Les Clarines de Neuilly[KLE] van Claude Barrois (verschenen bij 'Fleuve Noir', Paris). Hij betrapt zijn echtgenote in bed met haar jonge minnaar. Deze vlucht via een naburig appartement, terwijl een oude dame die niet kan slapen hem met een verrekijker bespiedt. Dan heeft hij helaas de pech over een lijk te struikelen... Redelijke regie maar deze film moet het niettemin vooral hebben van de vondsten uit het boek en ook van het overtuigende spel.

Paradis pour tous

Frankrijk 1982. Drama van Alain Jessua. Met o.a. Patrick Dewaere, Jacques Dutronc, Fanny Cottençon, Stéphane Audran en Philippe Léotard.

Sinds zijn eerste lange speelfilm, LA VIE [KA2]A L`ENVERS (1963), houdt Jessua zich uitsluitend bezig met de angst van het individu in onze westerse, concentratiekamp-achtige wereld. Een angst die vaak in waanzin uitmondt. Deze keer schenkt hij opnieuw inhoud aan zijn moralistische ideeën. Dankzij een medische behandeling zijn depressieve mensen te genezen maar tegelijkertijd gedragen ze zich opeens 'overaangepast'. Iemand die deze behandeling heeft ondergaan, vertelt dit alles in de vorm van memoires. Het komt allemaal wat te overtuigd over en door het steeds maar weer herkauwen van hetzelfde thema heeft Jessua nauwelijks nog iets nieuws te melden, ook al ontbreekt het zijn films niet aan kwaliteit.

Les moyens du bord

Frankrijk 1978. Drama van Bernard Toublanc-Michel. Met o.a. Gabriel Cattand, Catriona MacColl, Olivier Destrez, Diane Stoloian en Denise Grey.

We zijn eind jaren 1930 tijdens de zomervakantie. Historicus Guillaume Le Cormier (Cattand) verblijft met zijn gezin in een groot herenhuis ergens aan de kust van Bretagne. Hij hoopt dat zijn negentienjarige zoon Ronan (Destrez) zal trouwen met Martine (Stoloian), de dochter van de adellijke buurman. Ronan droomt van een heropstanding van het keizerrijk Europa en heeft zich aangesloten bij een rechts-nationalistische organisatie. Guillaume heeft het hier moeilijk mee en vermits hij zijn zoon van zijn ongelijk wil overtuigen drijft hij een wig tussen hen in. Ondertussen maakt hij kennis met Grace (MacColl), de Amerikaanse gaste van Martine's ouders. Tussen hen beiden groeit een idylle. Bijzonder traag melodrama over de leegheid van het bestaan van de aristocratie aan de vooravond van WOII. Er wordt verschrikkelijk veel gepraat en weinig gehandeld. De langdradigheid wordt op de duur haast ondragelijk, met tijd die opgevuld wordt door toeristische standjes als een bezoek aan het huis van Victor Hugo of het eindeloos zeilen op zeeën en meren. Michel Mohrt baseerde het scenario op zijn eigen roman. Voor de fotografie tekende Jean Orjollet. Oorspronkelijk uitgezonden in twee delen.

L' Autre côté de la violence

Italië​/​​Frankrijk 1977. Misdaad van Franco Martinelli. Met o.a. Jean Favre, Enio Girolami, Pierre Hatet, Roberta Paladini en Marcel Bozzufi.

Bloedige en gewelddadige thriller waarin de vader van een meisje dat per ongeluk gedood is tijdens een overval probeert uit te zoeken wie de schuldigen zijn. Het spoor leidt niet naar schooiers maar naar een welgesteld milieu. Hij doodt ze een voor een maar herkent in de laatste zijn eigen zoon die hem op zijn beurt vermoordt. Als we aan deze stroom van bloed en ongeloofwaardige dwaasheden - want het slot is wel erg veel van het goede - de moord op een politieman toevoegen, is het duidelijk dat het hier gaat om een systematisch duistere film.