Idrissa Ouedraogo

La colère des dieux

Burkina Faso​/​​Frankrijk 2003. Drama van Idrissa Oeudrago en Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Ina Cisse, Rasmane Ouedraogo, Barou Oumar Ouedraogo, Ina Cisse en Barou Oumar Ouedraogo.

11'09''01 - September 11

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Israël​/​​Japan​/​​Verenigde Staten​/​​Ethiopië​/​​Mexico​/​​Iran 2002. Drama van Youssef Chahine, Alejandro G. Iñárritu, Shohei Imamura, Claude Lelouch en Ken Loach. Met o.a. Maryam Karimi, Emmanuelle Laborit, Jérôme Horry, Nour El-Sherif en Ahmed Seif Eldine.

Elf regisseurs uit verschillende landen en culturen, onder wie Ken Loach, Sean Penn, Samira Makhmalbaf, Alejandro Gonzálex Iñárritu en Danis Tanovic, geven hun visie op de aanslagen in New York. Ze hadden volledige artistieke vrijheid; alleen de symbolische lengte van elke bijdrage stond vast: elf minuten, negen seconden en één frame (11''09''01). Niet alle bijdragen zijn even sterk, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Samen laten de elf filmpjes zien op hoeveel verschillende manieren filmmakers kunnen reageren en reflecteren op de wereld om hen heen.

Kadi jolie

Frankrijk​/​​Burkina Faso 1999. Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Hema Alain en Aminata Gless.

Elf regisseurs uit verschillende landen en culturen, onder wie Ken Loach, Sean Penn, Samira Makhmalbaf, Alejandro Gonzálex Iñárritu en Danis Tanovic, geven hun visie op de aanslagen in New York. Ze hadden volledige artistieke vrijheid; alleen de symbolische lengte van elke bijdrage stond vast: elf minuten, negen seconden en één frame (11''09''01). Niet alle bijdragen zijn even sterk, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Samen laten de elf filmpjes zien op hoeveel verschillende manieren filmmakers kunnen reageren en reflecteren op de wereld om hen heen.

Les parias du cinéma

Zwitserland 1997. Idrissa Ouedraogo.

Elf regisseurs uit verschillende landen en culturen, onder wie Ken Loach, Sean Penn, Samira Makhmalbaf, Alejandro Gonzálex Iñárritu en Danis Tanovic, geven hun visie op de aanslagen in New York. Ze hadden volledige artistieke vrijheid; alleen de symbolische lengte van elke bijdrage stond vast: elf minuten, negen seconden en één frame (11''09''01). Niet alle bijdragen zijn even sterk, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Samen laten de elf filmpjes zien op hoeveel verschillende manieren filmmakers kunnen reageren en reflecteren op de wereld om hen heen.

Kini & Adams

Burkina Faso 1997. Komedie van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Vusi Kunene, David Mohloki, Nithati Moshesh, John Kani en Netsayi Chigwendere.

Elf regisseurs uit verschillende landen en culturen, onder wie Ken Loach, Sean Penn, Samira Makhmalbaf, Alejandro Gonzálex Iñárritu en Danis Tanovic, geven hun visie op de aanslagen in New York. Ze hadden volledige artistieke vrijheid; alleen de symbolische lengte van elke bijdrage stond vast: elf minuten, negen seconden en één frame (11''09''01). Niet alle bijdragen zijn even sterk, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Samen laten de elf filmpjes zien op hoeveel verschillende manieren filmmakers kunnen reageren en reflecteren op de wereld om hen heen.

Lumière et compagnie

Duitsland​/​​Spanje​/​​Noorwegen​/​​Frankrijk 1995. Documentaire van Sarah Moon. Met o.a. Gabriël Axel, Theodoros Angelopoulos, Vicente Aranda, Merzak Allouache en John Boorman.

Op initiatief van Philippe Poulet werden veertig internationale regisseurs uitgenodigd door het Filmmuseum van Lyon om een stukje film te draaien met de originele cinématographe van de gebroeders Lumière, onder het talentrijke oog van kunstenares Sarah Moon. De regels die ze moeten volgen: het filmpje mag maximum tweeënvijftig seconden duren, mag geen synchroon geluid hebben en moet uit ten hoogste drie scènes bestaan. Ondertussen worden hen vragen gesteld als 'Waarom filmt u?', 'Houdt de filmkunst op te bestaan?' en 'Waarom wilt u filmen met de camera van Lumière?'. Als tegenpool worden actualiteitsbeelden van het jaar getoond, zonder geluid en in zwart-wit. Een film waaraan het grote publiek weinig heeft, maar die in wezen veertig verschillende theorieën geeft over de zevende kunst, even uiteenlopend als de talenten die erbij betrokken werden. Een curiosum dat voor cinefielen en filmstudenten een hele wereld opent. Roger Ikhief en Timothy Miller moesten alles monteren en de historische ontmoetingen werden vastgelegd met een gewone 35mm-camera door Philippe Poulet en Didier Ferry. De film ging in wereldpremière op 27 december 1995, de dag dat de cinematografie honderd jaar werd.

Afrique, mon Afrique...

Burkina Faso​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Ismaël Lô, Georgette Paré, Ludovick Aka Inza, Assita Ouedraogo en Naky Sy Savané.

Een jonge ambitieuze Afrikaan (L[KA4]o) ziet nauwelijks of geen toekomst voor hem in zijn dorpje in Burkina Faso, waar hij sigaretten, bonbons en kauwgom verkoopt om te overleven. Hij wil naar de stad om te musiceren, want zijn ziel zit in de muziek. In de grote stad zit natuurlijk niemand op hem te wachten ondanks zijn talent. Gelukkig mag hij bij Kassi (Paré) wonen, een vriendin van vroeger, die de kost bij elkaar scharrelt met tippelen. Zelf verdient hij een paar franken met het poetsen van schoenen. Desondanks een vrolijke, levenslustige film met deprimerende kantjes, o.a. het AIDS-probleem, maar als Lô eindelijk succes heeft, helpt hij de ziekte te bestrijden. De vertoning op het filmfestival van Toronto verleende de film bioscoopstatus, hoewel hij voor de tv werd geproduceerd. Het hoeft niemand te verbazen dat de goed klinkende muziek van hoofdrol Lô is. Het scenario van regisseur Ouédraogo en Santiago Amigorena is opmerkelijk. Het camerawerk is van Daniël Barrau.

Le cri du cœur

Frankrijk 1994. Drama van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Richard Bohringer, Said Diarra, Felicite Wouassi, Alex Descas en Clémentine Célarié.

Ibrahim Sow (Descas), immigrant uit Mali is de trotse bezitter van een goedlopende garage in Parijs. Hij kan zich veroorloven zijn vrouw Saffi (Wouassi) en elf-jarige zoon Moctar (Diarra) te laten overkomen naar de lichtstad en hij hoopt dat zijn zoon het zal kunnen brengen tot dokter. Moctar past zich zonder al te veel problemen aan, ook al is de verandering van het kleine Afikaanse dorp naar de Europese metropool groot. Op een zekere dag ziet Moctar ineens onderweg naar school een hyena op de loer liggen die het op hem gemunt heeft. Als hij op school over zijn angstaanjagende avontuur vertelt, wil niemand hem geloven. De schoolleiding vindt eigenlijk dat hij maar onderzocht moet worden door een psycholoog. Toch is er iemand die wel geloof hecht aan zijn schokkende ervaring: de zonderlinge Paulo (Bohringer), een vijftiger met wie hij vriendschap heeft gesloten. Aardige film over de verschillen tussen de derde wereld en de Europese maatschappij, die nooit belerend of haatdragend wordt. Debutant Diarra speelt zijn rol met verve en regisseur Ouedraogo weet in de finale nog een aardige climax op te voeren. Het scenario van deze onderhoudende rolprent is van Robert Gardner, Jaques Akchoti en regisseur Ouedraogo. Het camerawerk is van Jean Monsigny.

Le cri du coeur

Frankrijk​/​​Burkina Faso 1994. Drama van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Felicité Wouassi, Said Diarra, Richard Bohringer, Alex Descas en Clémentine Célarié.

Ibrahim Sow is een Afrikaanse immigrant in Parijs. Hij heeft goed geboerd en laat zijn vrouw en zoontje Moctar overkomen. Deze is aanvankelijk erg onder de indruk van de grote stad, maar dan krijgt hij angstaanjagende visioenen. Alleen Paulo neemt zijn angsten serieus.

Samba Traoré

Burkina Faso​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1992. Drama van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Bakary Sangaré, Mariam Kaba, Abdoulaye Komboudri, Irène Tassembedo en Moumouni Compaoré.

Samen met een vriend pleegt Samba Traoré (Sangaré) een overval op een benzinestation. Als zijn vriend door de politie doodgeschoten wordt, weet Samba met de buit te vluchten. Hij keert terug naar zijn geboortedorp, waar hij probeert het verleden te vergeten en een nieuwe toekomst op te bouwen. Hij ontmoet een prachtige vrouw (Kaba) en trouwt met haar. Met een vriend opent hij een bar. Maar dan haalt het verleden hem in. Goed gemaakt Afrikaans drama, dat de westerse kijker zal aanspreken. Prachtige fotografie op locatie in Burkina Faso.

Karim et Sala

Frankrijk​/​​Duitsland 1991. Komedie van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Noufou Ouedraogo, Sibidou Ouedraogo, Roukietou Barry en Hippolyte Wangrama.

Een tv-versie van de originele film uit Burkina Faso, in vier delen. Een leuk verhaal over de vriendschap tussen twee jongeren, een jongen en een meisje. Een schets van hun verhouding tot de volwassenen, van de tegenstelling tussen stedelingen en plattelanders, en van de onderlinge communicatieproblemen tussen de families. De cineast heeft de twee jonge acteurs uit YAABA weer genomen, die buitengewoon natuurlijk overkomen. Een originele en bijzonder aardige film maar zoals altijd is het dubbelop.

Tilaï

Burkina Faso​/​​Italië​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1990. Drama van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Rasmane Ouedrago, Ina Cisse, Roukietou Barry, Assane Ouadreogo en Sibidou Sidibe.

Bij zijn terugkeer uit de stad, komt Saga (Ouedrago) erachter, dat zijn verloofde getrouwd is met zijn eigen vader. Hij weigert zich te onderwerpen aan de traditionele waarden en normen en hij vestigt zich niet ver van het dorp, en Nogma (Cisse) voegt zich bij hem. Hun liefde wordt snel ontdekt en volgens de stamwetten moet hij worden omgebracht door zijn eigen broer die hem, geschrokken, laat ontsnappen. Nogma voegt zich, ver van het dorp, opnieuw bij hem. Een eenvoudig verhaal, prachtig verfilmd (door twee Fransen, Jean Monsigny en Pierre L. Chenieux) en met groot enthousiasme gespeeld. De filmer houdt zich bezig met de geestelijke ontwikkeling, die zijn personages doormaken, zonder daarbij dogmatisch te worden. Opmerkelijke muziek.

Tilai

Burkina Faso​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1990. Drama van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Assane Ouedraogo, Ina Sise, Rasmane Ouedraogo, Roukietou Barry en Ina Cissé.

Bij zijn terugkeer uit de stad, komt Saga (Ouedrago) erachter, dat zijn verloofde getrouwd is met zijn eigen vader. Hij weigert zich te onderwerpen aan de traditionele waarden en normen en hij vestigt zich niet ver van het dorp, en Nogma (Cisse) voegt zich bij hem. Hun liefde wordt snel ontdekt en volgens de stamwetten moet hij worden omgebracht door zijn eigen broer die hem, geschrokken, laat ontsnappen. Nogma voegt zich, ver van het dorp, opnieuw bij hem. Een eenvoudig verhaal, prachtig verfilmd (door twee Fransen, Jean Monsigny en Pierre L. Chenieux) en met groot enthousiasme gespeeld. De filmer houdt zich bezig met de geestelijke ontwikkeling, die zijn personages doormaken, zonder daarbij dogmatisch te worden. Opmerkelijke muziek.

Yaaba

Burkina Faso​/​​Italië​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1989. Familiefilm van Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Fatimata Sangra, Noufou Ouedraogo, Riquetou Barry, Adama Ouédraogo en Sibidou Ouedraogo.

Twee kinderen, een jongen en een meisje, bekijken het dagelijkse leven in een dorp in Burkina Faso en geven daarop een ironisch commentaar. De jongen is de enige die nog met een oude vrouw (Yaaba betekent grootmoeder) spreekt, die doorgaat voor waarzegster en waarvan iedereen zich afkeert. Hij houdt van haar. Het meisje wordt ziek en haar familie stelt alles in het werk om haar te genezen. Tevergeefs. Tenslotte redt Yaaba haar leven. Een tedere en ook grappige film, vol sarcastische observaties (familiegeschiedenissen, ruzies en geroddel), opgenomen met een waar meesterschap op het vlak van de ruimte en tijd die voorbijgaat. Een grappig Afrikaans sprookje. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Matthias Kälin.

Tilai

Burkina Faso​/​​Verenigd Koninkrijk 1978. Idrissa Ouedraogo. Met o.a. Moumouni Ouedraogo, Sibidou Sidibe, Assane Ouedraogo, Roukietou Barry en Ina Cissé.

Twee kinderen, een jongen en een meisje, bekijken het dagelijkse leven in een dorp in Burkina Faso en geven daarop een ironisch commentaar. De jongen is de enige die nog met een oude vrouw (Yaaba betekent grootmoeder) spreekt, die doorgaat voor waarzegster en waarvan iedereen zich afkeert. Hij houdt van haar. Het meisje wordt ziek en haar familie stelt alles in het werk om haar te genezen. Tevergeefs. Tenslotte redt Yaaba haar leven. Een tedere en ook grappige film, vol sarcastische observaties (familiegeschiedenissen, ruzies en geroddel), opgenomen met een waar meesterschap op het vlak van de ruimte en tijd die voorbijgaat. Een grappig Afrikaans sprookje. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Matthias Kälin.