Pierre Jansen

Howard Phillips Lovecraft (1890-1937)

Frankrijk​/​​België 1998. Documentaire van Patrick-Mario Bernard en Pierre Trividic.

Boulevard des Hirondelles

Frankrijk 1992. Drama van Josée Yanne. Met o.a. Élizabeth Bourgine, Christophe Bourseiller, Didier Sandre, Pierre-Loup Rajot en Elisabeht Bourgine.

Yanne baseerde zich op [KL]Ils partiront dans l`ivresse[KLE], het autobiografische boek van Lucie Aubrac. Het speelt in Lyon in 1943 - de tijd van Klaus Barbie en Jean Moulin. Het gaat over een vrouw (Bourgine) die haar man (en grote liefde) Rajot probeert te helpen ontsnappen uit de gevangenis waar hij wegkwijnt in afwachting van zijn executie door de nazi's. De regie is echter minder verheven dan de heldhaftige, verbluffende en ogenschijnlijk tot mislukken gedoemde daad. Van de ondragelijke spanning en van de angst van de verzetslieden komt helemaal niets over. Bourguine doet met haar bezielde spel wat zij kan om er toch nog iets van te maken. Scenario van regisseuse Yanne.

Le piège

Frankrijk 1990. Drama van Serge Moati. Met o.a. André Dussollier, Grace De Capitani, Pierre Dux, Michel Aumont en Jean Desailly.

In de herfst van 1940 reizen Parijzenaars Joseph Bridet (Dussolier), journalist, en zijn vrouw Yolande (De Capitani) naar Lyon, dat in het niet bezette deel van Frankrijk ligt, en dat met de nazi`s collaboreert. Bridet wil Engeland bereiken om zich bij generaal de Gaulle te voegen. Door dubbelspel hoopt hij in Vichy met de hulp van zijn hooggeplaatste `vriend` Basson (Aumont), een verlofpas te krijgen voor Marokko, dat ook bij Vichy-Frankrijk hoorde. Daar kan hij een plaats krijgen op een vliegtuig voor Londen. Zijn te minzame, onzekere houding wekt de argwaan van zijn vijanden, die hem in de val laten lopen. Typische Franse zienswijze over de oorlogstijd (1939-44), zwakjes uitgevoerd met onwaarschijnlijke situaties. Het scenario is van Jean-Claude Grumberg naar de roman van Emmanuel Bove. Het sfeervolle camerawerk is van Charlie Gaëta en is ondergedompeld in sombere tinten.

Olympe de nos amours

Frankrijk 1989. Historische film van Serge Moati. Met o.a. Marie-France Pisier, Pascale Rocard, Gérard Klein, Edouard Hastings en Frédéric Pellegeay.

Op het landgoed van de Chapellières worden in 1760 twee jongetjes geboren, beide voorbestemd om priester te worden. Hun leven zal echter heel anders worden, want de Franse Revolutie nadert. Een verfilming van de roman Les Chapellières van Pierre Péan, die de psychologische kwaliteiten van dit gevoelige en indringende werk weet over te brengen. Serge Moati, wiens enige bioscoopfilm het vreemde NUIT D'OR was, beschouwt televisie als een medium met evenveel mogelijkheden op het creative vlak als de film.

La folle journée ou le mariage de Figaro

Frankrijk 1989. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Fanny Cottençon, Roger Coggio, Marie Laforêt, Claude Giraud en Line Renaud.

Een bewerking van het beroemde stuk van Beaumarchais ter gelegenheid van het tweede eeuwfeest van de Franse Revolutie. Roger Coggio, die ervoor heeft gekozen zichzelf weg te cijferen ten behoeve van het werkstuk, maakte een serieuze en opgelegde film met weinig vindingrijkheid op het gebied van de enscenering. Bovendien lijkt de film soms wat lang te duren en worden bepaalde steeds terugkerende komische effecten op den duur irritant, zoals met name het gestotter van Carel. Mooie decors van Thierry Leproust en goede originele muziek met dezelfde sarcastische ondertoon als in het stuk.

Monsieur de Pourceaugnac

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Mitrani. Met o.a. Michel Galabru, Roger Coggio, Fanny Cottençon, Jérôme Anger en Jean-Paul Roussillon.

Deze bewerking van Molières toneelstuk is zeer origineel. Hij gaat diep in op de persoon van Lodewijk XIV die zowel koning is, in al zijn pracht en praal, als bevoorrecht toekijker. Een fundamentele dubbelzinnigheid maakt zodoende het verhaal boeiend, alsmede de bedriegelijke decors en hun overgang tot werkelijke vormen. Van grote klasse, maar de vertolking is niet altijd van hoog niveau, en de Fransen laten weer eens zien hoe chauvinistisch ze kunnen zijn.

Rebelote

Frankrijk 1983. Drama van Jacques Richard. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Olga Georges-Picot, Maurice Garrel, Mado Maurin en Tina Aumont.

Een jonge slager is voor het leven getekend, na een ellendige jeugd als zoon van een tuberculeuze vader en een aan alcohol verslaafde moeder, die elkaar haten. Na vechtpartijen in dronkenschap belandt hij achter de tralies. Dit sociaal melodrama is nauwgezet in de stijl van de stomme film gemaakt en geacteerd, met aanstekelijk parodistisch resultaat. Met name L[KA1]eaud is in zijn bloedserieuze mimiek hoogst komisch. (Geheel in de traditie van weleer moet in de bioscopen de muzikale begeleiding live worden uitgevoerd.)

Les Affinités electives

Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1982. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphane Audran, Helmut Griem, Pascale Reynaud, Michael Degen en Jarmila Svehlova.

Verfilming van Goethe's klassieke roman over twee jeugdgelieven, die pas op latere leeftijd met elkaar kunnen trouwen, en de passie van weleer terugvinden in hun relaties met anderen. Een intelligent bewerkte en stijlvol gefilmde literaire adaptatie - een van de beste hedendaagse - mist helaas toch werkelijke overtuigingskracht. Misschien wel door de tweetalige rolbezetting, waardoor de versies zowel in het Duits als het Frans voor de helft nagesynchroniseerd moesten worden. Werkelijk tegenspel wordt hierdoor onmogelijk, hoe goed Audran en Griem hun rollen ook spelen. Niettemin zeer het bekijken waard. Het scenario is van Roger Grenier.

Le grand frère

Frankrijk 1982. Drama van Francis Girod. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean Rochefort, Roger Planchon, Jacques Villeret en Souad Amidou.

Een ex-legionair komt voor een wraakactie in Marseille en krijgt hulp van enkele aan de zelfkant levende Arabische randfiguren, die zijn verantwoordelijkheidsbesef opwekken. Zijn verliefdheid op een meisje wekt de afgunst van haar dertien- jarige broer, die hem door middel van een anonieme brief bij de politie aangeeft. Deze ambitieuze poging om de romantische film noir van vóór WO II nieuw leven in te blazen met actuele, sociale en politieke observaties en geweldelementen, struikelt over een warrig scenario, dat vooral in de eerste helft op een chaotische manier door tijd, locaties en uiteenlopende thematieken springt zonder enige organische eenheid. Individueel treffende scènes en toegewijd acteren slagen er niet in om de film adem te geven. Het scenario is van regisseur Girod en Michel Grisolia. Het camerawerk is van Bernard Zitzermann.

T'es grand et puis t'oublies

België​/​​Frankrijk 1981. Drama van Serge Moati. Met o.a. David Benassayag, Romain Bouteille, Elizabeth Wiener, Raymond Bussières en Denise Chalem.

Juli 1965. Het tien-jarige in Frankrijk wonende Tunesische weesjongetje Henri (Benassayag) is erg ongelukkig. Zijn zuster stuurt hem voor een maand naar een vakantiekamp. Aanvankelijk krijgt hij weinig contact met de andere kinderen. Om toch maar aanvaard te worden en beschaamd over het feit dat hij een wees is, speldt hij zijn kameraden op de mouw dat hij het zoontje is van de bekende wielrenner Raymond Poulidor. Maar mede door deze leugen zal de kloof tussen hem en de andere kinderen nog groter worden. Gevoelig drama over de angsten en zorgen van een weeskind dat zich uitgesloten voelt uit de gemeenschap. De jonge Benassayag torst op bewonderingswaardige wijze de zware hoofdrol op zijn frele schouders. De opgeroepen emoties komen levensecht over en de dialogen tussen de kinderen klinken zeer realistisch. Heel wat kinderen zullen hun eigen angst herkennen in de belevenissen van Henri. Het scenario is van regisseur Moati zelf. Achter de camera nam Girard de Battista plaats.

Le cheval d'orgeuil

Frankrijk 1980. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. François Cluzet, Bernadette Le Saché, Jacques Dufilho, Arnel Hubert en Ronan Hubert.

Apocriefe en minst bekende titel van Chabrol, die in het boekje 'Pensées, répliques et anecdotes' er met gortdroge ironie over opmerkt: 'Er zitten enkele van de beste dingen in die ik ooit heb gedaan, maar ze zijn zo subtiel dat ik de enige ben die ze heeft opgemerkt.' Inderdaad: de nogal vrije bewerking van Pierre-Jakez Hélias' succesroman over straatarme Bretonse boeren aan het begin van de twintigste eeuw flopte genadeloos. Aan de acteurs en het 'postkalenderrealisme' van Jean Rabiers fotografie heeft het niet gelegen, volgens de regisseur, die achteraf berouwde te hebben verzuimd om in het Bretonse dialect te draaien.

L' Oeil du maître

Frankrijk 1979. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Patrick Chesnais, Olivier Granier, Dominique Laffin, Marina Vlady en Michel Aumont.

Reporters bij een lokaal tv-station lopen stuk op de politieke censuur. Een streber weet een baan in Parijs te krijgen en trekt een ex-collega als medewerker aan. Om zijn carrière niet in gevaar te brengen stemt hij erin toe coupures aan te brengen in een reportage over de Mobiele Eenheid, die achter zijn rug door de idealistische collega weer ongedaan worden gemaakt. De uitzending zelf wordt echter onderbroken door een zg. 'storing'. Dit boeiend kijkje in de keuken van de omroep weegt op tegen de vlakke regie van de debutant, terwijl goed spel de schetsmatige roltegenstellingen nuanceert.

Violette Noziere

Frankrijk​/​​Canada 1978. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Isabelle Huppert, Stéphane Audran, Jean-François Garreaud, Jean Carmet en Guy Hoffman.

In 1934 draait de 18-jarige Violette Nozière levenslang de bak in voor het vergiftigen van haar ouders. Vader is heen, moeder overleeft. Motief: wraak voor incest. Of waren het misschien de ouderlijke spaarcenten waarop prostituee Violette en haar dubieuze vrijer hun oog hadden laten vallen? Chabrol ensceneerde de hamvraag die Frankrijk lang bezighield als fascinerend misdaaddrama annex gedetailleerde mileuschets. Huppert is de sfinxachtige titelrol op het mooie lijf geschreven: de jury in Cannes bedeelde haar met de prijs voor Beste Actrice. De gifmengster zelf kwam in 1945 vervroegd vrij en huwde de griffierszoon van de gevangenis waar ze had gezeten.

Madame le juge: 2 + 2 = 4

Frankrijk 1978. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Simone Signoret, Jean-Claude Dauphin, Didier Haudepin, François Perrot en Michel Vitold.

In deze aflevering krijgt Signoret de gelegenheid een rol te spelen van de onderzoeksrechter met een warm moedergevoel. Als de achttien-jarige Ferreux beschuldigd wordt van de dubbele moord op zijn ouders, twijfelt zij eraan of hij schuldig is. Ze bouwt buiten de rechtbank-sfeer een vertrouwensrelatie op met de wees, die de indruk wekt een ongelukkige jeugd te hebben gehad. Finaal bekent hij haar de dader te zijn en uit verveling gehandeld te hebben. Een puik scenario van de regisseur naar de figuren van Raymond Thevenin en sterk spel van de hoofdrollen. De titel slaat op het feit dat een plus een geen twee hoeft te zijn.

L'état sauvage

Frankrijk 1978. Drama van Francis Girod. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Claude Brasseur, Jacques Dutronc, Doura Mané en Michel Piccoli.

In een recent gedekolonialiseerde Afrikaanse staat heeft een Française haar minnaar verlaten voor een zwarte politieke leider, wat woede en wantrouwen bij blank en zwart teweegbrengt. Bekroonde roman van Georges Conchon werd door hem zelf voor de film bewerkt met Francis Girod, en geeft een overtuigend beeld van chaos, opportunisme en hoogoplopende emoties van de situatie, zonder uitgesproken politieke stellingname. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

Les Liens de sang

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk​/​​Canada 1977. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Donald Sutherland, Stéphane Audran, Micheline Lanctôt, Aude Landry en Lisa Langlois.

Een tienermeisje wordt na afloop van een fuifje vermoord, terwijl haar stiefzusje wordt verwond. De getuigenis van de gewonde doet een lustmoord vermoeden, maar het onderzoek van een politie-inspecteur wijst steeds meer in de richting van een troebele gezinstragedie. Chabrol verplaatste Ed McBains roman [KL]87th Precinct[KLE] rond inspecteur Carella naar Montreal, dat hij met sfeervolle beklemming in beeld brengt. De ingewikkelde intrige zit een psychologische uitdieping in de weg; hetzelfde geldt voor de multinationale rolbezetting. Niettemin treffende momenten door het raffinement en de verziekte emoties bij de op het oog onschuldige jongeren. (De nieuw gemonteerde, zes minuten kortere Britse versie probeert de thriller-aspecten aan te dikken, ten koste van de milieu-ontleding, met averechts resultaat.) Wel wat lang en daardoor vervelend. Ook bekend als: BLOOD RELATIVES.

La dentellière

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Duitsland 1977. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Isabelle Huppert, Yves Beneyton, Florence Giorgetti, Monique Chaumette en Jean Obé.

Huppert speelt een gesloten kapstertje dat verliefd wordt op een verlegen student die er niet in slaagt om door haar stilte heen te breken of te herkennen hoe veelzeggend die eigenlijk is. Het romanpersonage van Pascal Lainé (die samen met regisseur Goretta voor het scenario tekende) leek geschreven voor Huppert die bij haar rolkeuze vaak opteert voor non-conformistische vrouwen. In een interview zegt ze: 'Het zijn vooral vrouwen die zich in stilte proberen los te maken. Ik zoek naar de frictie tussen vrijheid en afspraken. Het tussengebied waarin zekerheden worden losgelaten zonder dat er concreet iets nieuws voor in de plaats komt.' Subtiele film.

Nuit d'or

Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van Serge Moati. Met o.a. Klaus Kinski, Jean-Luc Bideau, Bernard Blier, Marie Dubois en Anny Duperey.

Een buitenstaander die de corrupte respectabiliteit van een bourgeoisfamilie verstoorde is door hen met medewerking van de commissaris van politie uitgeschakeld en wordt doodgewaand. Hij komt terug om wraak te nemen en probeert hen met het kidnappen van een nichtje vergeefs te chanteren. Door een ongeladen revolver op de commissaris te richten, provoceert hij zijn eigen dood (en de postume afrekening). De begaafde tv-regisseur Moatie weet in zijn speelfilmdebuut door de camerastandpunten een modern architectonisch aanzien van de expressionistische decors te geven, waarbij de acteurs zich in hun spelstijl knap aanpassen. Het scenario is echter al te schetsmatig voor gewicht van deze effecten, waardoor het resultaat onnodig pretentieus lijkt.

Les Magiciens

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Franco Nero, Jean Rochefort, Stefania Sandrelli, Gert Fröbe en Gila von Weitershausen.

Een zich vervelende rijkaard in Tunesië probeert de voorspellingen van een helderziende charlatan uit te doen komen. Voor een moordprofetie lijkt een jong echtpaar met problemen het aangewezen manipulatie-object, maar er valt een ander slachtoffer dan voorzien was. Een niet zo zeer mislukte als wel oninteressante Chabrol-film waarbij ironie de intrige uit de flut-roman niet op een ander plan tilt, maar de indruk maakt van een vakantiefilm waarbij de betrokkenen zich op exotische locaties prima geamuseerd hebben, maar hun werk vergeten zijn.

Alice ou la dernière fugue

Frankrijk 1976. Mysterie van Claude Chabrol. Met o.a. Sylvia Kristel, Charles Vanel, André Dussollier, Jean Carmet en Fernand Ledoux.

Een jonge vrouw ontvlucht de echtelijke woning zonder duidelijke bestemming. Overvallen door een noodweer krijgt ze een auto-ongeval vlakbij een landhuis waar ze vraagt de nacht te mogen doorbrengen. Na mysterieuze ontmoetingen en ervaringen 's nachts en de volgende dag probeert ze vergeefs weg te komen, tot ze uiteindelijk haar auto bereikt en toch weer voor hetzelfde landhuis uitkomt en opnieuw verongelukt, nu dodelijk. Een variant op ALICE IN WONDERLAND laat de heldin zien in niemandsland tussen het leven en de dood. Chabrol beoefent het mysterie-genre sfeervol en met grimmige humor en maakt ideaal gebruik van Kristel wier nuchtere expressieloosheid haar vergeefse ontsnappingspogingen iets kranigs geeft. Scenario van Chabrol. De fotografie is van Jean Rabier.

Mords pas, on t'aime

Frankrijk 1975. Komedie van Yves Allégret. Met o.a. Bernard Fresson, Yves Coudray, Jean-Pierre Darras, Catherine Allégret en Sylviane Bressy.

Een ondernemend tien-jarig jongetje wordt door zijn grootouders opgevoed, omdat zijn gescheiden vader, een vrachtrijder, voortdurend onderweg is. Dan neemt zijn vader hem mee naar zijn woonstede, Bordeaux; er ontwikkelt zich een een goede verstandshouding tussen beiden. Zijn vader vertelt hem over zijn moeder, die tot de gegoede burgerij uit die stad behoort. Het ventje zou zo graag zijn inmiddels hetrouwde moeder (met twee dochtertjes) willen zien en hij bedenkt een list: hij pleegt een klein vergrijp, waarvoor de politie hem oppakt en hij geeft de naam van zijn moeder op, die hem van het politiebureau komt afhalen. Zijn moeder brengt hem naar zijn vader en ze blijft voor het avondeten. Als zij de volgende morgen zijn vader verlaat, moet het joch terug naar zijn grootouders. Het scenario wisselt treffende momenten af met ver gezochte zoals vertederende humor, die volwassenen zou moeten week maken. Ondanks de zinnige strekking blijft de film al te oppervlakkig en de jeugdige Coudray - inmiddels een veteraan uit de tv-serie Graine D'Ortie die ook door Allégret werd geregisseerd - getuigt meer van acteursflair dan dat hij zijn personage aannemelijk maakt. Ook bekend als BONNE FÊTE PAPA, LA FÊTE DES PÈRES, TA FÊTE PAPA et ROSE ET FRÉDEÉRIC.

Les innocents aux mains sales

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1975. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Rod Steiger, Romy Schneider, Jean Rochefort, Paolo Giusti en Hans Christian Blech.

Een vrouw vermoordt met behulp van haar jonge minnaar haar rijke, ziekelijke echtgenoot. De ideale misdaad blijkt echter minder waterdicht dan verwacht, maar haar doortrapte advocaat weet alle schuld op de verdwenen minnaar af te schuiven. Dan blijkt echter alles geheel anders te lopen. Geheel tegen de verwachtingen in volgt een reeks van nachtmerrie-achtige ontknopingen. Deze thriller neemt het met de waarschijnlijkheid niet zo nauw, maar is in de eerste plaats bedoeld als beschouwing over de vrouw als lustobject. Schneider wordt, aanvankelijk onwetend, door letterlijk alle mannen in de film gemanipuleerd en past zich bij ieder van hen aan met uiterlijke metamorfoses. Tegenover haar tragische rol zijn de tegenspelers ongegeneerd ironisch. Het scenario is van Chabrol naar een roman van Richard Neely.

Le Cri du coeur

Frankrijk 1974. Drama van Claude Lallemand. Met o.a. Stéphane Audran, Maurice Ronet, Eric Damain, Delphine Seyrig en Paul Frankeur.

Verwende puber moet na een ongeval een van zijn benen missen en terroriseert vanuit een rolstoel zijn bourgeois-milieu, maar de chantage met hun seksuele geheimen biedt geen echte bevrediging en hij pleegt zelfmoord. Interessante gedragsobservatie - zonder psychologische 'uitleg' echter - van jonge debutant, kreeg onvaste vormgeving en onzekere spelregie. Jeugdige tv-acteur Damain is opmerkelijk en krijgt goed tegenspel van Audran en Ronet als zijn ouders, die alleen in staat zijn tot materiële troost, maar de andere rollen zijn te vaak verkrampte karikaturen. Vooral Seyrig die, als vrouw van Ronets werkgever, de belichaming moet zijn van de verhitte puberdromen van de tragische hoofdpersoon.

Nada

Italië​/​​Frankrijk 1973. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Fabio Testi, Mariangela Melato, Lou Castel, Michel Duchaussoy en Maurice Garrel.

Een groep anarchisten van uiteenlopende ideologie ontvoert de Amerikaanse ambassadeur, maar is daarbij gefilmd door de Inlichtingendienst. De afgelegen boerderij waar ze op het losgeld wachten wordt aangevallen door de gendarmerie die ze -in opdracht van het ministerie - geen mogelijkheid tot overgave laat, zodat de overheid hen als levensgevaarlijk en bloeddorstig zal kunnen afschilderen. Deze virtuoos gemaakte en knap gespeelde politieke thriller heeft als strekking dat onbezonnen revolutionaire acties de repressieve krachten alleen maar versterken en mobiliseren, wat Chabrol bij de première niet in dank werd afgenomen, maar waar de ontwikkelingen sindsdien hem gelijk in hebben gegeven. Scenario van regisseur Chabrol en Jean- Patrick Manchette. Camerawerk van Jean Rabier.

Les noces rouges

Frankrijk​/​​Italië 1973. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Piccoli, Claude Piéplu, Clotilde Joano en Eliana De Santis.

In een stadje aan de Loire storten Lucienne, echtgenote van burgemeester-entrepreneur Paul Delamare, en diens assistent Pierre Maury zich in een affaire. Wanneer Pierre zijn doodzieke vrouw vergiftigt en Paul achter Luciennes overspel komt, is er geen weg terug. Voor zijn zwartgallig-satirische misdaaddrama baseerde Chabrol zich op een gruwelijke crime passionel uit 1970 in het oude Tempeliersdorp Bourganeuf in de Creuse. De politieke laag in het verhaal (de moorddadige assistent is socialist, de burgervader gaullist) schoot zekere notabelen in het verkeerde keelgat: de premièredatum werd uitgesteld. Audran en Piccoli vormen een doorgedraaid koppel.

Docteur Popaul

Frankrijk 1972. Claude Chabrol. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Mia Farrow, Laura Antonelli, Daniel Ivernel en Marlène Appelt.

Een medisch student trouwt met de lelijke dochter van een geneesheer-directeur in het belang van zijn carrière. Buitenshuis blijft hij onverminderd rokken jagen, maar de echtgenote is schijnbaar tevreden tot hij een verhouding begint met haar mooie zuster. De poging om met opzettelijk grove humor tegen heilige huisjes te trappen mislukt omdat Belmondo - die de film produceerde - zich zó ongeremd in de smakeloosheid stort dat het echt niet leuk meer is. Een verrassende rol van Farrow als stil muisje met gevaarlijk diepe gronden. Scenario van Paul Guégauff. Ook bekend als HIGH HEELS.

Le Sauveur

Frankrijk 1971. Drama van Michel Mardore. Met o.a. Horst Buchholz, Muriel Catala, Hélène Vallier, Roger Lumont en Henri Vilbert.

Een vrouw herinnert zich hoe ze als meisje in een gezin van collaboranten tijdens de oorlog een gewonde parachutist stiekem heeft verzorgd, verliefd op hem is geworden en hem heeft verraden toen hij zich - weer hersteld - bij het verzet wilde voegen. Dit debuut van een schrijver-filmcriticus kreeg een nogal dorre vormgeving, waarbij de oorlog niet meer is dan decor voor liefdesspelletjes. Goed spel van de jeugdige Catala.

La décade prodigieuse

Italië​/​​Frankrijk 1971. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Marlène Jobert, Orson Welles, Anthony Perkins, Michel Piccoli en Guido Alberti.

Een schuldgevoel over de verhouding met de jonge vrouw van zijn stiefvader brengt een jongeman in psychische crises en veroorzaakt geheugenverlies. Hij roept de steun van een vriend in die bij een bezoek aan zijn ouderlijk huis de chantage van de echtgenote niet weet op te lossen. Als de zoon weer in een depressie is gevlucht, wordt het lijk van de stiefmoeder gevonden. Chabrol gebruikte een roman van Ellery Queen als eerbetoon aan Welles die de rol speelt van de zich oppermachtig wanende manipulator van zijn medemensen. Het scenario van Paul G[KA1]egauff, Eug[KA2]ene Archer en Paul Gardner is aan de zwakke kant, maar visueel (camerawerk van Jean Rabier) fascineert de film voortdurend.

Juste avant la nuit

Frankrijk​/​​Italië 1971. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Bouquet, François Périer, Jean Cammet en Marina Ninchi.

Een getrouwde veertiger heeft een sado-masochistische verhouding met de vrouw van zijn beste vriend en wurgt haar per ongeluk. Niemand verdenkt hem, maar zijn slecht geweten doet hem zowel tegen zijn echtgenote als tegen de weduwnaar bekennen, die beiden omwille van de façade weigeren hem aan te geven. Een typerende Chabrol-film waarin bourgeois-behoudendheid en oprechte liefde of loyaliteit subtiel door elkaar heen lopen.

Le boucher

Frankrijk​/​​Italië 1970. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphane Audran, Jean Yanne, Antonio Passalia, Roger Rudel en William Guérault.

Geliefde onderwijzeres Helene (Audran) raakt in haar ingeslapen Franse provinciestadje verwikkeld in een platonische vriendschap met lokale slager Popaul (Yanne). De stroeve galanterie slaat om in een psychologische uitputtingsslag als Helene begint te vermoeden dat de eenvoudige slager wellicht verantwoordelijk is voor de gruwelijke dood van enkele vrouwen. Le boucher is een topstuk uit de hoogtijdagen van maatschappijcriticus Chabrol (La femme infidèle) omdat de film de schone schijn van het kleinburgerlijk bestaan haarfijn ontleedt. Het raffinement schuilt in de suggestieve cameravoering, in het non-verbale acteerwerk, in de afgemeten pianoklanken: een oordeel blijft uit, maar Chabrols boodschap is bitter als gal.

La Rupture

Italië​/​​België​/​​Frankrijk 1970. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphanie Audran, Jean-Pierre Cassel, Michel Bouquet, Jean-Claude Drouot en Michel Duchaussoy.

Een onvolwassen, aan drugsverslaafde rijkeluiszoon staat in zijn roes zijn zoontje naar het leven, waarna zijn vrouw zich met haar kind in een familiepension installeert en scheiding aanvraagt. Haar schoonvader houdt haar verantwoordelijk voor de verloedering van zijn zoon en wil de voogdij over zijn kleinkind, zodat hij een schoftige detective opdracht geeft om haar in discrediet te brengen. Dit melodramatisch en hoogst ingewikkeld verhaal vormt de aanleiding voor een eerbetoon aan de morele moed van Audran als de jonge moeder, waarbij de andere acteurs in vaak bizarre scènes op verrassende en geslaagde wijze rollen tegen - hun - type in, hebben gekregen.

Que la bête meure

Frankrijk​/​​Italië 1969. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Michel Duchaussoy, Jean Yanne, Caroline Cellier, Maurice Pialat en Anouk Ferjac.

Wanneer de negenjarige zoon van weduwnaar Charles (Duchaussoy), een kinderboekenschrijver, wordt doodgereden en de politie de dader niet kan vinden, zweert hij wraak. Met wat detectivewerk komt hij op het spoor van een actrice die vermoedelijk in de auto zat. Op den duur raakt Charles ervan overtuigd dat de dader haar zwager moet zijn, een bruut (geweldig gespeeld door Yanne) die door zijn hele ­familie wordt gehaat. In een van zijn fascinerendste films keert nouvelle vague-grondlegger Chabrol de clichés van de wraakfilm binnenstebuiten, om vragen op te roepen over recht en onrecht en de menselijke natuur.

Les Biches

Frankrijk​/​​Italië 1968. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphane Audran, Jacqueline Sassard, Jean-Louis Trintignant, Henri Attal en Dominique Zardi.

Fr[KA1]ed[KA1]erique (Audran), een rijke lesbienne neemt de jonge straattekenares Whay (Sassard) bij zich in huis in Saint- Tropez, waar ze verliefd wordt op de architect Paul Thomas (Trintignant). De poging om in de beginnende relatie te interveniëren, resulteert in een verhouding van de vrouw met haar 'rivaal', waarbij het meisje steeds meer wordt buitengesloten. Deze geraffineerde film stelt binnen de driehoeksrelatie seksuele identiteit al dan niet op losse schroeven, met zowel tragische als onthutsende verwisselingen en aanpassingen. De film betekende na een reeks commerciële avonturenfilms een nieuw succes en verdere rijpheid in de carrière van Chabrol en was de doorbraak van Audran als intrigerende filmpersoonlijkheid. Ze werd op het filmfestival van Berlijn gelauwerd met de Zilveren Beer. Het scenario is van Paul Gégauff en regisseur Chabrol. Het camerawerk is van Jean Rabier. Eastmancolor, Mon.

La femme infidèle

Frankrijk​/​​Italië 1968. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Stéphane Audran, Michel Bouquet, Maurice Ronet, Michel Duchaussoy en Guy Marly.

Gemoedelijke bourgeois ontdekt dat zijn echtgenote hem bedriegt en vermoordt in een plotselinge opwelling haar minnaar. De vrouw beseft daardoor de hevigheid van zijn liefde en probeert hem alibi te bezorgen zonder dat tussen hen iets wordt uitgesproken. Meesterwerk van Chabrol waar het simpele gegeven alle ruimte laat voor een kritische observatie van het burgermanscomfort en tegelijk aangrijpend pleidooi voor de echtelijke liefde is. De doorbraak van Bouquet als filmacteur.

Flammes sur l'Adriatique

Joegoslavië​/​​Frankrijk 1968. Oorlogsfilm van Alexandre Astruc. Met o.a. Gérard Barray, Claudine Auger, Antonio Passalia, Relja Basic en Raoul Saint-Yves.

Een Joegoslavische torpedojager wordt in 1941 op zee aangevallen door de Luftwaffe, zonder dat officieel de oorlog is verklaard. Na zware averij ontstaat een conflict tussen twee officieren, waarvan de een het schip tot elke prijs weer zeevaardig wil maken en de ander het als wrak wil achterlaten. Verbazend conventionele oorlogsfilm van een regisseur die ooit de theoreticus en voorloper van het Nieuwe Filmen was. Het beperkte budget stond een minimum aan spectaculaire actie toe. Wel wordt er eindeloos gediscussieerd over plichtsbesef en nationale eer.

Le scandale

Frankrijk 1967. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Anthony Perkins, Maurice Ronet, Yvonne Furneaux, Stéphane Audran en Annie Vidal.

Een rijke champagne-verbouwster wil haar onderneming aan Amerikanen verkopen, maar ze is geen eigenares van het merk dat toebehoort aan de neef en beste vriend van haar playboy- echtgenoot. Op een ochtend ontwaakt de neef met naast zich het lijk van een call-girl. Daardoor kan hij gechanteerd worden om zijn rechten op het merk af te staan. Deze complexe thriller vol vernuftige wendingen en dubbele bodems heeft schitterend spel van Ronet die steeds meer aan zijn eigen onschuld gaat twijfelen en een bravoure-rol van Audran die de sleutel is tot een verrassende en spectaculair uitgewerkte ontknoping.

La Route de Corinthe

Italië​/​​Frankrijk 1967. Avonturenfilm van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Seberg, Maurice Ronet, Michel Bouquet, Christian Marquand en Saro Urzì.

Twee geheimagenten krijgen de opdracht om in Griekenland in een fabriek de plannen van geperfectioneerd radarsysteem te achterhalen. Eén van beiden wordt gedood, maar zijn weduwe zet met een collega het onderzoek voort. Deze laatste van Chabrols avonturenfilms-om-den-brode neemt de intrige geen moment serieus, maar gebruikt hem als leidraad voor een reeks spectaculaire scènes die het genre in het ooitje nemen. Seberg slaat zich energiek door duizend gevaren heen. Een Griekse kolonelscoup tijdens locatieopnamen resulteerde in onbenoemde, maar nauwelijks bedekte scherpe toespelingen. Het scenario is van Claude Brule en Daniel Boulanger naar de roman van Claude Rank.

La Ligne de démarcation

Frankrijk 1966. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Seberg, Maurice Ronet, Daniel Gélin, Stéphane Audran en Jacques Perrin.

De demarcatielijn loopt over een brug die een bezet dorp in de Jura van de vrije zone scheidt. Een aantal dorpelingen onderneemt verzetsacties door stiekeme overtochten. Onder hen is de Britse vrouw van een kasteelheer die zelf in de nederlaag berust en zich afzijdig houdt tot de wreedheden van de Duitsers hem ook bij het verzet doen aansluiten. Een `broodfilm` voor Chabrol in een succesloze periode die zich meer plichtsgetrouw dan ge[KA3]inspireerd van zijn opdracht kwijt, maar toch nog ironische kanttekeningen bij heldendom en patriottisme plaatst. De memoires van een kolonel (Colonel Rémy) waarvan het scenario is afgeleid, zijn later bewerkt tot een tv-serie.

Marie-Chantal contre le Dr. Kha

Spanje​/​​Frankrijk 1965. Avonturenfilm van Claude Chabrol. Met o.a. Marie Laforêt, Francisco Rabal, Akim Tamiroff, Serge Reggiani en Roger Hanin.

Een snobistische jongedame krijgt tijdens een wintersportvakantie door een opgejaagde dief een bijou toevertrouwd die een voor de hele mensheid gevaarlijk virus bevat. Spionnen van diverse nationaliteit en meester-misdadiger Kha proberen haar de bijou te ontfutselen. Chabrol plaatste de cartoonheldin in een spionageparodie die voor de hand liggende grappen en avonturen afwisselt met meer persoonlijke, dwarse humor en sc[KA2]enes. (De rol van Audran als lesbische spionne loopt vooruit op LES BICHES.) De verbaasde gepikeerdheid van Laforêt wordt eentonig, maar het tegenspel is gevarieerd en kleurrijk, o.a. van Chabrol zelf als omkoopbare barkeeper.

La 317e Section

Frankrijk 1965. Oorlogsfilm van Pierre Schoendoerffer. Met o.a. Bruno Cremer, Jacques Perrin, Pierre Fabre en Manuel Zarzo.

In 1954 hebben de Fransen de oorlog in Indo-China, het latere Vietnam, al zo goed als verloren. Een bataljon soldaten, Fransen en Laotianen, krijgen orders zich bij de hoofdmacht te voegen, maar tijdens de terugtocht komen ze tegenover een overmacht te staan. Terwijl ze zich aanvankelijk zorgen maakten of de meegenomen pastis wel koud genoeg geserveerd kon worden, is nu de hoeveelheid beschikbare morfine belangrijker. Sterk oorlogsdrama in zwart-wit, met uitstekend spel van Perrin en vooral van Cremer, als de ervaren sergeant die probeert er het beste van te maken. Regisseur Schoendoerffer was ooit zelf als oorlogsreporter in Vietnam.

Une si jeune paix

Frankrijk 1964. Drama van Jacques Charby. Met o.a. Mustapha Belaid, Fawzi Djeffel en Mustapha Zerrouki.

Algerije is net onafhankelijk. Duizenden kinderen zijn wees en worden opgevangen in speciale tehuizen. Een realistisch uitgangspunt dus, als van een documentaire. Het vervolg is fictie. Locatie is het tehuis Eljil Eljedid. Het leven van de kinderen is één groot trauma, en ze zitten dan ook vol agressie. Ze wedijveren met elkaar in twee rivaliserende groepen die, natuurlijk, FLN en OAS heten. Levendige maar onsamenhangende en soms onbeholpen regie, en aarzelende begeleiding van de jeugdige, overigens zeer natuurlijk overkomende acteurs.

Les Plus belles escroqueries du monde

Frankrijk​/​​Japan​/​​Nederland​/​​Italië 1964. Komedie van Hiromichi Horikawa, Roman Polanski, Ugo Gregoretti, Claude Chabrol en Jean-Luc Godard. Met o.a. Mie Hama, Ken Mitsuda, Nicole Karen, Jan Teulings en Arnold Geldermans.

Een teleurstellende episodenfilm, waarbij zowel de regisseurs als de acteurs onder hun maat blijven in anekdotes over verschillende soorten oplichting. Polanski's Amsterdamse bijdrage over een Franse diamantendievegge is als zijn eerste westerse film een curiosum. De relatief interessantste sketch van Godard met Seberg in haar rol uit A BOUT DE SOUFFLE die een politieke oplichter interviewt, werd in de meeste landen gecoupeerd.

Le Tigre aime la chair fraiche

Frankrijk 1964. Avonturenfilm van Claude Chabrol. Met o.a. Roger Hanin, Maria Mauban, Daniela Bianchi, Mario David en Roger Dumas.

Een geheimagent moet de vrouw en dochter van een Turkse minister tijdens een staatsbezoek tegen terroristen beschermen. Een romance met de dochter komt net op gang als ze ontvoerd wordt. Na een reeks niet-succesvolle films moest Chabrol inhaken op de spionage-mode om te kunnen blijven werken en versierde het doorsnee-scenario (van acteur Hanin) met zoveel verrassende vondsten en spectaculaire momenten dat hij een van aardigste films binnen het genre maakte.

Landru

Italië​/​​Frankrijk 1963. Biografie van Claude Chabrol. Met o.a. Charles Denner, Michèle Morgan, Danielle Darrieux, Hildegard Knef en Juliette Mayniel.

Knap is hij niet, antiekhandelaar Henri-Desiré Landru (Denner), maar wel reuze charmant. En als hij ook nog zinspeelt op zijn fortuin zijn maar weinig vrouwen ongevoelig voor zijn toenaderingspogingen. Ze hadden verstandiger moeten zijn, blijkt uit deze verfilming van Chabrol over het leven van de beruchte vrouwenmoordenaar. Het scenario werd geschreven door Françoise Sagan, de cast was prima, toch is dit zeker niet Chabrols beste. Wie geïnteresseerd is in seriemoordenaar Landru kan beter terecht bij Chaplins Monsieur Verdoux (1947).

Ophélia

Frankrijk 1962. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Alida Valli, André Jocelyn, Juliette Mayniel, Claude Cerval en Robert Burnier.

Een onevenwichtige jongeman ziet in de dood van zijn vader en de verhouding van zijn moeder met zijn oom parallellen met HAMLET en probeert die tragedie in zijn eigen leven te ensceneren, hoewel de personages niet kloppen met hun voorbeelden en zijn oom in de zakenwereld misschien van alles op zijn geweten heeft, maar geen moordenaar is. De curieuze en ook wel interessante Spielerei met een verburgerlijking van tragediemotieven blijft aan de oppervlakte, omdat Chabrol wel demystificeert maar er weinig belangwekkends voor in de plaats stelt. Jocelyn en Cerval blijven als 'Hamlet' en 'Claudius' schertsfiguren; 'Gertrude' en 'Ophelia' zijn te weinig uitgewerkt als tegendraadse stemmen van de redelijkheid, ondanks de goede acteerprestaties.

Les sept péchés capitaux

Frankrijk 1962. Komedie van Sylvain d' Homme, Philippe de Broca, Jacques Demy, Claude Chabrol en Edouard Molinaro. Met o.a. Jean-Pierre Aumont, Claude Brasseur, Jean-Claude Brialy, Jean-Pierre Cassel en Eddie Constantine.

Het nouvelle vague-antwoord op het onder dezelfde titel gemaakte zevenluik van de gearriveerde regisseurs uit de jaren vijftig geeft door het beperkt bestek de beroemde regisseurs, acteurs en schrijvers weinig speelruimte, waardoor het resultaat vlak en nauwelijks onderhoudend is. Een aardige sketch van Godard met Constantine, die zelfs te lui is om op de avances van een starlet in te gaan, en zowaar een uitschieter van Vadim, die een overspelrelatie laat stuk lopen op de verongelijkte hoogmoed van de gelieven ten aanzien van hun huwelijkspartners. Een gaaf klein verhaal dat de barokke ontsporingen van zijn lange films mist.

L'oeil du malin

Frankrijk 1962. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Jacques Charrier, Stéphane Audran, Walter Reyer, Daniel Boulanger en Michael Munzer.

Een journalist die als kroniekschrijver naar Beieren is overgeplaatst, wordt jaloers op het professioneel- en prive-geluk van een succesvol auteur die met een Francaise getrouwd is. Hij probeert door chantage via overspel de vrouw voor zichzelf te winnen, maar bereikt ermee dat ze door haar man wordt vermoord. De simpele verhaalstructuur die vooruitloopt op Chabrols beroemde films van tien jaar later geeft alle ruimte aan de complexe uitdieping van de personages, maar onderscheidt zich van al zijn andere films door de consequente vertelling vanuit de subjectiviteit van Charrier als journalist. De destijds geflopte film was zijn tijd vooruit, wat hem nu bij het (her-)zien des te interessanter maakt.

Les Godelureaux

Frankrijk 1961. Komedie van Claude Chabrol. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Bernadette Lafont, Charles Belmont, Jean Tissier en Sacha Briquet.

Eigengereide jonge snob is slachtoffer van een practical joke van zijn kennissenkring. Hij wreekt zich door de vriendin van rijkeluiszoon af te troggelen en haar vervolgens de bons te geven. Ze troost zich snel met een Amerikaan. Een van de dwarse satires waarmee Chabrol zich in het begin van zijn carrière de woede van pers en publiek op de hals haalde. Film over 'versierde leegte' is daarmee niet lege film, al kan voor wie geen afstand neemt tot irritante personages, ergernis makkelijk overslaan. Brialy is perfect.

Les bonnes femmes

Frankrijk​/​​Italië 1960. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Bernadette Lafont, Clotilde Joano, Stéphane Audran, Claude Berri en Mario David.

Het dagelijkse bestaan van vier jonge verkoopsters - brave gesprekjes, degelijke werkkleding - vormt een groot contrast met hun leven 's avonds als ze zich, mooi opgemaakt, vrolijk maken in bars en nachtclubs. Nouvelle Vague-cineast Chabrol schetst in zijn vierde film, in fraai zwart-wit, een misschien niet altijd vrolijk stemmend beeld van een nieuwe generatie ogenschijnlijk vrije vrouwen. Destijds slecht ontvangen, maar een van Chabrols eigen favorieten. Actrice Audran, te zien als Ginette, was tussen 1964 en 1980 getrouwd met de filmmaker.