Jacques Doillon: regie, cast, scenario en montage.
Er zijn 31 films gevonden.

Rodin

2017 | Biografie, Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​België​/​​Verenigde Staten 2017. Biografie van Jacques Doillon. Met o.a. Vincent Lindon, Izïa Higelin, Séverine Caneele, Bernard Verley en Anders Danielsen Lie.

Biografische film over de stormachtige romance tussen de Franse beeldhouwer Auguste Rodin (Lindon) en zijn even getalenteerde, maar getormenteerde leerling Camille Claudel (Higelin). Veel kunstzinnig naakt en grijperige seks in deze helaas nauwelijks opwindende biopic, die nooit echt weet te raken. Ook veel te lang met z'n twee uur looptijd. Want hoe vaak wil je Rodin zien staren naar een hoop klei, die hij dan vervolgens furieus te lijf gaat. Kleurloze 'cinéma de papa' van de 73-jarige regisseur Doillon.

Un enfant de toi

2012 | Drama, Komedie

Frankrijk 2012. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Lou Doillon, Samuel Benchetrit, Olga Milshtein, Marilyne Fontaine en Malik Zidi.

Wispelturige Aya, moeder van zevenjarig kruidje-roer-me-niet Lina, wil een tweede kind. Dilemma: wordt haar nieuwe vriend de vader, of kiest ze toch haar ex, voor wie ze nog steeds affectie voelt? Auteur Doillon laat de natuurlijke dialogen weer zoemen en zingen in dit drama waarvoor hij oorspronkelijk een andere cast in gedachten had. Toen dochter Lou als hoofdrolspeelster in beeld kwam, verwijderde hij enkele erotische scènes uit het scenario. Sprankelende rol van de kleine Olga Milshtein als Lina, te danken aan Doillons feilloze regie van kinderen.

Le mariage à trois

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Pascal Greggory, Julie Depardieu, Louis Garrel en Agathe Bonitzer.

Toneelauteur Auguste (Greggory) ontvangt in zijn Charente-villa de twee eventuele hoofdrolspelers voor zijn nieuwe productie. Pikantje: de gasten in kwestie zijn ex-echtgenote Harriet (Depardieu), van wie Auguste nog steeds droomt, plus haar jonge vlam Théo (Garrel). Voeg daar hun agent en een amoureus-avontuurlijke rechtenstudente/assistente aan toe en al spoedig lijkt het samenzijn op een boulevardstuk inclusief verknipt masochistenrandje. Met, Doillon zij dank, beduidend fijnzinnigere dialogen en wispelturige personages. Voor de ene kijker gaapverwekkend Frans relatiegeneuzel, voor de andere het summum van subtiel.

Le premier venu

2007 |

2007. Jacques Doillon. Met o.a. Guillaume Saurrel en Gerald Thomassin.

Toneelauteur Auguste (Greggory) ontvangt in zijn Charente-villa de twee eventuele hoofdrolspelers voor zijn nieuwe productie. Pikantje: de gasten in kwestie zijn ex-echtgenote Harriet (Depardieu), van wie Auguste nog steeds droomt, plus haar jonge vlam Théo (Garrel). Voeg daar hun agent en een amoureus-avontuurlijke rechtenstudente/assistente aan toe en al spoedig lijkt het samenzijn op een boulevardstuk inclusief verknipt masochistenrandje. Met, Doillon zij dank, beduidend fijnzinnigere dialogen en wispelturige personages. Voor de ene kijker gaapverwekkend Frans relatiegeneuzel, voor de andere het summum van subtiel.

Carrément à l'Ouest

2001 | Komedie, Drama, Familiefilm

Frankrijk 2001. Komedie van Jacques Doillon. Met o.a. Lou Doillon, Caroline Ducey, Guillaume Saurrel, Camille Clavel en Xavier Villeneuve.

Toneelauteur Auguste (Greggory) ontvangt in zijn Charente-villa de twee eventuele hoofdrolspelers voor zijn nieuwe productie. Pikantje: de gasten in kwestie zijn ex-echtgenote Harriet (Depardieu), van wie Auguste nog steeds droomt, plus haar jonge vlam Théo (Garrel). Voeg daar hun agent en een amoureus-avontuurlijke rechtenstudente/assistente aan toe en al spoedig lijkt het samenzijn op een boulevardstuk inclusief verknipt masochistenrandje. Met, Doillon zij dank, beduidend fijnzinnigere dialogen en wispelturige personages. Voor de ene kijker gaapverwekkend Frans relatiegeneuzel, voor de andere het summum van subtiel.

Petits frères

1999 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1999. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Dembo Goumane, Sabrina Mansar, Gérald Dantsoff, Simone Zouari Sayada en Iliès Sefraoui.

Verhaal over een groepje dertien-jarigen in de Parijse banlieus.

Trop (peu) d`amour

1998 | Komedie, Drama

Frankrijk 1998. Komedie van Jacques Doillon. Met o.a. Lambert Wilson, Élise Perrier, Alexia Strési, Lou Doillon en Jérémie Lippmann.

Verhaal over een groepje dertien-jarigen in de Parijse banlieus.

Jacques Doillon, les mots, l'émotion

1998 | Documentaire

Frankrijk 1998. Documentaire van Anne Brochet en Françoise Dumas. Met o.a. Jacques Doillon en Anne Brochet.

Verhaal over een groepje dertien-jarigen in de Parijse banlieus.

Ponette

1995 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1995. Familiefilm van Jacques Doillon. Met o.a. Victoire Thivisol, Delphine Schiltz, Matiaz Bureau Caton, Léopoldine Serre en Marie Trintignant.

Ponette die vier jaar is en net uit het ziekenhuis, hoort van haar vader dat haar moeder bij een verkeersongeluk is omgekomen. Ponette komt in huis bij haar tante Claire en haar neefje en nichtje. Ponette weigert echter met hen te spelen en trekt zich terug.

Germaine et Benjamin

1994 | Biografie

Frankrijk 1994. Biografie van Jacques Doillon. Met o.a. Anne Brochet, Benoît Régent, Francine Bergé, François-Régis Marchasson en Gérard Sergue.

Twaalfdelige Franse serie (met afleveringen van 26m) over de gepassioneerde liefde tussen de libertijnse schrijfster Germaine (Madame) de Sta[KA3]el en de politicus-schrijver Benjamin Constant, gestalte gegeven door resp. Brochet en de in 1994 gestorven R[KA1]egent. In september 1794 vergezelt de schrijfster Belle de Charri[KA2]ere (zie ook de Nederlandse film BELLE), gespeeld door Berg[KA1]e, Benjamin Constant naar Madame de Sta[KA3]el, die een grote aantrekkingskracht op hem uitoefent. Madame de Sta[KA3]el treurt om een van haar geliefden, die zijn bezoek heeft uitgesteld, en zij verwijt Constant dat hij haar aanbidders afschrikt. Voor Constant is dit een teken dat zij om hem geeft... Een jaar later is Germaine teruggekeerd bij haar echtgenoot (Zischler), maar die is daar allerminst blij mee. Zijn secretaris (gespeeld door de Vlaamse acteur Leysen) onderhandelt met haar om haar tot vertrekken te bewegen. Zij geeft toe maar vraagt Benjamin een oogje in het zeil te houden. Hij is vereerd, maar ook wat weemoedig door het naderende afscheid. De winter van 1796 kondigt zich beroerd aan voor Germaine. Zij hoort niets meer van haar vrienden, ze heeft geen nieuws van Benjamin, en het politieke klimaat is niet al te gunstig. Gelukkig duikt Benjamin onaangekondigd op en... negen maanden later bevalt zij van een dochter, Albertine. Voor de buitenwereld wil zij verborgen houden dat niet haar man maar Benjamin de vader is, en Benjamin houdt zich gedeisd. In 1798 heeft Germaine zich aan het schrijven gezet van een lijvig boek over de revolutie en de republiek. Ze hoopt het boek spoedig te kunnen uitgeven. Benjamin probeert haar te af te remmen, want hij vreest een furieuze reactie van Bonaparte. Een jaar later gaat het dan weer uitstekend met de `carri[KA2]eres` van Germaine en Benjamin. Benjamin, verscheurd tussen drie vrouwen, kiest uiteindelijk voor de Britse Anna Lindsay (gespeeld door Barber). Wanneer Germaine hem daarover aan de tand voelt, voelt Benjamin zich betrapt en in een hoek gedreven. Enkele jaren later, aan het begin van de 19e eeuw, brokkelt de sociale status van Germaine en Benjamin af. Wanneer Madame de Naussau (gespeeld door Silver), een tante van Benjamin, hem naar zijn mening over het jonge meisje Fabri vraagt, is dat een verkapt voorstel tot een huwelijk. Ondertussen sterft de vader van Germaine, en zij reist naar Itali[KA3]e om van de emoties te bekomen. Terug uit Itali[KA3]e zet Germaine in 1805 met vrienden gespreksavonden op. Over uiteenlopende zaken wordt van gedachten gewisseld. Een discussie over echtscheiding leidt tot een hooglopende ruzie tussen haar en Benjamin. Het wordt echter bijgelegd, en Germaine leest Benjamin voor uit [KL]Corinne[KLE], het boek waaraan zij op dat moment werkt. Een jaar later heeft Germaine, inmiddels persona non grata in Parijs, zich teruggetrokken op een kasteel in Rouen. Benjamin moet haar in het geheim naar Parijs vergezellen. Zij komt erachter dat Benjamin stiekem getrouwd is met Charlotte van Hardenberg (gespeeld door Bidaut). Ten slotte, het is intussen 1811, maakt Benjamin zich op voor een duel met Rocca (gespeeld door Beigel), de recentste minnaar van Charlotte. Germaine slaagt erin de heren van hun plan af te brengen. Het wordt nu erg duidelijk dat Germaine en Benjamin niet zonder elkaar kunnen leven. Het scenario van Jean-Francois Goyet legt de nadruk op de moderne politieke, sociale en amoureuze opvattingen van de twee protagonisten. De tijdgeest is knap weergegeven, dankzij regisseur Doillon en het camerawerk van William Lubtchansky. Uit deze tv-serie is een bioscoopfilm gedistilleerd: DU FOND DU COEUR: GERMAINE ET BENJAMIN.

Du Fond du Coeur: Germaine et Benjamin

1994 | Biografie

Frankrijk 1994. Biografie van Jacques Doillon. Met o.a. Anne Brochet, Benoît Régent, Frances Barber, Sophie Broustal en Thibault de Montalembert.

Doillon monteerde uit de miniserie GERMAINE ET BENJAMIN, die 312m duurt (verdeeld over twaalf korte afleveringen van telkens 26m), een bioscoopfilm van twee uur en een kleine 20m. Volgens sommigen is dit te veel, te lang, maar de fans van de cerebrale Doillon kunnen er niet genoeg van krijgen. Centraal staat, zonder bedsc[KA2]enes, de gepassioneerde haat-liefde-verhouding die de Franse schrijfster van Zwitserse afkomst Germaine (Madame) de Staël en de Franse schrijver en politicus Benjamin Constant van 1794 tot 1811 hadden. Tegen de achtergrond van Empire- interieurs is Brochet een lust voor oog en oor als Germaine de Staël. Régant als Benjamin Constant is sympathiek en zelfs beminnelijk. De acteur stierf op 41-jarige leeftijd, kort na de opnamen voor deze film/tv-serie. De Fransen beweren dat dit de eerste bioscoopfilm is die integraal in high-definition digitale video is opgenomen, waarna hij op 35mm werd overgebracht.

Un homme à la mer

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Jacques Doillon. Met o.a. Nicole Garcia, Jacques Higelin, Isabella Ferrari, Marie Gillain en Géraldine Pailhas.

Higelin, een man van vijftig, is spoorloos. De drie vrouwen uit zijn leven maken zich zorgen. Garcia, zijn vroegere echtgenote, Gillain, hun zeventien-jarige dochter en Ferrari, zijn huidige vrouw. Ze vernemen dat hij zich aan de kust zou bevinden in het Grand Hôtel te Cabourg. Wat zoekt hij daar? Is hij alleen? Zou hij ziek zijn? De vrouwen besluiten hem op te zoeken, maar wat te doen indien hij daar met een andere vrouw is? De tragikomische liefdesverwikkelingen beginnen. Een vreemde film uitstekend vertolkt door een minimale bezetting, een soort kamerspel in de open lucht. De dialogen zijn schitterend, spitsvondig en verrassend. Als achtergrondmuziek zijn er slechts natuurlijke geluiden: auto's en mensen in de stadsscènes, het breken van de golven aan de kust. Doillon schreef zelf het scenario en leidde zijn acteurs met verve. Christophe Pollock verfilmde het.

Le jeune Werther

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Ismaël Jolé-Ménébhi, Mirabelle Rousseau, Thomas Brémond, Miren Capello en Faye Anastasia.

Guillaume, de schoolvriend van Ismaël, heeft zelfmoord gepleegd. Een groepje vrienden en vriendinnen probeert achter het waarom te komen. Werd zijn liefde, zoals die van Goethe's Werther, niet beantwoord? De kinderen vinden het meisje waar Guillaume verliefd op was, en ook Ismaël raakt gefascineerd door de blonde schoonheid. De jonge acteurs, die geen van allen eerder voor de film speelden, hebben onder de liefdevolle, virtuoze regie van Doillon iets heel natuurlijks en grote overtuigingskracht. Een uitzonderlijke film, intelligent en emotioneel, gefotografeerd door Christophe Pollock op een bijna documentaire manier.

L'amoureuse

1992 | Romantiek, Komedie, Drama

Frankrijk 1992. Romantiek van Jacques Doillon. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Ivan Attal, Thomas Langmann, Stéphanie Tchou-Cotta en Thierry Maricot.

Kind-vrouwtje Gainsbourg woont samen met Langmann. Als die een week weg is, ontmoet ze Canadese filmer Attal, die verschrikkelijk verliefd op haar wordt. Zij weerstaat echter zijn charme uit trouw aan Langmann en door te zeggen dat ze besloten hadden een kind te krijgen. Als Langmann teruggekeerd is, wordt hij evenwel verschrikkelijk jaloers - op niks. Om iedereen te vriend te houden, vrijt Gainsbourg tenslotte met beiden en dan wordt ze zwanger - en de vraag is van wie. Verhaaltje van niks over het klassieke triootje, dat bij de première aan de pers onjuist geafficheerd werd als de JULES ET JIM van de jaren negentig. Hoewel het spel van de drie hoofdrollen zeer goed is, wordt de niet-Franse kijker gallisch van de o.d. aan dialoog. En: hoe aantrekklijk is Charlotte met haar kortgeknipte bolletje nu wel? Regisseur Doillon schreef zijn eigen scenario en de fotografie was in handen Christophe Pollock.

Le petit criminel

1990 | Thriller, Drama

Frankrijk 1990. Thriller van Jacques Doillon. Met o.a. Gérard Thomassin, Richard Anconina, Clothilde Coureau, Jocelyne Perhirin en Cécile Reigher.

Een eenzame jongen die geen vader heeft, maar een moeder die aan de drank is, ontdekt dat hij een oudere zus heeft. Hij gaat op zoek naar haar en gijzelt daarbij een politieman. Als zijn zus is opgespoord, zoeken ze gedrieën naar een oplossing om de situatie, die uit de hand gelopen is, weer in het gareel te krijgen. Een petite histoire, dat ontleend is aan een krantenbericht, maar briljant uitgewerkt. Naarmate de film vordert, gaan we van het stugge joch houden, dat met zijn wanhoopsdaad zijn leven in eigen hand probeert te nemen. Aangrijpend, niet sentimenteel en ongelooflijk naturel gespeeld.

Pour un oui ou pour un non

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. André Dussollier en Jean-Louis Trintignant.

Een bewerking van het pittige en venijnige stuk van Nathalie de Sarraute. Aan de orde is het volgende thema: is het wenselijk met je beste vriend te breken vanwege een simpele volzin? Een minder belangrijke film van Jacques Doillon, daar deze is (op slimme wijze) in dienst van de tekst gesteld. De filmer laat echter niets over van het geforceerde statische karakter van het origineel en drijft de spot met de gangbare toneelopvattingen. Zijn vlijmscherpe stijl levert een rake typering van de karakters en hun gedragingen op. Ook de twee vertolkers leveren een opmerkelijke prestatie.

La vengeance d'une femme

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Isabelle Huppert, Béatrice Dalle, Jean-Louis Murat, Albert Leprince en Sébastian Roche.

Vrij naar een roman van Dostojevski over een man die levenslang tot het huwelijk is veroordeeld, verplaatst naar onze tijd. Een getrouwde man veroorzaakt op weg naar zijn minnares met opzet een auto-ongeluk. Zijn weduwe had altijd gemeend dat de maîtresse in kwestie háár vriendin was.

La fille de 15 ans

1989 | Romantisch drama

Frankrijk 1989. Romantisch drama van Jacques Doillon. Met o.a. Jacques Doillon, Judith Godrèche, Melvil Poupaud en Tina Sportolaro.

Jonge vader Willy (Doillon) chaperonneert tienerzoon Thomas (Poupaud) en vriendinnetje Juliette (Godrèche) tijdens een vakantie op Formentera. Gaandeweg raken introverte ouder en vroegwijs vijftienjarig meisje verstrikt in een spel waarvan ze allebei de aanstormende repercussies negeren. Fijnzinnig zomerdrama met psychologische subtiliteiten over hartsaangelegenheden, in tussentonen geschreven en gefotografeerd, met ruim baan voor Godrèche, die het maximum uit haar Lolita-verleidstersrol haalt. Lumineus camerawerk van Caroline Champetier.

Comédie!

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Jane Birkin en Alain Souchon.

Deze hele film is niet meer dan een voorstelling zonder publiek. Twee personages zitten in een afgelegen huis in het kreupelhout. Hij en zij houden van elkaar, haten elkaar, botsen en vergelijken hun herinneringen met elkaar. Het huis is even duidelijk aanwezig als een levend iets en is getuige van de scènes die zich er afspelen. Komedie? Drama? Ongetwijfeld geen van beide: de film bevat geen enkele handeling, al is die wel steeds voelbaar dichtbij. Deze schitterende film neigt soms naar kunstmatigheid of naar een stijloefening, vanwege met name een literaire dialoog, een beetje in de stijl van Marguerite Duras. Met als gevolg onnodige uitweidingen en minder overtuigende momenten. Opmerkelijk camerawerk, geheel in contrasten, van William Lubtchansky.

La Puritaine

1986 | Drama

Frankrijk​/​​België 1986. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Michel Piccoli, Sandrine Bonnaire, Laurent Malet, Brigitte Coscas en Anne Coesens.

Doillon lijkt geobsedeerd te zijn door het thema van Oedipus. Na LA FILLE PRODIGUE en LA VIE DE FAMILLE krijgen we hier voor de derde keer het pijnlijke weerzien tussen een vader en zijn dochter voorgeschoteld. Uitgezonderd een korte scène op het station van Antwerpen en een andere op het appartement van Manon, de dochter van Pierre, speelt de hele film zich in het theater af, waarvan Pierre de directeur is. Het toneelgezelschap voert LE RETOUR DE MANON op. Beklemmend, frustrerend, fascinerend, dramatisch, veel psycho-analyse en desondanks uitmondend in een zekere sereniteit. Misschien wel de beste film van Doillon met een mise en scène die aan die van Ingmar Bergman doet denken.

La Tentation d'Isabelle

1985 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1985. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Fanny Bastien, Ann-Gisel Glass, Jacques Bonnaffé, Xavier Deluc en Françoise Brion.

Alain schenkt de mooie Lio aan Isabelle, wier man Bruno daardoor jaloers wordt. Hij realiseert zich dat Isabelle nog van Alain (haar ex-man of ex-minnaar?) houdt en Lio realiseert zich dat ook. Bruno doet een poging tot zelfmoord om Isabelle te heroveren. Het verhaal heeft iets van een drama van Bernstein of Henri Bataille. 'Uit realistisch oogppunt' zijn de dialogen niet verstaanbaar. Merkwaardige vertolking, mooi camerawerk van William Lubtchansky en discrete muziek van Philippe Sarde. Geen film die hemelhoog geprezen moet worden, maar één die in het kader van zijn beperkingen gezien moet worden.

Elle a passé tant d'heures sous les sunlights

1985 | Experimenteel

Frankrijk 1985. Experimenteel van Philippe Garrel. Met o.a. Mireille Perrier, Jacques Bonnaffé, Anne Wiazemsky, Lou Castel en Chantal Akerman.

Een film over een film in wording (NATIVITÉ) van Philippe Garrel. In werkelijkheid worden zowel de liefde voor als het leed veroorzaakt door het filmen uitgebeeld. Garrel en zijn acteurs zijn hier aan het werk - proefopnames, mislukte opnames met opzettelijk alle gebreken van dien. Door sommigen hemelhoog geprezen, voor anderen een getuigenis van onmacht. De waarheid ligt waarschijnlijk in het midden.

La Vie de famille

1984 | Mysterie

Frankrijk 1984. Mysterie van Jacques Doillon. Met o.a. Sami Frey, Mara Goyet, Juliet Berto, Juliette Binoche en Aïna Walle.

Zoals gebruikelijk bij Doillon zien we hier een verhaal - in de vorm van video-opnames - over volwassenen en kinderen die de generatiekloof proberen te overbruggen door veel met elkaar te praten. Dit tegen de achtergrond van een villa in de Provence waarvan de dimensie door de producer buitengewoon goed gebruikt is. Ook werden opnamen in een hotelkamer in Madrid gemaakt. De hoofdpersonen, vader en dochter, zijn omringd door de andere familieleden en de onderlinge relaties worden ook belicht. Uiteindelijk volgt een verrassende hereniging van de twee die goed in elkaar zit. Het milieu waarin het verhaal zich afspeelt is echter te conventioneel: rijke mensen in de dure Provence, zodat het geheel niet voor iedereen geloofwaardig is.

La Pirate

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Jane Birkin, Marushka Detmers, Philippe Léotard, Andrew Birkin en Laure Marsac.

De dramatische driehoeksverhouding tussen een vrouw, haar echtgenoot en een lesbische vriendin wordt geobserveerd en beslissend beïnvloed door een cynische huisvriend en een mysterieus klein meisje. Dit psychodrama krijgt een imponerende emotionaliteit in het acteren van Birkin en de aandachtige fotografie van Bruno Nuytten met voor de intimiteit van de situatie tegendraadse cinemascope beelden. Hoewel in deze crisissituatie zorgvuldige formuleringen onwaarschijnlijk zouden zijn, wekken de onbeholpen dialoogclichés soms even de lachlust op. Landgenote Detmers doet haar best, maar is nog te jong om haar personage de noodzakelijke achtergrond te kunnen geven.

Monsieur Abel

1983 | Mysterie, Misdaad

Zwitserland 1983. Mysterie van Jacques Doillon. Met o.a. Pierre Dux, Zouc, Jacques Denis, Corinne Coderey en Dani.

Een oude man wacht in zijn ge[KA3]isoleerde huis op een heuvel in alle eenzaamheid op zijn dood. Tijdens een wandeling ontdekt hij echter het lijk van een vrouw. Vanaf dat moment voert hij zijn eigen onderzoek uit en krijgt zijn leven weer zin. Hoewel dit zeker niet het belangrijkste werk van deze (Franse) regisseur is, zet hij deze film met een reëel gevoel voor de mysteries van het leven in nogal subtiele halve tinten neer en houdt hij het geheel van het begin tot het einde interessant.

La fille prodigue

1981 | Drama

Frankrijk 1981. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Jane Birkin, Michel Piccoli, Natasha Parry, Eva Renzi en René Féret.

Na een moeilijke periode verlaat Anne (Birkin) haar man en keert terug naar haar ouders. Daar ontdekt ze dat haar vader (Piccoli) een affaire heeft. Zodra haar moeder (Parry) voor een tijdje weg is, krijgt de relatie tussen dochter en vader incestueuze trekken. Intrigerend, psychologisch uitdagend drama met uitstekende cast. Regisseur Doillon, die ook zulke mooi intieme drama's als Ponette en Le petit criminel op zijn naam heeft staan, had indertijd een relatie met actrice Birkin. Samen zijn ze ouders van zangeres-model Lou Doillon.

La drôlesse

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Claude Hébert, Madeleine Desdevises, Paulette Lahaye, Fernand Decaen en Christian Bouillette.

Een werkloze jonge landbouwer doorbreekt zijn isolement door een twaalf-jarig meisje te ontvoeren en op te sluiten op de zolder van zijn schuur. Voor het eerst in hun leven hebben beiden iemand om tegen te praten. Het meisje neemt geleidelijk de macht over door in de schuilplaats het huishouden te organiseren en haar kidnapper steeds afhankelijker te maken. De regisseur bereikt met overwegend twee personages op één locatie een indringende simpelheid, waarin de wederzijdse spelletjes - vol tegenstrijdigheid maar zonder aangedikte troebelheid - een alternatief blijken voor de restricties en de liefdeloosheid van de buitenwereld. De twee hoofdrollen zijn opmerkelijk. Scenario van de regisseur, camerawerk van Philippe Rousselot.

La femme qui pleure

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Dominique Laffin, Jacques Doillon, Haydée Politoff, Lola Doillon en Jean-Denis Robert.

Een vrouw krijgt van haar man te horen dat hij van haar wil scheiden voor een ander. Zelfs hun dochtertje is geen soelaas in haar grenzeloze wanhoop, waarbij ze elk zelfrespect vergeet in de pogingen haar man terug te winnen. Desnoods wil ze een driehoeksverhouding. De minnares knapt af op de besluiteloosheid van haar geliefde; pas dan vindt ook de echtgenote de moed met haar man te breken. Dit simpele verhaal krijgt door de uitvergroting van de emoties en het afzien van enigerlei franje een pijnlijk-indringende werking, waarbij vooral de beide actrices een verregaande authenticiteit bereiken. Doillon zelf speelt de echtgenoot nog meer als een zwakkeling dan noodzakelijk lijkt, maar de persoonlijke beleving maakt zijn film tot een uitzonderlijk werkstuk, dat de verontrustende keerzijde van de vrije moraal laat zien.

Un sac de billes

1975 | Familiefilm, Oorlogsfilm

Frankrijk 1975. Familiefilm van Jacques Doillon. Met o.a. Paul Eric Schulmann, Richard Constantini, Joseph Goldenberg, Reine Bartève en Michel Robin.

Joodse jongetjes worden in Parijs van 1941 niet-begrijpend geconfronteerd met het anti-semitisme (de jongste ruilt zijn gele ster in voor een zak knikkers) tot hun ouders hen voor het toenemend gevaar laten vluchten naar de vrije zone. Trouw aan de autobiografische roman van Joseph Joffo door Denis Ferraris en regisseur Doillon tot scenario bewerkt, legt het ongewone talent van Doillon aan conventionele banden, maar door zijn aandachtige kinderregie krijgt het verhaal toch alle tragische humor en spanning.

Les doigts dans la tête

1974 | Drama, Komedie

Frankrijk 1974. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Christophe Soto, Olivier Bousquet, Ann Zacharias, Roselyne Vuillaume en Martin Trévières.

Een jonge arbeider wordt ontslagen en moet de kamer ontruimen voor zijn opvolger. Samen met een vriend, een vrouwelijke collega en zijn vriendin gaat hij die kamer bezetten om schadevergoeding te verkrijgen. Het aanvankelijke enthousiasme wordt algauw gedoofd. Dit sociale drama is een regie-debuut met af en toe wat opmerkelijke spontaniteit en vanzelfsprekende humor. Scenario van regisseur Doillon en Philippe Defrance. Camerawerk van Yves Lafaye.

L'an 01

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Jacques Doillon, Alain Resnais en Jean Rouch.

Wat zou er gebeuren als morgen iedereen ophoudt met werken en het jaar 01 zou aanvangen. Gebaseerd op de stripverhalen van G[KA1]eb[KA1]e uit Charlie Hebdo (hij schreef het scenario voor deze film) is dit een kijk op een nieuwe maatschappij: vriendelijker, vrijer, leuker. De vertolking wordt gedaan door niet professionele acteurs en medewerkers van het tijdschrift 'Hari-Kiri', w.o. Romain Bouteille, Delfeil De Ton, Jean-Paul Farra, Marcel Gotlib, Christian Clavier en Daniel Prévost. Ook profs zijn te zien: Gérad Jugnot, Thiery Lhermitte, François Béranger, Martin Lamotte, Coluche, Gérard Depardieu en verder grootheden zoals Choron, François Cavanna, Jacques Higelin en Cabu, waarvan sommigen al lang weer vergeten zijn.