Bruno Zambrini

Ex

Italië​/​​Frankrijk 2009. Komedie van Fausto Brizzi. Met o.a. Alessandro Gassman en Claudia Gerini.

Italiani

Italië 1995. Komedie van Maurizio Ponzi. Met o.a. Giulio Scarpati, Giuliana de Sio, Maria Grazia Cucinotta en Vanessa Gravina.

Palermo, midden augustus jaren 1960: een trein, volgestouwd met mensen, vertrekt uit het station op weg naar Milaan. Jaarlijks verlaten op die manier zo'n vijftigduizend Italianen de streken rond Calabrië en Sicilië om hun geluk te beproeven in steden van het industriële Noorden. Slechts weinigen onder hen slagen erin hun armoede te overwinnen. De meesten belanden in de eentonigheid van het bandwerk. In de trein bevindt zich de familie Salemis: de ouders, de negenjarige Nino en zijn zeventienjarige zus Agata. Tijdens de treinreis ontmoeten zij twee jongens die onmiddellijk ten strijde trekken voor de gunsten van het jonge meisje. Niet bijzonder geslaagd mengsel van sociaal drama en tragikomedie, geschreven door de regisseur, Melania Mazzucco en Luigi Guarnieri. Muziek van Bruno Zambrini, fotografie van Maurizio Calvesi.

Fantozzi va in pensione

Italië 1988. Komedie van Neri Parenti. Met o.a. Paolo Villaggio, Milena Vukotic, Plinio Fernando, Gigi Reder en Anna Mazzamauro.

Een deel uit de reeks films over Fantozzi. Hij is gepensioneerd, maar dat is voor hem als van de regen in de drup raken. Uiteraard heeft hij genoeg van de vernederingen en de sleur op kantoor, maar wat moet hij thuis? Neurotisch herhaalt hij zijn dagelijkse routine. Het hondje dat hij gekocht heeft, wordt een kwaadaardige mastiff die niet erg aan zijn baas gehecht is. Sommige stukken zijn zeer leuk, terwijl andere dom en absurd zijn. Overdreven geacteerd. Scenario van Piero de Bernardi, Alessandro Bencivenni, Domenico Saverni en Paolo Villagio en regisseur Parenti. Camerawerk van Sergio d'Offizi.

Scuola di ladri, seconda parte

Italië 1987. Komedie van Neri Parenti. Met o.a. Paolo Villaggio, Massimo Boldi, Enrico Maria Salerno en Florence Guérin.

Het eerste deel moet slecht zijn afgelopen voor de twee onhandige boeven, want het vervolg begint met hun vrijlating uit een gevangenis en een inrichting. Ze vormen snel weer een bende met een oom en een knap meisje dat beweert de dochter van hun ex- maat te zijn. De sukkels doen het vuile werk, terwijl de oom en de jongedame de buit inpikken. De komieken zijn niet slecht, het is alleen jammer dat de fraaie Guerin voortdurend naakt moet opdraven. Laura Toscano, Franco Marotta en de regisseur schreven het scenario naar een idee van Castellano en Pipolo. Alessandro d'Eva deed het camerawerk.

Scuola di ladri

Italië 1986. Komedie van Neri Parenti. Met o.a. Paolo Villaggio, Lino Banfi, Massimo Boldi, Enrico Maria Salerno en Barbara Scoppa.

Deze film over drie kleine, dikke, stuntelige, overjarige neven van een miljonair die hen een baan als free-lance dieven bezorgt onder de voorwaarde dat ze de buit met hem delen, zal niet lang in de herinnering blijven. De drie moeten een slopende cursus volgen, wat gepaard gaat met belegen grappen en lullige scène's die niet leuk zijn; met een boog omheen lopen. Castellano en Pipolo schreven het scenario, Alessandro D'Eva keek door de camera.

Sogni mostruosamente proibiti

Italië 1982. Komedie van Neri Parenti. Met o.a. Paolo Villaggio, Janet Agren, Alessandro Haber, Alida Valli en Chris Avran.

De produktie is vrij goed in deze onderhoudende komedie over een werknemer die voortdurend droomt: tijdens zijn werk, in bad, in zijn slaap en in verschillende andere situaties. Zijn dromen gaan voornamelijk over het redden van een zinnenstrelend mooie vrouw die in gevaar verkeert. Op een dag ontmoet hij haar in levende lijve in een supermarkt en redt haar onbewust van een stel gangsters die achter haar aan zitten wegens een microfilm waardoor een advocaat betrokken kan raken bij criminele praktijken. Villaggio speelt de dromer op prachtige komische wijze; dromend als onhandige Superman, stuntelige Tarzan en King Arthur etc. Agran is het lieftallige onderwerp van zijn dromen.