Marie Göranzon

Kommissar Beck: Der Advokat

Zweden 2006. Thriller van Kjell Sundvall. Met o.a. Mikael Persbrandt, Peter Haber en Marie Göranzon.

Kommissar Beck: Das Kartell

Zweden 2003. Thriller van Kjell Sundvall. Met o.a. Marie Göranzon, Mikael Persbrandt en Peter Haber.

Beck - Sista Vittnet

Denemarken​/​​Noorwegen​/​​Finland​/​​Zweden 2002. Misdaad van Harald Hamrell. Met o.a. Peter Haber, Mikael Persbrandt, Marie Göranzon, Malin Birgerson en Hanns Zischler.

Beck - Pojken i glaskulan

Zweden​/​​Denemarken 2002. Thriller van Daniel Lind Lagerlöf. Met o.a. Peter Haber, Mikael Persbrandt, Marie Göranzon, Malin Birgerson en Hanns Zischler.

Beck - Okänd avsändare

Duitsland​/​​Zweden 2002. Misdaad van Harald Hamrell. Met o.a. Peter Haber, Mikael Persbrandt, Marie Göranzon, Malin Birgerson en Hanns Zischler.

Beck - Annonsmannen

Denemarken​/​​Zweden 2002. Misdaad van Daniel Lind Lagerlöf. Met o.a. Peter Haber, Mikael Persbrandt, Marie Göranzon, Malin Birgerson en Rebecka Hemse.

Alla älskar Alice

Zweden 2002. Drama van Robert Hobert. Met o.a. Lena Endre, Marie Richardson, Mikael Persbrandt, Natalie Björk en Marie Göranzon.

Beck - Kartellen

Denemarken​/​​Zweden 2001. Misdaad van Kjell Sundvall. Met o.a. Peter Haber, Mikael Persbrandt, Marie Göranzon, Malin Birgerson en Hanns Zischler.

Beck - Hämndens pris

Zweden​/​​Denemarken 2001. Misdaad van Kjell Sundvall. Met o.a. Peter Haber, Mikael Persbrandt, Marie Göranzon, Ingvar Hirdwall en Hanns Zischler.

Marmeladuppröret

Zweden 1979. Erland Josephson. Met o.a. Erland Josephson, Marie Göranzon, Bibi Andersson, Jan Malmsjö en Kristina Adolphson.

Een professor van middelbare leeftijd begint na een echtelijk ruzietje over jam voor het ontbijt te twijfelen aan de waarden waarop zijn bestaan is gebouwd en geeft de brui aan alles. Daarmee haalt hij zich de media op de hals die hem symptomatisch voor zijn generatie zien. De regie van Josephson is als zijn acteren: uiterst bedachtzaam, niet de aangewezen stijl voor een satire, die zich in lange en op den duur vervelende dialoogscènes voltrekt, ondanks de zinnige inhoud.

Kristoffers hus

Zweden 1979. Drama van Lars Lennart Forsberg. Met o.a. Thommy Berggren, Agneta Eckemyr, Mimi Pollack, Gunnel Breström en Börje Ahlsted.

Een succesvolle, maar privé weinig geslaagde fotograaf heeft een reportage gemaakt over een zelfmoordenaar, waarvan de foto's hem zó gaan obsederen dat hij diens voorgeschiedenis onderzoekt en parallellen met zijn eigen situatie ziet. Het is een psychologische thriller die de suspense niet weet vast te houden, maar de acteurs zijn temidden van de nadrukkelijke symboliek opmerkelijk, Berggren voorop die met Vilgot Sjöman het scenario schreef. Er zijn al te duidelijke overeenkomsten met BLOW-UP, maar zonder de modieuze excessen van het voorbeeld.

Jag är nyfiken-blȧ

Zweden 1967. Drama van Vilgot Sjöman. Met o.a. Lena Nyman, Börje Ahlstedt, Peter Lindgren, Marie Göranzon en Hans Hellberg.

Deze parallel-film van JAG [KA3]AR NYFIKEN-GUL volgt opnieuw in een kaleidoscopische benadering Lena Nyman, die op zoek is naar houvast (een vaderfiguur) en politieke ori[KA3]entatie in de Zweedse welvaartsstaat. Niet het schandaalsucces van Sj[KA3]omans eerder uitgebrachte GEEL-film, omdat de omstreden sekssc[KA2]enes hier grotendeels ontbreken. Door meer de nationale dan de internationale politiek als doelwit te nemen is het resultaat ook evenwichtiger (hoewel buiten Zweden minder interessant). Niettemin blijft het een vaak irritant ratjetoe, met enkele treffende scènes: Lena en haar vader en een interview met zangeres Lindgren.

Kommissar Beck: Das Spiel des Todes

Zweden. Thriller van Kjell Sundvall. Met o.a. Marie Göranzon, Mikael Persbrandt en Peter Haber.

Deze parallel-film van JAG [KA3]AR NYFIKEN-GUL volgt opnieuw in een kaleidoscopische benadering Lena Nyman, die op zoek is naar houvast (een vaderfiguur) en politieke ori[KA3]entatie in de Zweedse welvaartsstaat. Niet het schandaalsucces van Sj[KA3]omans eerder uitgebrachte GEEL-film, omdat de omstreden sekssc[KA2]enes hier grotendeels ontbreken. Door meer de nationale dan de internationale politiek als doelwit te nemen is het resultaat ook evenwichtiger (hoewel buiten Zweden minder interessant). Niettemin blijft het een vaak irritant ratjetoe, met enkele treffende scènes: Lena en haar vader en een interview met zangeres Lindgren.