Françoise Michaud

Pepe Carvalho: La solitude du manager

Italië​/​​Frankrijk​/​​Spanje 1999. Misdaad van Merzak Allouache. Met o.a. Juanjo Puigcorbé, Valeria Marini, Jean Benguigui, Walter Vidarte en Jean-Marie Winling.

L'embellie

Frankrijk 1995. Romantiek van Charlotte Silvera. Met o.a. Line Renaud, Jean-Pierre Cassel, Jackie Berroyer, Claude Evrard en Agnès Soral.

Renaud is zevenenzestig, maar ze leidt nog met kranige hand een groot cosmeticabedrijf, samen met haar kinderen Berroyer en Commelin, die echter weinig verantwoordelijk op zich nemen. Op een dag valt ze bewusteloos op straat. Ze wordt geholpen door de uiterst charmante Cassel. Ongerust raadpleegt ze haar dokter van wie ze verneemt dat ze een tumor heeft. Nu is ze wel verplicht haar activiteiten op een laag pitje te zetten. Als gezonden uit de hemel duikt dan Cassel weer op. Charmante, verfijnde komedie over liefde op latere leeftijd die nergens in de goedkope sentimentaliteit verzinkt. Dank zij het talent van de twee hoofdacteurs wordt de film een lust voor oog en oor, want de dialogen zijn gewoonweg sprankelend. Knap geschreven scenario van Henri Slotine en Silvera. Fotograaf van dienst was Dominique Le Rigoleur. Formaat 16/9. Stereo.

Le R.I.F. : L'air d'une fugue

Frankrijk​/​​België 1994. Misdaad van Marco Pico. Met o.a. Patrick Raynal, Aude Briant, Roch Leibovici, Yves Afonso en Jean-Marie Winling.

Jean-Louis Barnier (Winling) komt de verdwijning opgeven van zijn dertien-jarige zoon G[KA1]erald. De dienst opsporing van minderjarigen stuurt hem door naar het R.I.F. (Recherche dans l`int[KA1]eret des familles). Inspecteur Keller (Raynal) en zijn team sluiten ongeval en ontvoering uit. Keller is ervan overtuigd dat de jongen iets dom heeft uitgehaald en de benen genomen heeft, maar het is even goed mogelijk dat een maniak de jongen heeft misbruikt. In school was Gérald een voorbeeldige en intelligente student. Dan ontdekken ze dat Jean-Louis niet de vader is van de jongen. Bovendien verbergt de familie nog heel wat andere geheimen. Doordeweekse politiefilm met veel gepraat en weinig actie. Na een half uur interesseert het lot van de jongen de kijker niet meer en schakelt hij waarschijnlijk over op een andere zender. Bijzonder zwak scenario van Pascal Bancou, Pierre Fabre en regisseur Pico. Fotografie is van François Lartigue.

L'instit: Le crime de Valentin

Zwitserland​/​​Frankrijk 1994. Komedie van Christian Faure. Met o.a. Gérard Klein, André Julien, Michèle Moretti, Jean-Claude Frissung en Jean-François Dérec.

Voor de lessen biologie trekt instit Klein met een aantal kinderen uit de buitenwijken erop uit naar het hartje van Auvergne, waar ze hartelijk ontvangen worden op de boerderij van Michaud. Haar vader (Julien) leeft van de opbrengst van het landgoed sinds hij vijf jaar ervoor uit de gevangenis werd ontslagen, waar hij vijftien jaar moeten brommen voor een misdaad die hij niet gepleegd had. Enkele dagen na de aankomst van de klas wordt een lijk gevonden. Deze wandaad die op een of andere manier met de vroegere verbonden is, geeft Klein de kans om zijn leerlingen te wijzen fouten die door de justitie gemaakt worden. Een iets beter scenario dan we in deze reeks gewoon zijn, geschreven door Didier Cohen en Eric Kristy. Ook al wordt goedkoop sentiment niet helemaal vermeden, al kwam het op de tweede plaats. Mooie fotografie van Dominique Brabant.

Le fils Cardinaud

Frankrijk 1992. Thriller van Gérard Mordillat. Met o.a. Jean-Pierre Bisson, Caroline Silhol, Camille Clavel, Christian Barbier en Jacques Pater.

Naar de gelijknamige psychologische thriller van Georges Simenon uit 1942. Wanneer Bisson en zijn zoontje Clavel zoals iedere zondag na de mis thuiskomen, treffen zij daar niemand aan. De rosbief staat in de oven, maar Sihol, Bissons echtgenote, is spoorloos. Bisson heeft snel in de gaten dat er weinig tijd is om haar terug te vinden, en de twaalf volgende uren zullen zijn leven helemaal omgooien. Werd eerder verfilmd door Gilles Grangier, onder de titel LE SANG [KA2]A LA T[KA4]ETE (1956). Jean Gabin speelde toen de hoofdrol, niet als verzekeringsagent, zoals in het boek, maar als industrieel. Bisson doet zijn best als de zoekende monsieur Cardinaud, maar hij slaagt er niet in zijn voorganger Gabin te doen vergeten.

L'alerte rouge

Frankrijk 1991. Drama van Gilles Katz. Met o.a. Bernard-Pierre Donnadieu, Sylvain Joubert, Philippe Pouchain, Jean-Gilles Barbier en Françoise Michaud.

Een verklede documentaire over de brandweer, want in de hoofdrollen zien we beroepsacteurs. De film laat twee moeizame en spectaculaire reddingsacties zien: van de passagiers van een touringcar die in de winter in een ravijn is gestort, en van een zomerwerkkamp voor buitenlanders in de Cevennen, dat door een brand wordt ingesloten en bedreigd. In beide gevallen wordt er een heuse strijd geleverd om mensenlevens te redden. Documentaire-regisseur Katz beschikte over behoorlijke middelen en heeft veel meer in de stijl van het witte doek dan in tv-stijl gefilmd, wat een grotere impact oplevert. De acteurs komen in hun rollen heel natuurlijk over.

Cin Cin

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​Verenigde Staten 1991. Romantiek van Gene Saks. Met o.a. Julie Andrews, Marcello Mastroianni, Jonathan Cecil, Ian Fitzgibbon en Jean-Pierre Castaldi.

Langdradige film met een vermoeide Mastroianni en Andrews. Hij speelt een Italiaanse civiele ingenieur die door zijn vrouw verlaten werd en zij een pedante Engelse die door haar echtgenoot, een dokter, in de steek gelaten werd. De twee besluiten pogingen te ondernemen om hun echtgenoten terug te krijgen. Mastroianni jammert over het verlies van zijn Amerikaanse vrouw, maar wil best iets met de koele Andrews beginnen. Zij is eerst afkerig van zijn avances en zijn gênante dronkenschap, maar begint gek genoeg zijn goede kwaliteiten te zien. Het spel is oppervlakkig en niet overtuigend, de dialoog is vlak en de romantische komedie komt nooit tot bloei. Kijkers zullen zich noch voor de personages noch voor de film interesseren. Scenario van Ronald Harwood. Camerawerk van Franco Di Giacomo. In Amerika uitgebracht als A FINE ROMANCE ingekort tot 83m. Dolby Stereo.

Hôtel de police : Quand la bête fait la belle

Frankrijk 1990. Misdaad van Marion Sarrault. Met o.a. Maria Blanco, Olivier Granier, Pierre Hatet, Raymond Aquilon en Françoise Michaud.

Gevaarlijke crimineel is zojuist uit de Santé-gevangenis ontsnapt. Onmiddellijk komt het hele politie-apparaat in beweging, maar de hoofdcommissaris bemoeit zich ermee en geeft formele orders. Zo mogen alleen de agenten van de OCRB zich met deze zaak bemoeien. Commissaris Borelli is zijn vijand, vandaar deze op z'n minst twijfelachtige maatregel. Aan de jacht op de traditionele wetsovertreder wordt zo een geschiedenis over rivaliteit binnen de politie zelf toegevoegd. Niet al te spannend, want er wordt minstens evenveel gepraat als gehandeld.

Les Aventures d'Eddie Turley

Frankrijk 1989. Sciencefiction van Gérard Courant. Met o.a. Philippe Dubuquoy, Françoise Michaud, Joël Barbouth en Mariola Saint-Martin.

Gérard Courant maakt 'anti-films', samengebracht onder de noemer 'Cinématon' en is een onvervalst produkt van de Cahiers du Cinéma. Hij stort zich deze keer in een avontuur over een geheim agent uit het melkwegstelsel, die in een stad verblijft waar de inwoners onder het bewind van een mysterieuze koning wonderlijk gedrag vertonen. Het gevolg is dat de kijker denkt dat er na 25 jaar alsnog een parodie op ALPHAVILLE is gekomen. Heus, lang niet alles in deze merkwaardige nabootsing is slecht of oppervlakkig. Maar hier en daar lijdt de film aan een overduidelijk gebrek aan materiële middelen en de maker trad op als regisseur, scenarioschrijver en cameraman, deed de montage, het geluid en nam voor een deel de produktie voor zijn rekening. Wat veel taken, kortom, als het gaat om een lange speelfilm!

Mémoires d'un juif tropical

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Joseph Morder. Met o.a. Françoise Michaud, Vincent Tolédano en Nicole Tuffelli.

Een cineast die geboren en getogen is in het verre Guayaquil in Zuid-Amerika besluit in het Parijs van 1984, mede omdat hij geen ander werk heeft, een film aan zijn alledaagse bestaan te wijden. Beetje bij beetje dringt de stad uit zijn verleden als joods kind Parijs binnen, verschijnen er personages en gaat alles door elkaar heen lopen. Het minste wat ervan te zeggen valt, is dat de regisseur - eveneens cameraman en zeer talentvol in het weergeven van stadsgezichten in een dromerige sfeer - bij zijn eerste lange speelfilm de problemen niet uit de weg is gegaan! Het is geen Alain Resnais en het resultaat is niet geslaagd en vrij verward maar met hier en daar zeker bijzondere, ontroerend mooie invallen.

L'oeil au beurre noir

Frankrijk 1987. Komedie van Serge Meynard. Met o.a. Julie Jézéquel, Pascal Légitimus, Smaïn, Dominique Lavanant en Martin Lamotte.

De liefde, avonturen en ruzies van Virginie en haar twee jeugdige vrienden, Arabier Rachid en de zwarte schilder Denis. Een ironische ontknoping: een derde (een zakkenroller) duikt op en wint het van de anderen. Opgenomen in Parijs in de stijl van de cinema-direct tegen de achtergrond van werkloosheid, latent racisme en woningnood. Serge Meynard, wiens eerste film dit is, heeft op basis van dit vrij realistische thema een scherpe, sarcastische en spontane komedie gemaakt, waarin een eerlijk beeld van de werkelijkheid van de jaren 1980-90 wordt gegeven. Wisselend van kwaliteit, omdat het thema wat op de achtergrond raakt, de karakters soms oppervlakkig zijn en sommige beschuldigingen een beetje zwaar, maar de film op zich is heel aardig. Scenario van Patrick Braoudé en Jean-Paul Lilienfeld. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Conseil de famille

Frankrijk 1986. Komedie van Costa-Gavras. Met o.a. Johnny Hallyday, Fanny Ardant, Guy Marchand, Laurent Romor en Rémi Martin.

Dit is een nauwkeurige bewerking van Francis Ryck`s thriller. Verrassend is het komische element van een dievenfamilie. Beide kinderen (uitzonderlijk knap gespeeld) zitten op een christelijke school en de familie doet haar 'werk' onder het stichtelijke geluid van gregoriaanse muziek. De regisseur schreef het scenario, en Robert Alazraki schoot de plaatjes.

La Machine à découdre

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Patricia Barzyk, Peter Semler, Françoise Michaud en Sophie Moyse.

Deze film is een bewerking van de thriller van Gil Brewer, maar met een vleugje parodie. Het gaat over een mesjogge moordenaar, wel sympathieker dan de jet set, de toeristen, de politie en de loco-burgemeester van de Rivièra, die hem achterna zitten en die hij allemaal vermoordt. De humor heeft gelukkig de overhand boven het geweld. Verfrissend en komisch.

Le Rebelle

Frankrijk 1980. Drama van Gérard Blain. Met o.a. Patrick Norbert, Michel Subor, Isabelle Rosais, Jean-Jacques Aublanc en Françoise Michaud.

Een jongeman woont alleen met zijn zusje in een flatgebouw in een voorstad van Parijs. Hun vader is omgekomen in een ongeval, hun moeder ligt al maanden in de kliniek. Als ze uiteindelijk sterft krijgen broer en zus een sociaal werkster toegewezen die aankondigt dat als de jongen geen werk vindt, zijn zus in een tehuis zal worden geplaatst. Wat een boeiend sociaal melodrama had kunnen zijn wordt door Blain, een fan van Bresson, totaal emotieloos en plat verfilmd.