Jean-Laurent Cochet

Depardieu... le regard des autres

Frankrijk 2000. Documentaire van Catherine Jivora en Pierre-André Boutang. Met o.a. Le Dœuff, Nathalie Baye, Claude Berri, Michel Blanc en Bertrand Blier.

Julie Lescaut : Police des viols

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

De verkrachter-met-het-zwarte-masker slaat voor de vierde maal toe. Deze keer is het slachtoffer een collega van Julie Lescaut (Genest). De vrouwelijke commissaris bijt zich in het onderzoek vast, hoewel haar baas Leturc (Amstutz) haar de zaak wil ontnemen omdat ze er emotioneel teveel bij betrokken zou zijn. De keuze valt op een jonge inspectrice, Isabelle (Denicourt), een arrogante jonge vrouw die flater na flater slaat. Tussen haar en Lescaut botert het helemaal niet. Verder ondekt Lescaut dat zij een spion van de IGPN is die door Pergaud (Babilee) gestuurd is om een oogje in het zeil te houden op de mannelijke leden van het corps. Doordeweekse politiefilm met wat spanning, maar met een voorspelbaar plot, geschreven door Alexis Lecaye. Zoals steeds heeft Lescaut het moeilijk om zichzelf te blijven naast haar mannelijke collega's. Fotografie van Charlie Gaëta.

Julie Lescaut : Harcèlements

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouff, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

Een jong verkoopstertje van een grote supermarkt pleegt zelfmoord. Bij justitie is men niet ge[KA3]interesseerd en op het politiebureau wil men het dossier in het archief opbergen. Julie Lescaut (Genest) is er niet gelukkig mee, want volgens haar moet er meer achter zitten. Er vallen nog meer doden: de directeur van het bedrijf wordt met een kogel in het hoofd op de parkeerplaats aangetroffen. Vervolgens vindt men het ontzielde lichaam van de onderdirecteur. Dan dient een medewerkster van hetzelfde bedrijf een klacht in wegens ongewenste intimiteiten op het werk. Lescaut krijgt haar zin. Er wordt een onderzoek ingesteld, maar `niets gehoord, niets gezien en zwijgen` blijkt het motto te zijn van de overige werknemers. De pittige commissaris mag - als vrouw (...) - haar tanden zetten in een zaak die in een tv-film voor het grote publiek eindelijk eens uit de taboesfeer gehaald wordt: vrouwen die op het werk seksueel worden lastig gevallen en geterroriseerd. Het geheel wordt zelfs redelijk interessant uitgewerkt in het scenario van Dominique Lancelot en Alexis Lecaye. Voor de fotografie werd beroep gedaan op Charlie Gaëta.

La puce à l'oreille

Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Laurent Cochet. Met o.a. Jean Le Poulain, Albert Aveline, Paul Noëlle, Georges Chamaret en Bernard Dhéran.

De titel is een Frans gezegde. Een van de meest opmerkelijke zeden- en situatiekomedies van een Georges Feydeau, wiens werk absoluut niet is verouderd, want zijn personages zijn nog altijd onder ons. Bovendien heeft hij niet te veel geproduceerd; niet meer dan een goede twintig komedies (1862-1921), waarvan vele vandaag de dag nog in het theater worden opgevoerd en zeer regelmatig worden verfilmd. Een klassieke intrige die op zich niet van belang is, over een vrouw die denkt dat ze wordt bedrogen door haar man en haar beste vriendin om hulp roept. Het gaat om de gloedvolle en sprankelende dialogen, de grappige vertolking en de historisch verantwoorde decors. Wat betreft de regie, het is net geen echt gefilmd toneel, maar het scheelt weinig en vanwege de geringe vindingrijkheid

Eaux troubles

Frankrijk 1991. Avonturenfilm van Alain Bonnot. Met o.a. Claude Brasseur, Michel Vitold, Christine Dejoux, Jean-Laurent Cochet en Jean-Paul Tribout.

Bewerking van een roman van Bernard Alliot door Michel Leviant. Deze tv-film buit op haastige, schematische en primaire wijze de Perestrojka uit met deze niet te pruimen geschiedenis over verschillende met elkaar botsende partijen inclusief de KGB rond een elektronica-ingenieur die zich aan vage en duistere activiteiten wijdt! Er wordt een helicopter neergehaald met een raket en iemand beschikt over honderdduizend dollar aan Judaspenningen. Het ergste is nog dat men zich nooit in de U.R.S.S waant met al die Franse acteurs. En dan te bedenken dat deze ex-cineast (nog een...) debuteerde met een film (UNE SALE AFFAIRE) die heel veel beloofde! Slechter dan

Tu m'as sauvé la vie

Frankrijk 1990. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Daniel Bremont, Liliane Sorval, Jean-Laurent Cochet, Guy Pintat en Mony Dalmes.

Een van de meest scherpe karakter- en zedenkomedies van Sacha Guitry, over de intriges rond een te vangen erfenis. Redelijk, maar doet de film die Guitry zelf van zijn stuk in 1950 maakte, niet vergeten.

Le Malade imaginaire

Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Laurent Cochet. Met o.a. Jacques Charon, Georges Descrières en Jacques Eyses.

De beroemde komedie van Molière - niet voor het eerst - van een alledaagse verfilming voorzien. Aardige decors en aangenaam acteerwerk. Is nog altijd leuk om naar te kijken, want de satire is geenszins verouderd. Er zijn nog altijd ingebeelde zieken, maar tegenwoordig heten ze 'depressief'. De enige noemenswaardige verandering sedertdien.

L'intoxe

Frankrijk 1990. Komedie van Françoise Dorin. Met o.a. Jeanne Moreau, Jacques Dufilho, Jean-Laurent Cochet, Anne Parillaud en Gabriel Cattand.

Banaal geregisseerde komedie rond een radiopresentatrice die zo'n een hekel aan haar vak heeft dat ze instort. Oppervlakkig, uitgerekt, onbeduidend, nietszeggend en lang. Een modeprodukt dat mooi is ingepakt en waarin alle clichés uit de bestsellers van Dorin terug zijn te vinden. Hoe je een zenuwinzinking als komedie kunt brengen!

Véronique

Frankrijk 1989. Muziek van Jean-Laurent Cochet. Met o.a. Fran[KA10]ois Leroux, Danièle Chlostowa, Michel Roux, Léonard Pezzino en Marc Gaussorges.

Een van de succesvolle operettes van Andr[KA1]e Messager (1853-1929) met een Marivaux-achtige thema. Het jonge meisje verovert incognito degene met wie zij wil trouwen. Hoewel het libretto van Albert Van Loo en Georges Duval is verouderd, brengt het spektakel nieuw leven in de komische opera. Het aanstekelijk opgewekte humeur en de luisterrijke reconstructie van het tijdperk waarin het speelt zal de liefhebbers in vervoering brengen.