Domiziana Giordano: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Gioco perverso

1993 | Drama

Italië 1993. Drama van Italo Moscati. Met o.a. Ida Di Benedaetto, Fabio Testi, Adalverto Maria Merli en Domiziana Giordano.

Regisseur Moscati verfilmde zijn eigen boek over het tragische leven van twee populaire Italiaanse acteurs ten tijde van Mussolini, Osvaldo Valenti en Luisa Ferida. Dit tv-docudrama volgt min of meer de liefde van de beide spelers, die tot het laatst achter de Duce bleven staan. De namen zijn veranderd in Olga (Di Benedetto) en Vittorio (Testi). Zij is sensueel en agressief, hij is ernstig en zeer uitgesproken. Ze ontmoeten elkaar tijdens filmopnamen en hun liefde duurt zes jaar, tot ze door partizanen worden gedood. Veel aandacht is besteed aan de sfeer in het Italië van Mussolini. Uitstekend spel.

Nouvelle vague

1990 | Experimenteel, Romantiek

Zwitserland​/​​Frankrijk 1990. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Alain Delon, Domiziana Giordano, Roland Amstutz, Laurence Côte en Jacques Dacqmine.

Een niet na te vertellen film. De locatie is een villa dicht bij de oever van het meer van Gen[KA2]eve met als hoofdpersonen Hij (Delon) en Zij (Giordano). Op de aftiteling worden de acteurs en zelfs de regisseur niet eens vermeld. De inhoud bestaat uit een stortvloed van beelden (negen cameralieden!), `klanken` (vijf bewerkers) en, natuurlijk woorden. Datgene wat te zien en te horen is overlapt elkaar gedeeltelijk. Er wordt niets verteld maar situaties worden getoond en er is van een commentaarstem gebruik gemaakt, etc. Kortom, een film die de aan zijn lot overgelaten kijker opnieuw moet samenstellen. Maar de vraag is waarvan precies. De onvoorwaardelijke bewonderaars van de 'Meester' zullen het geniaal vinden, maar anderen zullen van een anti-film spreken. Het lijkt vooral kladwerk van een talentvol iemand die zich wilde amuseren. Camerawerk van William Lubtchansky.

Strana la vita

1988 | Drama

Italië 1988. Drama van Giuseppe Bertolucci. Met o.a. Diego Abatantuono, Monica Guerritore, Amanda Sandrelli, Lina Sastri en Domiziana Giordano.

Een luie, nonchalante psycholoog heeft een eeuwige vriendin en een mooie, gestoorde patiënte. De vrouwen ontmoeten elkaar als één van hun vrienden sterft en een mooie vrouw en een jonge, zwangere geliefde achterlaat. Heel gezellig samen, maar wel ingewikkeld. De film probeert de wisselvalligheid van het leven tot uitdrukking brengen, maar heeft weinig om het lijf. Het scenario is van Giovanni Pascutto en Bertolucci. Cmaerawerk van Renato Tafuri.

Zina

1985 | Drama

Verenigd Koninkrijk 1985. Drama van Ken McMullen. Met o.a. Domiziana Girodano, Philip Madoc, Ron Anderson, Micha Bergese en Rona Anderson.

Buitengewoon mooi en traag gefilmd drama. Zina (Giordano) is de dochter van de Russische revolutionair Trotski. Als haar vader verbannen wordt, begeeft Zina zich naar Berlijn in de hoop een normaal leven te kunnen leiden. Gekweld door nachtmerries zoekt ze hulp bij een psychiater (McKellen). De dokter komt tot de conclusie dat Zina´s nachtelijke visioenen een voorbode van vreselijke gebeurtenissen zijn. Zina viel destijds niet bij iedereen in goede aarde maar wel bij de jury van het San Sebastián filmfestival. De prachtige beelden van de film zijn geen toeval: cameraman Bryan Loftus had reeds zijn sporen verdiend met de horizonverbredende film 2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick. (IdH/VPRO Gids)

Nostalghia

1983 | Drama, Experimenteel

Italië​/​​USSR​/​​Frankrijk 1983. Drama van Andrej Tarkovski. Met o.a. Oleg Jankovski, Erland Josephson, Domiziana Giordano, Laura de Marchi en Delia Boccardo.

Een Russische professor verblijft in Toscane om de middeleeuwse architectuur te bestuderen en komt in contact met een excentrieke ziener die het einde van de wereld voorziet en tijdens een protestdemonstratie tot zelfverbranding overgaat. De visueel uiterst opmerkelijke film zit vol literaire en picturale referenties, maar blijft voor de toeschouwer duister omdat de regisseur vergeet dat een film behalve beeldende ook dramatische kunst is. De acteurs blijven vooral silhouetten in tegenlicht, al valt Giordano op als de doortastende tolk van de nostalgische held.

Amici miei, atto due

1982 | Komedie

Italië 1982. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Philippe Noiret, Gastone Moschin, Adolfo Celi en Renzo Montagnani.

Vier middelbare [KL]practical jokers[KLE] in Florence merken dat hun puberale grappen zich ook tegen henzelf kunnen keren. Een van hen, een berooide graaf belandt zelfs in een rolstoel. Met dit vervolg op een zeven jaar oude succesfilm wordt aan deel 1 weinig nieuws toegevoegd. De afgetrapte geintjes van mannen die al jaren beter moeten weten zijn het feitelijke onderwerp, maar de aanwezige top-acteurs maken er toch iets leuks van. Het [KLE]unhappy ending[KLE] is meer in de traditie van de eerste film, dan dat het echt logisch of overtuigend genoemd kan worden. (Noiret, wiens persoonlijke deel nu door talrijke flash-backs weer tot leven komt).