Bernard Pinet

Julien l'apprenti

België​/​​Frankrijk 2000. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Francis Huster, Marianne Basler, François Morel, Benjamin Rolland en Gaspard Ulliel.

Chez ma tante

Frankrijk 1998. Komedie van Daniel Ravoux en Daniël Ravoux. Met o.a. Claire Nadeau, François Dunoyer, Sophie Bouilloux, Grégori Derangère en Jacques Serres.

Qui mange qui ?

Frankrijk 1997. Romantiek van Dominique Tabuteau. Met o.a. Catherine Jacob, Roger Mirmont, Julien Guiomar, Ludwig Stanislas Loison-Robert en Anna Gaylor.

Esther et Sarah

Frankrijk​/​​België 1996. Drama van Jacques Otmezguine. Met o.a. Ludmila Mikaël, Lisa Martino, Catherine Arditi, Dominique Guillo en Frédérique Tirmont.

Avocat d'office : L'amour piégé

Frankrijk 1996. Misdaad van Bernard Stora. Met o.a. Marlène Jobert, Hélène de Fougerolles, Alexandre Medvedev, Bernard Verley en Kathie Kriegel.

Les Cordier, juge et flic : L'argent des passes

Frankrijk 1994. Drama van Alain Bonnot. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en Pierre Cassignard.

De jonge Vincent (Cassignard) overvalt een pooier en steelt de opbrengst van diens `zaakjes`. Terwijl hij tracht te vluchten wordt hij in het been geschoten. Hij springt in een voorbijrijdende wagen en gijzelt een vrouw en haar dochtertje. Myriam (Valandrey), journaliste en dochter van Commissaris Cordier (Mondy) ziet hier een `hot item` en verbergt zich in het huis van de gegijzelde. Vincent en zijn slachtoffers arriveren kort na haar. Ze wordt betrapt en ook gegijzeld. De hele zaak is in handen van Commissaris Wagner (Sergue), maar wanneer de Cordiers ontdekken dat Myriam erbij betrokken is, bemoeien ze zich er toch mee. Voorspelbare routine-policier die ook aandacht besteedt aan het priv[KA1]e-leven van Commissaris Charles Cordier en zijn zoon, onderzoeksrechter Bruno Cordier (Madinier). Lualdi, als Lucia, de vrouw van Charles, heeft deze keer wat meer te doen dan haar gewoonlijke decoratieve rol. Het scenario werd neergepend door Alain Ray en achter de camera stond Roland Bernard.

La peau du chat

Frankrijk 1994. Komedie van Jacques Otmezguine. Met o.a. Pierre Arditi, Anne Canovas, Roger Mirmont, Bernard Pinet en Bernard Ballet.

Georges (Arditi) is een acteur die zowat alles aanneemt wat hem aangeboden wordt. Tussen de kleine jobs in en de lange periodes van werkloosheid heeft hij een pracht van een snor laten groeien. Op de vooravond van de vakanties wordt hem een rol aangeboden: deze van een kat in een provincie-theater. Ondanks het protest van zijn familie aanvaardt hij de rol en terwijl hij het masker van de kat op zet moeten zijn vrouw en kinderen zonder hem op reis. Een acteur moet kiezen tussen werk en gezin. Een alledaags probleem dat hier zonder veel enthousiasme uitgewerkt werd tot een doordeweekse dramatische komedie zonder veel diepgang. Jean-Claude Grumberg en Otmezguine baseerden het scenario op de roman La nuit tous les chats sont gris van Grumberg. Jean-Claude Aumont stond aan de camera.

Le raisin d'or

Frankrijk​/​​België 1993. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Pierre Arditi, Cristiana Réali, Bernard Pinet, Jean-Manuel Florensa en Daniel Villates.

Baron Arditi heeft een grondige afkeer aan werken, maar een groot hart voor zijn vrienden. Logisch dat hij overladen is met schulden. Terwijl de naburige kloosterlingen ploeteren in hun wijngaard, luistert de baron liever naar muziek en organiseert hij regelmatig uitbundige feesten. De onverwachte dood van de opzichter van zijn wijngaarden is dan ook een ware ramp, want zonder hen is er geen oogst. De baron stevent af op een regelrechte ramp. Zwakke komedie met morele ondergrond. Het cynisme dat Seria gewoonlijk kenmerkt, is hier verdwenen en vervangen door tedere humor die echter niet kan overtuigen. Seria's scenario stelde Yves Dahan in de gelegenheid om enkele mooie beelden te schieten van de wijngaarden van de Bordelais.

Jules

Frankrijk 1993. Komedie van Christian Palligiano. Met o.a. Robin Renucci, Jacques Bonnaffé, Anne Alvaro, Marie-Cathérine Conti en Myriem Roussel.

Jules (Renucci) is een 38-jarige kerel die er maar niet in slaagt volwassen te worden. Zijn kamer is zijn droomwereld waar hij beelden, muziek en geschriften vanuit de hele wereld waarneemt. Ook al heeft hij contact met een aantal welwillende vrienden, toch is hij verschrikkelijk vereenzaamd. Op een dag ziet hij thuis een zelfopgenomen film waarop zijn grote liefde Juliette (Conti) paradeert. Juliette is zijn onvoltooide liefde. Haar beeld brengt zijn geordende wereldje in de war. Hij wil haar terugvinden. Vreemde tragi-komedie die zich afspeelt op de grens tussen droom en werkelijkheid. De hoofdpersonage is echter niet geïnteresseerd in de realiteit; hij creëert zijn eigen wereld, met zijn eigen wetten en waarheden. Palligiano schreef zelf het complexe, maar zeer rijke scenario waarin het kind dat zich in elke volwassene bevindt, zijn vrije loop mag gaan. Sobere fotografie van Carlo Varini.

Ces flics étranges venus d'ailleurs

Frankrijk 1978. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Michel Peyrelon, Sylvain Caruso, Philippe Clair, Allan Debarge en Daniel Derval.

Na in COMMENT SE FAIRE REFORMER en LES REFORMES SE PORTENT BIEN alle legermoppen te hebben gebundeld laat Clair nu zijn olijke helden afzwaaien en politieagenten worden, zodat dit keer de gastarbeiders, de werklozen en, jawel, de domme Belgen het moeten ontgelden. Primitief en afstotend.

Cigalon

Frankrijk 1975. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Michel Galabru, Andréa Ferréol, Roger Carel, Marco Perrin en Paulette Frantz.

Nauwkeurige herverfilming van de film van Marcel Pagnol (1935). Deze bewerking voor tv kan de vergelijking met het origineel niet doorstaan. Galabru staat evenwel zijn mannetje in de rol van Cigalon.