Bruno Paolinelli: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

Legge di guerra

1961 | Drama, Actiefilm

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1961. Drama van Bruno Paolinelli. Met o.a. Mel Ferrer, Peter van Eyck, Magali Noël, Jean Desailly en Maria Michi.

Italiaanse partizanen hebben een Duitse militaire trein opgeblazen, waarop het Obercommando dertig dorpelingen gijzelt die ge[KA3]executeerd zullen worden als de schuldigen zich niet melden. Hun verwanten verdenken een horlogemaker van een sabotage-actie en zij leveren hem uit aan de Duitsers, waarna de werkelijk verantwoordelijke burgemeester zichzelf min of meer aangeeft om geen onschuldige slachtoffers te maken. Een vaker voor de film gebruikt gewetensconflict krijgt extra spanning door eenheid van tijd en de beklemmende fotografie (van Aldo Scavarda) van het ingesneeuwde dorp. In de sterke rolbezetting is Ferrer als de verzetsheld-in-crisis de enige zwakke plek.

I pappagalli

1955 |

Italië 1955. Bruno Paolinelli. Met o.a. Aldo Fabrizi, Alberto Sordi, Maria Fiore, Peppino De Filippo en Titina de Filippo.

Een reeks verschillende verhalen die zich in het oude Rome afspelen. Caterina, die een misstap begaan heeft en nu als een leugenaarster door het leven gaat, ontdekt de voordelen van de waarheid. Haar vriendin, Angela, probeert zelfmoord te plegen om haar liefde te bewijzen. Het is voornamelijk een film over de situaties en de toestanden in het leven van een aantal personages. Enig goed acteerwerk en een aantal grappige momenten.

La Voce del silenzio

1952 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1952. Drama van Bruno Paolinelli en Georg Wilhelm Pabst. Met o.a. Jean Marais, Daniel Gélin, Cosetta Greco, Frank Villard en Aldo Fabrizi.

In een rusthuis midden in Rome komen mannen tijdens een korte retraite antwoord zoeken op gewetensvragen: een schrijver van misdaadromans heeft indirect de dood van een kind veroorzaakt, een verzetsstrijder heeft niet alleen Duitse tanks maar ook onschuldige voorbijgangers in de lucht laten vliegen, de vrouw van een krijgsgevangene is met een ander getrouwd omdat ze hem dood waande. De priester die hen niet weet te troosten komt in een geloofscrisis. Ondanks flashbacks steunt de film voornamelijk op de erg hoogdravende dialoog en wordt daardoor loodzwaar.