Sabine Glaser: cast.
Er zijn 8 films gevonden.

L'homme qui aimait les femmes

1977 | Drama, Komedie

Frankrijk 1977. Drama van François Truffaut. Met o.a. Geneviève Fontanel, Leslie Caron, Nathalie Baye, Sabine Glaser en Valérie Bonnier.

Een ingenieur heeft een wanhopige behoefte aan gezelschap van vrouwen en maakt om de meest uiteenlopende redenen, maar altijd serieus en oprecht, voortdurend jacht op alle categorie[KA3]en, maar vindt nooit de ware. Zijn autobiografische roman wekt de interesse van een redactrice van een uitgeverij. Rondom de ernstige en bijna melancholieke Don Juan - een ongewone en goede rol van Denner - voert Truffaut in soms heel kort bestek een reeks vrouwenportretten op die bijna allemaal even opmerkelijk zijn, al heeft het scenario (van Truffaut, Michel Fermaud en Suzanne Schiffman) wat erg weinig substantie.

Un Type comme moi ne devrait jamais mourir

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Michel Vianey. Met o.a. Jean-Michel Folon, Francine Racette, Bernard Fresson, Bernadette Lafont en Henri Garcin.

Een in werk en huwelijk ogenschijnlijk geslaagde man begint opeens aan de zin van zijn bestaan te twijfelen en trekt zich terug in het interieur van zijn auto. Na een reeks van avonturen brengt een schijnbare flirt van zijn vrouw met een successchrijver hem weer in actie om het huwelijk te herstellen. Het door de regisseur geschreven scenario heeft dezelfde satirische humor over de identiteitscrises van verburgerlijkte dertigers als de strip Les Erustrées van Bretecher, maar de vlakke vormgeving zet daar vaak een domper op. Graficus Folon is een ideale en innemende hoofdrolspeler.

Le triangle écorché

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Pierre Kalfon. Met o.a. Sabine Glaser, Jacques Portet, Henri Deus, Frédéric Mitterrand en Sarah Sterling.

Het klassieke verhaal van een driehoeksrelatie binnen een bourgeois-gezin. Ditmaal is het de vrouw die een minnaar neemt. De gehele film is opgebouwd rond de vraag of zij bij haar man weggaat of niet. Een mager thema, bewerkt met behulp van eindeloos geklets, zogenaamd om de in dit milieu gangbare zeden weer te geven. Een tamelijk saaie film, de laatste van deze cineast die zich sedertdien heeft gericht op de productie en de distributie. De muziek is niet gek.

Les Noces de porcelaine

1974 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1974. Drama van Roger Coggio. Met o.a. Mylène Demongeot, Paul Guers, Françoise Giret, Michel de Ré en Christine Lelouch.

Een feestje ter gelegenheid van een huwelijksjubileum mondt uit in een 'waarheidsspel' waar lang verzwegen verhoudingen, verlangens en frustraties in de openbaarheid komen. Uit de hierin resulterende groepsseks vlucht een van de gastes weg en verongelukt. De serieus bedoelde psychologische ontleding wordt een oeverloze banaliteit, waarmee de acteurs niet anders overweg kunnen dan met potsierlijke schmiere. Het zou allemaal dolkomisch zijn als er niet óók nog een vette saus van pretenties en pseudo-intellectualisme overheen was gegoten, zodat de film niet alleen belachelijk is, maar vooral uiterst vervelend.

Le Faux-cul

1974 | Komedie, Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland 1974. Komedie van Roger Hanin. Met o.a. Bernard Blier, Robert Hossein, Georges Géret, Roger Hanin en Edward Meeks.

Een goedgelovige politieman wordt belast met de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van een Afrikaanse president in Frankrijk een verdrag voor uraniumlevering komt tekenen. Hij krijgt te maken met spionnen, corrupte zakenlieden en andere belanghebbend en weet ongemerkt toch de Franse staat te redden. Acteur Hanin toont zich eerder een vlot bekwaam regisseur dan een vindingrijk scenarioschrijver, zodat de satirische opzet verloren gaat in overbekende situaties die door de acteurs met uitbundige routine worden neergezet.

Projection privée

1973 | Drama

Frankrijk 1973. Drama van Françoise Leterrier en Francois Leterrier. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Françoise Fabian, Bulle Ogier, Jane Birkin en Jacques Weber.

Een regisseur wil een film maken over een tragische episode toen hij zijn vriendin bedroog met een jongere vrouw en zij zich verdronk. Inmiddels is hij met een tweede vriendin getrouwd die vreest dat de geschiedenis zich zal herhalen met de actrice die 'haar rol' gaat spelen. Bovendien weet zij dat de werkelijkheid anders is dan hij denkt en in zijn scenario heeft geschreven. De film combineert psychologisch drama met de ontluistering van het creatief proces: fictie wordt gevoed door werkelijkheid maar vervalst die werkelijkheid ook als het dramatisch beter uitkomt. De sobere en eerlijke aanpak wordt gesteund door het voortreffelijk acteren.

La Femme en bleu

1972 | Drama, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Michel Deville. Met o.a. Michel Piccoli, Simone Simon, Michel Aumont, Geneviève Fontanel en Sabine Glaser.

Een succesvol musicus met een gelukkig privé-leven, raakt geobsedeerd door een in het blauw geklede vrouw. Hij spreekt haar niet onmiddellijk aan en ze verdwijnt dan ook uit zijn leven. Zijn geliefde vreest de concurrentie van zijn droombeeld meer dan zijn slippertjes en helpt hem mee haar te zoeken. De eerste film van Deville zonder vaste scenarioschrijfster Nina Companeez mist de koketterie van vroeger werk, maar de melancholieke ironie wordt al te precieus en vaag uitgewerkt. Goed spel van Piccoli en Massari.

L' Insolent

1972 | Misdaad

Frankrijk 1972. Misdaad van Jean-Claude Roy. Met o.a. Henry Silva, André Pousse, Georges Géret, Philippe Clay en Sabine Glaser.

Een uit de gevangenis ontsnapte gangster beraamt een overval op een geldtransport, met organisatorische steun van een nachtclubeigenaar. Het lukt, maar beider pogingen om elkaar op te lichten worden hun noodlottig. Het cliché-scenario in krakkemikkige regie onderscheidt zich alleen door nodeloos aangedikte geweldscènes. Naast Hollywoods heavy Silva ook Franse B-acteurs in grotere rollen dan gewoonlijk, maar zonder enige kans om zich te onderscheiden.