Andrée Damant: cast.
Er zijn 16 films gevonden.

Fabio Montale

2001 | Misdaad

Frankrijk 2001. Misdaad van José Pinheiro. Met o.a. Alain Delon, Cédric Chevalme, Elena Sofia Ricci, Eric Defosse en Andrée Damant.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

Victoire ou la douleur des femmes : Été 1939

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Marina Vlady, Yves Lambrecht, Jean-Michel Fete en Christine Citti.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

Les Insaisissables

2000 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk 2000. Komedie van Christian Gion. Met o.a. Daniel Prévost, Dominique Guillo, Sébastien Thiery, Laurent Natrella en Andrée Damant.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

Les Parasites

1999 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1999. Komedie van Philippe de Chauveron. Met o.a. Oulage Abour, Estelle Skornik, Atmen Khelif, Elie Semoun en Lionel Abelanski.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

Laisse un peu d'amour

1998 | Komedie, Drama

Frankrijk 1998. Komedie van Zaïda Ghorab-Volta. Met o.a. Andrée Damant, Lise Payen, Aurélia Petit, Michèle Ernou en Louise Vincent.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

La femme du boulanger

1998 | Romantiek, Historische film

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland​/​​Canada 1998. Romantiek van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Astrid Veillon, Mariel Maréchal, Marco Bonini en Bernard Larmande.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

Famille de cœur

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Gérard Vergez. Met o.a. Mimie Mathy, Pierre-Jean Cherit, Judith El Zein, Bruno Walkowitch en Isabelle Leprince.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

La dernière fête

1996 | Historische film

Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Historische film van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Charlotte Rampling, Stéphane Freiss, Manfred Andrae, Thomas Kretschmann en Célia Granier-Deferre.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

Dans un grand vent de fleurs

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Gérard Vergez. Met o.a. Rosemarie La Vaullée, Bruno Wolkowitch, Bernard Verley, Marina Vlady en Agnese Nano.

Vlak voor zijn pensionering wordt commissaire Fabio Montale (Delon) uit Marseille geconfronteerd met de moord op zijn jeugdvriend Ugo (Garreaud). Als hij de zaak begint te onderzoeken gebeurt er nog een een moord: studente in de rechten Leila , de vriendin van collega Peyrol (Chevalme). Zij wordt levenloos in de buurt van Cassis gevonden. Er zijn aanwijzingen dat collega capitaine Morvan (Samuel) door de maffia wordt betaald. Als Montale`s opvolgster Hélène Pessayre (May) arriveert, bekent Morvan voor de maffia te werken en de dader te zijn. De moorden houden echter niet op: de zoon van zijn nicht Angie (Killing) wordt levenloos in het huis van een architect gevonden en Serge Bondy (Dauphin), een sociaal werker en een oude kennis, wordt voor Fabio`s ogen koelbloedig doodgeschoten. Terwijl Montale zoekt naar onderlinge verbanden, heeft zijn vriendin Babette (Ricci), die onderzoeksjournaliste is, in Rome een brisant dossier samengesteld over de verbindingen tussen de Italiaanse en Marseillaanse maffia. Als Montale een dreigtelefoontje krijgt, wordt de zaak hem zo klaar als een klontje, maar nu vraagt hij zich af hoe hij de spiraal van het geweld kan doorbreken. Zijn opvolgster Pessayre wil hem helpen, maar Montale werkt liever alleen. Een op Delon toegeschreven scenario, wat niet goed genoeg is voor een bioscoopfilm. Het scenario is van Philippe Setbon naar de populaire romans Total Cheops, Chourmo en Soléa van Jean-Claude Izzo. De vrouwen zijn mooi, maar iedereen speelt in de bijwagen. Het camerawerk is van Jacques Boumendil en Guy Famechon. Wordt meestal in twee of drie delen uitgezonden.

Chacun cherche son chat

1996 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1996. Komedie van Cédric Klapisch. Met o.a. Garance Clavel, Zinedine Soualem, Renée Le Calm, Olivier Py en Romain Duris.

Chloé woont met haar zwarte kat Gris-Gris in het 15e arrondissement van Parijs. Als ze op vakantie gaat brengt ze haar kat onder bij Madame Renée, een oudere dame die zes katten heeft en er nog wel eentje bij kan hebben. Als Chloé na een week haar kat weer komt ophalen, is Madame Renée helemaal overstuur: Gris-Gris is verdwenen. Chloé begint aan een speurtocht waarbij ze de hulp krijgt van allerlei buurtbewoners: jonge en oude, zwarte en witte, aardige en onaardige. Chacun cherche son chat is een charmante tragikomedie over het vaak eenzame leven in een Parijse volkswijk, en tegelijkertijd een portret van een meisje op weg naar volwassenheid. (IdH/VPRO Gids)

Les cinq dernières minutes : Le dessous des cartes

1995 | Mysterie, Misdaad

Frankrijk 1995. Mysterie van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Marie-Catherine Conti, Antoinette Moya en Paul Barge.

Madame Morgane Darmont (Conti), een helderziende, die zich in Parijs een zekere faam heeft verworven, wordt vermoord. De commissaire Massard (Santini) gaat op onderzoek in het wereldje van het occultisme. Deze aflevering houdt zich aan de principes van de reeks. Naast het gewone onderzoek word je als kijker nauwelijks wat wijzer over kaarten leggen, astrologie, numerologie en andere helderziende toestanden. Santini, intussen al sinds vier jaar commissaire Massard, doet ontroerende pogingen om het personage van de strenge smeris wat menselijker te maken. Het scenario is van Colette Djidou. Het camerawerk is van Jacques Guérin. Aflevering nummer 71 van totaal 82. Mono.

Belle époque

1995 | Drama

Frankrijk​/​​Hongarije​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​België​/​​Canada 1995. Drama van Gavin Millar. Met o.a. André Dussollier, Kristin Scott Thomas, Benno Fürmann, Isabelle Carré en Yves Jacques.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

État des lieux

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Jean-François Richet. Met o.a. Patrick Dell'Isola, Yannick Lee Trebalag, Blaise Stenzy Nioka, Donald Kibouillou en Clément Arco Descat.

Pierre C[KA1]ephas (Dell'Isola) is 27 en blank. Hij woont in een woonkazerne in de Franse voorstad en hokt met zijn vriendin die in verwachting is. Hij werkt als machinebankwerker in een fabriek. Er is werkloosheid en wie zijn baan verliest, komt niet zo snel meer aan de bak. Hij is links georiënteerd en dat wordt hem fataal. In zijn werkkast vindt zijn baas marxistisch- leninistische literatuur en dat is voldoende reden voor ontslag. Hij komt terecht in een neerwaartse spiraal zonder uitzicht. Dit leidt tot weer uiteenzettingen met gekleurde landgenoten, die nog wel de bescherming genieten van een baan. Een voedingsbodem, waarop het Front National, de Franse fascistische partij, welig kan tieren. Het debuut van Richet werd door hem gefinancieerd door zijn WW-uitkering in het casino te vertienvoudigen. Om kosten te besparen werd 16 mm gebruikt, werden er slechts tien spoelen volgemaakt en waren er maar tien draaidagen. De rolverdeling bestaat grotendeels uit amateurs en de stijl is gedeeltelijk documentair, maar het geheel heeft alle allures van een sociaal bewogen film. De boodschap die Richet tracht uit te dragen, wordt nog steeds zwaar onderschat: de sociaal uitgesloten bewoners van de voorsteden, die de werkende klasse niet laat integreren in hun maatschappij, vormen een explosieve tijdbom. Gisteren in Amerika, vandaag en morgen in Frankrijk en overmorgen in de rest van Europa. De film zal niet iedereen aanspreken door de pulserende rap van de groep Assassins, door de jongeren die aan het woord zijn en het soms merkbare lage budget, maar gezagsdragers, bestuurders en wetgevers die hiervan geen kennis nemen zouden nog weleens in de aap kunnen logeren; bovendien wordt het de hoogste tijd dat de werkende klasse voor zover die over geestelijke vermogens beschikt, zich gaat realiseren dat er iets aan de hand is, waarvoor zij medeverantwoordelijk zijn. Camerawerk van Michel Abramowicz, Pierre Boffety en Valéry Le Gurun. Het scenario is van regisseur Richet en hoofdrol Dell'Isola. Ondanks alle bureaucratische tegenwerking uiteindelijk - voor het grootste gedeelte in verboden marge - tot stand gekomen!

À Cran

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Solange Martin. Met o.a. Clémentine Célarié, Bruno Todeschini, Sotigui Kouyaté, Andrée Damant en Asil Raïs.

Als Clara (C[KA1]elari[KA1]e), moeder van twee kinderen, begin veertig, een taxi neemt naar het vliegveld Orly om haar echtgenoot af te halen, is hij niet onder de passagiers. Clara heeft onmiddellijk het gevoel dat hij haar bedriegt en met een telefoontje naar zijn hotel is ze er gauw achter. Uit het lood geslagen besluit ze iets aan de bar te nemen en vraagt een sportieve jonge kerel, die de koffers van de lopende band haalt, of hij ook wat wil drinken. Hij heet Robert (Todeschini) en blijkt een ex-rugbyspeler te zijn die door een blessure zijn carri[KA2]ere moest opgeven. Wat dan volgt is een nachtelijke zwerftocht door de Parijse voorsteden, die eindigt in een hotelkamer voor een `one-night stand`. Voor het zover is, hebben ze (en wij) allerlei kleurrijke personages (een taxichauffeur, een receptioniste, een priester) ontmoet, waarvan een pompbediende, gespeeld door Kouyate, de opvallendste is, terwijl Clara en Robert geestelijke hoogte- en dieptepunten beleven. Behoorlijk gespeeld door beide hoofdrollen onder de bezielende regie van Martin, die ook het scenario schreef. De film bevat kleine slordigheden, maar dat valt niet zo erg op bij vertoning op de thuisbuis. Het camerawerk is van Antoine Roch, Jean- René Duveau en Nicolas Guicheteau.

Cigalon

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Michel Galabru, Andréa Ferréol, Roger Carel, Marco Perrin en Paulette Frantz.

Nauwkeurige herverfilming van de film van Marcel Pagnol (1935). Deze bewerking voor tv kan de vergelijking met het origineel niet doorstaan. Galabru staat evenwel zijn mannetje in de rol van Cigalon.

Les Tentations de Marianne

1972 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1972. Drama van Francis Leroi. Met o.a. Patricia Novarini, Bob Asklof, Bernard Tixier, Gilles Signard en Andrée Damant.

Een meisje uit een Frans gehucht volgt een vakantieliefde naar Parijs, waar zij in een chantagekomplot belandt. In dit melodrama komen soms aanwijzingen van een zekere sociale bewogenheid naar voren, maar verder bevat de film helaas een broodmagere plot en natuurlijk de verplichte nummertjes.