Nigel Finch: regie en productie.
Er zijn 4 films gevonden.

The Vampyr

1995 | Muziek, Horror

Verenigd Koninkrijk 1995. Muziek van Nigel Finch. Met o.a. Omar Ebrahim, Fiona O'Neill, Richard Van Allan, Willemijn van Gent en Sally-Ann Shepherdson.

Moderne muzikale bewerking van de originele opera van Heinrich Marschner uit 1928 voor de tv, die in 1932 door Carl Theodor Dreyer onder dezelfde titel werd verfilmd. Regisseur Finch heeft het verhaal over dorstige vampier (Ebrahim, bariton) en zijn schurkachtige helper Alex (Salmon, tenor), die mensen tot slachtoffer maken omdat ze hun lot verdiend hebben, verheven naar een eigentijdse ensc[KA2]enering. De schone maagd wordt gespeeld door O`Neill (sopraan), die in de film Miranda heet. Voornamelijk gezongen onder dirigentschap van David Parry afgewisseld met dramatische handeling en zonder speciale effecten. Gefilmd op diverse locaties in Londen. De songteksten werden geschreven door Charles Hart. Voor de ware liefhebber.

Stonewall

1995 | Drama

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Nigel Finch. Met o.a. Guillermo Díaz, Frederick Weller, Brendan Corbalis, Bruce MacVittie en Duane Boutte.

Stonewall is de naam van een homobar in de Newyorkse wijk Greenwich Village, waar vooral drag queens komen. Het is 1969 en de politie doet er regelmatig invallen, want homoseksualiteit in het openbaar is bij de wet verboden in het land van onbegrensde mogelijkheden. Als er weer eens zo`n inval met grof geweld en sadisme heeft plaatsgevonden, leidt dat tot een opstand, die de homobeweging mobiliseert om hun rechten erkend te krijgen. Over dit stuk sociale geschiedenis is een uitstekend boek geschreven door Martin Duberman, dat tot scenario bewerkt werd door Rikki Beadle Blair. Het verhaal van deze woelige dagen is gedramatiseerd en concentreert zich op een jonge homo uit de Mid- West Matty Dean (Weller), die meent dat New York het paradijs is wat vrijheid aangaat. Hij raakt bevriend met drag queen LaMiranda (Diaz), een lekker Porturicaans stuk met een afro-pruik en raakt zo betrokken bij het wrede optreden van de politie. Door zijn vriendschap met de militante en intellectuele Ethan (Corbalis) belandt hij in de protestbeweging. Tenslotte weet hij niet voor wie hij moet kiezen. De film schildert met veel komische noten en soms met wat tragiek van wat er toentertijd gebeurde. Het laat de kijker middels een soort docudrama een tijdperk meebeleven waarin de gebeurtenissen dertig jaar later voor ondenkbaar worden gehouden. Het resultaat dat zich niet beperkt tot homo-kijkers, is bepaald verbluffend, want de film werd gedraaid voor de BBC met een heel klein budget van nog geen twee miljoen dollar. De montage is trefzeker, de spelprestaties aanstekelijk en de kostuums van Michael Clancy zijn fraai. Zwanenzang van regisseur Finch, die nimmer de voltooide film zag, omdat hij vroegtijdig aan AIDS overleed. Camerawerk van Chris Seager. Technicolor.

The Lost Language of Cranes

1991 | Drama

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1991. Drama van Nigel Finch. Met o.a. Angus Macfadyen, Brian Cox, Eileen Atkins, Corey Parker en Rene Auberjonois.

Nadat de zoon 'het heeft bekend' wordt de vader gedwongen klaar te komen met zijn eigen homoseksuele neigingen. Een fraai doorleefd, gevoelvol en buitengewoon mooi uitgewerkt drama, zonder enige oppervlakkigheid. Naar de gelijknamige novelle van David Leavitt. Scenario van Sean Mathias. Camerawerk van Remi Adefarasin.

Paris is Burning

1990 | Documentaire, Drama

Verenigde Staten 1990. Documentaire van Jennie Livingston.

Documentair zelfportret over zeven zwarte Newyorkse homo's die zich spiegelen aan de levensstijl van het blanke Amerika. Ze leven in familieverband samen. In 1987 koesterden zij hun illusies, twee jaar later heeft een van hen een eerste videoclip gedanst en zal bij Madonna terechtkomen. De andere overlevenden blijven hopen. Bij momenten een fascinerende, dan weer een scherpe analyse. Gefotografeerd door Paul Gibson.