Juan José Mosalini (1943): cast en muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Le 4ème pouvoir

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Philippe Noiret, Nicole Garcia, Jean-Claude Brialy, Michel Subor en Roland Blanche.

Een ambitieuze film waarin een rechtschapen krantenjournalist de waarheid tracht te achterhalen rond de moord op het hoofd van een in Parijs gesitueerde Arabische revolutionaire groepering. Tegelijkertijd gaat hij een confrontatie aan met de presentatrice van het televisiejournaal, die zich meer zorgen maakt om haar kijkcijfers. Het gegeven is interessant, maar wel erg (achterhaald) zwart-wit uitgewerkt: de geschreven pers komt er goed vanaf, de televisie slecht. Philippe Noiret (Il postino) zorgt niettemin voor een geloofwaardige vertolking van de journalist.

Das Autogramm

1984 | Drama

Frankrijk​/​​Duitsland 1984. Drama van Peter Lilienthal. Met o.a. Angel del Villar, Juan José Mosalini, Hanns Zischler, Nicolas Dutsch en Anna Larreta.

In een niet nader genoemd Zuidamerikaans land leren twee zeer verschillende mensen, een bokser en een musicus, elkaar kennen als ze moeten optreden op een feest van de militaire machthebbers. Tussen hen onstaat een vriendschap, en ze komen gezamenlijk tegen de onderdrukking van het totalitaire regime in opstand. Scenario van de regisseur naar de roman van Osvaldo Soriano Winterquartiere. Camerawerk van Michael Ballhaus.

Le Triple mort du troisième personnage

1980 | Thriller, Drama

Frankrijk​/​​België​/​​Spanje 1980. Thriller van Helvio Soto. Met o.a. José Sacristan, Brigitte Fossey, André Dussollier, Patricia Guzman en Rafael Anglada.

Een Latijnsamerikaanse journalist wordt met andere politieke gevangenen het land uitgezet. In Europa schrijft hij een boek over hun hechtenis. Na publikatie merkt hij dat de overleden celgenoten beschikten over compromitterend feitenmateriaal voor de financiële overheid; de overdracht daarvan zou de journalist en zijn makker in levensgevaar kunnen brengen. Deze film van een uitgeweken Chileen weet in zijn vorm de puzzelstructuur van het scenario onvoldoende goed te maken zodat de wezenlijke probleemstelling in de eerste helft van de film verloren dreigt te gaan in de artistieke vraag: wat is fictie en wat is realiteit? Als de stukken geleidelijk aan in elkaar schuiven krijgt de film tenslotte wèl zijn indringende werking.